บทที่ 941

ก็ได้ยินชายชราพูดต่อว่า “แม่หนู ด้วยฐานะและตัวตนของเจ้า หากข้าคิดจะสืบหาตัวผู้ที่สอนวิชาให้เจ้าก็ไม่ยากนักหรอก”

ได้ยินเช่นนี้ ใจของเฉียวเนี่ยนก็พลันสะท้านวูบหนึ่ง

ฐานะของนาง หากมีคนไปสืบก็ย่อมรู้ได้ไม่ยาก ถึงตอนนั้น อีกฝ่ายจะต้องตามไปที่จวนโหวแน่ หากพบเข้ากับท่านอาจารย์…

เฉียวเนี่ยนสูดหายใจลึก ระงับความตื่นตระหนกในใจ แสร้งหัวเราะอย่างไม่ใส่ใจ “วิชาของข้าล้วนแต่เรียนมาจากตําราแพทย์ หากเจ้าสืบหาได้ว่าใครเป็นคนสอนข้า ก็ถือว่าเจ้ามีฝีมือแล้วกัน!”

ได้ยินเช่นนี้ ชายชราก็ผงะ “เจ้าว่าอะไรนะ? ตําราแพทย์? มีใครบังอาจนำวิชาของสำนักราชาโอสถไปเขียนเป็นตําราแพทย์รึ?”

เชื่อง่ายขนาดนั้นเลยหรือ?

เฉียวเนี่ยนรู้สึกแปลกใจอยู่บ้าง แต่ก็ยังแสร้งทำเป็นพูดอย่างไม่ใส่ใจว่า “เจ้าคือใครกันแน่? คนอื่นเขาเอาวิชาของสำนักราชาโอสถไปเขียนเป็นตําราแพทย์แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเจ้าด้วย?”

ได้ยินเช่นนั้นชายชราก็ชะงักไปเล็กน้อย แต่กลับกระแอมเบาๆ เปลี่ยนหัวข้อ “เช่นนั้น เจ้าเรียนวิชาแพทย์จากตําราแพทย์หรือ?”

“ใช่!”

“วิธีการถอนพิษในวันนี้ เจ้าก็เห็นจากตําราแพทย์หรือ?”

“ก็ใช่น่ะสิ!”

“เจ้าไม่ได้หลอกข้าหรอกหรือ?”

เฉียวเน