บทที่17 เราเป็นแฟนกันครับ

กว่าชั่วโมงต่อมา

และแล้วสิ่งที่พิมพ์พิชชาคาดไว้ก็เป็นจริงเมื่อมีข่าวลือดังกระฉ่อนไปทั่วโรงพยาบาลแถมไวยิ่งกว่า4Gเพราะข่าวนี้เกิดขึ้นหลังมีข่าวพงศ์พยัคฆ์แต่งงานแล้วไม่ถึงสองชั่วโมงแถมรู้กันเร็วกว่าข่าวแรกเสียอีก

“พี่เสือครับแย่แล้วล่ะ มีคนปล่อยข่าวว่าหมอฟ้าเป็นเมียน้อยพี่อ่ะ” รามินที่ขออนุญาตออกจากห้องประชุมไปเข้าห้องน้ำรีบบอกทันทีที่เปิดประตูเข้ามาภายในห้องที่กำลังประชุมเรื่องแผนการผ่าตัดของพิมพ์พิชชาอยู่

“ใครเล่นบ้าอะไรเนี่ย” พงศ์พยัคฆ์เอ่ยขึ้นสายตาเยือกเย็นจนสัมผัสได้ถึงความกรุ่นโกรธที่กำลังจะปะทุ ที่ผ่านมาตลอดสองปีเขาทำทุกอย่างไม่ให้กุมารแพทย์สาวเสียหายแต่ดูเหมือนคนที่สร้างข่าวลือต่าง ๆจะไม่ยอมหยุด

คนโกรธจนแทบปะทุก้าวออกจากห้องประชุมทันทีด้วยอารมณ์ที่พร้อมปะทะ ทว่าก่อนที่ชายหนุ่มจะได้ไปปะทะกับใครเสียงเรียกของปัญจวัตรก็ดังขึ้นเสียก่อน “เสือ”

“นายได้ข่าวรึยัง” ปัญจวัตรที่โมโหไม่แพ้กันและอาจจะมากกว่าพงศ์พยัคฆ์ถามทันทีที่พบหน้าเพื่อน

พงศ์พยัคฆ์พยักหน้าเป็นคำตอบก่อนจะถามถึงสถานการณ์ในโรงพยาบาลเพราะข่าวนี้ร้ายแรงเหลือเกิน “เหตุการณ์เป็นไงมีใครเชื่อข่าวบ้าง”

“มีคนเชื่อเยอะครับ ตอนนี้มีคนไปรุมด่าหมอฟ้าด้วยครับ” หมอธันวาเอ่ยบอกหลังจากได้ยินและเห็นเหตุการณ์กุมารแพทย์หนุ่มก็เดินมาบอกแก่พงศ์พยัคฆ์ทันที

“มารุมด่าเหรอ...มากไปแล้วเสือนายไปด้วยกันหน่อย” ปัญจวัตรเอ่ยบอกชายหนุ่มโกรธจัดถึงขีดสุดก่อนจะเดินออกไปและมุ่งหน้าไปยังแผนกกุมารเวช พงศ์พยัคฆ์ที่ก่อนหน้านี้โกรธจนพร้อมปะทะถึงกับอ่อนลงเมื่อดูทรงแล้วเพื่อนจะโกรธยิ่งกว่า

สองหนุ่มหอบความไม่พอใจต่างสาเหตุแต่เรื่องเดียวกันมายังแผนกกุมารเวชทันทีโดยไม่รีรอ และก็ได้เห็นเหตุการณ์ที่หลายนกำลังมองฟ้ารดาด้วยสายตาไม่ชอบใจอยู่...และเธอกำลังโดยรุมด่า

“หน้าตาก็ดีนะหมอฟ้าไม่น่าไปเป็นเมียน้อยเขาเลย”

“นั่นสิ นี่คงไปอ่อยผัวเขาล่ะสิ ทำตัวแย่”

“หน้าด้านไร้ยางอาย” อายุรแพทย์หญิงวัยกลางคนเอ่ยขึ้นบ้างหลังจากที่หลายคนเริ่มเปิดประเด็นด่าทอฟ้ารดา ในขณะเดียวกันในซอกมุมหนึ่งซึ่งมีใครคนนึงยืนก็หลุดยิ้มสะใจออกมาขณะที่มองไปยังฟ้ารดา ‘เธอเสร็จแน่ฟ้ารดาจากแฟนนอกใจเพราะสำส่อนกลายเป็นเมียน้อยฉันจะทำให้เธอไม่อาจอยู่ที่นี่ได้’

ฟ้ารดาที่ถูกด่าทอต่อว่าพร้อมถูกมองด้วยสายตาขยะแขยงยืนฟังแต่ไม่คิดตอบโต้ใด ๆจนกระทั่งปัญจวัตรเอ่ยขึ้นแล้วเดินมาใกล้ๆ “พวกคุณเลิกกล่าวหาว่าหมอฟ้าหน้าด้านได้แล้ว หมอฟ้าไม่ได้เป็นเมียน้อยนายเสือ”

ฟ้ารดาหันหน้ามองคนที่ออกโรงปกป้องด้วยดวงตาสั่นไหว หญิงสาวซึ้งใจกับการปรากฏตัวของปัญจวัตรจนพูดอะไรไม่ถูก ในใจเกิดความรู้สึกบางอย่างขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว...แค่รู้ว่ามีเขาอยู่ใกล้ๆเธอก็อุ่นใจอย่างประหลาด

หญิงสาวไม่รู้ว่าสายตาที่มองหมอหนุ่มเปลี่ยนไปจากเดิมเข้าเสียแล้ว

“อย่าเข้าข้างกันเลยหมอปัญจ์ ฉันว่าคุณรู้ว่าสองคนนี้ถึงไหนต่อไหนกันแล้วไม่ต้องปิดหรอกเขารู้กันหมด คุณแค่ช่วยเข้าไปอยู่ด้วยเพื่อไม่ให้ใครรู้ลับหลังคนอื่นสองคนนั้นก็พากันขึ้นสวรรค์ส่วนคุณก็ช่วยปิดปัง” อายุรแพทย์หญิงวัยกลางคนคนเดินเอ่ยอีกครั้งราวกับรู้ชัดอยู่ในเหตุการณ์

“ผมพูดความจริง...คิดดูนะ ผมไม่มีความจำเป็นที่จะต้องช่วยปิดปัง เพราะเขาเป็นเพื่อนกัน”

“เพื่อนกันชวนกันขึ้นเตียงสิไม่ว่า” บุรุษพยาบาลใจสาวเอ่ยขึ้นบ้างอย่างหมั่นไส้

“กรุณาให้เกียรติหมอฟ้าด้วยถ้าคุณแค่ฟัง ๆ คนอื่นมา” พงศ์พยัคฆ์ที่เงียบมาตลอดเอ่ยขึ้นบ้างด้วยความไม่พอใจ “ผมถามหน่อยพวกคุณเห็นเหรอครับว่าผมกับหมอฟ้าไปทำเรื่องอย่างว่ากัน  คุณเห็นรึไงมีหลังฐานยืนยันไหมว่าเราสองคนทำอะไรผิดศีลธรรม  ดีแต่ด่าต่อว่าคนอื่นแต่พวกคุณแค่ฟังคนอื่นพูดมากลับหลงเชื่อง่ายๆและไปเล่าต่อให้คนอื่นเสียหาย คนแบบนี้น่ะผมเกลียดที่สุดเลย”

ใช่...พงศ์พยัคฆ์กำลังฉุนขาดถึงขั้นที่แม้แต่ปัญจวัตรที่โกรธจัดอยู่ยังหวั่นๆเวลาปกติกับเวลาโกรธพงศ์พยัคฆ์ต่างกันมากใครคิดลองดีอาจจะจบไม่สวยกลุ่มไทยมงและบรรดาบุคลากรสาวขี้อิจฉายืนมองอย่างหวาดหวั่นด้วยความกลัวเพราะพวกตนแค่ได้ยินเขาพูดมาไม่เคยเห็นอะไรแบบนั้นเลย

“เสือ...นายใจเย็นก่อนฉันจัดการเอง” ปัญจวัตรเอ่ยเรียกสติทันทีที่เห็นว่าเพื่อนหนุ่มอยู่ในอารมณ์ที่พร้อมจะปะทะและปะทุเต็มที่

“ให้เย็นงั้นเหรออยู่ ๆมีข่าวแบบนี้ใครจะเย็นลงครั้งนี้นอกจากหมอฟ้าเสียหายแล้วฉันเองก็เสีย อย่าลืมพ่อแม่ฉันอยู่นี่ท่านจะคิดยังไง หนูแพรอีกเธอจะคิดยังไง แล้วยิ่งหนูทราย  น้องฉันจะผ่าตัดอยู่แล้วถ้าได้ยินเรื่องนี้อาจทำให้อาการแย่ลงก็ได้” พงศ์พยัคฆ์เอ่ยบอกด้วยความโมโห คุณหญิงพราวกะรัตและคุณสิงหาจะมองอย่างไรกับข่าวลือต่อให้ไม่เชื่อแต่ทั้งสองก็ยังกลุ้มอยู่ดี แพรวารินทร์จะรู้สึกอย่างไรในเมื่อเขายังคงดูแย่ในสายตาเธอ แล้วเรื่องนี้อาจจะกระทบถึงจิตใจของพิมพ์พิชชาที่จะต้องคิดหาทางช่วยพี่ชายอย่างเขาจะไม่ให้เขาโมโหได้ยังไง

“พวกคุณควรจะเชื่อในสิ่งที่เห็นมากว่าคำเค้าพูดกัน”

“ตะ แต่เราจะเชื่อได้ไงว่าหมอกับหมอฟ้าเป็นแค่เพื่อนแล้วหมอปัญจ์ไม่ได้พูดเพื่อปกป้องคุณ” อายุรแพทย์หญิงวัยกลางคนที่ยังไม่ยอมปล่อยเรื่องนี้ง่าย ๆ ทำใจกล้าถามขึ้น เธอพยายามข่มความกลัวที่เกิดขึ้นในจิตใจและตั้งมั่นจะไม่ยอมปล่อยเรื่องนี้ไป

“ผมถามหน่อยนายปัญจ์มีเหตุผลอะไรต้องช่วยปิดบังถ้าผมกับหมอฟ้ามีอะไรอย่างว่าจริง”

“ก็คุณเป็นเพื่อนกันไง”

พงศ์พยัคฆ์ฟังคำตอบของกลุ่มคนที่เออออเป็นไปในทิศทางเดียวกันไปเสียหมดก่อนสบตากับปัญจวัตรราวถามว่าใครจะตอบจนสุดท้ายปัญจวัตรจึงเอ่ยขึ้น

“ถ้าเสือกับหมอฟ้าทำเรื่องแบบนั้นจริงแล้วผมรู้ผมคงไม่ช่วยปิดไว้  ผมคงประจานและกระทืบนายเสือไปแล้วเพราะผมคงไม่ช่วยปิดบังความสารเลวของสามีลูกพี่ลูกน้องตัวเองที่ผมรักเหมือนน้องแท้ๆเอาไว้หรอก”

“ภรรยาของผมเป็นลูกพี่ลูกน้องของนายปัญจ์ที่นายปัญจ์รักมากแค่นี้คงพอแล้วที่ยืนยันว่าถ้าผมทำเรื่องชั่วๆแล้วนายปัญจ์รู้ด้วยเขาไม่มีทางจะช่วยปิดบังและหาความจำเป็นไม่ได้ที่จะปิดบัง” พงศ์พยัคฆ์เอ่ยบอกก่อนมองไปที่ปัญจวัตรอีกครั้งเหมือนบอกว่าแค่นี้ก็คงจบแล้ว

“ชัดเจนนะครับทุกคน  อ้อ...แล้วก็ผมหวังว่าจะไม่มีเรื่องโคมลอยแบบนี้เกิดขึ้นอีกนะเพราะถ้ามีอีกผมไม่เอาไว้แน่คนที่กล้ามายุ่งกับหมอฟ้าระวังตัวไว้”

“หมอปัญจ์เกี่ยวไรด้วยเนี่ย ทำไมต้องห้ามแบบนี้” บุรุษพยาบาลหนุ่มใจสาวเอ่ยขึ้น ปัญจวัตรมองหน้าฟ้ารดาและคิดได้ทางเดียวที่จะไม่ให้เธอเจอข่าวลือแบบนี้อีกก่อนจะเอ่ยออกไปด้วยน้ำเสียงมาดมั่น

“เพราะหมอฟ้ากับผมเรา...คบกันอยู่ เราเป็นแฟนกันครับ”ทันทีที่ปัญจวัตรพูดจบฟ้ารดาก็เงยหน้าขึ้นมองด้วยความตกใจทันทีก่อนจะถูกชายหนุ่มจับมือเดินออกจากจุดที่ยืนอยู่ พงศ์พยัคฆ์มองเพื่อนรักแล้วยิ้มให้ก่อนจะหันมามองคนอื่น ๆ

“ชัดเจนนะครับผมหวังว่าทุกคนจะเข้าใจและนำสิ่งที่ถูกต้องไปแก้ไขข่าวลือผิด ๆ ผมขอจากใจการที่มีข่าวลือผิดๆแย่ๆในตอนนี้มันอาจกระทบจิตใจของภรรยาของผมและน้องสาวที่กำลังป่วยเพราะงั้นช่วยกันแก้ความเข้าใจผิดของคนอื่นด้วยแยกย้ายกันได้แล้วครับ”

“แส่นักนะหมอเสือ หมอปัญจ์ ได้...ในเมื่อแส่นักฉันคงต้องเล่นงานทั้งสามคน”เสียงเคียดแค้นจากมุมมืดเอ่ยออกมาก่อนมองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น มันจะเป็นไปตามแผนอยู่แล้วหากหมอหนุ่มทั้งสองไม่สาระแนเข้ามา