บทที่ 806

เซียวเหิงขมวดคิ้วมุ่น มองวั่นเจ๋อเยว่พลางหัวเราะเย็นชา "ในเมื่อรู้ดีว่าฮูหยินของท่านสติไม่สมประกอบ รองผู้ตรวจราชการหลวงวั่นยังกล้าหยอกล้อกับฮูหยินของท่านรุนแรงถึงเพียงนี้เชียวหรือ?"

นี่มิใช่เรื่องน่าขันหรอกหรือ?

แต่วั่นเจ๋อเยว่กลับหน้าด้านหน้าทนกล่าวเสียงขรึมว่า “ข้ากับภรรยารักใคร่กลมเกลียวดั่งทองแท้ไร้มลทิน สิ่งที่เป็นความรื่นรมย์ระหว่างเราสองคน แม่ทัพเซียวย่อมไม่เข้าใจหรอก”

เซียวเหิงยกมุมปากขึ้นนิดๆ แฝงไว้ด้วยความเย็นชา เสียงที่กล่าวออกมานั้นราบเรียบ แต่อัดแน่นด้วยถ้อยคำเสียดแทงอย่างรุนแรง “แม่ทัพผู้นี้รู้เพียงว่าหากฮูหยินของตนล้มป่วย ก็ควรดูแลให้ดี ส่วนเรื่องที่รองผู้ตรวจราชการหลวงวั่นทำให้คนที่สติไม่สมประกอบฟกช้ำไปทั้งตัว ข้ายอมรับว่าข้าไม่เข้าใจจริงๆ”

วั่นเจ๋อเยว่ถึงกับพูดไม่ออกไปชั่วขณะ

อัครมหาเสนาบดีวั่นก็กล่าวขึ้นว่า “เรื่องนี้ วั่นเจ๋อเยว่ผิดเองก็จริง แต่ท้ายที่สุดแล้วก็เป็นเรื่องในครอบครัวของเขาทั้งสองคน ทว่าหมอหญิงเฉียวกลับอาศัยบารมีขององค์หญิง พาตัวอิ้งจือออกไปโดยไม่ถามไถ่เหตุผลใดๆ บัดนี้ทั้งเมืองหลวงต่างก็กล่าวโทษตระกูลวั่น เรื่องนี้ตระกูลวั่นจะปล่อยผ่านไม่ได้ ขอฝ่าบา