LOGINเมื่อวิศวะปากหมาต้องมาเป็นแมวของสาวทาสแมว เรื่องราวป่วน ๆ สุดฮา ที่มาพร้อมกับคำสาปสุดพีค! "ชีวิตวิศวะไม่ควรเป็นแมว!"
View More💋🔥 Special Scene: เมื่อมาเฟียหมดความอดทน! 🔥💋บรรยากาศในห้องพักสุดหรูของเรน ตกอยู่ใน ความเงียบสงัด แต่ภายในใจของเขากลับปั่นป่วนราวกับพายุโหมกระหน่ำ!!! 🌪️อลิซยังคงส่งสายตายั่วยวน รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ระบายอยู่บนริมฝีปาก ในขณะที่มือเรียวเลื่อนไปแตะแขนเขาเบาๆ ...โว้ยยย!!! ยัยนี่มันร้ายเกินไปแล้ว!!! 😡💢“เธอ…!!!” เรนกัดฟันแน่น กำหมัดพยายามอดทนสุดชีวิตพอแล้วโว้ยยย!!!เขาคว้าตัวอลิซเข้ามาแนบชิด กดริมฝีปากลงไปอย่างร้อนแรงโดยไม่ให้เธอได้ตั้งตัว!!! 💋💥“!!!”อลิซเบิกตากว้าง รู้สึกเหมือนโดนกระชากเข้าไปใน พายุแห่งความร้อนแรงและอารมณ์ที่เก็บกดมานานของเรน!!!มือหนาของเขารั้งท้ายทอยเธอไว้แน่นไม่ให้หนี ลิ้นร้อนของเขาสอดแทรกเข้ามาในโพรงปากของเธอ กวาดชิมรสหวานอย่างเอาแต่ใจสัมผัสร้อนแรง… ดูดดื่ม… และเต็มไปด้วยความกระหายที่เขาเก็บกดไว้มาเนิ่นนาน!!!“อืม…!!!”อลิซเผลอครางออกมา ขาของเธอแทบไม่มีแรงยืน!!! นี่มันไม่เหมือนกับทุกครั้งที่เธอเคยเจอ… 😳💥…เรนไม่ปล่อยให้เธอมีโอกาสได้ตั้งตัว…เขารุกหนักขึ้น จูบลึกขึ้น กดแนบแน่นจนแทบจะหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวยัยนี่เป็นของฉัน… ไม่ว่าเธอจะอยู่ในร่างไหนก็ตามอลิซรู้
🌙 ณ คฤหาสน์ตระกูลคาวาซากิ – ค่ำคืนแห่งความอลเวง 🐱✨ภายในห้องพักสุดหรูของเรน แสงไฟสลัวๆ จากโคมไฟตั้งโต๊ะให้บรรยากาศสงบเงียบ กลิ่นหอมอ่อนๆ ของชาเขียวลอยอวลในอากาศ ชายหนุ่มในชุดเสื้อเชิ้ตดำพับแขนขึ้นนั่งอยู่หลังโต๊ะทำงาน ใบหน้าคมคายขมวดคิ้วเล็กน้อยขณะที่สายตาจับจ้องไปที่เอกสารกองโตตรงหน้า มือหนาถือปากกา พร้อมขีดฆ่าข้อมูลบางอย่างที่ไม่เข้าตาเป็นจังหวะทุกอย่างดูปกติ... จนกระทั่ง—“เมี้ยววว~” 🐱✨เสียงออดอ้อนดังขึ้นข้างกาย พร้อมกับความรู้สึกหนักๆ บนตักของเขาเรนชะงัก ก่อนจะก้มลงไปมอง……และพบว่า อลิซ (ร่างแมว) กำลังนอนขดตัวกลมอยู่บนตักของเขาอย่างหน้าตาเฉย!!!“...”ชายหนุ่มกะพริบตาปริบๆ อย่างไม่อยากเชื่อสายตา ก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่ ยกมือขึ้นกุมขมับด้วยความเหนื่อยใจ“ยัยตัวแสบ… ใครอนุญาตให้เธอมานั่งตรงนี้ห๊ะ?”อลิซเงยหน้าขึ้นมา ดวงตาสีฟ้าอมม่วงใสแป๋วสบกับเขา ก่อนจะทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้แล้วขยับตัวซุกลงไปกับต้นขาแกร่งของเรนต่อ“เมี้ยว~ (แปล: ไม่รู้สิ~)”“...”ให้ตายเถอะ… ทำไมเขาต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยวะ!?เรนพยายามจะจับแมวส้มออกจากตัก แต่ทันทีที่เขาขยับตัว…“กรร!!”เสียงขู่เบาๆ ดังขึ้น พร้อมกับ
🌸 ณ คฤหาสน์ตระกูลคาวาซากิ – วันสุดท้ายก่อนกลับไทยภายในห้องรับแขกหรูของคฤหาสน์ ยูนะนั่งไขว่ห้างอยู่บนโซฟา ในขณะที่คีรินนั่งตัวตรงเหมือนเด็กดีข้างๆ เธอ ดวงตาสีน้ำตาลเข้มของเขาดูจริงจังและมีความมุ่งมั่น ผิดจากปกติที่มักจะปากหมาใส่เธอเป็นประจำมิซากิ คาวาซากิ นั่งจิบชาบนเก้าอี้ตัวโปรด ใบหน้าของเธอเรียบเฉยแต่สายตากลับเฉียบคมเหมือนจับพิรุธอะไรบางอย่าง“เฮ้อออ… ไม่น่าเชื่อเลยว่าเวลาผ่านไปเร็วขนาดนี้” มิซากิถอนหายใจเบาๆ“คิดถึงแม่ก็กลับมาเยี่ยมบ่อยๆ นะ ยูนะ”“แน่นอนค่าแม่~” ยูนะยิ้มกว้าง“แล้วแม่ก็ดูแลสุขภาพด้วยนะ”“ยัยนี่ทำตัวเป็นผู้ใหญ่ขึ้นเยอะเลยแฮะ…” เรน คาวาซากิ ที่ยืนพิงผนังมองภาพตรงหน้าพลางยกยิ้มมุมปากแต่ก่อนที่บรรยากาศจะซึ้งไปมากกว่านี้ อยู่ๆ คีรินก็ขยับตัว ก่อนจะโค้งศีรษะให้มิซากิอย่างเป็นทางการ“คุณมิซากิครับ”มิซากิเหลือบมองเขาเล็กน้อย“หืม? ว่าไง?”“ผมอยากจะบอกว่า…” คีรินสูดหายใจเข้าลึก ก่อนจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงหนักแน่น“หลังจากที่ผมเรียนจบและสร้างฐานะของตัวเองได้แล้ว… ผมจะให้ที่บ้านมาสู่ขอยูนะแต่งงานครับ”“!!!”ยูนะเบิกตากว้าง รู้สึกเหมือนโลกทั้งใบหมุนคว้างไปชั่วขณะ หัวใจเต้น
🎯 เกมยิงปืนในงานวัด - คีรินผู้พ่ายแพ้ (?)เสียงคึกคักของงานวัดยังคงดังไปทั่วบริเวณ แสงไฟจากซุ้มเกมต่างๆ ส่องประกายระยิบระยับ ยูนะเดินตรงไปยังซุ้ม ‘เกมยิงปืน’ อย่างตื่นเต้น ตุ๊กตาตัวใหญ่ที่วางเป็นรางวัลอยู่บนชั้นดึงดูดสายตาเธอเข้าเต็มๆ“โอ้โห! ฉันอยากได้ตัวนั้นอะ!” ยูนะชี้ไปที่ตุ๊กตาหมีสีขาวตัวใหญ่ที่น่ากอดสุดๆ ดวงตาเธอเปล่งประกายทันทีที่เห็นคีรินมองเธอก่อนจะยกยิ้มมุมปาก“หึหึ… โอเค เดี๋ยวฉันยิงให้เอง”“เห? นายจะเล่นเองเหรอ?”“แน่นอน!” คีรินยักคิ้วอย่างมั่นใจสุดๆ“เกมแบบนี้มันต้องให้ผู้ชายโชว์เทพสิ”ยูนะยิ้มขำ ก่อนจะยืนกอดอกมองเขาหยิบปืนยาวไม้ขึ้นมาเล็งไปที่เป้าหมายปัง! ปัง! ปัง!กระป๋องที่ตั้งอยู่ตรงเป้าหมาย…ขยับนิดเดียว แต่ไม่ล้ม!!!“……”คีรินขมวดคิ้วแน่น“ให้ตายสิ… ทำไมมันไม่ล้มวะ?”ยูนะกลั้นขำสุดชีวิต ก่อนจะหยิบปืนจากมือเขามาแทน“มานี่ เดี๋ยวฉันจัดการเอง”คีรินหรี่ตาลง “เธอ? ยิงปืนเนี่ยนะ?”ยูนะยักไหล่ “หึหึ… อย่าประเมินฉันต่ำไปนะ~”เธอจับปืนอย่างมั่นใจ ยืนตั้งท่าแบบเป๊ะสุดๆ ก่อนจะ…ปัง!กระป๋องหล่นลงพื้นทันที!!!ปัง! ปัง! ปัง!ยูนะยิงเป้าหมายล้มติดกันไปสามเป้าแบบแม่นโคตร!!! 😎