ログイン共有
บทที่ 635
最新チャプター
พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี บทที่ 640
เฉียวเนี่ยนเดินตามหลังขันทีผู้นำทาง มุ่งหน้าไปยังห้องทรงอักษรอย่างเงียบเชียบนางมองดูขันทีผู้นั้นที่ไม่พูดจาสักคำ ความปั่นป่วนในใจของนางก็ยิ่งทวีความรุนแรงนางไม่รู้ว่าฮ่องเต้ทรงมีเหตุอันใด จึงได้มีพระราชดำริเรียกตัวนางเข้าเฝ้าอย่างกะทันหันแต่นางกลับนึกถึงสิ่งที่ฉู่จืออี้เคยเอ่ยถึงก่อนหน้านี้เขาเคยพูดว่าฮ่องเต้ทรงมีพระประสงค์จะจับคู่ให้นางกับเซียวเหิงและครั้งนี้… เซียวเหิงบาดเจ็บสาหัส แถมยังพร่ำเพ้อเรียกแต่นางตลอดเวลาหรือฮ่องเต้จะทรงใจอ่อน แล้วมีพระราชดำริให้นางแต่งกับเซียวเหิง?ตลอดทาง เฉียวเนี่ยนเต็มไปด้วยความกระวนกระวายนางคิดว่า ถ้าหากฮ่องเต้ทรงพระราชทานสมรสจริง ๆ นางควรจะทำอย่างไรดี?ฆ่าตัวตายเพื่อแสดงจุดยืนงั้นหรือ?เมื่อเดินทางถึงหน้าห้องทรงอักษร หัวใจของเฉียวเนี่ยนก็เต้นแรงจนแทบควบคุมไม่ได้ได้ยินเสียงขันทีด้านในขานเรียกเข้าเฝ้า นางจึงสูดลมหายใจลึกสองครั้ง บังคับตนเองให้สงบลง จากนั้นก็ก้มหน้าต่ำ เดินเข้าห้องทรงอักษรอย่างสง่างาม“หม่อมฉันเฉียวเนี่ยน ขอถวายบังคมฝ่าบาทเพคะ”นางถวายพระพรด้วยท่วงท่าที่เรียบร้อยงดงาม ภายนอกดูสงบนิ่ง ไม่หวาดหวั่นแม้แต่น้อยแต่เมื่อเส
พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี บทที่ 639
ฉู่จืออี้เห็นได้ชัดว่า คิ้วเรียวงามของเฉียวเนี่ยนขมวดมุ่นเล็กน้อยเขาเลยพลอยขมวดคิ้วตาม ก่อนจะยื่นมืออีกข้างออกไป บังแสงแดดที่ส่องเข้ามาแล้วก็เห็นว่า ระหว่างคิ้วของเฉียวเนี่ยนค่อย ๆ คลายออกฉู่จืออี้จึงคลายคิ้วตาม แต่จู่ ๆ ก็รู้สึกตัวว่าเขากำลังยิ้มอยู่เป็นรอยยิ้มที่อบอุ่น เป็นธรรมชาติเป็นรอยยิ้มที่ออกมาจากใจอย่างแท้จริง ไม่ถูกความมืดมิดใด ๆ ฉุดรั้งทั้งที่จริง เขาติดอยู่ในฝันร้ายนั้นมานานถึงแปดปีจะเป็นไปได้ยังไง?ฉู่จืออี้ยังคงยื่นมือข้างหนึ่งรองรับศีรษะเฉียวเนี่ยน อีกข้างกันแสงแดดให้ แล้วก็ค่อย ๆ เดินทางกลับถึงจวนอ๋องผิงหยางรถม้าจอดลง สารถีไม่รู้ว่าในรถม้ามีเฉียวเนี่ยนที่กำลังหลับสนิทอยู่ จึงรตะโกนขึ้นมาว่า “ท่านอ๋อง ถึงแล้วขอรับ!”เฉียวเนี่ยนสะดุ้งตื่นลืมตาขึ้นมาก็เห็นฉู่จืออี้อยู่ในท่าแปลกประหลาดอยู่ตรงหน้านางชะงัก แล้วเพิ่งรู้ตัวว่าศีรษะของตนเองกำลังหนุนอยู่บนมือของฉู่จืออี้นางรีบเด้งตัวนั่งตรง พลางยกมือขึ้นมาเช็ดมุมปากอย่างรวดเร็วโดยไม่รู้ตัวท่าทีตกใจลนลานของนาง ไม่อาจรอดพ้นสายตาของฉู่จืออี้เขาหัวเราะอยู่ในใจ แต่สีหน้ายังคงนิ่งเรียบ แค่ชักมือกลับ แล้วกล่า
พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี บทที่ 638
บนรถม้าที่กำลังมุ่งหน้ากลับจวน เฉียวเนี่ยนอดไม่ได้ที่จะหันไปมองฉู่จืออี้ ก่อนจะเอ่ยเสียงเบา “เมื่อคืนข้าไม่ได้กลับ พี่ไป๋คงเป็นห่วงมากใช่ไหม?”ฉู่จืออี้นึกถึงเมื่อคืนที่องครักษ์พยัคฆ์ทั้งหลายเอาแต่เร่งเร้า ก็เอ่ยตอบตามตรง “เจ้าพวกพี่ชายสิบคนของเจ้าน่ะ เป็นห่วงเจ้ามากกว่าเสียอีก”เมื่อคืนพวกเขาคอยเร่งให้เขารีบออกมาตามหาเฉียวเนี่ยนทั้งที่เขาเองก็รู้ดีว่า นางอยู่ที่ค่ายทหารเพื่อดูแลเซียวเหิงที่บาดเจ็บสาหัส จะมาตามหาทำไมให้เสียเวลา?เขาคิดว่า ไหน ๆ หมอหลวงเซวียก็กลับจวนแล้ว นางเองก็น่าจะกลับมาเร็ว ๆ นี้เช่นกันแต่ใครจะไปคิดว่านางจะอยู่เฝ้าเซียวเหิงทั้งคืนจริง ๆรอไปเรื่อย ๆ เขาเลยเริ่มเป็นห่วงขึ้นมาจริง ๆ เห็นว่าใกล้สว่างเข้าไปทุกทีแล้ว ก็เลยสั่งให้องครักษ์พยัคฆ์ไปตามหมอหลวงเซวีย ส่วนตัวเองมุ่งตรงมาหานางที่นี่ก่อนเฉียวเนี่ยนคิดถึงเหล่าพี่ชายสิบคนที่แม้จะรู้จักกันไม่นาน แต่ก็ห่วงใยนางมากถึงเพียงนี้ หัวใจก็อบอุ่นขึ้นมาโดยไม่รู้ตัวนางจึงอธิบายเบา ๆ “เมื่อวาน ข้าก็ว่าจะกลับอยู่แล้ว แต่แพทย์ทหารเกิดอาการหัวใจวายกะทันหัน ข้าเกรงว่าถ้าปล่อยให้เขาเฝ้าอยู่คนเดียว เช้ามาในเรือนคงจะมีศพถึง
พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี บทที่ 637
แต่แล้วในขณะนั้นเอง ร่างสูงใหญ่ก็ปรากฏขึ้นที่นอกเรือนอย่างกะทันหันฉู่จืออี้มองภาพเบื้องหน้าด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความฉงนเล็กน้อยดวงตาคมกริบกวาดผ่านใบหน้าแม่เซียว ไล่ไปยังผู้คนในเรือน ก่อนจะมาหยุดที่เฉียวเนี่ยน “กลับไหม?”เพียงสองคำสั้น ๆ ไร้ซึ่งคำพูดใดเพิ่มเติมแต่หัวใจของเฉียวเนี่ยน กลับสงบนิ่งลงอย่างประหลาดตั้งแต่วินาทีที่เห็นฉู่จืออี้แม้เสียงร้องไห้ของแม่เซียวจะยังคงดังก้องอยู่ข้างหู นางก็สามารถตอบได้อย่างมั่นใจไม่ลังเลแม้แต่น้อย “กลับ!”เมื่อพูดจบ เฉียวเนี่ยนก็ก้าวเท้าจะเดินไปทางฉู่จืออี้ทันทีแต่ไม่คาดคิดเลยว่าแม่เซียวจะร้องตะโกนขึ้นมาอีก “เนี่ยนเนี่ยน! เจ้า… เจ้าจะใจจืดใจดำไม่ใส่ใจเหิงเอ๋อร์ไม่ได้นะ! ตอนนี้เขาต้องการเจ้า เจ้าถือเสียว่าข้าขอร้องเถอะ ได้หรือไม่? เจ้าช่วยอยู่เป็นเพื่อนเขาสักหน่อย… ได้หรือไม่?”เซียวเหอขมวดคิ้ว เขาพยายามเต็มที่แล้วที่จะประคองแม่เซียวเอาไว้เขาไม่อยากเห็นเนี่ยนเนี่ยนต้องลำบากใจ และไม่อยากเห็นแม่เซียวของตนเองตกอยู่ในสภาพน่าสมเพชเช่นนี้แต่ยามนี้ นอกจากกอดแม่เซียวไว้ไม่ให้พุ่งตัวเข้าหาเนี่ยนเนี่ยนเขาก็ทำอะไรไม่ได้อีกเลย…เขาเกลียดนัก ที่ตน
พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี บทที่ 636
เฉียวเนี่ยนชะงักฝีเท้า สายตากลับประจวบเหมาะสบเข้ากับสายตาของคนตระกูลเซียวที่เพิ่งก้าวเข้ามาในห้องเห็นได้ชัดว่าพวกเขาทั้งหมดก็ได้ยินคำพูดของเซียวเหิงเมื่อครู่นั้นเช่นกันสายตาของแม่เซียวที่มองมายังเฉียวเนี่ยนเต็มไปด้วยความละอายใจนางไม่รู้ว่าควรเผชิญหน้ากับเฉียวเนี่ยนเช่นไรในตอนนั้น เป็นนางเองที่บอกให้เฉียวเนี่ยนออกไปแต่เฉียวเนี่ยนไม่เพียงรักษาโรคขาขอเซียวเหอจนหายดี วันนี้ยังช่วยดึงเซียวเหิงลับมาจากปากประตูนรกด้วยมือของนางเอง!นางไม่เข้าใจเลยว่าเหตุใดบททำนายจากมหาเถระฉือเอินถึงเป็นเช่นนั้นเฉียวเนี่ยนดูอย่างไรก็ไม่เหมือนดาวหายนะผู้อาภัพเลยแม้แต่น้อย ซ้ำยังเป็นผู้มีพระคุณของตระกูลเซียว!แต่คำพูดพวกนี้ แม่เซียวไม่มีหน้าเอ่ยออกมาเซียวเหอตั้งสติได้เป็นคนแรก เขาตั้งใจไม่มองเฉียวเนี่ยน เดินตรงไปยังข้างเตียงของเซียวเหิง “เหิงเอ๋อร์ รู้สึกอย่างไรบ้าง?”เขาจงใจใช้ร่างของตนขวางไม่ให้เซียวเหิงมองเห็นเฉียวเนี่ยนเนี่ยนเนี่ยนช่วยชีวิตเซียวเหิงไว้ ทั้งยังยอมอยู่ดูแลเขาทั้งคืนโดยไม่ถือโทษโกรธเคือง นี่ก็มากเกินพอแล้ว!นางทำดีมามากพอแล้ว จะให้ต้องลำบากใจไปมากกว่านี้ไม่ได้อีกพ่อเซียวก็เ
พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี บทที่ 635
กลับคาดไม่ถึงว่า มือของเซียวเหิงจับกระโปรงของนางไว้ตั้งแต่เมื่อใดก็ไม่รู้“อย่าไป…”เสียงอ่อนแรงนั้นเต็มไปด้วยความเว้าวอนเซียวเหิงในยามนี้ยังคงรู้สึกราวกับตนอยู่ในความฝัน มองเห็นคนที่เฝ้าคิดถึงทั้งยามหลับและตื่นกำลังจะหันหลังจากไปในอกพลันเจ็บร้าวขึ้นมา ไม่รู้ว่าเจ็บบาดแผล หรือเจ็บหัวใจเขาจึงทำได้เพียงรวบรวมเรี่ยวแรงทั้งหมดในกายเพื่อคว้าจับนางไว้แน่น“เนี่ยนเนี่ยน อย่าไป…”อย่าไปเลย อยู่กับข้าเถอะ ต่อให้เป็นแค่ความฝัน… ก็ขอแค่เจ้าอยู่ตรงนี้กับข้าก็พอคิ้วของเฉียวเนี่ยนขมวดเล็กน้อยนางเห็นหยดน้ำตาใสไหลลงจากหางตาของเซียวเหิงเวลาที่คนเราล้มป่วย ก็คือเวลาที่อ่อนแอที่สุดเฉียวเนี่ยนคิดว่าเวลานี้ เซียวเหิงก็คงอ่อนแอเช่นกันนางจึงไม่ได้ขยับไปไหน แค่ยืนนิ่งอยู่ข้างเตียง ปล่อยให้เขาจ้องมองอยู่แบบนั้นโชคดีที่เซียวเหิงก็แค่มองอยู่เงียบ ๆ เท่านั้นเฉียวเนี่ยนคิดว่า เขาคงไข้ขึ้นจนสติเลอะเลือนนางพลิกผ้าที่วางบนหน้าผากเขา เปลี่ยนด้านที่เย็นขึ้น เอามือแตะท่อนแขนของเขา เมื่อสัมผัสได้ว่าไข้อ่อนลงบ้างแล้ว นางจึงเบาใจขึ้นเล็กน้อยสุดท้ายแล้ว เซียวเหิงก็อ่อนแรงไป แม้พยายามลืมตาจ้องเฉีย
あなたも気に入るかもしれません
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี
ดอกถังร่วงหล่น236.2K ビューทั่วทั้งใต้หล้าข้ายอมสยบเพียงนาง
ชวี่เหว่ย7.6K ビューข้านี่หรือขึ้นชื่อว่าสตรีตัวร้ายแสนอัปลักษณ์
เทียนสื่อ8.1K ビューเสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน
อันอี่หราน102.9K ビューกำราบรักท่านหญิงจอมพยศ
มี่เยี่ยน606 ビューในวันที่ใจของข้าสิ้นรัก
28พิจิกาเฉิน4.3K ビューฮองเฮาจอมซุ่มซ่ามของเจิ้น
Yuyueyuan38 ビューดอกมู่ตานขี้เซา ผ่ามิติข้ามภพมาเพื่อนิทรา
moonlight -mini945 ビュー
