MasukShare
บทที่9 คู่แข่ง
Terakhir Diperbarui:
2025-11-02 20:46:53เช้าวันต่อมา
ฝนยังไม่หยุดตกเลย พายุตื่นมาเขากอดคนตัวเล็ก เจ้าเอยหลับปุ๋ยอยู่ในอ้อมกอดเขา เขาจูบแก้มเธอ เผลอจูบแรงจนทำคนตัวเล็กขยับตัวตื่น “อื้อ” เจ้าเอยบิดตัวส่งเสียงครางออกมาเหมือนลูกแมว ฉันหยีตามองเขา จุ๊บแขนล่ำๆ ที่กอดฉันอยู่ “พี่พายุตื่นนานแล้วเหรอคะ” “อืม” “ฝนตกหนักจังเลย เอยจะกลับยังไง พรุ่งนี้เอยมีเรียนตอนเช้า” “รอฝนหยุดก่อนพี่ขับรถไปส่ง” “ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเลยนะคะ” “ก็อยู่นี่ก่อน” “พี่พายุจะรำคาญเอยรึเปล่า” “พี่พูดแบบนั้นตอนไหน” พายุจูบผมนุ่มเบาๆ “ก็ถ้าต่อไปนี้ เอยจะเข้ามาอยู่ใกล้พี่บ่อยๆ พี่จะรำคาญรึเปล่าคะ” ฉันเงยหน้าส่งสายตาออดอ้อนถามเขา อยากให้เขาเต็มใจ อยากรู้ว่าความรู้สึกของเขาที่มีต่อฉันมันเปลี่ยนไปบ้างไหม เหมือนที่ฉันอยากอยู่ใกล้พี่เขาตลอดเวลา พี่พายุจะรู้สึกแบบเดียวกับฉันรึเปล่า “ไม่รู้สิเรางอแงรีเปล่าล่ะ” “เปล่าซะหน่อย” พายุยิ้ม มองคนตัวเล็กที่มองเขาตาแป๋ว ติ้ง W******p เขาแจ้งเตือน thunder : ตื่นรึยัง? Storm : ตื่นแล้ว thunder : ลงมาทานข้าว Storm : โอเค พายุหันมามองคนตัวเล็ก “พี่สายฟ้าตามลงไปทานข้าว” “พี่สายฟ้าทำอาหารเป็นด้วยเหรอคะ” “อืม ไปลองชิมฝีมือพี่สายฟ้ากันเถอะ” เจ้าเอยเข้าห้องน้ำไปล้างหน้าแปรงฟัน พายุจัดการตัวเองเรียบร้อย มองเจ้าเอยเหมือนคิดอะไรขึ้นมาได้ “เจ้าเอย” “คะ?” “ใส่บราด้วยนะ” “ค่ะ” สองคนลงมาทานข้าว สายฟ้าจัดโต๊ะรอสองคนอยู่ “หอมจังเลยค่ะพี่สายฟ้า” ฉันนั่งลงเก้าอี้ข้างๆ พี่พายุ “นั่งเลยครับ วันนี้มาลองชิมฝีมือพี่หน่อยนะ มีข้าวผัดปู แล้วก็ซุปปูสูตรคุณย่าพี่เลยนะครับ” “ว้าว น่าอร่อยมากเลยค่ะ” เจ้าเอยลองชิมซุปปู ถึงกับตาโต “อร่อยมากเลยค่ะพี่สายฟ้า” พายุยิ้ม มองเจ้าเอยที่ชมอาหารที่น้องชายตัวเองทำไม่หยุด “สูตรคุณย่าพี่อร่อยเด็ดมากๆ เลยค่ะ” “อยากให้คุณย่าได้ยินจังเลย น่าจะยิ้มทั้งวัน” สายฟ้าพูดถึงคุณย่าอย่างน่ารัก “เจ้าเอยอยากลองไปชิมฉบับต้นตำรับไหม ให้พี่พายุพาไปตอนกลับไทยสิ” สายฟ้าเอ่ยแซวพี่ชาย มองหน้าพี่แล้วยักคิ้วให้แกล้งกวนพี่เล่น เจ้าเอยได้แต่หันมามองคนตัวโตที่นั่งทานอาหาร ไม่ตอบอะไร เลยได้แต่ยิ้มให้พี่สายฟ้า แอบเสียใจนิดหนึ่งที่เขาเงียบ น่าจะพูดอะไรสักหน่อย เหมือนฉันไม่สำคัญเลย “สายฟ้าพรุ่งนี้นายมีเรียนรึเปล่า” “ผมมีตอนบ่าย” “ฝนยังไม่หยุดเลย ตกหนักติดต่อกันแบบนี้ จะไปยังไง จริงๆ แล้วกรมอุตุแจ้งว่าฝนจะหยุดวันนี้นะ แต่ดูๆแล้วกรมอุตุมั่วรึเปล่า” พายุพูดแล้วหันมายิ้มให้เจ้าเอย “เอยว่าเป็นเพราะพี่สองคนรึเปล่า ฝนอาจจะตกแค่บ้านพี่ก็ได้นะ เพราะบ้านนี้มีทั้งสายฟ้าแล้วก็ทั้งพายุ” เจ้าเอยยิ้มตาหยีตลกคำพูดตัวเอง “เฮ้ย! จริงด้วยพี่ว่าเป็นไปได้” สายฟ้าพูดหน้านิ่งๆ พายุกลั้นขำ เจ้าเอยมองหน้าเขา ฉันเผลอขำออกมา “เจ้าเอยเราจะมาขำมุขตัวเองไม่ได้นะ” สายฟ้าพูดแล้วก็หัวเราะด้วยอีกคน “นั้นสิคะ ก็พี่พายุขำก่อน” “เราน่ะทานข้าวให้หมด” พายุแกล้งตาดุใส่ “เอยทานหมดแล้วค่ะ” “เจ้าเอยทานผลไม้ไหม มีองุ่นไหมสายฟ้า” “มีนะ เขาหยิบองุ่นออกมาให้พี่ชาย ล้างเรียบแล้วทานได้เลยครับ” “เฮ้ย! ฝนเริ่มซาลงแล้ว กรมอุตุน่าจะของจริงแล้วแหละ รอฝนหยุดพี่จะไปส่งเจ้าเอยนะ นายจะเอาอะไรไหมสายฟ้า” “ไม่เป็นไรถ้าฝนหยุด ผมจะออกไปเหมือนกัน ต้องไปหามาโก้หน่อย” “ทำไมมาโก้มีอะไร” “เปล่าหรอก ไม่เจอหลายวันคิดถึงน้อง ไปหาเฉยๆ” “อืม” “ถ้าไงพี่จะแวะไปด้วย แล้วช่วงนี้มีแฟนรึเปล่ามาโก้ ไม่เห็นหน้าเลย แปลกๆ อยู่นะ” สายฟ้ายิ้ม “มาโก้ไม่เคยโสดพี่ก็รู้” เจ้าเอยนั่งมองสองคนคุยกันตาแป๋ว พายุหยิบองุ่นป้อนให้เธอไม่หยุด “พี่พายุพอแล้วค่ะเอยอิ่มแล้ว เอยไปล้างจานให้นะคะ” เขาพยักหน้า และเดินไปช่วยเธอ ฝนหยุดตกช่วงบ่ายๆ พายุขับรถมาส่งเจ้าเอย “เจ้าเอย” “คะ?” “ทำไมเราพักอยู่คนเดียว ไม่อยู่กับเพื่อนล่ะ” เขารู้สึกเป็นห่วงขึ้นมา “เอยไม่สะดวกชอบอยู่คนเดียวมากกว่าค่ะ” “ไม่กลัวรึไง” “ตอนแรกก็กลัวค่ะแต่ตอนนี้ก็ชินแล้ว” “แล้วเมมเบอร์พี่ไว้รึยัง?” เขาหันมามองคนตัวเล็กนิดหนึ่ง “มีอะไรจะได้โทรหาพี่” “ถ้าเอยโทรไป พี่จะมาหาเหรอคะ” ฉันมองคนตัวโตแอบดีใจที่เขาเป็นห่วง “มาสิ” พายุตอบหันมามองสบตาสวย ถึงที่พักฉันแล้ว เจ้าเอยโน้มตัวไปหอมแก้มเขา “ขอบคุณที่มาส่งค่ะ ไว้เอยทักหานะคะ” เช้าวันต่อมา @มหาลัย “เจ้าเอยหายหน้าไปเลย วันนั้นออกไปกับพี่พายุแล้วหายไปเลยนะ ตกลงยังกันแน่ เล่ามาให้หมดเลยนะ” ผิงผิงคาดคั้นถามเพื่อนทันทีที่เจอหน้า “ก็เอยชอบพี่เขาไง” ฉันเขินไม่รู้จะเริ่มเล่ายังไง และด้วยสายตาของผิงผิงที่จดจ้องแบบนี้แล้วด้วย มันยิ่งทำให้ฉันเขิน “เอออันนั้นรู้แล้ว ยังไงต่อ” “ก็ไปนอนกับพี่เขา” ผิงผิงตาโต “จริงดิเจ้าเอย” “อืม! จริง” ฉันตอบเพื่อนแบบอายๆ และคิดว่าหน้าตัวเองตอนนี้คงแดงปลั่ง “แล้วพี่เขาเป็นไง รีวิวหน่อยสิเจ้าเอย” ผิงผิงยิ้มถามเพื่อนด้วยความอยากรู้ และทำหน้าทะเล้น “มันมากโคตรแซ่บ” ฉันที่เห็นผิงผิงคาดหวังกับคำตอบ เลยบอกไปตามความจริง และไม่ให้เพื่อนผิดหวัง “โอ๊ย! เจ้าเอยฉันจะเป็นลม พี่พายุสมกับคำร่ำลือจริงๆ ด้วย” เจ้าเอยพยักหน้า สองคนหัวเราะพร้อมกันอย่างชอบใจ “ฉันตัดสินใจแล้วว่าจะตามจีบพี่เขา จะไม่ยอมถอยจนกว่าพี่เขาจะยอมเป็นแฟน” “เริ่ดมากเจ้าเอย เอาเลยแกยังไงก็ได้กันแล้วแถมเขายังแซ่บอีก” ผิงผิงพูดสนับสนุนเพื่อนเต็มที่ “แล้วท่าทีพี่เขาเป็นไงบ้าง” “พี่พายุ ก็ดูแลฉันดีนะ น่ามีใจให้ฉันบ้างแล้วแหละ ตอนนี้สาวๆ ของเขาฉันก็ไม่สนใจแล้ว เพราะดูๆ เขาก็ไม่ได้จริงจังกับใคร” “เจ้าเอยแต่มีอยู่คนหนึ่งที่แกต้องระวังหน่อย” “ใครเหรอผิงผิง” “นานะ ที่เคยเจอที่ห้องซ้อม” “แต่คนนั้นเป็นเพื่อนพี่เขาไม่ใช่เหรอ” “ฉันว่าไม่ใช่เพื่อนปกติหรอกนะเจ้าเอย วันนั้นที่เจ้าเอยกลับก่อน นานะดูทำตัวสนิทกับพี่พายุมากกว่าคนอื่น เดี๋ยวฉันไปสืบจากพี่นาทีมาให้ละกัน” “โอเคจ๊ะ” หลังเลิกเรียนเจ้าเอยนั่งเล่นโทรศัพท์รอลูกหว้า นัดไปทานข้าวกัน พายุเดินตรงมาหาฉัน เจ้าเอยเงยหน้ามองคนที่มายืนตรงหน้า “พี่พายุ” ฉันเรียกชื่อเขาทำหน้าแปลกใจนิดหน่อย เพราะอยู่ๆ เขาก็โผล่มา “ทำไมคิดว่าเป็นใครเหรอ” ฉันยิ้มให้เขา “เอยคิดว่าเป็นลูกหว้าค่ะ เอยนัดลูกหว้าไว้” พายุลูบหัวเธอเบาๆ “งั้นเหรอ” “พี่พายุกำลังจะไปไหนเหรอคะ” “ไปห้องซ้อม เรานัดกับเพื่อนจะไปไหนกัน” “แค่ไปทานข้าวค่ะ” “แล้วใครบอกว่าจะทักหาพี่ ไม่เห็นทักมา” เจ้าเอยยิ้ม “ก็เพิ่งเมื่อวานเองนะคะ เอยกลัวว่าพี่จะรำคาญ” “พี่ยังไม่เคยพูดเลยนะว่ารำคาญ” เจ้าเอยยังยิ้มไม่หยุด “งั้นเอยจะทักไปตอนนี้เลยดีไหมคะ” “อืม ดี” เขาพยักหน้า “พายุ” เสียงหวานเรียกเขา นานะเดินมา “ไปกันเลยไหมพายุ” “ไปสิ” “เจ้าเอยพี่ไปก่อนนะ” “ค่ะ” เจ้าเอยพยักหน้า เจ้าเอยมองตามหลังสองคน พี่นานะดูสนิมกับพี่พายุเกินไปจริงๆ ด้วย แต่เขาคงเป็นเพื่อนกันแหละ เรียนคณะเดียวกัน อาจจะไม่มีอะไรก็ได้ เจ้าเอย ทัก DM เขาไปตามที่รับปากเขาไว้ ลูกหว้ากับผิงผิงเดินมาพอดี “เจ้าเอยขอโทษทีนะ พอจะออกมาดันลืมของไว้ในห้องเรียน ต้องกลับไปเอาอีกเลยช้า” “ไม่เป็นไร พวกเราไปกันเลยไหม” “ไปจ๊ะ” @ร้านอาหารแห่งหนึ่ง “เจ้าเอย เรื่องพี่พายุฉันไปตามจากพี่นาทีมาให้แล้วนะ” “เร็วดีจังผิงผิง แล้วตกลงว่าไง” เจ้าเอยรีบถาม ด้วยความอยากรู้ และด้วยท่าทีที่นานะแสดงออกถึงความสนิทสนมกับพี่พายุเมื่อกี้อีก “พี่นาทีบอกว่า ตอนแรกเหมือนพี่พายุจะตามจีบพี่นานะ แต่นางบอกว่านางไม่ได้อะไรคิดแค่เพื่อน นางมีแฟนอยู่ที่ญี่ปุ่น พี่พายุก็เลยไม่ได้อะไร แต่หลังๆ เหมือนพี่นานะจะชอบทำตัวติดพี่พายุตลอด พี่นาทีบอกว่าไม่แน่ใจว่านางเลิกกับแฟนที่ญี่ปุ่นไปแล้วรึยัง” “แบบนี้ไม่ค่อยโอเคนะเจ้าเอย ปล่อยให้อยู่ใกล้กันบ่อยๆ พี่พายุเคยชอบนางด้วย” ลูกหว้าออกความเห็น “ก็จริง แต่นางปฏิเสธเขาเองนะ ถือว่าสละสิทธิ์ไปแล้วจ้ะ ส่วนฉันคือคนสวยที่จะได้พี่เขามาครอบครอง” เจ้าเอยพูดอารมณ์ดี “เจ้าเอย นานะเขาก็สวยจ๊ะ” “แหม! ผิงแกก็ให้กำลังใจฉันหน่อยไม่ได้รึไง” เจ้าเอยหน้ายู่ใส่เพื่อน “เจ้าเอย แล้วแกจะไปแทรกเขายังไง ฉันเห็นเขาไปไหนไปกัน” เจ้าเอยเริ่มนอยด์ ส่ายหัว “ไม่รู้เหมือนกัน” “สู้ๆ สิวะเจ้าเอย” ลูกหว้าให้กำลังใจเธอ “ใช่สู้สิ กับเพื่อนเราให้ร้อยส่วนผู้ชายให้ร้อยยี่สิบค่ะ” เจ้าเอยพูดเฮฮา พยายามไม่ให้ตัวเองคิดมาก เธอแยกกันกับเพื่อนๆ กลับมาที่พัก เปิดโทรศัพท์ พายุ DM กลับมาหาเธอ Storm : กลับรึยัง? Jao-oie : เป็นห่วงเหรอคะ :) Storm : พี่ถามว่ากลับรึยัง? เจ้าเอยย่นจมูกใส่โทรศัพท์ “แค่บอกว่าเป็นห่วงมันจะยากอะไรนักหนา” ฉันบ่นเขาอยู่คนเดียว แล้วก็พาลไม่ตอบ DM เขา เดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ ครื่ดด ครื่ดด เสียงแรกสายโทรศัพท์ฉัน พายุเริ่มเป็นห่วง เจ้าเอยไม่รับโทรศัพท์เขา เจ้าเอยออกมาจากห้องน้ำ เห็นสายเข้าเป็นเบอร์เขา ฉันเลยรีบโทรกลับ “ฮัลโหลเจ้าเอย ทำไมไม่รับสายพี่” “เอยอาบน้ำอยู่ค่ะ พี่พายุมีอะไรรึเปล่าคะ” “เรากลับห้องรึยัง” “กลับแล้วค่ะ” “ก็เราไม่ตอบDMพี่” “เอยไปอาบน้ำไงคะ” “อืม รู้แล้วงั้นแค่นี้นะ” “พี่พายุคะ” “หืม” “เอยไปดูพี่ที่ร้านได้ไหมคะ” “ได้สิ” “งั้นเอยวางสายไปแต่งตัวก่อนนะคะ” “เดี๋ยวเจ้าเอย” “คะ?” “เราจะมากับใคร” “ไปคนเดียวค่ะ” “แล้วจะกลับยังไงคนเดียว” “พี่ก็มาส่งเอยไงคะ ไม่ได้เหรอ” ฉันทำเสียงอ้อนเขา พายุอดยิ้มกับเสียงอ้อนของเธอไม่ได้ “ถ้าอยากมาก็มา” “ค่ะ เอยจะรีบไป” 🌧️🌧️⚡️⚡️🌧️🌧️
Bab terbaru
พายุร้ายพ่ายเจ้าเอย บทที่33 อ้อนเก่ง
พายุลงจากเตียงเดินมาหาเจ้าเอย “พี่ขอโทษนะเจ้าเอย อย่าไปเลยนะ อย่าทะเลาะกันเลยนะครับ”“เอยจะไปหาคุณแม่ พี่อย่าห้ามเลยค่ะ เอยไม่สบายใจที่จะอยู่กับพี่” พายุเข้าไปกอดเธอ “อย่าโกรธพี่เลยนะ พี่ไม่ได้อยากเจอเขา แล้วก็ไม่ได้เจอกันอีกแน่นอน เจ้าเอย กลับไปอเมริกา เราย้ายมาอยู่ด้วยกันยังเป็นแบบนั้นอยู่ใช่ไหม”“ไม่รู้ค่ะ เอยขอคิดดูก่อน” พายุยังกอดเธอไม่ยอมปล่อย “ทำไมพูดแบบนั้นพี่เสียใจนะ พี่จริงจังกับเรานะ เจ้าเอยชอบพี่ไม่ใช่เหรอ ทำไมใจร้ายกับพี่นักล่ะ” “เอยใจร้ายกับพี่ยังไง”“เจ้าเอยพูดเหมือนจะทิ้งพี่ ไหนบอกว่าไม่เคยไม่รัก แล้ววันนี้ทำไมถึงพูดเหมือนจะทิ้งกัน” พายุจับไหล่เธอ มองสบตาคนตัวเล็ก“เอยขอโทษค่ะ พี่พายุ ให้เอยไปอยู่กับคุณแม่ก่อนกลับอเมริกานะคะ” ฉันไม่สบายใจเรื่องเขามีผู้หญิงเยอะก็จริง แต่ยังไงก็ยังรักเขามากอยู่ดี ยิ่งเขาอ้อนแบบนี้ก็จะใจอ่อนอยู่เรื่อย เลยอยากเอาตัวเองออกห่างก่อนจะได้ทบทวนตัวเองดีๆ หน่อย อาจจะต้องปรึกษาคุณแม่ด้วย เพื่อการตัดสินใจที่ดีสำหรับตัวฉันเอง“เฮ้อ!” เขาถอนหายใจเพราะไม่อยากห่าง “พี่ให้ไปก็ได้ แต่เราสองคนยังเป็นเหมือนเดิมกันใช่ไหม ถ้าเจ้าเอยออกไปแล้วยังโกรธพี่อยู่
พายุร้ายพ่ายเจ้าเอย บทที่32 อยากเป็นเพื่อน
พายุกับเจ้าเอยกลับมานั่งกันที่โต๊ะ ผิงผิงเห็นรอยลิปสติกที่คอพายุ เธอเลิกคิ้วมองสบตาเจ้าเอยยิ้มๆเจ้าเอยส่ายหน้าพร้อมกับตอบเพื่อน “ไม่ใช่ของฉัน” ผิงผิงมองเธอขมวดคิ้ว เจ้าเอยส่งสายตามองไปที่น้ำปั่น ผิงผิงมองตามสายตาเพื่อนแล้วถึงกับทำตาโต ตกใจพายุหยิบทิชชูพยายามเช็ดลิปสติกที่คอตัวเอง เจ้าเอยเห็นแล้วหงุดหงิดเลยดึงทิชชูมาเช็ดให้เขา“อะไรกันพายุออกไปแป๊บเดียวมีคนฝากรอยเอาไว้แล้วด้วย” นาทีแซวเพื่อนพร้อมกับหันมายิ้มให้เจ้าเอย โดยที่ไม่รู้เรื่องอะไร “ไม่ใช่ของเอยค่ะพี่นาที” เจ้าเอยตอบพร้อมกับส่งยิ้มให้นาทีนาทีหันขวับมามองพายุ “เล่นอะไรของมึงอะพายุเจ้าเอยอยู่นี่” ต่อว่าเพื่อนตัวเองทันที“ใจเย็นนาที กูเจอเรื่องเวรมา”“อะไรของมึงพายุ”“คนผมทองที่นั่งโต๊ะกาโม่ แฟนเก่ากู”“เวรจริง” นาทีถึงกับอุทาน “แล้วมึงให้เขาจูบ” “กูคิดไม่ถึง เลิกกันไปนานเป็นชาติแล้ว แล้วก็ไม่ทันระวังตัวด้วย” “เจ้าเอยเห็น?”“ก็เออไง”“ซวยของจริง” นาทีมองมาที่เจ้าเอย“เดี๋ยวกูจะพาเจ้าเอยกลับแล้ว” สองคนกระซิบกระซาบกัน “อืมไปเถอะ”นาทีพูดจบไม่ทันขาดคำ น้ำปั่นถือแก้วเดินตรงมาที่โต๊ะพายุ “ขอชนแก้วรำลึกความหลังกับพี่พายุหน่อยสิค
พายุร้ายพ่ายเจ้าเอย บทที่31 น้ำปั่น
เจ้าเอยตื่นมาเพราะเสียงนาฬิกาปลุกที่ตัวเองตั้งเอาไว้ บิดตัวไล่ความเมื่อยขบ เธอลงจากเตียงเข้าไปแปรงฟันล้างหน้าล้างตา วันนี้ต้องแต่งตัวสวยไปดูพี่พายุสักหน่อย เจ้าเอยแต่งตัวสวยเซ็กซี่ให้สมกับเป็นแฟนมือกีตาร์สุดหล่อ เธอหมุนตัวไปมาอยู่หน้ากระจกแล้วยิ้มให้ตัวเอง “สวยแล้วเจ้าเอยไปได้”เจ้าเอยมาถึงร้านที่พายุปักหมุดให้เธอ เจ้าเอยจอดรถเรียบร้อย พายุออกมายืนรอเพราะเธอโทรบอกเขาว่าใกล้จะถึงแล้ว เขาเดินมาที่รถเปิดประตูให้เจ้าเอย “คนสวย วันนี้กระโปรงสั้นไปนะครับ” เจ้าเอยลงมาจากรถยิ้มหวานให้เขา“ขับรถเก่งนะจอดตรงเป๊ะเลย ไปเรียนขับรถที่ไหนมาครับ”เจ้าเอยเงียบ “ผิงผิงมารึยังคะ” เธอถามเขาไปอีกเรื่อง “เจ้าเอยพี่ถามว่าใครสอนเราขับรถ”“ไม่เห็นสำคัญเลย เอยขับรถเก่งก็พอแล้วค่ะ” “ก็ที่ถามนี่เพราะอยากได้คำตอบ ทำไมต้องพูดให้มันยาว ก็แค่ตอบพี่มา”“แฟนเก่าค่ะ พี่พอใจรึยัง ตอบแล้วเดี๋ยวก็มาโกรธเอยอีก” “ก็ไม่ได้โกรธอะไร พี่ก็แค่ถามเฉยๆ” “เอยขอโทษค่ะ เอยไม่ได้อยากจะปิดบังแต่ไม่รู้ว่าจะต้องบอกพี่ทำไม” “โอเคพี่เข้าใจ พี่ไม่ได้ไม่พอใจอะไรหรอก” “เข้าไปข้างในกันเลยไหม...” “ไปค่ะ พี่ดื่มเยอะรึยัง” เจ้าเอยเขย่งเท
พายุร้ายพ่ายเจ้าเอย บทที่30 เมื่อไหร่จะเป็นแฟน
เช้าวันต่อมาพายุตามเจ้าเอยมาร้านเค้กของคุณแม่เธอ เธอให้เขาทำหน้าที่ต้อนรับลูกค้าหน้าร้าน“เจ้าเอย เจ้าเอย” พายุเรียกคนตัวเล็กและรีบเดินเข้ามาใกล้ๆ “มีอะไรคะ?”“พี่ต้องทำอะไร” พายุกระซิบถาม เพราะมีลูกค้าผู้หญิงคอยมองตามเขาอยู่ตลอดเวลา และเขาไม่รู้ว่าตัวเองควรทำยังไง “ก็ทักทายลูกค้า” “ให้พี่ไปนวดแป้งหลังร้านยังจะดีกว่านะเจ้าเอย”“ทำไมละคะ”“มีแต่ลูกค้าผู้หญิง” “แล้วทำไมคะ” เจ้าเอยมองไปรอบๆ ภายในร้านตามที่เขาบอกและพอจะเข้าใจว่าเขารู้สึกยังไง และแอบขำนิดหน่อย “ก็เดี๋ยวแฟนหวง แฟนพี่ขี้หึงสุดๆ” เจ้าเอยยิ้ม “ถ้าพี่กลัวแฟนหวงแล้วทำไมต้องแต่งตัวหล่อขนาดนี้ละคะ ตัวก็หอมเชียว” “เห็นไหมแฟนพี่ขี้หวงจริงๆ” “งั้นพี่มารับออร์เดอร์ได้ไหมล่ะ” “ได้ครับ” “ใส่ผ้ากันเปื้อนก่อน” ฉันใส่ผ้ากันเปื้อนให้เขา และแอบยกยิ้มขำเขา“ยิ้มอะไรน่ะ พี่ดูตลกเหรอ” “เปล่าค่ะ พี่น่ารักดี”“พูดจริงใช่ไหม ผ้ากันเปื้อนลายน่ารักไปรึเปล่า”“พี่น่ารัก เอยถ่ายรูปให้ดูก็ได้”“ไม่เอาสิ ถ่ายด้วยกัน พี่ถือกล้องให้ครับ หนึ่ง สอง สาม ยิ้ม” พายุดูรูป “เป็นไงคะ”“น่ารักดี”“เห็นไหมคะ ไม่ตลกสักหน่อยน่ารักดีออก” “….”“พี่หมายถ
พายุร้ายพ่ายเจ้าเอย บทที่29 นวดคนNC🔥
พายุกลับมาถึงคอนโดตีหนึ่งแล้ว เมานิดหน่อย รีบถอดชุดขึ้นเตียงไปจูบไซซ์เจ้าเอย “อื้อ” เจ้าเอยขยับตัวตื่น “พี่พายุกลับมาแล้วเหรอ เมาแล้วก็นอนสิคะ”“นอนได้ไง พี่ต้องนวดให้เจ้าเอยก่อน ก็บอกแล้วว่าจะนวดทั้งแป้งจะนวดทั้งคน” “พี่นวดไปแล้ว” “หึ! นวดใหม่นวดนม เมาแล้วอยากเอา ตัวหอมจังวะเจ้าเอย ใช่น้ำหอมกลิ่นอะไรได้กลิ่นแล้วทำให้มีอารมณ์ พี่แข็งแล้วจับดูหน่อยสิ” เขาดึงมือเธอไปจับความแข็งขันนั้น “อื้อ! ไม่พายุดึกมากแล้ว นอนเถอะ”“จะนอนหลับได้ยังไงแข็งหัวโด่ ขนาดนี้ อยากมากเลย ช่วยหน่อย”“ช่วยยังไงคะ”“แค่นอนให้พี่เอาดีๆ อย่างอแง” เจ้าเอยไม่ตอบอะไรแต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธ เขารีบจัดการถอดชุดนอนของเธอออกไปให้พ้นตัว เขาจูบไซซ์ซอกคอหอมกรุ่นมือหนาลูบไล้ไปทั่วร่างกายนุ่มนิ่ม “อื้ม! หอมไปทั้งตัว เจ้าเอยจูบตรงไหนก็หอม ของจูบตรงนั้นหน่อยนะ”พายุจ้องมองความอวบนูนสีชมพูไร้ขน เขาใช้มือลูบสัมผัสเบาๆ กับเนินเนื้อนุ่มนิ่มสีหวาน แล้วโน้มหน้าไปจูบเบาๆ ตรงกลีบอูมอย่างหลงใหล“หอมทุกส่วนเลยนะ”“….”พี่พายุทำแบบนี้กับฉันบ่อย เขาชอบใช้ปากกับตรงนั้นของฉัน ต้องยอมรับว่าฉันก็ชอบมาเช่นกัน ทั้งปากทั้งลิ้นเขาทำให้ฉันแตะขอบสวรรค
พายุร้ายพ่ายเจ้าเอย บทที่28 เคยไม่รักตอนไหน
“น้องเจ้าเอยแฟนเหรอคะ?” เจ้าเอยยิ้ม “หล่อจังเลยค่ะเหมาะสมกันดีค่ะ”“ขอบคุณค่ะพี่” เจ้าของร้านนำเมนูมาให้เธอ แล้วกระซิบถามเพราะสนิทกัน “พี่พายุทานอะไรดีคะ” “มีแต่คนชมว่าหล่อเยอะเลยพี่อิ่มแล้ววันนี้”“งั้นกลับเลยไหมคะ” เจ้าเอยพูดแซวเขา “….”“มีแต่เรานี่แหละ ไม่เห็นชมกันบ้างเลย” “เอยชมพี่ตลอด ไปนั่งเฝ้าพี่ที่ร้านทุกคืน ยังเคยถอดบราโยนให้พี่ด้วย ไม่หล่อเอยไม่ทำแบบนั้นแน่พูดเลย”“น่าจับฟาดมากนะเรื่องนั้น”“สาวคนอื่นโยนขึ้นไปทำไมพี่ชอบ” ทำหน้างอใส่เขา“พี่บอกตอนไหนว่าชอบ”“ใครจะไปรู้ล่ะ ทีกับเอยโกรธจะแย่บราก็ไม่ให้คืน”“เราให้พี่แล้วจะมาเอาคืนทำไม” “แล้วพี่เอาไปเก็บไว้ที่ไหนคะ รึทิ้งไปแล้ว”“อยู่อเมริกา เก็บไว้อย่างดี” พายุยิ้มมือเล็กลูบเล่นเบาๆ “พี่พายุดูเมนูก่อนพี่จะทานอะไร ตอนนี้เราเหมือนทะเลาะกันอยู่ คนมองแล้วค่ะ”“เจ้าเอยสั่งสิ เลือกให้พี่ได้เลย อะไรอร่อย พี่ทานได้ทุกอย่างอยู่แล้ว”“โอเครค่ะ” เจ้าเอยสั่งอาหารให้เขาเรียบร้อย ครืดด ครืดด เสียงเรียกสายโทรศัพท์พายุ “ฮัลโหลครับ”“พายุกูเองนาที”“มึงอยู่ไทยเหรอไหนบอกว่าไม่กลับ” พายุถามเพื่อนอย่างรู้สึกแปลกใจ “ผิงผิง กลับมาทำธุระเล
Anda juga akan menyukai
อคิณ พี่ชายโคตรดุ | Brother Love
Chugar_Chup17.8K Dibacaละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง
SOEUR3.6K Dibacaคุณหนูตัวร้ายพ่ายรักนายมาเฟีย | เจมส์ x ลินดา
Aoybabyz2.3K DibacaBad Trap กับดักรักวิศวะ
มดตัวจี๊ด3.7K DibacaJust Love...แค่ได้รักเธอ
กณิกา441 DibacaNightZ [I] THE LOST MEMORIES
Aliyah.P1.2K Dibacaกลลวงร้ายซ่อนรัก
ดอกอ้อลู่ลม1.5K DibacaBites Boy หมาเด็กมันร้าย
SkyBlack262 Dibaca
