บทที่ 841

ระหว่างเดินก็สังเกตสีหน้าของเฉียวเนี่ยนไปด้วย

เฉียวเนี่ยนไม่รู้ว่าฮองเฮาจะทำอะไร ดวงตาทั้งสองจึงจับจ้องนางแน่นิ่ง

ฮองเฮาเดินไปถึงข้างเตียง ยื่นมือไปตรวจลมหายใจของสวีเหม่ยเหริน เมื่อตรวจพบว่าลมหายใจขาดหายจริงๆ ฮองเฮาจึงชักมือกลับด้วยท่าทีคล้ายจะรู้สึกอัปมงคลเล็กน้อย

นางมองเฉียวเนี่ยนอย่างเย็นชาครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยกับเซียวเหอว่า “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ศพของสวีเหม่ยเหรินจะจัดการอย่างไรก็ให้ฮ่องเต้เป็นผู้ตัดสินแล้วกัน!”

สวีเหม่ยเหรินในยามมีชีวิตก็ไม่เคยเป็นที่โปรดปราน นางไม่เชื่อว่าหลังตายแล้ว ฮ่องเต้จะถึงขั้นแตกหักกับนางเพราะศพเพียงร่างเดียว!

"เจ้าค่ะ"

เซียวเหอรับคำอย่างเคารพ แต่สายตากลับมองไปทางเฉียวเนี่ยน

สองมามาที่จับเฉียวเนี่ยนไว้คล้ายจะรู้สึกถึงแววตาคมกริบในดวงตาเซียวเหอ จึงผ่อนแรงมือลงด้วยความไม่พอใจ

เมื่อหลุดจากพันธนาการ เฉียวเนี่ยนก็ลูบแขนที่ถูกจับจนเจ็บไปมา แล้วก้าวไปจัดผ้าห่มที่ถูกดึงให้สวีเหม่ยเหริน

ยานิทราจำแลงมีฤทธิ์เพียงหนึ่งชั่วยาม

หากภายในหนึ่งชั่วยามยังออกจากพระราชวังไม่ได้ เกรงว่า...

และตอนนี้ยังไม่รู้ว่าทางหลินเย่ว์เป็นอย่างไรบ้าง

ขณะที่คิดเช่นนั้น ก็พลันได้ยิน