MasukShare
บทที่10 ขอนอนด้วย
Terakhir Diperbarui:
2025-11-02 20:47:56เจ้าเอยรีบแต่งหน้าแต่ตัวสวยๆ ไปดูพายุ
@ผับ Wha? เจ้าเอยมาถึงร้าน มองหาพายุ เขาใกล้จะขึ้นไปเล่นบนเวทีแล้ว ฉันไปหาโต๊ะนั่ง พี่พายุหันมาเห็นฉันกวักมือเรียกเจ้าเอยให้เดินไปหา ฉันเดินไปหามือกีตาร์สุดหล่อยิ้มให้เขา “เจ้าเอยไปนั่งโต๊ะนั่นสิ โต๊ะประจำพี่” เขาชี้มือไปที่โต๊ะมีนานะนั่งอยู่ เจ้าเอยมองแล้วส่ายหน้า ฉันไม่สบายใจที่จะต้องนั่งกับนานะ “พี่พายุเอยนั่งคนเดียวก็ได้ค่ะ” “ไปนั่งโต๊ะพี่ จะนั่งคนเดียวทำไม เดี๋ยวก็มีคนมาขอชนแก้วไม่หยุด” เจ้าเอยยิ้มกับเหตุผลของเขา “พี่เหมือนหวงแฟนเลยเนอะ” ฉันพูดแซวเขา “….” “ไปนั่งเถอะพี่จะเริ่มเล่นแล้ว” “ค่ะ” เจ้าเอยเดินมาที่โต๊ะของพี่พายุ ฉันทักทายนานะพร้อมกับยิ้มให้นานะด้วยความเป็นมิตร นานะแค่ทักทายฉันกลับ แล้วก็ไม่คุยอะไรกัอีกนเลย วง Hunter เล่นเพลงร็อกมันๆในร้านเต้นกันสนุกสนาน เจ้าเอยมองพายุบนเวที แล้วก็แอบมองนานะ เธอก็นั่งมองพายุ สายตาที่เธอมองเขาเปิดเผยดูออกไม่ยากเลย นานะชอบพี่พายุแน่ๆ เจ้าเอยเริ่มหนักใจ ฉันมีคู่แข่งเบอร์ใหญ่ซะแล้ว เขาเคยชอบนานะซะด้วยสิ ฉันไม่รู้ว่าเขายังชอบนานะอยู่รึเปล่าตอนนี้ แต่นานะชอบเขาแน่ๆ “….” แล้วเขาล่ะชอบฉันบ้างรึเปล่า แต่ฉันเป็นคนเข้าหาเขาเอง เลยดูไม่ออกว่าเขาชอบฉันรึแค่เพราะผู้หญิงเข้าหา เขาเป็นผู้ชายไม่รู้จะปฏิเสธทำไม รึเป็นแค่แบบนั้น ยังไงต่อดีละฉัน วง Hunter เล่นจบแล้ว นาทีกอดคอพายุกระซิบ “มึงมีสาวมานั่งรออยู่สองคนเลยนะพายุ ตกลงมึงจะเลือกคนไหน” “เลือกอะไรกันล่ะ สองคนเขามานั่งฟังเพลง” นาทีส่ายหน้ายิ้มๆ “เจ้าเอยน่ะชัดเจนเขามาหามึง ส่วนนานะมึงไม่แปลกใจเหรอ กูว่าช่วงนี้ชอบทำตัวติดมึงแปลกๆ อยู่นะ” “นานะมีแฟนแล้วกูคิดแค่เพื่อนมึงก็รู้” นาทีพยักหน้า “กูรู้แต่แค่แปลกใจ กับท่าทางของนานะ ที่เหมือนจะเข้าหามึงมากขึ้น” “มึงคิดมากไปรึเปล่านาที” พายุลงจากเวทีเดินมาที่โต๊ะ นานะดึงแขนเขาให้นั่งข้างๆ เธอ เจ้าเอยมองแต่ไม่ได้พูดอะไร พี่ๆ วง Hunter เดินมาที่โต๊ะ เจ้าเอยยิ้มทักทายทุกคน นาทีเดินมานั่งข้างๆ ฉัน “เจ้าเอยไม่ชวนผิงผิงมาด้วยล่ะ” “เอยไม่ได้ตั้งใจว่าจะมาค่ะ ก็เลยไม่ทันได้ชวนใคร” นาทีพยักหน้าเข้าใจยิ้มให้เจ้าเอย ทุกคนนั่งดื่มนั่งคุยกันไปสักพัก “พายุเรากลับกันไหมคะ” นานะชวนเขากลับ พายุบอกเพื่อนในวงว่าขอตัวกลับ แล้วก็หันมาเรียก เจ้าเอยไปกลับด้วย ฉันลุกขึ้นอย่างว่าง่ายเดินมาตามเขาไปที่รถ พายุเปิดประตูข้างคนขับนานะเดินขึ้นไปนั่ง เจ้าเอยเม้มปากอย่างรู้สึกไม่พอใจ และเปิดประตูด้านหลังขึ้นไปนั่งเอง ไม่รอเขามาเปิดให้ ฉันขึ้นมานั่งเงียบๆ เริ่มคิดว่าตัวเองไม่ควรขอเขามาด้วยเลย เหมือนเอาตัวเองมาเป็นส่วนเกินยังไงก็ไม่รู้ นานะชวนเขาคุยนั้นนี้ไม่หยุด พายุบอกว่าเขาจะไปส่งนานะก่อน แล้วค่อยไปส่งเจ้าเอย นานะคัดค้านบอกว่าไปส่งเจ้าเอยก่อนสิ ดูน้องน่าจะง่วงแล้ว พายุยังยืนยันจะไปส่งนานะก่อน เพราะที่พักนานะถึงก่อน เธอเลยเงียบลงซะที เจ้าเอยเริ่มรำคาญนานะมากขึ้นทุกที เพราะตอนอยู่กันตามลำพังท่าทีเธอไม่เป็นมิตรกับเจ้าเอยเลย ไม่ยิ้มไม่คุยด้วย แต่พอต่อหน้าพายุ ทำเป็นพูดเหมือนเป็นห่วงฉัน พายุจอดรถหน้าที่พักของนานะ นานะเปิดประตูลงๆ ไปบ๊ายบายพายุ แล้วก็บ๊ายบายเจ้าเอย “ไว้เจอกันอีกนะเจ้าเอย วันนี้สนุกมากเลย” นานะส่งยิ้มให้เจ้าเอย เจ้าเอยได้ยินถึงกับส่งยิ้มแห้งๆ กลับไปให้นานะอึ้งกับความสะตอของนาง พายุยังไม่ออกรถ เจ้าเอยนั่งนิ่งๆ เงียบกริบอยู่ด้านหลัง “เจ้าเอยมานั่งข้างหน้าสิ” เขาเห็นเธอยังนิ่งเงียบเลยต้องเอ่ยเรียก “เอยขี้เกียจย้าย ขอนั่งนี่ค่ะ” “เจ้าเอยมานั่งข้างๆ พี่ พี่ไม่ใช่คนขับรถของเรานะ” พายุพูดพร้อมกับเอี้ยวตัวมามองคนที่ดื้อแถมยังไปนั่งชิดประตูอีกฝั่ง เจ้าเอยได้ยินเขาพูดแบบนั้นยิ่งรู้สึกไม่พอใจนานะอยู่ด้วย ฉันเลยถอดรองเท้าส่งให้เขา พายุรับรองเท้าส้นสูงของเธอมาถือไว้ “เจ้าเอยจะทำอะไรน่ะ” ฉันปีนข้ามมานั่งตรงเบาะข้างหน้า ข้างๆ เขา และหันมาหยิบรองเท้าจากมือเขาไปสวม พายุออกรถ ขับไปส่งเธอ เขาหันไปมองคนตัวเล็ก “พี่ค้างด้วยได้ไหมง่วงจัง น่าจะขับกลับไม่ไหว” เจ้าเอยหันไปมองเขา “พี่ง่วงจริงเหรอคะ” “จริงสิ จะโกหกทำไม” “ง่วงแล้วเมื่อกี้ทำไมพี่ไม่ค้างกับพี่นานะละคะ” ฉันอดไม่ได้ที่จะถามเขาแบบนั้น ก็มันหวงเขานี่น่า แล้วก็อยากรู้ด้วยว่าเขาคิดยังไงกับนานะ “เจ้าเอยทำไมพูดแบบนั้น นานะเป็นเพื่อนพี่” พายุพูดไปตามความจริง เขามองสบตาสวยยืนยันคำพูดของตัวเอง “แต่ถ้าไม่สะดวกพี่ขับรถกลับก็ได้” “พี่นอนกับเอยก็ได้ค่ะ ไม่ต้องกลับหรอกเอยเป็นห่วง” พายุยิ้มจอดรถเรียบร้อย แล้วเดินตามคนตัวเล็กไปที่ห้องเธอ แกร๊ก! เจ้าเอยเปิดประตูเดินนำเขาเข้ามาในห้องเธอ พายุมองไปรอบๆ สำรวจห้องของคนตัวเล็กสมกับที่เป็นห้องเธอ “ห้องน่ารักจัง” เจ้าเอยยิ้ม “แล้วเจ้าของห้องละคะ” “….” “พี่อาบน้ำหน่อยได้ไหม” พายุพูดไปเรื่องอื่น แกล้งคนตัวเล็กเล่น เจ้าเอยเดินหน้างอเดินนำเขาเข้าไปในห้องนอน พายุเดินตามเธอไป ฉันหยิบผ้าขนหนูกับแปรงสีฟันมาให้เขา พายุยิ้ม รับผ้าขนหนูกับแปรงสีฟันมาถือไว้ มองคนสวยที่ทำหน้าบึ้งตึงใส่เขา “เจ้าเอย” มือหนาจับคางมลให้เงยหน้ามองสบตาเขา คนตัวโตโน้มหน้าลงไปหาปากอิ่มจูบเธอเบาๆ เขาผละออกนิดหนึ่งเพื่อพูดกับเธอ “เจ้าของห้องนี่ไม่ใช่แค่น่ารักหรอกนะ น่าเอาด้วย ไม่รู้ตัวรึไง” พูดเสร็จคนตัวโตจูบหนักๆ ลงมาที่ปากฉันแล้วก็เดินเข้าห้องน้ำไป “….” เจ้าเอยเอามือปิดปากตัวเอง คนบ้าชมกันดีๆ ก็ได้ ทำไมต้องใช้ คำพูดชวนสยิวแบบนั้นด้วย รึเขาจะทำอีก ฉันจะได้เสียวอีกแล้วเหรอ เจ้าเอยส่ายหน้าไล่ความคิดตัวเอง ฉันนี่ชักจะลามกไปกันใหญ่แล้ว สักพักพายุเดินออกมาจากห้องน้ำ มีผ้าขนหนูพันเอวสอบอยู่แค่ผืนเดียว เจ้าเอยแอบมองเขา พี่พายุเซ็กซี่ชะมัด แล้วก็รีบหลบสายตามองไปทางอื่น เพราะกลัวเขาจับได้ว่าแอบมอง “พรุ่งนี้พี่ค่อยให้สายฟ้าเอาชุดมาให้เปลี่ยน เจ้าเอยคงไม่มีอะไรให้พี่ใส่ใช่ไหม” เจ้าเอยยิ้ม “เอยมีชุดนอนเซ็กซี่เยอะเลยค่ะ ถ้าพี่พายุอยากใส่” “เราใส่เองเถอะครับ” เขายิ้ม เจ้าเอยอาบน้ำเสร็จ ฉันออกมาจากห้องน้ำ ผ้าขนหนูที่เขาพันเอวอยู่เมื่อกี้กองอยู่ข้างเตียง พายุนอนห่มผ้าเรียบร้อยกำลังพิมพ์อะไรอยู่กับโทรศัพท์ เขานอนโป๊สินะ น่ากอดชะมัด เจ้าเอยทาครีมทำนั้นนี่กว่าเสร็จ “เจ้าเอย ทำอะไรนานจังมานอนเถอะพี่ง่วงแล้ว” ฉันคลานขึ้นเตียงสอดตัวเข้ามาใต้ผ้าห่ม ล้มตัวลงนอนใกล้ๆ เขา พายุปิดไฟหัวเตียง วาดแขนมากอดคนตัวเล็ก ขยับมาใกล้ๆ หอมแก้มนุ่มไปหลายฟอด “ฝันดีนะครับ” อ้าว! นอนเลยเหรอ ไม่ทำอะไรเลยเหรอ คืนนี้ฉันอดเสียวงั้นเหรอเจ้าเอยคิด ก็ไหนบอกว่าน่าเอา เฮ้ย! เซ็ง เช้าวันต่อมา พายุตื่นตั้งแต่เช้า ติ้ง เสียงข้อความเขา สายฟ้ามาถึงแล้ว วันนี้สายฟ้ามีเรียนตอนเช้า พายุแต่งตัวลงไปหาสายฟ้าเงียบๆ กลัวเจ้าเอยตื่น สายฟ้าหยิบกระเป๋าเป้มาส่งให้เขา “ตกลงยังไง ติดหญิงบ้านช่องไม่กลับ” “ไม่ขนาดนั้นหรอกน่า เจ้าเอยอยู่คนเดียว พี่ง่วงด้วยเมื่อคืนไม่อยากขับรถกลับ” สายฟ้าพยักหน้า “ในกระเป๋าหยิบมาให้เยอะเลยเผื่อวันหลังง่วงอีก ผมไปเรียนนะ” “โอเค ขอบใจ” พายุกลับมาที่ห้อง เจ้าเอยยังไม่ตื่น เขาถอดเสื้อผ้าขึ้นไปนอนที่เดิม เขาไปนอนซ้อนหลังกอดเธอ ก้นแน่นอวบๆ ที่เบียดกันอยู่ เขาลูบไล้เบาๆ “หุ่นโคตรเอ็กช์” เจ้าเอยเริ่มขยับตัวตื่น มีใครมาบีบก้นฉันหนักๆ และเริ่มลูบขยำหน้าอกฉัน “อื้อ” เสียงหวานครางออกมา ฉันปรือตาหันมามองเขา “พี่พายุ” “หืม” “จะทำเหรอคะ” “ได้ไหมครับ” พายุคลอเคลียจมูกโด่งอยู่แถวแก้มนุ่ม “ได้ค่ะ” เขาไม่รอช้าโน้มหน้าไปหาหน้าอกคู่สวย เจ้าเอยไม่ใส่บรา แถมชุดนอนเธอเซ็กซี่จนแทบปิดอะไรไม่มิด “เมื่อคืนใส่ชุดนี้นอนเพราะไม่อยากนอนใช่ไหม” คนตัวโตถามแถมยังทำหน้าล้อ “ก็ใช่ไงคะ แต่พี่ก็หลับเฉย” เจ้าเอยพูดออกไปแก้มแดงปลั่ง พายุหัวเราะ “พี่เหนื่อยจริงเมื่อคืน ชดเชยให้ตอนนี้เลยนะครับ” คำว่าชดเชยให้ของเขา ตั้งแต่เช้าจนเกือบจะบ่ายถึงจะยอมหยุด ทำเอาเจ้าเอยแทบจะลุกไปเรียนไม่ไหว “เอวดุชะมัด” ฉันแต่งตัวเสร็จแล้ว นั่งมองคนตัวโตเอาเสื้อผ้าเขาออกมาจากกระเป๋าเป้ แล้วก็จัดแจงแขวนเข้าตู้ฉัน “พี่พายุจะย้ายมาอยู่กับเอยเหรอคะ?” “อืม สายฟ้าน่าจะไล่พี่แล้วแหละเก็บเสื้อผ้ามาให้พี่ซะเยอะเลย” เขาบอกเธอยิ้มๆ “….” จัดของตัวเองเสร็จแล้วก็หยิบเสื้อผ้าฉันใส่กระเป๋าเป้ของเขา “พี่ทำอะไร” “อันนี้พี่เอากลับบ้าน เจ้าเอยไปนอนบ้านพี่จะได้มีชุดใส่” เจ้าเอยยิ้ม อยากให้ฉันไปนอนบ้านเขาขนาดนั้น มีใจให้ฉันแน่ๆ พี่พายุที่บอกว่าไม่ชอบซ้ำ แต่ตอนนี้อยากให้ฉันไปค้างด้วย แบบนี้กำลังใจฉันมาเต็มเลยนะ “พี่มาอยู่ด้วยคนได้ใช่ไหม?” “อืม” ฉันทำท่าคิด พายุเดินมาจูบคนคิดเยอะไปหนึ่งที “ไม่ต้องคิดแล้วไปเรียนเถอะ” เขาจูงมือเล็กเดินมาขึ้นรถ @ มหาลัย “เจ้าเอยเรียนเสร็จกี่โมงพี่จะรอ” “เอยมีนัดกับเพื่อน พี่พายุไม่ต้องรอหรอกค่ะ” “นัดไปไหนกัน” เจ้าเอยไม่ทันจะได้ตอบเขา ตึก! ตึก! เสียงรองเท้าส้นสูงเดินเข้ามาใกล้ทั้งคู่ “พายุคะ”นานะเดินมาหาเขา รีบชวนเขาขึ้นตึกเรียน “เจ้าเอยพี่ไปเรียนก่อนนะ” “ค่ะ” เจ้าเอยเดินไปคิดไปฉันจะถามเขาเรื่องนานะ ให้ละเอียดกว่านี้ดีไหมนะ จะดูงี่เง่าไปรึเปล่า เรายังไม่ได้ตกลงคบกันสักหน่อย แล้วถ้าเขาบอกว่าเป็นแค่เพื่อนเหมือนเดิมล่ะ จะกลายเป็นฉันที่คิดมากไปเอง แล้วจะยังไงต่อ ในเมื่อดูยังไงนานะก็ไม่ได้คิดกับเขาแบบนั้นแน่ๆ เพราะท่าทางนานะกันท่าเจ้าเอยสุดๆ 🌧️🌧️⚡️⚡️🌧️🌧️
Bab terbaru
พายุร้ายพ่ายเจ้าเอย บทที่33 อ้อนเก่ง
พายุลงจากเตียงเดินมาหาเจ้าเอย “พี่ขอโทษนะเจ้าเอย อย่าไปเลยนะ อย่าทะเลาะกันเลยนะครับ”“เอยจะไปหาคุณแม่ พี่อย่าห้ามเลยค่ะ เอยไม่สบายใจที่จะอยู่กับพี่” พายุเข้าไปกอดเธอ “อย่าโกรธพี่เลยนะ พี่ไม่ได้อยากเจอเขา แล้วก็ไม่ได้เจอกันอีกแน่นอน เจ้าเอย กลับไปอเมริกา เราย้ายมาอยู่ด้วยกันยังเป็นแบบนั้นอยู่ใช่ไหม”“ไม่รู้ค่ะ เอยขอคิดดูก่อน” พายุยังกอดเธอไม่ยอมปล่อย “ทำไมพูดแบบนั้นพี่เสียใจนะ พี่จริงจังกับเรานะ เจ้าเอยชอบพี่ไม่ใช่เหรอ ทำไมใจร้ายกับพี่นักล่ะ” “เอยใจร้ายกับพี่ยังไง”“เจ้าเอยพูดเหมือนจะทิ้งพี่ ไหนบอกว่าไม่เคยไม่รัก แล้ววันนี้ทำไมถึงพูดเหมือนจะทิ้งกัน” พายุจับไหล่เธอ มองสบตาคนตัวเล็ก“เอยขอโทษค่ะ พี่พายุ ให้เอยไปอยู่กับคุณแม่ก่อนกลับอเมริกานะคะ” ฉันไม่สบายใจเรื่องเขามีผู้หญิงเยอะก็จริง แต่ยังไงก็ยังรักเขามากอยู่ดี ยิ่งเขาอ้อนแบบนี้ก็จะใจอ่อนอยู่เรื่อย เลยอยากเอาตัวเองออกห่างก่อนจะได้ทบทวนตัวเองดีๆ หน่อย อาจจะต้องปรึกษาคุณแม่ด้วย เพื่อการตัดสินใจที่ดีสำหรับตัวฉันเอง“เฮ้อ!” เขาถอนหายใจเพราะไม่อยากห่าง “พี่ให้ไปก็ได้ แต่เราสองคนยังเป็นเหมือนเดิมกันใช่ไหม ถ้าเจ้าเอยออกไปแล้วยังโกรธพี่อยู่
พายุร้ายพ่ายเจ้าเอย บทที่32 อยากเป็นเพื่อน
พายุกับเจ้าเอยกลับมานั่งกันที่โต๊ะ ผิงผิงเห็นรอยลิปสติกที่คอพายุ เธอเลิกคิ้วมองสบตาเจ้าเอยยิ้มๆเจ้าเอยส่ายหน้าพร้อมกับตอบเพื่อน “ไม่ใช่ของฉัน” ผิงผิงมองเธอขมวดคิ้ว เจ้าเอยส่งสายตามองไปที่น้ำปั่น ผิงผิงมองตามสายตาเพื่อนแล้วถึงกับทำตาโต ตกใจพายุหยิบทิชชูพยายามเช็ดลิปสติกที่คอตัวเอง เจ้าเอยเห็นแล้วหงุดหงิดเลยดึงทิชชูมาเช็ดให้เขา“อะไรกันพายุออกไปแป๊บเดียวมีคนฝากรอยเอาไว้แล้วด้วย” นาทีแซวเพื่อนพร้อมกับหันมายิ้มให้เจ้าเอย โดยที่ไม่รู้เรื่องอะไร “ไม่ใช่ของเอยค่ะพี่นาที” เจ้าเอยตอบพร้อมกับส่งยิ้มให้นาทีนาทีหันขวับมามองพายุ “เล่นอะไรของมึงอะพายุเจ้าเอยอยู่นี่” ต่อว่าเพื่อนตัวเองทันที“ใจเย็นนาที กูเจอเรื่องเวรมา”“อะไรของมึงพายุ”“คนผมทองที่นั่งโต๊ะกาโม่ แฟนเก่ากู”“เวรจริง” นาทีถึงกับอุทาน “แล้วมึงให้เขาจูบ” “กูคิดไม่ถึง เลิกกันไปนานเป็นชาติแล้ว แล้วก็ไม่ทันระวังตัวด้วย” “เจ้าเอยเห็น?”“ก็เออไง”“ซวยของจริง” นาทีมองมาที่เจ้าเอย“เดี๋ยวกูจะพาเจ้าเอยกลับแล้ว” สองคนกระซิบกระซาบกัน “อืมไปเถอะ”นาทีพูดจบไม่ทันขาดคำ น้ำปั่นถือแก้วเดินตรงมาที่โต๊ะพายุ “ขอชนแก้วรำลึกความหลังกับพี่พายุหน่อยสิค
พายุร้ายพ่ายเจ้าเอย บทที่31 น้ำปั่น
เจ้าเอยตื่นมาเพราะเสียงนาฬิกาปลุกที่ตัวเองตั้งเอาไว้ บิดตัวไล่ความเมื่อยขบ เธอลงจากเตียงเข้าไปแปรงฟันล้างหน้าล้างตา วันนี้ต้องแต่งตัวสวยไปดูพี่พายุสักหน่อย เจ้าเอยแต่งตัวสวยเซ็กซี่ให้สมกับเป็นแฟนมือกีตาร์สุดหล่อ เธอหมุนตัวไปมาอยู่หน้ากระจกแล้วยิ้มให้ตัวเอง “สวยแล้วเจ้าเอยไปได้”เจ้าเอยมาถึงร้านที่พายุปักหมุดให้เธอ เจ้าเอยจอดรถเรียบร้อย พายุออกมายืนรอเพราะเธอโทรบอกเขาว่าใกล้จะถึงแล้ว เขาเดินมาที่รถเปิดประตูให้เจ้าเอย “คนสวย วันนี้กระโปรงสั้นไปนะครับ” เจ้าเอยลงมาจากรถยิ้มหวานให้เขา“ขับรถเก่งนะจอดตรงเป๊ะเลย ไปเรียนขับรถที่ไหนมาครับ”เจ้าเอยเงียบ “ผิงผิงมารึยังคะ” เธอถามเขาไปอีกเรื่อง “เจ้าเอยพี่ถามว่าใครสอนเราขับรถ”“ไม่เห็นสำคัญเลย เอยขับรถเก่งก็พอแล้วค่ะ” “ก็ที่ถามนี่เพราะอยากได้คำตอบ ทำไมต้องพูดให้มันยาว ก็แค่ตอบพี่มา”“แฟนเก่าค่ะ พี่พอใจรึยัง ตอบแล้วเดี๋ยวก็มาโกรธเอยอีก” “ก็ไม่ได้โกรธอะไร พี่ก็แค่ถามเฉยๆ” “เอยขอโทษค่ะ เอยไม่ได้อยากจะปิดบังแต่ไม่รู้ว่าจะต้องบอกพี่ทำไม” “โอเคพี่เข้าใจ พี่ไม่ได้ไม่พอใจอะไรหรอก” “เข้าไปข้างในกันเลยไหม...” “ไปค่ะ พี่ดื่มเยอะรึยัง” เจ้าเอยเขย่งเท
พายุร้ายพ่ายเจ้าเอย บทที่30 เมื่อไหร่จะเป็นแฟน
เช้าวันต่อมาพายุตามเจ้าเอยมาร้านเค้กของคุณแม่เธอ เธอให้เขาทำหน้าที่ต้อนรับลูกค้าหน้าร้าน“เจ้าเอย เจ้าเอย” พายุเรียกคนตัวเล็กและรีบเดินเข้ามาใกล้ๆ “มีอะไรคะ?”“พี่ต้องทำอะไร” พายุกระซิบถาม เพราะมีลูกค้าผู้หญิงคอยมองตามเขาอยู่ตลอดเวลา และเขาไม่รู้ว่าตัวเองควรทำยังไง “ก็ทักทายลูกค้า” “ให้พี่ไปนวดแป้งหลังร้านยังจะดีกว่านะเจ้าเอย”“ทำไมละคะ”“มีแต่ลูกค้าผู้หญิง” “แล้วทำไมคะ” เจ้าเอยมองไปรอบๆ ภายในร้านตามที่เขาบอกและพอจะเข้าใจว่าเขารู้สึกยังไง และแอบขำนิดหน่อย “ก็เดี๋ยวแฟนหวง แฟนพี่ขี้หึงสุดๆ” เจ้าเอยยิ้ม “ถ้าพี่กลัวแฟนหวงแล้วทำไมต้องแต่งตัวหล่อขนาดนี้ละคะ ตัวก็หอมเชียว” “เห็นไหมแฟนพี่ขี้หวงจริงๆ” “งั้นพี่มารับออร์เดอร์ได้ไหมล่ะ” “ได้ครับ” “ใส่ผ้ากันเปื้อนก่อน” ฉันใส่ผ้ากันเปื้อนให้เขา และแอบยกยิ้มขำเขา“ยิ้มอะไรน่ะ พี่ดูตลกเหรอ” “เปล่าค่ะ พี่น่ารักดี”“พูดจริงใช่ไหม ผ้ากันเปื้อนลายน่ารักไปรึเปล่า”“พี่น่ารัก เอยถ่ายรูปให้ดูก็ได้”“ไม่เอาสิ ถ่ายด้วยกัน พี่ถือกล้องให้ครับ หนึ่ง สอง สาม ยิ้ม” พายุดูรูป “เป็นไงคะ”“น่ารักดี”“เห็นไหมคะ ไม่ตลกสักหน่อยน่ารักดีออก” “….”“พี่หมายถ
พายุร้ายพ่ายเจ้าเอย บทที่29 นวดคนNC🔥
พายุกลับมาถึงคอนโดตีหนึ่งแล้ว เมานิดหน่อย รีบถอดชุดขึ้นเตียงไปจูบไซซ์เจ้าเอย “อื้อ” เจ้าเอยขยับตัวตื่น “พี่พายุกลับมาแล้วเหรอ เมาแล้วก็นอนสิคะ”“นอนได้ไง พี่ต้องนวดให้เจ้าเอยก่อน ก็บอกแล้วว่าจะนวดทั้งแป้งจะนวดทั้งคน” “พี่นวดไปแล้ว” “หึ! นวดใหม่นวดนม เมาแล้วอยากเอา ตัวหอมจังวะเจ้าเอย ใช่น้ำหอมกลิ่นอะไรได้กลิ่นแล้วทำให้มีอารมณ์ พี่แข็งแล้วจับดูหน่อยสิ” เขาดึงมือเธอไปจับความแข็งขันนั้น “อื้อ! ไม่พายุดึกมากแล้ว นอนเถอะ”“จะนอนหลับได้ยังไงแข็งหัวโด่ ขนาดนี้ อยากมากเลย ช่วยหน่อย”“ช่วยยังไงคะ”“แค่นอนให้พี่เอาดีๆ อย่างอแง” เจ้าเอยไม่ตอบอะไรแต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธ เขารีบจัดการถอดชุดนอนของเธอออกไปให้พ้นตัว เขาจูบไซซ์ซอกคอหอมกรุ่นมือหนาลูบไล้ไปทั่วร่างกายนุ่มนิ่ม “อื้ม! หอมไปทั้งตัว เจ้าเอยจูบตรงไหนก็หอม ของจูบตรงนั้นหน่อยนะ”พายุจ้องมองความอวบนูนสีชมพูไร้ขน เขาใช้มือลูบสัมผัสเบาๆ กับเนินเนื้อนุ่มนิ่มสีหวาน แล้วโน้มหน้าไปจูบเบาๆ ตรงกลีบอูมอย่างหลงใหล“หอมทุกส่วนเลยนะ”“….”พี่พายุทำแบบนี้กับฉันบ่อย เขาชอบใช้ปากกับตรงนั้นของฉัน ต้องยอมรับว่าฉันก็ชอบมาเช่นกัน ทั้งปากทั้งลิ้นเขาทำให้ฉันแตะขอบสวรรค
พายุร้ายพ่ายเจ้าเอย บทที่28 เคยไม่รักตอนไหน
“น้องเจ้าเอยแฟนเหรอคะ?” เจ้าเอยยิ้ม “หล่อจังเลยค่ะเหมาะสมกันดีค่ะ”“ขอบคุณค่ะพี่” เจ้าของร้านนำเมนูมาให้เธอ แล้วกระซิบถามเพราะสนิทกัน “พี่พายุทานอะไรดีคะ” “มีแต่คนชมว่าหล่อเยอะเลยพี่อิ่มแล้ววันนี้”“งั้นกลับเลยไหมคะ” เจ้าเอยพูดแซวเขา “….”“มีแต่เรานี่แหละ ไม่เห็นชมกันบ้างเลย” “เอยชมพี่ตลอด ไปนั่งเฝ้าพี่ที่ร้านทุกคืน ยังเคยถอดบราโยนให้พี่ด้วย ไม่หล่อเอยไม่ทำแบบนั้นแน่พูดเลย”“น่าจับฟาดมากนะเรื่องนั้น”“สาวคนอื่นโยนขึ้นไปทำไมพี่ชอบ” ทำหน้างอใส่เขา“พี่บอกตอนไหนว่าชอบ”“ใครจะไปรู้ล่ะ ทีกับเอยโกรธจะแย่บราก็ไม่ให้คืน”“เราให้พี่แล้วจะมาเอาคืนทำไม” “แล้วพี่เอาไปเก็บไว้ที่ไหนคะ รึทิ้งไปแล้ว”“อยู่อเมริกา เก็บไว้อย่างดี” พายุยิ้มมือเล็กลูบเล่นเบาๆ “พี่พายุดูเมนูก่อนพี่จะทานอะไร ตอนนี้เราเหมือนทะเลาะกันอยู่ คนมองแล้วค่ะ”“เจ้าเอยสั่งสิ เลือกให้พี่ได้เลย อะไรอร่อย พี่ทานได้ทุกอย่างอยู่แล้ว”“โอเครค่ะ” เจ้าเอยสั่งอาหารให้เขาเรียบร้อย ครืดด ครืดด เสียงเรียกสายโทรศัพท์พายุ “ฮัลโหลครับ”“พายุกูเองนาที”“มึงอยู่ไทยเหรอไหนบอกว่าไม่กลับ” พายุถามเพื่อนอย่างรู้สึกแปลกใจ “ผิงผิง กลับมาทำธุระเล
Anda juga akan menyukai
Crazy in love วิศวะคลั่งรัก (เฌอรีน) NC18+
เรนเดียร์ B-5214.6K DibacaHOT FRIEND เพื่อนกันมันส์(ดีย์)เกิน
Ballamira22.4K Dibacaอคิณ พี่ชายโคตรดุ | Brother Love
Chugar_Chup17.8K Dibacaหลงกลรัก รุ่นพี่วิศวะข้างห้อง
ชาไทยเย็น5.7K Dibaca3P เมื่อเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ [ซันxโมนาxแอลเจ]
คิมฮานึล1.6K Dibacaพันธะร้ายคนเถื่อน
Waraarphon1.0K Dibacaคลิปลับวิศวะเลว
พลอยแพรวา349 DibacaLOVE MARRIAGE | วิวาห์รัก ต้องสวาท
อะพอลโล่_1.5K Dibaca
