ขอบคุณ

"สวัสดีครับ"

เสียงหนาของดีนเอ่ยทักทายขึ้นเมื่อย่างเท้าเดินเข้ามาในบ้านหลังโทรมที่มีหญิงสาวอย่างพริมาอาศัยอยู่

"ดีน"

หญิงสาวเงยหน้าขึ้นจากหนังสือเล่มโตตามหาต้นเสียงนั้น

ใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มขึ้นมาในทันทีที่เจอบุคคลที่เอ่ยทักทาย

นับเป็นการพบเจอกันครั้งแรกในรอบหนึ่งอาทิตย์หลังจากวันที่ไปหาหมอวันนั้น

ทั้งเจ้านายอย่างเวฆาและลูกน้องอย่างดีนและซุงหายหน้าหายตาไปเลยเป็นอาทิตย์

ปล่อยให้เธอต้องอยู่กับชายฉกรรจ์ที่ยืนล้อมรอบบ้านเอาไว้

มันน่าโกรธและไม่น่าพูดคุยกับใครเลยที่ทิ้งเธอไว้แบบนี้

แต่พวกเขาคงไปทำงานเพราะชีวิตเวฆาแทบไม่มีเวลาว่างเธอนั้นเคยเป็นลูกน้องเขา เคยติดต่อประสานงานกับเขาย่อมรู้ดี

"นายให้มาเชิญคุณไปทานข้าวด้วย"

ดีนมาที่นี่ตามคำสั่งของเจ้านาย เขาไม่รอช้าที่จะบอกกับเธอ

"ไม่ไป"

หญิงสาวหันหน้ากลับไปหาหนังสือเกี่ยวกับการเดินทางเล่มโตเพื่อจะอ่านมันต่อ

ยังคงน้อยใจคนตัวโตจนคิดไม่อยากไปเจอหน้าเขา

รู้อยู่แก่ใจว่าเขาคงไม่มารับรู้ความน้อยอกน้อยใจของเธอแต่มันก็อดไม่ได้

"นายมีเวลาพักไม่มากนัก คุณควรจะตอบรับคำเชิญนะครับ"

ดีนเอ่ยเตือนหญิงสาวเหมือนอย่างที่เคยทำเป็นประจำ

สีหน้าของเขาแสดงออกมาถึงความจริงจั