บทที่ 6

"กรี๊ดดดดดด!!" ทอฝันกรีดร้องลั่นอย่างตกใจ พร้อมกับที่ร่างกายของเธอถูกเขาตวัดขึ้นพาดบ่าด้วยความรวดเร็ว

"หุบปาก! ถ้าไม่อยากเจ็บตัวก็หุบปากซะ" เมื่อความอดทนของเขาที่มีอยู่น้อยนิดหมดลง มันเลยทำให้การเล่นตัวของเธอดูน่ารำคาญขึ้นมาทันทีสำหรับเขา

"ปล่อยฉัน!"

"ตอนโดนกระแทกก็ครางให้ได้ดัง ๆ แบบนี้ด้วยล่ะ" พูดจบคริสเตียนก็โยนร่างบางของทอฝันลงบนเตียงทันทีอย่างไม่ใยดี

ตุบ!

"โอ๊ะ! โอ๊ยยย"

ความรู้สึกที่ทั้งจุกและเจ็บ เพราะถูกโยนลงมาก็ไม่ใช่เบา ๆ ทำเอาทอฝันถึงกับนอนขดตัวอยู่บนเตียงด้วยความจุก

"เธอทำฉันเสียเวลามามากแล้วทอฝัน" คริสเตียนพูดจบก็จับข้อเท้าเล็กดึงลากมาที่ปลายเตียงอย่างไร้ความปรานีก่อนที่เขาจะพยายามถอดกางเกงขาสั้นของเธออกให้พ้นทางด้วยอารมณ์ที่หงุดหงิด เพราะถูกเธอทั้งถีบทั้งดิ้นไปมาไม่หยุด

"ปะ ปล่อยฉันเถอะ ปล่อยฉันไปเถอะนะ" เมื่อหมดเรี่ยวแรงที่จะสู้ต่อ เธอก็ได้แต่อ้อนวอนขอร้องเขาทั้งน้ำตาที่คลอเบ้าที่มันกำลังจะไหลลงมา

คริสเตียนเงยหน้าขึ้นมองเพียงนิด เมื่อเห็นว่าน้ำเสียงที่เอื้อนเอ่ยออกมาของเธอนั้นอ่อนลงและสั่นเครือจนน่าเห็นใจ แต่ไม่ใช่กับเขา

"โทษที พอดีฉันไม่ได้แพ้น้ำตาผู้หญิง" พูดจบมือหนาก็ดึงกระชากกางเกงขาสั้นของเธอลงมาที่ปลายเท้าทันที พร้อมกับแพนตี้ตัวน้อย ที่ถูกเขากระชากลงมาพร้อม ๆ กัน เผยให้เห็นความสวยงามกลางกายสาวของเธออย่างเต็มตา

"กรี๊ดดดด! อึก..."

"หึ!"

คริสเตียนถึงกับกระตุกยิ้มอย่างชอบใจทันที ที่เห็นความสวยงามของเธออย่างเต็มตา มันสวยจนเขาไม่อยากจะเชื่อว่าเธอมีครอบครัวแล้วอย่างที่รู้มา

"อึก! ปะ ปล่อยฉันไปเถอะนะ ขอร้องละ ฮึก…" ทอฝันพยายามใช้มือปกปิดใจกลางความเป็นสาวของตัวเองไว้อย่างลนลาน ปากก็เอ่ยขอร้องเขาไม่หยุดเพื่อหวังให้เขายอมปล่อยเธอออกไป

"สายไปแล้ว เพราะเธอทำฉันอารมณ์เสียเองทอฝัน"

พรึบ!

ร่างบางของทอฝันถูกกระชากเข้าหาตัวเขาอีกครั้ง เมื่อเธอพยายามจะขยับถอยหลังหนีเขาอย่างทุรนทุราย แต่ก็ถูกมือหนาของเขาจับดึงกลับมาให้อยู่ที่เดิม

"หึ! เด็กใจแตกอย่างเธอกลัวเป็นด้วยเหรอ" คริสเตียนเอ่ยขึ้นอย่างไม่อยากเชื่อในสิ่งที่เห็น ทอฝันในตอนนี้ดูตกใจกลัวเขาเป็นอย่างมาก ซึ่งแน่นอนว่าท่าทางของเธอตอนนี้มันขัดกับงานที่เธอทำอยู่ทุกวันตามผับบาร์แบบนี้

"ถึงฉันจะเป็นเด็กใจแตก แต่ฉันก็ไม่เคยไปทำให้ใครเขาเดือดร้อน ฮึก! ทำไมคนอย่างพวกคุณถึงได้ดูถูกฉันขนาดนี้ ฉันไปทำอะไรให้งั้นเหรอ ฮึก!" ตอนนี้เธอคงไร้หนทางที่จะสู้กับเขาได้แล้วจริง ๆ มีเพียงความกลัวเท่านั้นที่เพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อมือหนาของเขากำลังลูบไล้ขึ้นมาตามเรียวขาของเธออย่างอ้อยอิ่ง

"ฉันพูดตามที่ฉันเห็น" น้ำเสียงของคริสเตียนเริ่มแหบพร่าขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อมือของเขาสัมผัสเข้ากับใจกลางกายสาวของเธอ

คริสเตียนก้มลงมองยังหว่างขาของเธอไม่วางตา พร้อมกับมือที่ค่อย ๆ ลูบไล้สัมผัสกับส่วนนั้นแผ่วเบา ราวกับกลัวว่าเธอจะเจ็บ ก่อนที่เขาจะเงยหน้าขึ้นมาสบตากับเธอที่ตอนนี้กำลังจ้องมองเขาทั้งน้ำตาอยู่ ริมฝีปากที่เคยด่าทอเขาในตอนแรก ตอนนี้ถูกเจ้าตัวกัดเม้มไว้แน่น เหมือนพยายามจะฝืนในสิ่งที่เขากำลังจะทำให้เธอมีความสุข

"อยากรู้จังว่าจะทนได้สักกี่น้ำ" พูดจบเขาก็ผละออกจากเธอทันที พร้อมกับจัดการปลดเข็มขัดและกางเกงของตัวเองลงอย่างรีบร้อน

เพราะความใหญ่โตที่อยู่ภายใต้กางเกงมันร้อนรุ่มไปหมด จนอยากจะเข้าไปทักทายกับความสวยงามของเธอเต็มทีแค่แวบแรกที่เขาเห็น บอกตรง ๆ เลยว่าเลือดในกายของเขาสูบฉีดขึ้นมาอย่างกะทันหันอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

คริสเตียนจัดการสวมใส่สิ่งป้องกันไว้บนความใหญ่โตของแก่นกายอย่างช่ำชอง พร้อมกับจับเรียวขาสวยของทอฝันแยกออกจากกันกว้าง ก่อนจะค่อย ๆ จับแก่นกายใหญ่ของตัวเองถูไถขึ้นลงตามรอยแยกของกลางกายสาวเบา ๆ ทำเอาทอฝันถึงกับเบิกตากว้างด้วยความตกใจ เพราะมัวแต่เหม่อลอยจนไม่ทันได้มองว่าเขานั้นกำลังจะทำร้ายเธอด้วยการบีบบังคับให้สมยอม พอได้สติเธอก็พยายามจะดีดดิ้นออกจากพันธนาการของเขาทันที แต่ด้วยเรี่ยวแรงที่มีน้อยกว่าเขามาก จึงทำให้เธอทำได้แต่ดิ้นไปมาอยู่แบบนั้น โดยที่ไม่สามารถถอยหนีออกมาได้เลย

"ยะ อย่านะ! ไม่! ปล่อยฉันเถอะนะคะ"

"ฉันบอกแล้วไงว่ามันสายไปแล้ว อีกอย่างฉันซื้อเธอมาแพงมากซะด้วย ให้ปล่อยไปง่าย ๆ ฉันคงขาดทุนแย่ งั้นคงไม่ต้องเล้าโลมอะไรหรอกนะ ของเคย ๆ อยู่แล้วแค่ไม่ใช่คนเดิม หึ"

คำพูดดูถูกจากคริสเตียนทำให้ทอฝันกำผ้าปูที่นอนแน่นด้วยความโกรธ แต่เธอไม่สามารถทำอะไรเขาได้ และไม่สามารถหนีพ้นจากปีศาจร้ายซานตานตนนี้ได้เลย

สวบ! ปึก!

แก่นกายใหญ่ถูกดันกระแทกเข้าไปภายในกายของเธอด้วยความรุนแรงอย่างไร้ความปรานี

"กรี๊ดดดดด! ฮึก! จะ เจ็บ อึก ฮืออ" สองมือเล็กกำผ้าปูที่นอนแน่นกว่าเดิม ด้วยความเจ็บปวดรวดร้าวจากการกระทำอันป่าเถื่อนของคริสเตียน ที่ไม่แม้แต่จะเห็นอกเห็นใจเธอเลยสักนิด

"ซี๊ด! อ่าส์~ ทำไมแน่นจังวะ" คริสเตียนเองก็ถึงกับกัดฟันแน่นคำรามเสียงพร่า เมื่อถูกภายในร่องสวาทของเธอบีบรัดแก่นกายใหญ่ที่เข้าไปได้เพียงไม่ถึงครึ่งลำจนรู้สึกปวดหนึบ

"อึก! คนเลว คุณมันเลวกว่าที่ฉันคิดอีก" สุดท้ายแล้วสิ่งที่เธอกลัวที่สุดมันก็เกิดขึ้นจนได้ เขาทำให้สิ่งที่เธออยากจะลืมมันมากที่สุด วนเวียนกลับเข้ามาในหัวของเธออีกครั้ง ทุกอย่างที่เขาทำกับเธอมันมีแต่ความโหดร้ายและป่าเถื่อน

"หึ! เด็กใจแตกมีลูกตั้งแต่ยังเรียนไม่จบแบบเธอ คงจะเป็นคนดีมากมั้ง" แม้จะสงสัยในสิ่งที่เขาได้สัมผัสจากร่างกายเธอ แต่เขาก็ต้องเก็บมันไว้เมื่อคนตัวเล็กใต้ร่างกายแกร่งเขาของในตอนนี้เหมือนจะยังไม่หมดฤทธิ์

พั่บๆๆ พั่บๆๆ

"อ๊ะ! ยะ อย่าขยับนะ อึก! จะ เจ็บบ!" ทอฝันพยายามใช้มือดันหน้าท้องของเขาไว้ด้วยแรงอันน้อยนิด เมื่อความเจ็บเข้าเล่นงานเธออย่างทรมาน จากขนาดที่ใหญ่เกินกว่าจะปรับตัวเข้ากันได้ในเวลาเพียงแค่ไม่กี่วินาที

"ซี๊ดด แน่นฉิบ! อ่าา"

พั่บๆๆ พั่บๆๆ

"อ๊ะ! โอ๊ยย พอ…พอสักที! พอได้แล้ว"

"ผ่อนคลายแล้วครางดัง ๆ มันจะไม่เจ็บ" คริสเตียนกัดฟันแน่นบอกกล่าวเพื่อให้เธอผ่อนคลายลง ยิ่งเกร็งก็ยิ่งเจ็บ และไม่ใช่แค่เธอเขาเองก็เจ็บและปวดหนึบไปด้วย เมื่อถูกบีบรัดแน่นจากภายในร่องลึกของเธอ

คริสเตียนไม่สนใจเสียงร้องห้ามแหบแห้งของเธอสักนิด เอวสอบยังคงทำหน้าที่ส่งมอบความใหญ่โตของแก่นกายเข้าออกร่องสวาทแสนคับแน่นไม่หยุดหย่อน ยิ่งเธอบีบรัดเขามากเท่าไหร่ แรงกระแทกจากเขาก็มีเพิ่มมากขึ้นเท่านั้น

ปั๊บ! ปั๊บ ปั๊บ

"อ้ะ! อะ อ่า ฉัน อ๊าา~ เจ็บ อื้ออ" เสียงที่เริ่มแหบแห้งของเธอยังคงพร่ำบอกกับเขาด้วยคำเดิม ๆ ซ้ำ ๆ เมื่อเขาไม่ยอมหยุดแถมยังเริ่มที่จะขยับเอวสอบให้เร็วขึ้น

ตอนนี้ร่างกายของเธอเหมือนมันกำลังจะแตกออกจากกันเป็นเสี่ยง ๆ มันเจ็บจนเธอเองไม่สามารถขยับตัวไปไหนได้ แม้จะพยายามหุบขาเข้าหากันเพื่อต่อต้านความป่าเถื่อนและรุนแรงที่ตัวเองได้รับอย่างไม่สมยอม

คริสเตียนไม่ได้สนใจคำพูดอ้อนวอนของเธอสักนิด สิ่งเดียวที่เขาสนอยู่ตอนนี้คือความปรารถนาตรงหน้าที่จะนำพาให้เขามีความสุขและอารมณ์ดีขึ้นได้ หากได้ปลดปล่อยความต้องการออกมา

"คนที่ไม่เห็นค่าคนอื่นอย่างคุณ สักวันคงไม่เหลือใคร อ้ะ!" คำด่าทอจากปากเธอ มันทำให้เขาเลือดขึ้นหน้าอีกครั้งก่อนที่เขาจะกระแทกแก่นกายใหญ่เข้าไปภายในร่องสวาทของเธออย่างหนักหน่วงและรุนแรงเพื่อเป็นการสั่งสอน ที่เธอกล้าดีมาพูดแบบนี้กับคนอย่างเขา

ปั๊บ ปั๊บ ปั๊บ

"จะ เจ็บ อื้ออ อึก! เจ็บ!"

"หึ! ยัยเด็กใจแตกที่มีลูกตั้งแต่ยังเรียนไม่จบอย่างเธอ ก็อย่าเพิ่งมาสั่งสอนฉัน ช่วยเอาตัวเองให้รอดก่อนเถอะ!"

คำพูดดูถูกเหยียดหยามจากเขา มันทำให้เธอเองก็โกรธเขาไม่น้อยไปกว่าเขาโกรธเธอหรอก ไม่เคยคิดเลยว่าผู้ชายที่เพรียบพร้อมไปทุกอย่างอย่างเขาจะพูดจาดูถูกคนอื่นได้ขนาดนี้ แถมคนที่เขากำลังพูดจาดูถูกอยู่ตอนนี้ยังเป็นเพศเดียวกับแม่ของเขาอีกด้วย

"งั้นคุณก็จำคำพูดของตัวเองไว้ด้วยนะ ว่าฉันมันก็เป็นแค่เด็กใจแตก"

"ซี๊ดด~ ไม่จำเป็น อ่าาส์ เพราะเอาเสร็จฉันก็ลืมทุกคนที่เคยเอาด้วยอยู่แล้ว ซี๊ดดด! เสียวฉิบหาย!"

พั่บ พั่บ พั่บ

ปั๊บ! ปั๊บ! ปั๊บ!

คริสเตียนยังคงรัวกระแทกกระทั้นแก่นกายใหญ่เข้าใส่ร่องสวาทเธอไม่ยั้ง ทอฝันก็ได้แต่นอนกัดฟันแน่นอย่างข่มความเจ็บปวด พยายามฝืนตัวเองไม่ให้คล้อยตามกามอารมณ์ที่เขากำลังปรนเปรอให้กับเธอด้วยความรุนแรงและป่าเถื่อน ถึงแม้ว่าบางจังหวะจะเผลอคล้อยตามอย่างเสียวซ่าน ไม่งั้นเขาจะหาว่าเธอนั้นร่านและใจง่ายใจแตกอีก เพราะแค่นี้เธอก็เจ็บมากพอแล้วกับคำพูดดูถูกและการกระทำที่โหดร้ายจากเขา ที่กำลังทำกับร่างกายของเธออยู่ตอนนี้

"อื้มม จะแตกแล้ว ซี๊ดดด~"

"อึก! อื้อออ~"

"ถ้าไม่ไหวก็ปล่อยออกมาสิวะ ฉันไม่ว่าหรอกนะ ซี๊ดดด! โอ้วว ตะ แตกแล้ว ซี๊ดอ่าา~" ยังไม่ทันที่เขาจะได้พูดจาดูถูกเธอจบ เอวสอบของเขาก็รัวกระแทกแก่นกายรัวเร็วจนร่างกายเกร็งกระตุก น้ำกามสีขาวขุ่นของเขาพวยพุ่งออกมาเต็มสิ่งป้องกันที่ห่อหุ้มแก่นกายใหญ่ไว้

คริสเตียนดึงแก่นกายใหญ่ของตัวเองออกจากร่องสวาทคับแน่นของทอฝัน หลังจากที่เสร็จสมแล้วแต่ยังคงปล่อยให้ร่องคับแน่นตอดรัดความใหญ่โตอยู่นานนับนาที ก่อนจะถอดถอนมันออกมาจนรู้สึกเสียววาบเมื่อร่องคับแน่นตอดรัดถี่ขึ้นตามจังหวะที่เขาค่อย ๆ ดึงแก่นกายตัวเองออกมาอย่างเชื่องช้า

"อ่าา เสียวฉิบ!" คริสเตียนก็ทิ้งตัวลงนอนบนเตียงด้วยความพอใจที่ร่างกายของเธอทำให้เขาเสร็จสมได้รวดเร็วทันใจอย่างน่าอัศจรรย์

ทอฝันพยายามฝืนร่างกายตัวเอง ให้ลุกขึ้นจากเตียงอย่างยากลำบาก รู้สึกปวดร้าวระบมไปทั่วกายสาว ในเมื่อเขาได้ในสิ่งที่เขาจ่ายเงินซื้อมาแล้ว เธอก็ไม่จำเป็นต้องทนอยู่ที่นี่อีกต่อไป เพราะหน้าที่ของเธอมันจบแล้ว

"จะไปไหน จัดการทำความสะอาดมันซะ" มือหนาคว้าข้อมือเล็กไว้ทัน ก่อนที่เขาจะปรายตามองไปยังแก่นกายใหญ่ของตัวเอง เพื่อให้เธอไปจัดการทำความสะอาดคราบน้ำกามให้กับเขา

"ฉันไม่ทำ"

"เธอต้องทำ!"

"ปล่อยฉันไปสักทีเถอะ คุณก็ได้ในสิ่งที่คุณจ่ายเงินซื้อมาแล้วหนิ ขอร้องล่ะ ปล่อยฉันไปเถอะนะ" ทอฝันบอกด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง ถ้าเขาทำกับเธออีกรอบเธอคงได้หมดสภาพไปมากกว่านี้แน่

"หึ งั้นก็รีบไสหัวไปให้พ้น หอบสังขารเธอไปให้พ้นหน้าฉัน ในตอนที่ฉันกำลังอารมณ์ดี ส่วนนี้…ค่าตัวเธอ" คริสเตียนกระตุกยิ้มมุมปากมองร่างบางอย่างรู้สึกสมเพช ก่อนที่เขาจะคว้าหยิบเงินสดที่วางอยู่บนโต๊ะข้างหัวเตียงมาโยนให้เธออย่างดูถูก

ฟิ้วว~

ทอฝันก้มลงมองเงินที่ล่วงลงไปบนพื้นด้วยความโกรธ แต่ก็พยายามกักเก็บมันไว้ในใจ ก่อนที่เธอจะก้มลงหยิบกางเกงของตัวเองขึ้นมาสวมใส่อย่างยากลำบาก พร้อมกับก้มลงหยิบเงินที่เขาโยนใส่หน้าเธอขึ้นมาด้วยเช่นกัน

"หึ! ทำเป็นไม่ยินยอม แต่สุดท้ายเธอมันก็ผู้หญิงขายตัวที่เห็นแก่เงินอยู่ดี" คริสเตียนที่มองตามการกระทำของเธอถึงกับหัวเราะอย่างเย้ยหยัน เมื่อเห็นว่าสุดท้ายแล้วเธอก็หยิบเงินก้อนนั้นขึ้นมาอยู่ดี

"ขอบคุณสำหรับค่าตัวนะคะ หวังว่าจะไม่ได้เจอกันอีก" ทอฝันพูดทิ้งท้ายไว้แค่นั้น ก่อนที่เธอจะหมุนตัวเดินออกมาด้วยความยากลำบาก เพียงแค่ก้าวขาเดินก็เจ็บร้าวระบมจนทรงตัวแทบไม่อยู่

แกร๊ก!

เสียงปลดล็อกประตูดังขึ้น ก่อนจะเปิดออกช้า ๆ ทำให้เธอกัดฟันทนความเจ็บแล้วรีบก้าวเดินออกมาให้พ้นจากห้องนั้นทันที

"พวกคุณคงเป็นคนของเขาสินะ" เสียงที่เคยสดใสหม่นลงอย่างเห็นได้ชัด ก่อนที่คนของคริสเตียนจะพยักหน้าพร้อมกันเบา ๆ

"งั้นฝากบอกเจ้านายพวกคุณด้วยนะ เงินเขาซื้อได้ทุกอย่างที่เขาต้องการ แต่มีอย่างหนึ่งที่เขาซื้อไม่ได้ นั่นก็คือฉัน!"

ฟิ้ว!

พูดจบเงินก้อนนั้นที่เธอหยิบออกมาด้วยก็ถูกเธอปาใส่หน้าคนของเขาทันที ก่อนที่เธอจะหันหลังเดินออกไปทั้งน้ำตาคลอ พลางตัดพ้อกับชีวิตตัวเอง ที่ไม่รู้ไปทำกรรมอะไรไว้ให้คนอื่นเขานักหนา ถึงได้มีแต่คนดูถูกเหยียดหยามเธอสารพัดแบบนี้ แถมคนพวกนี้ยังเห็นเธอเป็นเพียงแค่สิ่งของ ที่พอใครอยากได้ก็จ่ายเงินซื้อไป โดยไม่สนว่าเธอจะรู้สึกยังไง ไม่สนว่าเธอจะยินยอมหรือไม่ด้วยซ้ำ

นี่สินะที่เขาเรียกอำนาจของเงิน หึ!