공유

บทที่ 81

작가: โม่เสียวชี่
ฉากนี้ได้ถูกหลินยวนที่กำลังอิดออดอยู่บังเอิญเห็นเข้า

นางเบิกตากว้างในทันที ไม่รู้ว่าเหตุใดเซียวเหิงกับเฉียวเนี่ยนถึงได้กอดกันอยู่!

ทันใดนั้นเสียงของเซียวชิงหน่วนก็ดังขึ้นในหัว

นางเคยพูดว่าเฉียวเนี่ยนจั้งใจยั่วยวนเซียวเหิง...

เพราะอย่างนั้น ที่เมื่อครู่นี้เฉียวเนี่ยนให้นางไปคุกเข่าในโถงบรรพบุรุษ ก็เพื่อกีดกันนาออกไป จะได้ยั่วยวนท่านพี่เหิงได้สะดวก?

ในใจนางสับสนสุดขีด นางอยากจะพุ่งไปถามพวกเขาทั้งสอง ทว่า...

นางกลับกลัวมากเช่นกัน

ประโยคที่เซียวเหิงพูดที่ถนนชุนซานนั้นยังคงดังอยู่ข้างหู นางรู้ดีอยู่แล้วว่าในใจท่านพี่เหิงคิดอย่างไร และนางกลัวว่าถ้านางรีบไปถามเขา นางคงจะเป็นเหมือนพวกภรรยาหลวงที่ไม่มีใครรักในหนังสือนิทาน

นางกลัวว่าเซียวเหิงจะอยู่ข้างเฉียวเนี่ยน และปกป้องเฉียวเนี่ยนอย่างที่ปกป้องนางเมื่อครู่นี้

หากเป็นเช่นนั้นขึ้นมาจริงๆ ตำแหน่งของนางและเฉียวเนี่ยนในหัวใจของเซียวเหิงจะไม่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างน่าสะเทือนใจหรือ?

ไม่ นางไม่ต้องการเช่นนั้น!

นางยอมให้เซียวเหิงมีพื้นที่ให้เฉียวเนี่ยนในใจได้ แต่พื้นที่ที่สำคัญที่สุดในใจนั้นต้องเป็นนาง!

เช่นนั้น นางจึงรีบละสายตา ปล่อยให้น้ำต
이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요
잠긴 챕터

최신 챕터

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 760

    สิ้นเสียงพูดแล้ว ข้างนอกกลับยังคงเงียบงันลุงเกิ่งมองสำรวจโดยรอบอย่างระมัดระวัง พอแน่ใจว่าไม่มีใครจึงเอ่ยถามเข้ามาในรถม้าว่า “คุณหนูได้รับบาดเจ็บหรือไม่?”ในใจเฉียวเนี่ยนยังรู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อย “ข้าไม่เป็นไร ลุงเกิ่ง ใครเป็นคนทำหรือ?”ลุงเกิ่งดึงอาวุธที่ปักอยู่บนตัวรถม้าออกมาหนึ่งชิ้น มองดูครู่หนึ่งจึงเอ่ยว่า “อาวุธนี้ทำขึ้นอย่างหยาบๆ ไม่เหมือนของพวกมือสังหารในยุทธภพ อีกทั้งยังเล็งไปที่ตัวรถม้า โดยจงใจไม่ให้ทะลุเข้าไปในม่านอย่างชัดเจน เห็นได้ว่ามิได้มีเจตนาจะทำให้คุณหนูได้รับบาดเจ็บ”ถ้าเช่นนั้น นี่ถือเป็นการเตือนนางอย่างนั้นหรือ?ตอนนี้เฉียวเนี่ยนรู้แล้วว่าเป็นฝีมือของใครเพียงแต่ไม่คิดว่า วั่นเจ๋อเยว่จะไร้ความอดทนถึงเพียงนี้นางจึงเอ่ยขึ้นทันที “ขอรบกวนลุงเกิ่งช่วยเก็บอาวุธเหล่านี้ไว้ให้หมด พรุ่งนี้ข้าจะเข้าเฝ้า จำเป็นต้องนำไปให้องค์หญิงดาดู”"ขอรับ"ลุงเกิ่งรับคำ แล้วจึงเก็บอาวุธรอบบริเวณจนหมด จากนั้นก็บังคับรถม้ากลับจวนอ๋องผิงหยางรุ่งเช้า เฉียวเนี่ยนได้ไปเข้าเฝ้าในพระราชวัง สิ่งแรกที่ทำก็คือนำอาวุธเมื่อคืนมาทูลถวายองค์หญิงซูหยวนและฮองเฮาทันทีที่เห็นอาวุธเหล่านี้ องค์

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 759

    “ฮิฮิ เช่นนี้ต้องหมายความว่าคุณหนูผู้นั้นมีใจให้คุณชายอยู่แน่ๆ ไม่เช่นนั้นตอนเห็นแผงเครื่องประดับแล้วนึกอยากซื้อสร้อยข้อมือลูกประคำให้คุณชายได้อย่างไรกัน!”เซียวเหอเงยหน้าขึ้นมองไปยังพ่อค้า ทำท่าเย็นชา “พูดมาก”พลางควักเศษเงินจากข้างเอวออกมาให้พ่อค้า “ฟ้าใกล้มืดแล้ว รีบกลับเถอะ!”พ่อค้าได้รับเงินเข้าอย่างคาดไม่ถึง ก็รีบรับไว้พร้อมเอ่ยขอบคุณอย่างต่อเนื่อง “ขอบคุณคุณชายขอรับ ขอบคุณคุณชายขอรับ!”เซียวเหอยิ่งยิ้มกว้าง ก้าวเท้าจากไปพ่อค้าก็เก็บแผงด้วยความดีใจแต่ไม่ทันไร เงาร่างสูงใหญ่เงาหนึ่งก็เข้ามาบังแสงอาทิตย์ยามเย็นเสียแล้วพ่อค้าเงยหน้ามองไปก็เห็นชายหน้าตาเคร่งขรึมดุดันยืนอยู่หน้าแผงใจหนึ่งพลันตระหนก ว่าเขาจะมาปล้นเงินหรือไม่?แต่ยังไม่ทันได้ตอบสนอง ก็เห็นชายผู้นั้นยกมือหยิบสร้อยข้อมือประคำโพธิ์เพชรขึ้นมาสายตาเย็นยะเยือกปนเหยียดหยาม “ของแบบนี้ จะมีประโยชน์อะไร?”เขาออกแรงที่มือเพียงเล็กน้อย สร้อยข้อมือประคำโพธิ์เพชรในมือก็แหลกกระจายพ่อค้าตกใจ “อ๊ะ! ทำไมถึง...”ยังพูดไม่ทันจบ แท่งเงินแท่งใหญ่ก็ตกลงตรงหน้าพ่อค้าพ่อค้าตาเบิกกว้างทันทีนี่มันแท่งเงินมูลค่าห้าสิบตำลึงเช

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 758

    ให้บุรุษสวมใส่หรือ?สีหน้าของเซียวเหอเปลี่ยนไปในทันทีเขามองแผ่นหลังของเฉียวเนี่ยนอยู่ครู่หนึ่ง นึกไม่ออกว่าจู่ๆ ไฉนนางจึงคิดจะซื้อกำไลข้อมือให้บุรุษขึ้นมา?จะซื้อให้ผู้ใดกัน?เซียวเหิง หรือว่าฉู่จืออี้?หัวคิ้วเขาขมวดเข้าหากันเล็กน้อย เซียวเหอรู้สึกขึ้นมาโดยสัญชาตญาณว่า มีความเป็นไปได้สูงว่าน่าจะซื้อให้ฉู่จืออี้เจ้าของแผงกล่าวว่า “คุณหนู ข้าน้อยไม่มีพวกกำไลหรือสร้อยข้อมือสำหรับบุรุษ แต่มีลูกประคำ ท่านสนใจดูสักหน่อยหรือไม่?”“ดี เอามาให้ข้าดูหน่อย!”เฉียวเนี่ยนตอบตกลงทันที เจ้าของแผงก็หยิบถาดอีกใบขึ้นมาจากใต้แผง บนถาดนั้นมีลูกประคำหลากสีหลายแบบ จากนั้นเขาก็เริ่มแนะนำว่า “ท่านดูสิ ข้าน้อยขอแนะนำ พวกนี้ล้วนเป็นสร้อยข้อมือประคำโพธิ์เพชร หากเทียบกับของที่พวกขุนนางชั้นสูงสวมใส่ นี่อาจจะด้อยกว่าหน่อย แต่งานฝีมือนั้นประณีตยิ่งนัก ท่านดูพื้นผิวนี่สิ!”“ดูใช้ได้เลย” เฉียวเนี่ยนพูดพลางหันไปมองเซียวเหอ “ท่านพี่เซียวว่าอย่างไรเจ้าคะ?”เซียวเหอยิ้มมุมปาก “อืม ไม่เลว”“งั้นเอาเส้นนี้แหละ!” เฉียวเนี่ยนพูดพลางหยิบเส้นหนึ่งขึ้นมา จ่ายเงิน แล้วหันกลับมาคว้ามือซ้ายของเซียวเหอไว้ “ท่านพี่เซียว

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 757

    ยิ่งไปกว่านั้น วั่นเจ๋อเยว่ผู้นั้นเป็นคนอำมหิต ภายนอกดูเหมือนสุภาพบุรุษจิตใจดี แต่เบื้องลึกกลับเต็มไปด้วยเรื่องเลวร้ายที่ทำให้ผู้อื่นเจ็บปวดหีือเดือดร้อนอยู่เป็นประจำ หากไม่ใช่เพราะมีอัครมหาเสนาบดีคอยปรามไว้บ้าง เกรงว่าเขาคงจะเลวร้ายกว่าชิวอวี่เสียอีกเซียวเหอกำลังกังวลว่าเฉียวเนี่ยนอาจถูกจวนอัครมหาเสนาบดีกลั่นแกล้ง ถูกวั่นเจ๋อเยว่รังแก จึงรีบร้อนมาหาหากเกิดเรื่องจริงๆ ตำแหน่งผู้บัญชาการกองทหารรักษาพระองค์ของเขาย่อมมีประโยชน์มากกว่าสารถีคนหนึ่งมากไม่คิดว่าเฉียวเนี่ยนกลับยิ้มกว้างยิ่งขึ้น “ก็เพราะเหตุนี้ ข้าถึงได้อ้างชื่อองค์หญิงซูหยวนมาน่ะสิ!”เรื่องระหว่างอัครมหาเสนาบดีกับองค์หญิงซูหยวนนั้นเป็นอย่างไรกันแน่ เฉียวเนี่ยนก็ไม่รู้ชัดเจน เพียงแต่คิดว่าในฐานะขุนนางเก่าแก่ของราชสำนัก ตำแหน่งใหญ่โต ย่อมมีหลายเรื่องเห็นองค์หญิงผู้ถูกเอาอกเอาใจจนเสียนิสัยแล้วย่อมรู้สึกไม่พอใจไม่ว่าจะเป็นอัครมหาเสนาบดี หรือราชครู หรือแม้แต่ตระกูลขุนนางเก่าแก่ทั้งหลาย ก็คงเป็นเช่นนี้เหมือนกันเพียงแต่ที่ผ่านมาองค์หญิงซูหยวนยังไม่เคยไปยั่วยุคนพวกนั้นทว่าในวันนี้ เฉียวเนี่ยนกลับทำให้องค์หญิงซูหยวนกับจวนอ

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 756

    “ท่านพี่เซียว”เฉียวเนี่ยนก็เรียกชื่อเขาตอบ แล้วก็เดินไปหาเซียวเหอเซียวเหอเงยหน้ามองป้ายชื่อของจวนอัครมหาเสนาบดีที่สูงลิบ แล้วจึงหันมามองเฉียวเนี่ยน เอ่ยเสียงเบาว่า “พอจะยินดีเดินเล่นด้วยกันหน่อยไหม?”เฉียวเนี่ยนรู้ว่าเซียวเหอคงมาเพราะเรื่องของเมิ่งอิ้งจือ จึงพยักหน้า แล้วหันไปมองสารถีของจวนอ๋องผิงหยางสารถีนั้นแซ่เกิ่ง ปกติเฉียวเนี่ยนเรียกเขาว่าลุงเกิ่งเขาเป็นคนที่ฉู่จืออี้มอบหมายให้มาคอยปกป้องเฉียวเนี่ยนตอนนี้เมื่อได้รับสัญญาณ ลุงเกิ่งก็พยักหน้ากลับมาเช่นกันเห็นดังนั้น เฉียวเนี่ยนจึงหันกลับไป ยิ้มให้เซียวเหอ “ท่านพี่เซียว เชิญเจ้าค่ะ”เซียวเหอพยักหน้า แล้วเป็นฝ่ายเดินนำหน้าไปก่อนเฉียวเนี่ยนเดินตามไป แล้วก็เอ่ยเข้าเรื่องตรงๆ “อาการของคุณหนูเมิ่งไม่ค่อยดีนัก จิตใจเลื่อนลอย ปฏิกิริยาก็เชื่องช้า ร่างกายยังมีบาดแผล คาดว่าเป็นผลจากการถูกวั่นเจ๋อเยว่ทำร้ายมายาวนาน ตอนแรกเขายังไม่ยอมให้ข้ารักษาคุณหนูเมิ่งด้วยซ้ำ โชคดีที่ข้าอ้อนวอนจนฮองเฮากับองค์หญิงซูหยวนช่วยออกหน้าให้ วั่นเจ๋อเยว่จึงได้แต่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก”เมื่อได้ฟังเช่นนี้ สีหน้าของเซียวเหอก็หม่นหมองลงอย่างเห็นได้ชัด “ข

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 755

    “เจ้า! สุนัขรับใช้ อาศัยบารมีเจ้าของ!”ช่างเป็นคำที่คุ้นหูนักเฉียวเนี่ยนนึกถึงเมื่อไม่กี่วันก่อน นางก็เพิ่งแอบด่าเสี่ยวฝูจื่อเช่นนี้อยู่หยกๆในตอนนี้นางกลับยิ้มออกมา “ใช่ ข้าอาศัยบารมีองค์หญิงซูหยวน ถึงได้กล้ามาอาละวาดในจวนอัครมหาเสนาบดี! เจ้าห้ามมิให้ข้ารักษาเมิ่งอิ้งจือ ข้าก็จะรักษา! ถ้าเจ้ากล้ามากนักก็ไล่ข้าออกไปเลย แล้วคอยดูว่าองค์หญิงจะเอาชีวิตเจ้าหรือไม่! แล้วก็คอยดูด้วยว่า ปู่ของเจ้าจะรักษาชีวิตเจ้าจากเรื่องนี้ได้หรือไม่!”"เจ้า!"“หลีกไป!” เฉียวเนี่ยนผลักวั่นเจ๋อเยว่ไปด้านข้าง ก่อนจะก้าวเร็วๆ มุ่งหน้าสู่ห้องของเมิ่งอิ้งจือเมื่อเช้านางเพิ่งมา จึงจำทางได้ดีส่วนวั่นเจ๋อเยว่ก็โมโหจนแน่นหน้าอกไปหมด ไม่อยากเห็นหน้านางอีก จึงหมุนตัวเดินจากไปเฉียวเนี่ยนเดินไปได้ไม่กี่ก้าวก็หันกลับมามองแผ่นหลังของวั่นเจ๋อเยว่ที่เต็มไปด้วยโทสะ ดวงใจของนางพลันเย็นเยียบเป็นเช่นนี้ยิ่งดี ยิ่งโกรธยิ่งดี ถ้าหากวั่นเจ๋อเยว่สามารถกัดกับองค์หญิงซูหยวนได้ ยิ่งรุนแรงเท่าใด นางก็ยิ่งพอใจเท่านั้น!สาวใช้ของเมิ่งอิ้งจือไม่คิดว่าเฉียวเนี่ยนจะกลับมาอีก พอเห็นเฉียวเนี่ยนก็แทบจะร้องไห้ออกมาในทันทีแต่เฉีย

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status