LOGINสองปีต่อมา ที่ประเทศไทย@Storm Clubเจ้าเอยเดินเข้าไปในร้าน ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาเปิดร้านพนักงานเริ่มเข้ามาจัดเตรียมข้าวของกันบ้างแล้ว พายุนั่งเล่นกีตาร์ของเขาอยู่บนเวที เจ้าเอยยืนมองเขาเพลินๆ พายุหันมาเห็นเธอกวักมือให้คนตัวเล็กเข้าไปหา เธอเดินขึ้นไปบนเวทีโน้มตัวเข้าไปใกล้ๆ หอมแก้มเขา “หิวไหม” คนตัวโตหอมแก้มเธอคืนพร้อมกระซิบถาม “หิวแล้วค่ะ” “หิวพี่รึหิวข้าว” เจ้าเอยยิ้มกับความขี้แกล้งไม่เคยเปลี่ยน“หิวพี่อยู่แล้วค่ะ”“เด็กทะลึ่งใหญ่แล้วนะ” เขาหรี่ตามองแฟนตัวเล็ก“ก็พี่พาเด็กทะลึ่งเองนะคะ”“ทานอะไรดี ไปร้านที่เจ้าเอยชอบดีกว่าเนอะ”“ดีค่ะ”“แล้วจะอยู่ร้านกับพี่ใช่ไหมคืนนี้”“อยู่ก็ได้ค่ะ พี่เหนื่อยไหมต้องเข้าบริษัทด้วยต้องมาดูที่ร้านด้วย เอยเป็นห่วง”“ไม่เหนื่อยหรอก พี่มีความสุข ร้านนี้ก็เปิดเพราะตัวเองอยากเล่นกีตาร์ ที่สำคัญเมียชอบ” เจ้าเอยย่นจมูกใส่เขา พายุพาเจ้าเอยมาร้านที่เธอชอบ จัดการเลือกโต๊ะ เลื่อนเก้าอี้ให้เธอ เจ้าเอยเป็นคนเลือกอาหารเหมือนทุกครั้ง “แล้วที่ร้านคุณแม่เป็นยังไงบ้าง”“ขายดีค่ะ เอยช่วยคุณแม่ได้เยอะเลย ท่านจะได้พักบ้าง”“ดีแล้วครับ”“คุณมี้ถามมาว่าเมื่อไหร่เราจะแต
“เจ้าเอยคืนนี้ทางสะดวกแล้ว เด็กๆ กลับกันหมดแล้ว” พายุยิ้มยักคิ้วให้เธอ “มาช่วยเอยเก็บของล้างจานก่อนไหมคะ” “ช่วยแล้วคืนนี้อย่าลืมรางวัลพี่ล่ะ”“ได้สิคะ” เขาเดินมากอดคนตัวเล็กทางด้านหลัง จูบไซซ์ซอกคอฉันไม่หยุด “พี่พายุพอก่อนค่ะ”“ทำไมเสียวแล้วเหรอ” “เอยล้างจานอยู่ ช่วยเก็บของก่อนไหมคะ”“ได้ครับ” คนโตตัวช่วยเธอเก็บนั้นเก็บนี้ จนเสร็จ “ขอดื่มเบียร์หน่อย เหนื่อยจังเลย” เจ้าเอยเดินไปหยิบเบียร์ให้เขา “ขอบคุณครับ นั่งตักไหม” “ตัวเอย มีแต่เหงื่อ” “มาเถอะพี่อยากให้นั่ง”เจ้าเอยนั่งลงบนตักแกร่ง เขาลูบผมเธอ “เหนื่อยไหม เดี๋ยวพี่ให้เมดมาทำความสะอาด อาทิตย์ละสองครั้งนะ เราจะได้ไม่เหนื่อยมาก”“ขอบคุณค่ะ”“พี่พายุว่ายน้ำกันไหมคะ ร้อนจัง” “ได้สิเจ้าเอยอยากว่ายก็ไปเปลี่ยนชุด หยิบกางเกงว่ายน้ำมาให้พี่ด้วย” “ได้คะ”เจ้าเอยขึ้นไปชั้นบนเปลี่ยนชุดว่ายน้ำแล้วลงมา พายุมองหุ่นที่สวยไร้ที่ติของแฟนตัวเอง แล้วก็ยิ้ม“นี่กางเกงว่ายน้ำพี่ค่ะ เอยไปลงสระก่อนนะคะ”“ครับ” พายุเปลี่ยนกางเกงว่ายน้ำแล้วตามเจ้าเอยลงสระ“สบายจังเลยค่ะ” เจ้าเอยชุดว่ายน้ำเรานี่ “ทำไมคะ” “เห็นแล้วของขึ้น สงสัยอยากโดนในสระ ลองไหมในสร
“เจ้าเอยเราคบกันมาปีหนึ่งแล้วนะ พี่มีของขวัญให้เราด้วย” เจ้าเอยมองสบตาเขา “พี่พายุน่ารักจังเลยค่ะ แต่พี่พายุคะ เอยไม่ได้เตรียมอะไรให้พี่เลย เอยรู้สึกไม่ดีเลย” เขากอดเธอจูบหน้าผากสวย “พี่ไม่ได้อยากได้อะไร เจ้าเอยอยู่กับพี่แบบนี้พี่ก็มีความสุขมากแล้ว” พายุหยิบกล่องของขวัญ ให้เจ้าเอย เธอรับมาเปิดดูเป็นสร้อยคาร์เทียร์เข้าชุดกับต่างหู แล้วก็กำไล“สวยมากเลยค่ะ”“ชอบใช่ไหม?”“ค่ะ ชอบมากเลยค่ะ” “คุณมี้เป็นคนเลือกให้ว่าที่ลูกสะใภ้ด้วยตัวเองเลยนะ”“ขอบคุณนะคะ”“แล้วอีกเรื่อง ป๊าบอกว่าให้พี่คุยกับเจ้าเอยเรื่องหมั้น”“คะ?”“ป๊าอยากให้คุณแม่เจ้าเอยสบายใจ ท่านจะได้มั่นใจในตัวพี่ด้วยว่าพี่จริงจังกับเรา หมั้นกันไว้ก่อนก็ได้ เจ้าเอยเรียนจบแล้วค่อยแต่ง ตอนนี้พี่เรียนจบแล้วจะไปขอหมั้นลูกสาวคุณแม่ก็คงไม่น่าเกลียด”“เราว่าไงทำไมเงียบ?”“เปล่าค่ะ เอยแค่ดีใจพูดอะไรไม่ออกเลยค่ะ”“แล้วตกลงใช่ไหม”“ค่ะ ตกลงค่ะ”เขาสวมกอดคนตัวเล็ก “เอาเป็นวันนี้ของทุกปีเป็นวันครบรอบของเราดีไหม”“ดีค่ะ”“อยู่ฉลองกันแบบนี้ไปทุกปีนะเจ้าเอย”“ค่ะเอยรักพี่พายุนะคะ”“พี่ก็รักเจ้าเอยคนเดียวครับ”“….”“เมื่อไหร่เราจะใส่ชุดสีแดงล่ะ”
A year later...“เจ้าเอย” “ค่ะ”“พี่ดูเป็นไงบ้าง” “หล่อมากเลยค่ะ” วันนี้เป็นวันที่พี่พายุกับพี่สายฟ้าเรียนจบ ฉันตื่นมาก มาช่วยเขาแต่งตัว เข้ารับปริญญาครอบครัวของพี่เขามาร่วมแสดงความยินดี รวมถึงเจ้าเอยด้วย ฉันดีใจที่ได้อยู่เป็นส่วนหนึ่งของความสุขในชีวิตเขา เจ้าเอยยืนรอพายุกับคุณป๊าคุณมี้ของเขา พร้อมกับดอกไม้ช่อโตในมือสองช่อ ป๊าเจของพี่พายุต้องมาช่วยฉันถือเจ้าเอยแต่งตัวน่ารักจนคุณมี้อดชมเธอไม่ได้ “เจ้าเอยหนูน่ารักมากๆ เลย พี่พายุตาแหลมจริงๆ”พี่พายุกับพี่สายฟ้าเดินออกมาแล้ว เขาดูหล่อมากจริงๆ เลย อยู่ในชุดที่น่าภูมิใจชุดนั้น สองคนเดินตรงมาทางนี้ พี่เขาเดินผ่านใครๆ เขาก็พากันมองสองหนุ่มสุดหล่อกันหมด แต่สายตาพายุหยุดมองแค่เจ้าเอยแต่คนเดียว ทำให้คนถูกมองถึงกับเขินแก้มแดง “ร้อนไหม?”“ไม่ร้อนค่ะ พี่พายุหล่อมากเลยนะคะวันนี้ ตัวหอมมากด้วย” “กอดหน่อยไหม” ฉันไม่ยอมตอบเขา เขินหนักมาก ยื่นช่อดอกไม้ให้เขาพร้อมด้วยยิ้มหวาน “ยินดีด้วยนะคะ”“ขอบคุณครับ”ฟอด~คนตัวเล็กถึงกับเขินเมื่อพายุรับดอกไม้จากเธอแล้วโน้มตัวลงมาหอมแก้มแฟนไปฟอดใหญ่ต่อหน้าทุกคน สายฟ้าหัวเราะลั่น “ไหนคนหล่อ มาให้มี้หอมบ้างสิ”
“เรื่องเมื่อวาน เจ้าเอยโกรธพี่ใช่ไหม”เจ้าเอยพยักหน้า “พี่ขอโทษนะ ที่ทำทุกอย่างช้าไปหมด จริงๆ แล้วพี่คิดเรื่องนี้อยู่เหมือนกันไม่ใช่ไม่คิดอะไรเลย พี่แค่รอให้นานะเขาพูดกับพี่ตรงๆ พี่ไม่อยากเป็นคนเริ่มพูดกับเขา เพราะมันดูทำร้ายจิตใจเขาเกินไปเพราะตอนนี้เขาก็เพิ่งเจอเรื่องแย่ๆ มา” “แต่เมื่อวานพี่คุยกับนานะแล้ว”ย้อนไปเหตุการณ์เมื่อวาน พายุไปส่งนานะที่ห้องพักของเธอ “พายุอย่าเพิ่งกลับได้ไหมคะ” นานะทำเสียงออดอ้อนเขา “นานะไม่อยากอยู่คนเดียว”“นานะอยากได้อะไรอีกไหมรึอยากทานอะไร ฉันจะสั่งให้”“ไม่ค่ะ แค่อยากให้พายุอยู่เป็นเพื่อน” “พายุคะ เราคบกันนะคะ นานะชอบพายุค่ะ ชอบพายุจริงๆ นะคะ ขอโอกาสให้นานะได้ไหมคะ เราชอบกันทั้งคู่ เราคบกันจะผิดตรงไหนละคะ เราชอบกันก่อนด้วยซ้ำ”“นานะฟังฉันนะ ถ้าที่เธอพูดหมายถึงเจ้าเอย ฉันรักเขาฉันรักเจ้าเอย สำหรับนานะฉันมีแค่ความหวังดีให้เธอในฐานะเพื่อนเท่านั้น และฉันคิดว่าเธอคิดกับฉันในสถานะเพื่อนเช่นเดียวกันมาโดยตลอด”“ถ้าความคิดนานะเปลี่ยนไป ฉันก็คงต้องแยกตัวออกจากเธอเพื่อรักษาระยะห่างระหว่างเรา เผื่อการกระทำของฉันจะทำให้นานะเข้าใจผิด และรักษาน้ำใจของแฟนตัวเองด้วย
เช้าวันต่อมา เจ้าเอย ตื่นสายมากเพราะเมื่อคืนกว่าจะได้นอน พี่พายุส่งข้อความหาฉันเหรอ เจ้าเอยรีบอาบน้ำแต่งตัวเสร็จโทรให้เขามารับ พายุขับรถมารับเธอ “คิดถึงพี่ไหม” “คิดถึงสิคะ”“วันนี้คุณหมอให้นานะกลับได้แล้ว พี่ต้องไปรับนานะ แล้วไปส่งที่พัก เจ้าเอยไปกับพี่นะครับ” “ได้คะ”พายุกับเจ้าเอยมาถึงโรงพยาบาล เขาจูงมือเธอเข้าไปหานานะที่ห้องพักคนป่วย พยาบาลนำอาหารมาให้นานะพอดี พายุเดินเข้าไปหานานะที่เตียง นานะหันมามอง เจ้าเอยยิ้มให้เธอ “วันนี้เป็นไงบ้าง” พายุถามน้ำเสียงดูอบอุ่นใส่ใจ“ดีขึ้นมากแล้ว แต่แขนขายังไม่ค่อยมีแรง” นานะหยิบช้อนจะตักซุป แต่ทำช้อนตก พายุหยิบช้อนขึ้นมา “ฉันป้อนให้เธอเอง” นานะส่งยิ้มหวานให้เขา เจ้าเอยยืนมองอยู่ นานะการละครชัดๆ พี่พายุดูไม่ออกรึไง ฉันเริ่มขัดใจ งงกับคนของตัวเอง “พายุหยิบน้ำให้หน่อยค่ะ เช็ดปากให้นานะหน่อยได้ไหม นานะเดินไม่ไหว เดี๋ยวพายุช่วยอุ้มหน่อยได้ไหมคะ บลาๆๆ” เจ้าเอยชักจะทนยืนตรงนี้ไม่ไหวแล้ว “พี่พายุคะ พี่นานะคะ เอยขอตัวกลับก่อนนะคะ พอดีเอยเพิ่งกลับจากทำงานกลุ่มกับเพื่อน ได้นอนไม่กี่ชั่วโมงเองค่ะ เอยขอตัวกลับก่อนนะคะ” พูดเสร็จเจ้าเอยหมุนตัวเดินออกจา







