공유

บทที่ 750

작가: โม่เสียวชี่
วันถัดมา เฉียวเนี่ยนต้องไปเข้าเวรที่โรงหมอหลวง

ทว่ารถม้าเพิ่งออกจากจวนอ๋องผิงหยางได้ไม่นาน ก็มีคนมาขวางไว้

“บังอาจ! ผู้ใดกล้าขวางรถม้าของจวนอ๋องผิงหยาง? ไม่อยากมีชีวิตแล้วหรือ?!”

สารถี ตวาดเสียงเข้ม หนักแน่นเหมือนคนที่เคยฝึกยุทธ์

เฉียวเนี่ยนนั่งอยู่ในรถม้า ได้ยินเสียงชักดาบของสารถี

แต่ไม่คาดคิดว่า เสียงที่ดังขึ้นตามมาจากด้านนอกกลับแฝงเสียงสะอื้นอยู่บ้าง “ท่านหญิงเฉียวโปรดให้อภัย บ่าวเป็นคนของคุณชายใหญ่ ถูกส่งมารับท่านหญิงเฉียวไปยังจวน เพื่อช่วยรักษานายหญิงน้อยใหญ่ของพวกบ่าวเจ้าค่ะ!”

ไม่นานหลังจากเสียงนั้นจบลง มือคู่หนึ่งก็ยื่นเข้ามาจากนอกรถม้า

เป็นสารถีที่ยื่นหยกชิ้นหนึ่งเข้ามา

หยกนั้นเนื้อใสดังหยดน้ำ เพียงเห็นก็รู้ว่าเป็นของดี หาได้ยากนัก

ที่สำคัญคือ ด้านบนมีสลักอักษร ‘วั่น’

นั่นคือสิ่งที่มีเพียงคนของตระกูลวั่นแห่งจวนอัครมหาเสนาบดีเท่านั้นที่จะครอบครองได้

นายหญิงน้อยใหญ่?

เฉียวเนี่ยนจำได้ว่าพี่ใหญ่เซียวเคยบอกไว้ ภายหลังเมิ่งอิ้งจือแต่งออกเรือนไปกับคุณชายใหญ่ผู้สืบทอดตำแหน่งสายตรงของจวนอัครมหาเสนาบดี

บังเอิญอะไรเช่นนี้ เพิ่งเมื่อวานนางยังกลุ้มใจว่าจะเข้าหาเมิ่งอิ้งจืออย่าง
이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요
잠긴 챕터

최신 챕터

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 960

    ออกจากกระโจมมาฉู่จืออี้ก็หน้าแดงก่ำสวรรค์เท่านั้นที่รู้ว่าพลันใดเขาถึงได้ทำเรื่องเช่นนั้นลงไปบางทีอาจเพราะรู้ว่านางเสี่ยงอันตรายมาหาเขา ทำเพื่อเขา หรือบางทีเพราะนางคอยปกป้องเขาทุกย่างก้าว แม้กระทั่งความปลอดภัยของตัวเองยังวางไว้ทีหลังหรือบางที แสงที่ลอดผ่านผืนกระโจมหนา มากระทบลงบนหน้าผากนางในยามนั้นช่างอ่อนโยนจนไม่อาจควบคุมตนเองได้ จึงโน้มไปจุมพิตลงและก็เป็นตอนจุมพิตนั้นเองที่เพิ่งรู้ตัวว่าตนทำอะไรลงไป จากนั้นก็ตกใจยิ่งนัก ไม่ทันดูว่านางมีปฏิกิริยาอย่างไร รีบลนลานออกมาใช่ มันคือการหนีเขารู้สึกว่าทั้งชีวิตไม่เคยเขินอายเช่นนี้มาก่อนแม้แต่ตอนที่นำกองทัพองครักษ์พยัคฆ์ออกจากนครหลวงในยามค่ำ ก็ยังมีแผนพร้อม หนักแน่นองอาจแต่เมื่อครู่ เขากลับเสียศูนย์สิ้นเชิงตอนนี้ยิ่งรู้สึกละอายเขาช่างบุ่มบ่ามนัก ถึงได้ล่วงเกินนางเช่นนั้น หากนางโกรธขึ้นมา เขาจะทำอย่างไรดี?เขารู้ดีว่านางมองเขาเป็นพี่ใหญ่อย่างจริงใจ เช่นนั้นหากหันไปอธิบายว่าเป็นเพียงความห่วงใยน้องสาว จะพอกลบเกลื่อนเรื่องนี้ได้หรือไม่?เขาไม่อยากให้นางเกิดความขุ่นเคืองในใจเลย"พี่ใหญ่"เสียงทุ้มต่ำดังขึ้นข้างกาย เป็นเจ้ารอ

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 959

    หัวใจของเฉียวเนี่ยนเต้นตึกตักไม่หยุด สีหน้านางก็แปรเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่กลับตวาดเสียงต่ำ “เจ้าอย่าคิดว่าพูดแบบนี้แล้วจะขู่ข้าได้! หากเจ้ากล้าทำให้ข้าเจ็บเพียงเส้นผมเส้นเดียว ตระกูลมู่ไม่มีวันปล่อยเจ้าไว้! ตอนนี้พวกเจ้าร่วมมือกับแคว้นถังเพื่อต่อกรกับแคว้นจิ้ง สถานการณ์ก็จะกลายเป็นแคว้นถังจับมือกับแคว้นจิ้งมาจัดการพวกเจ้า! ถึงตอนนั้นข้าจะรอดูว่ากองทัพกลุ่มชนเตอร์กิกของพวกเจ้ามีหมอหญิงเก่งกาจพอที่จะถอนพิษให้พวกเจ้าหรือไม่!”ได้ยินดังนั้น แววตาของเผ่าทูเจี๋ยผู้นั้นก็พลันหม่นลง มองสำรวจเฉียวเนี่ยนอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะอดเอ่ยชมไม่ได้ “ฝีปากคมไม่เบา ความกล้าของเจ้า ต่อให้เป็นผู้หญิงในกลุ่มชนเตอร์กิกของพวกเราก็ยังหาได้ยาก หากเจ้าแต่งให้ท่านข่านแห่งกลุ่มชนเตอร์กิก วันหน้าเจ้าอาจได้มีตำแหน่งเป็นฮูตุนก็ได้”หากท่านข่านคือฮ่องเต้แห่งกลุ่มชนเตอร์กิกแล้ว เช่นนั้นฮูตุนก็คือฮองเฮาแห่งกลุ่มชนเตอร์กิกหัวใจของเฉียวเนี่ยนอดรู้สึกรังเกียจไม่ได้ “ข้าไม่แต่งให้ท่านข่านของพวกเจ้าหรอก!”ท่านข่านของพวกเขาดูอายุน่าจะสามสิบกว่า หน้าเต็มไปด้วยเคราครึ้ม แถมปากมีแต่ฟันเหลืองๆ แล้วยังมีกลิ่นเหม็นคลุ้งจากร่างกายอย

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 958

    เช็ดอยู่หลายครั้ง เฉียวเนี่ยนจึงหยุดลง แต่คิ้วทั้งคู่ยังคงขมวดแน่นเงยหน้าขึ้นก็เห็นเผ่าทูเจี๋ยที่เดินผ่านไปมาต่างก็มองนางหญิงจากแคว้นจิ้งที่ปรากฏตัวในค่ายทหารที่เต็มไปด้วยเผ่าทูเจี๋ย ก็ราวกับลูกแกะน้อยที่หลงเข้ามาในฝูงหมาป่าเพียงแต่เพราะเฉียวเนี่ยนวิ่งออกมาจากกระโจมของท่านข่านแห่งกลุ่มชนเตอร์กิก พวกเขาจึงคิดว่าเฉียวเนี่ยนเป็นคนที่ท่านข่านแห่งกลุ่มชนเตอร์กิกพึงใจ ย่อมไม่กล้าแตะต้องนางเฉียวเนี่ยนเองก็ไม่กล้าเดินไปไหนไกล ในสายตาชาวแคว้นจิ้งแล้ว เผ่าทูเจี๋ยคือพวกป่าเถื่อนไร้อารยธรรม หยาบคาย โหดร้าย และกระหายเลือดหากไปไกลจากตรงนี้ ก็ไม่รู้ว่าจะเจอเรื่องใดบ้างดังนั้นตอนนี้นางจึงได้แต่ยืนอยู่กับที่ ดวงตาสงบนิ่งเฝ้ามองไปรอบๆแล้วนางก็เห็นหลายร่างคุ้นตาคนนั้นที่กำลังให้อาหารม้า น่าจะเป็นพี่รองคนที่ช่วยขนหญ้าแห้ง คือพี่หกส่วนคนที่เฝ้ากระโจมไม่ไกลนัก นั่นก็คือพี่สิบ!ทุกคนล้วนไว้เคราครึ้ม สวมหมวกใหญ่ปิดบังใบหน้าไปเกินครึ่งเพราะพวกเขาร่างสูงใหญ่ รูปร่างคล้ายกับเผ่าทูเจี๋ย จึงยังไม่ถูกจำได้ในทันทีแต่ก็ชัดเจนว่า การปลอมตัวนี้ไม่อาจคงอยู่ได้นานยิ่งอยู่นาน ความเสี่ยงที่จะถูกจ

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 957

    ไม่ได้ ท่านข่านแห่งกลุ่มชนเตอร์กิกนี้ตายไม่ได้อย่างน้อยตอนนี้ก็ยังตายไม่ได้!แต่พอเห็นเฉียวเนี่ยนจู่ๆ เดินเข้าใกล้ ท่านข่านแห่งกลุ่มชนเตอร์กิกกลับยิ่งตื่นตระหนกขึ้นทั้งที่ตัวเองหายใจลำบากจนหน้าแดง แต่ก็ยังตวาดใส่เฉียวเนี่ยนอยู่ท่าทางขู่เข็ญนั้นช่างน่ากลัวนักเฉียวเนี่ยนสะดุ้งไปทีหนึ่ง แต่ก็ยังฝืนเดินเข้าไปคว้ามือท่านข่านแห่งกลุ่มชนเตอร์กิกไว้ท่านข่านแห่งกลุ่มชนเตอร์กิกสะบัดเฉียวเนี่ยนออกทันที “เจ้าจะทำอะไร!”เฉียวเนี่ยนฟังไม่ออกว่าพูดอะไร และก็รู้ว่าไม่ว่าจะพูดอะไรท่านข่านแห่งกลุ่มชนเตอร์กิกก็ฟังไม่เข้าใจนางจึงหยิบชุดเข็มฝังเข็มจากในปลอกแขนออกมา เอาเข็มเงินให้เขาดูแม้ท่านข่านแห่งกลุ่มชนเตอร์กิกพูดภาษาของแคว้นจิ้งไม่ได้ แต่ก็รู้ว่าเข็มเงินนี้เป็นสิ่งที่หมอของแคว้นจิ้งใช้เขามองเฉียวเนี่ยนด้วยแววตาสงสัยเฉียวเนี่ยนเห็นเขาเริ่มสงบลงเล็กน้อย จึงยื่นมือออกไปอีกครั้งคราวนี้ท่านข่านแห่งกลุ่มชนเตอร์กิกไม่ได้สะบัดออกเฉียวเนี่ยนจับชีพจรเขา ก็พบว่าเป็นอาการตื่นตระหนกในตาเขายังมีสีเหลืองเจืออยู่เล็กน้อย เป็นอาการที่เกิดจากมีความร้อนในตับมากเกินไปนางจึงหยิบเข็มเงินออกมา เริ

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 956

    กระโจมหลังใหญ่โตนั้น ตอนนี้ก็เหลือเพียงเฉียวเนี่ยนกับท่านข่านแห่งกลุ่มชนเตอร์กิกเท่านั้นท่านข่านแห่งกลุ่มชนเตอร์กิกพูดภาษาจีนไม่ได้ จึงชี้ไปยังเบาะที่อยู่ไม่ไกลนัก เป็นเชิงให้เฉียวเนี่ยนนั่งตรงนั้นตอนนี้ฉู่จืออี้ไม่อยู่ เฉียวเนี่ยนก็ไม่กล้า 'อาละวาด' เหมือนเมื่อครู่ จึงเชื่อฟังนั่งลงอย่างว่าง่ายส่วนท่านข่านแห่งกลุ่มชนเตอร์กิกก็นั่งที่โต๊ะ หยิบงานทหารบนโต๊ะขึ้นมาดูแต่ดูเหมือนจะมองออกในแวบเดียวว่าถูกคนรื้อค้นมาแล้วทันใดนั้นก็โกรธเคืองตวาดเฉียวเนี่ยนเสียงดัง “เจ้ารื้อดูของข้าใช่หรือไม่?”เฉียวเนี่ยนฟังไม่ออก แต่เห็นท่าทางดุร้ายของเขาก็เดาได้ว่าพูดอะไรอยู่อดไม่ได้จะบ่นเบาๆ ว่า “ข้าดูไม่รู้เรื่อง จะโวยวายอะไรนัก?”คาดไม่ถึงว่า ท่านข่านแห่งกลุ่มชนเตอร์กิกเห็นว่านางขยับปากแต่ฟังไม่รู้เรื่อง ก็หยิบสมุดหลายเล่มบนโต๊ะปาใส่เฉียวเนี่ยนทันทีแม้จะไม่ได้ปาถูกเฉียวเนี่ยน แต่เสียงนั้นก็ทำให้เฉียวเนี่ยนสะดุ้งโหยงนอกกระโจมก็มีคนได้ยินเสียงจึงรีบเข้ามา เป็นคนที่พูดภาษาแคว้นจิ้งได้คนหนึ่งหลังได้ยินท่านข่านแห่งกลุ่มชนเตอร์กิกตวาดด้วยความเดือดดาล คนผู้นั้นก็หันมาถามเฉียวเนี่ยนด้วยภาษาที่ต

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 955

    เขาวางแผนเรื่องนี้ไว้นานแล้ว เพียงแต่กลัวเฉียวเนี่ยนจะเป็นห่วง จึงจงใจรอจนเฉียวเนี่ยนออกจากทัพไปก่อนจึงค่อยลงมือแผนเดิมคือวันนี้จะอาศัยช่วงงานเลี้ยงสำรับแพะของกลุ่มชนเตอร์กิกลอบสังหารท่านข่านของพวกมันแล้วรีบหนีออกมา ให้ทันถึงก่อนเฉียวเนี่ยนจะกลับถึงค่ายเช่นนี้ แม้นางจะรู้เรื่องแผนของเขา ก็จะไม่เป็นกังวลมากนักแต่ตอนนี้ เห็นได้ชัดว่าแผนของเขามีจุดผิดพลาดนางรู้เรื่องเร็วถึงเพียงนี้ได้อย่างไรทันทีที่ได้ยินว่านางถูกจับมา เขาก็เดาออกทันทีว่านางต้องลอบออกจากแคว้นมาหาเขา จึงถึงได้เจอกับพวกเผ่าทูเจี๋ยเข้าเด็กโง่นี่ ไม่ห่วงชีวิตตัวเองเลย!ในใจแม้จะมีโทสะ หากเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาคนอื่นของเขาที่บุ่มบ่ามเช่นนี้ เขาคงสั่งให้เฆี่ยนด้วยไม้ทหารไปนานแล้วแต่พอได้เห็นหน้านางในวินาทีนั้น ไฟโทสะในใจเขากลับสลายหายไปหมดกลับเป็นน้ำตาของนางที่ปลุกเร้าความรู้สึกผิดในอกของเขาจนแทบทะลักออกมาจะไปโทษนางได้อย่างไรเล่าหากจะโทษ ก็ต้องโทษแผนการของเขาเองที่ไม่รัดกุมพอ ถึงทำให้นางต้องเสี่ยงอันตรายระหว่างที่กำลังคิด เสียงฝีเท้าก็แว่วมาจากด้านนอกเฉียวเนี่ยนยังถือว่าระแวดระวังอยู่ เมื่อได้ยินเสียงก็ผ

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status