บทที่ 40 //18+

"หยุดนะคุณภูเบศ ที่เหลือเดี๋ยวฉันจัดการเอง" เขาไม่ยอมให้เธอซักเพราะมือมีแผลแต่พอจะตากเขาก็ยังจะทำให้ ข้าวสวยเลยเดินเข้าไปจะแย่งเอาชุดชั้นในมาตากเอง

แต่พอเธอจะเอื้อมมาหยิบจากมือภูเบศก็ยกชุดชั้นในของเธอขึ้นสูงไม่ให้แย่งไปได้

"ฉันบอกให้เอามาไง"

"ใกล้จะเสร็จแล้วเหลืออีกแค่ขั้นตอนเดียวเอง"

"เดี๋ยวฉันตากเองมันไม่โดนแผลหรอก"

นอกจากจะไม่ให้เธอแล้วเขายังสะบัดกางเกงชั้นในเพื่อให้มันคืนทรง

แต่พอสะบัดให้มันคืนทรงแล้วเขาก็พลิกซ้ายพลิกขวาดู แถมยังมองต่ำลงมาดูตรงเป้ากางเกงของเธอด้วย ประหนึ่งเหมือนจะเทียบดูกับกางเกงชั้นในว่ามันเข้ากันได้เหรอ

"คนบ้าเอาคืนมานะ!" ถึงแม้เขาจะไม่พูดอะไรแต่เธอก็รู้ว่าเขากำลังสื่อถึงอะไร

"หึหึหึ"

"ขำอะไร!" ข้าวสวยแย่งกางเกงชั้นในของเธอกลับคืนมาจนได้ พอได้มันมาแล้วเธอก็เอาไปตากโดยการใช้เสื้อของตัวเองที่ตากอยู่บนราวทับปิดไว้ ไอ้บ้านี่เป็นอะไรกับกางเกงชั้นในมากไหมเนี่ยครั้งก่อนก็เอาของเราไปแล้วตัวหนึ่ง จะพูดไปกางเกงชั้นในตัวนั้นก็ยังหาไม่เจอเลยไม่รู้ว่าเขาเอาไปไว้ไหน

"นั่นใช่นายหัวของเราไหมวะ" วัลลภและลูกน้องอีกคนมารอรับนายหัวเพราะเขาส่งข้อความบอกว่าให้เข้ามารับเดี๋ยวจะออกไปทำ