Mag-log inShare
บทที่ 636
Pinakabagong kabanata
พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี บทที่ 888
เฉียวเนี่ยนไม่รู้เลยว่าเมื่อครู่ฉู่จืออี้กำลังคิดอะไรอยู่ดวงตาคู่งามของนางจ้องมองขนมแป้งอบที่สะท้อนแสงจากกองไฟเงียบๆ ขณะเคี้ยวของแข็งราวกับหินชิ้นนั้น ก็ครุ่นคิดถึงเรื่องที่จะเกิดขึ้นในอีกไม่กี่วันข้างหน้าเมื่อตนไปถึงค่ายทหารกลุ่มชนเตอร์กิกวางยาซ้ำแล้วซ้ำเล่า แสดงว่าไม่มีทางยอมเลิกราแน่ต่อให้นางคลี่คลายวิกฤตในค่ายทหารครั้งนี้ได้ แต่ใครจะรับประกันได้ว่าครั้งหน้ากลุ่มชนเตอร์กิกจะไม่ใช้พิษรูปแบบใหม่อีก?ถึงนางจะสามารถถอนพิษได้เรื่อยๆ แต่ใครจะกล้ารับประกันว่า ทุกครั้งที่มีคนถูกวางยาจะไม่มีใครตาย?แม้แต่หนอนไหมยังสามารถกัดกินใบหม่อนทั้งใบจนหมดได้วิธีรับมือแบบ ‘ทหารมาก็ส่งแม่ทัพ น้ำมาก็ก่อดินต้าน’ ดูเหมือนจะใช้กับสถานการณ์นี้ไม่ได้ผลนักพิษที่เคยทำให้บาดแผลไม่สมาน รวมถึงพิษที่ทำให้ท้องเสียครั้งนี้ ล้วนต่างจากพิษทั่วไปที่พบในท้องตลาด เฉียวเนี่ยนคิดว่ามีความเป็นไปได้สูงว่าต้องมาจากสำนักราชาโอสถแน่เพราะฉะนั้น หลังจากจัดการพิษท้องเสียครั้งนี้แล้ว นางต้องหาทางไปยังสำนักราชาโอสถให้ได้ขณะเฉียวเนี่ยนกำลังคิดอยู่ คลื่นง่วงเหงาหาวนอนก็ถาโถมเข้ามานางจึงเอนตัวพิงต้นไม้ แล้วหลับไปอย่างนั
พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี บทที่ 887
เพียงแต่ว่า ความไว้ใจเช่นนี้ เฉียวเนี่ยนเคยมีให้แค่เขาเท่านั้นเมื่อตอนนางยังเล็ก เคยกอดคอเขาแน่น พูดทีละคำอย่างหนักแน่นว่า ‘มีพี่ใหญ่อยู่ ข้าย่อมไม่เป็นอะไร!’เหตุใดตอนนี้ ในสายตานางจึงไม่มีพี่ใหญ่อย่างเขาแล้ว?เขาทำน้องสาวที่เคยชอบเขาขนาดนั้น ไว้ใจเขาขนาดนั้นหล่นหายไปได้อย่างไร?หางตาเขาเผลอแดงก่ำขึ้นมาโดยไม่รู้ตัวเจ้าห้ามองภาพตรงหน้า ก็เผลอนึกถึงเรื่องที่เฉียวเนี่ยนเคยเล่าให้พวกเขาฟังมาก่อนเขาขมวดคิ้วแน่น สุดท้ายก็ไม่เอ่ยคำปลอบใจใดๆ เพียงหันหลังเดินกลับเข้าโรงเตี๊ยมไป……เฉียวเนี่ยนกับฉู่จืออี้ก็ขี่ม้าเดินทางเช่นนี้มาตลอด กระทั่งรุ่งเช้าวันถัดมา ทั้งสองมาถึงเมืองเล็กข้างหน้า เปลี่ยนม้าที่สถานีพักม้า พักเพียงครู่เดียวแล้วก็เดินทางต่อสามวันต่อเนื่อง ก็เป็นเช่นนี้ทุกวันเพียงแต่วันที่สาม ตั้งแต่เช้าจรดค่ำ พวกเขาก็ยังหาสถานีพักม้าไม่เจอเพราะกลัวว่าม้าจะตายเสียก่อน สองคนจึงหยุดพักข้างทาง“เอ้านี่” ฉู่จืออี้จุดไฟเสร็จ ก็หยิบขนมแป้งอบออกมาจากอกเสื้อ ยื่นให้เฉียวเนี่ยนเฉียวเนี่ยนรับไว้ แต่ยังไม่กินฉู่จืออี้ผูกม้าทั้งสองตัวไว้กับต้นไม้ข้างทาง ก่อนจะหันกลับมา เห็นเฉียวเนี่
พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี บทที่ 886
พี่ห้าก็นึกขึ้นได้ “จากตรงนี้กลับไป ต่อให้เร่งเดินทางไม่หยุดทั้งวันทั้งคืน ก็ต้องใช้เวลาสี่ห้าวัน พี่ใหญ่ ท่านต้องรีบพาเนี่ยนเนี่ยนไป!”ไม่อย่างนั้น ผลที่ตามมาคงร้ายแรงนักฉู่จืออี้ก็พยักหน้า นอกจากเจ้าสามพวกนั้นแล้ว ทหารที่เกิดอาการก่อนในค่ายยังมีอีก ยิ่งกลับไปได้เร็วเท่าใด ก็จะช่วยชีวิตได้มากเท่านั้นเฉียวเนี่ยนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดว่า “ข้าจะช่วยพี่ห้าถอนพิษก่อน แล้วค่อยเดินทางไปพร้อมพี่ใหญ่”กลุ่มของพวกเขาตอนนี้ มีทั้งคนบาดเจ็บและคนถูกวางยา หากเดินทางไปด้วยกันจะช้าเกินไปเพราะฉะนั้น จะต้องมีแค่เฉียวเนี่ยนกับฉู่จืออี้เดินทางสองคน ขี่ม้าฝ่าไป จึงจะไปถึงชายแดนได้เร็วที่สุด!ในห่อยาสองห่อที่นางนำมาจากท่านอาจารย์ ล้วนเป็นยาสำเร็จรูปทั้งสิ้น แต่สำหรับยาถอนพิษนี้ ยังต้องไปหาซื้อสมุนไพรที่โรงหมอหลังจากต้มยาให้พี่ห้ากิน และมั่นใจแล้วว่าพิษในตัวพี่ห้าได้ถอนไปเป็นส่วนใหญ่ ด้านนอกก็ใกล้ค่ำเต็มทีหนิงซวงส่งเฉียวเนี่ยนถึงหน้าประตูโรงเตี๊ยม สีหน้าเต็มไปด้วยความกังวล “คุณหนู ฟ้าก็ใกล้มืดแล้ว ออกเดินทางพรุ่งนี้เช้าไม่ได้หรือเจ้าคะ?”“ชีวิตผู้คนเป็นเรื่องใหญ่ ล่วงหน้าไปสักชั่วยามย
พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี บทที่ 885
เฉียวเนี่ยนขมวดคิ้วเล็กน้อยดูเหมือนจะร้ายแรงจริงๆ…จนกระทั่งพี่ห้ากลับมาอีกครั้ง ภายในห้องก็เหลือเพียงเฉียวเนี่ยนกับฉู่จืออี้กับข้าวก็ถูกเก็บไปหมดแล้วอาจเพราะใช้เวลาอยู่นาน สีหน้าของพี่ห้าจึงค่อนข้างซีดเซียว อ่อนแรง “กินกันหมดแล้วหรือ? งั้นพักผ่อนกันเถอะ โอย ข้าขาแทบหลุด…”“มานั่งตรงนี้” ฉู่จืออี้สั่งเสียงเข้มพี่ห้าขมวดคิ้วอย่างรำคาญ “มีอะไรก็ว่ามา”แต่สองเท้าก็ยังเดินมานั่งตรงหน้าตามคำสั่งอย่างไม่รู้ตัวเฉียวเนี่ยนเอ่ยเสียงนุ่ม “ขอรบกวนพี่ห้ายื่นมือให้ข้าหน่อย”“จริงด้วย เจ้าช่วยข้าดูที รีบจัดยามาให้ข้ากินด้วย ข้ากลัวว่าจะนั่งส้วมไม่ไหวแล้วจริงๆ” พี่ห้ารีบยื่นมือออกไป ฝากความหวังทั้งหมดไว้ที่เฉียวเนี่ยนเฉียวเนี่ยนเอื้อมมือแตะชีพจร พอสัมผัสถึงจังหวะเต้นแปลกประหลาดที่ปลายนิ้ว คิ้วก็พลันแต้มรอยเคร่งเครียดนางเงยหน้ามองฉู่จืออี้ ไม่ได้พูดอะไร แต่ฉู่จืออี้เข้าใจทันทีชีพจรของเจ้าห้าไม่ปกติเลย ไม่ใช่อาการท้องเสียธรรมดา!พี่ห้าไม่เคยคิดไปถึงข้อนี้ แค่เห็นสายตาสื่อสารกันของเฉียวเนี่ยนกับฉู่จืออี้ รวมถึงสีหน้าเคร่งเครียดของทั้งคู่ ก็ตกใจจนหน้าเสีย “อย่าบอกนะว่า... เป็นโรคร้าย
พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี บทที่ 884
รุ่งเช้า เฉียวเนี่ยนกับพวกก็ออกเดินทางก่อนฟ้าสาง เร่งเดินทางจนถึงตัวเมืองเล็กๆ แห่งหนึ่งก่อนเที่ยงหลายวันที่ต้องหลบหนี บวกกับเหตุลอบสังหารเมื่อคืน ทำให้ทุกคนต่างอ่อนล้าสุดท้ายจึงตัดสินใจพักผ่อนที่เมืองเล็กนี้สักสองวันอย่างไรเสียหลินเย่ว์กับลุงเกิ่งต่างก็ได้รับบาดเจ็บ ต้องพักฟื้นให้มากหน่อยในห้องแยกของโรงเตี๊ยม เด็กในร้านได้นำอาหารอร่อยๆ มาส่ง ทุกคนนั่งล้อมโต๊ะกินกันอย่างเอร็ดอร่อยไม่ทันไร พี่ห้าก็เอามือกุมท้องขึ้นมา “ไม่ไหว ข้าต้องไปห้องส้วมเดี๋ยวนี้”พูดยังไม่ทันขาดคำ พี่ห้าก็รีบพรวดพราดออกจากห้องไปแทบจะชนประตูพังดูเหมือนจะปวดท้องมากจริงๆหนิงซวงกระพริบตาปริบๆ “หรือว่าจะกินของไม่สะอาดเข้าไป?”เฉียวเนี่ยนกลับส่ายหน้า “พี่ห้ากินเหมือนกับพวกเราทุกอย่าง พวกเราไม่เป็นอะไร เขาจะท้องเสียได้อย่างไร? หรืออาจเป็นเพราะเมื่อคืนโดนลมเย็นมากไป? เดี๋ยวข้าค่อยไปดูเขา”เฉียวเนี่ยนพูดพลางก็ไม่ได้ใส่ใจนักอย่างไรเสีย อาการท้องเสียเล็กน้อยเช่นนี้ มีอะไรต้องใส่ใจนัก?สำหรับศิษย์หมอเทวดาอย่างนางก็แค่เรื่องเล็กน้อยกำลังคิดอยู่นั้น หลินเย่ว์ที่นั่งอยู่ข้างๆก็พูดขึ้นมา เสียงเขาเคร่งขรึม “ท
พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี บทที่ 883
“ใช่แล้ว ถ้าไม่อย่างนั้นข้าคงตายไปแล้ว ข้าขอบคุณแม่นางหนิงซวงมาก” ลุงเกิ่งกล่าวเสริม“ไม่ ไม่ใช่แบบนั้นนะเจ้าคะ!” หนิงซวงรีบโบกมือ แต่รอยยิ้มบนใบหน้ากลับปิดไม่มิด “ข้าแค่คิดว่า ความแม่นยำของข้า แรงของข้า ถ้าได้หาอาจารย์แล้วฝึกวรยุทธ์สักหน่อยจริงๆ จะไม่เก่งมากเลยหรือ?”ที่แท้แม่หนูผู้นี้กำลังเพ้อฝันในใจว่าตนเองกลายเป็นยอดฝีมือแห่งยุทธภพ จึงหัวเราะออกมาอย่างอารมณ์ดีลุงเกิ่งพยักหน้ารัวๆ “อืม หากแม่นางหนิงซวงต้องการ ข้าสอนให้ได้”“จริงหรือ?” หนิงซวงเบิกตากว้าง “ลุงเกิ่งจะสอนข้าหรือ?”ลุงเกิ่งยิ้มกว้างแล้วพยักหน้าหนิงซวงดีใจจนรีบคุกเข่าลงต่อหน้าลุงเกิ่งทันที โขกศีรษะสองทีเสียงดัง “เช่นนั้นหนิงซวงขอขอบคุณท่านอาจารย์ล่วงหน้าเจ้าค่ะ!”ท่าทางเช่นนี้ ทำเอาพี่ห้าเบิกตากว้าง “ง่ายดายขนาดนี้เชียวรึ?”หนิงซวงหัวเราะเขิน “ถึงอย่างไรก็โขกหัวไปแล้ว ท่านอาจารย์ก็ห้ามปฏิเสธแล้วนะเจ้าคะ!”“ฮ่าๆๆๆ ไม่ปฏิเสธหรอก!” ลุงเกิ่งตอบกลับทันที “ได้ศิษย์น้อยเฉลียวฉลาดเช่นเจ้า ข้าดีใจจะตาย!”หนิงซวงได้ยินดังนั้นก็แอบยิ้ม แต่สายตากลับเหลือบไปทางเฉียวเนี่ยนบ่อยครั้งในใจคิดเพียงว่า เมื่อฝึกวรยุทธ์แล้ว วันหน
Maaari mong magustuhan
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม
เย่ชิงขวง109.9K viewsโทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น
สั่งไม่หยุด99.1K viewsร้ายพ่ายกลายรัก
LiHong15.0K viewsครูสาวข้ามมิติกับท่านอ๋องปากแข็ง
ชาไทยเย็น11.1K viewsหลี่หลินเฟย
ฉู่เฉียว2.0K viewsโฉมงามตัวร้ายกับอันธพาลใจโฉด
ฉู่เฉียว1.7K viewsไม่ว่าอย่างไร ก็มิอาจปล่อยวาง
moonlight -mini2.0K viewsทะลุมิติมาเป็นสาวน้อยในหมู่บ้านหนานชุน
l3oonm@6.8K views
