บทที่ 68

ซูมามามองดูด้วยสายตาเย็นชา พลันเห็นฮูหยินหลินวิ่งหนีไป

นี่จะไปตามคนมาช่วยหรือ?

กำลังครุ่นคิด จู่ๆ ฮูหยินหลินก็วิ่งกลับมาอีกครั้ง

เพียงแต่ครานี้ ในมือของนางถือก้อนหินก้อนโต

ซูมามาตกใจ ยังไม่ทันได้ตั้งตัว ก็ได้ยินเสียงท่านโหวหลินตะโกนว่า “ฮูหยินอย่า!”

แต่ก็สายไปเสียแล้ว

ก้อนหินก้อนโตตกลงไปกระแทกศีรษะของเฉียวเนี่ยน

เฉียวเนี่ยนรู้สึกว่าสมองของตนเองมึนงง ในหูไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย มีเพียงเสียงอื้ออึงดังก้อง

จนกระทั่งหยดเลือดไหลออกมาจากมุมตา ตามมาด้วยหยดที่สอง หยดที่สาม...

นางจึงได้สติ ค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมองฮูหยินหลินที่อยู่ด้านข้าง

ฮูหยินหลินก็ตกใจ เมื่อสบเข้ากับดวงตาของเฉียวเนี่ยนที่เปื้อนเลือด นางเหมือนจะเข้าใจอะไรบางอย่าง รีบโยนก้อนหินในมือทิ้ง

“ไม่ ไม่ใช่แบบนั้น เนี่ยนเนี่ยน เจ้าฟังแม่อธิบายก่อน” เสียงของฮูหยินหลินสั่นเครืออย่างหนัก “แม่ แม่แค่อยากให้เจ้าหยุด แม่ไม่ได้ตั้งใจ ไม่ได้ตั้งใจจะทำร้าย...”

"ปัง!"

ด้านหน้าเฉียวเนี่ยนมืดสนิท ล้มลงไปกองกับพื้นอย่างแรง

ท่านโหวหลินเป็นคนแรกที่ตั้งสติได้ “พวกเจ้ายังยืนบื่ออยู่ทำไม! ไปตามหมอประจำจวนมาเดี๋ยวนี้! รีบพาคุณหนูเข้าไปในห้องเร็ว!