LOGINShare
ตอน 56 ฉันนี่แหละคือ...คนแรก
Last Updated:
2025-08-12 23:41:40
Latest chapter
พาล Blaming Her Sin ตอน 62 มีผัว(หรือเมีย)แล้วแรดไม่ได้เหรอ
ไม่บอกก็รู้ว่าเธอกำลังหนีหน้าเขา ไม่มีทางที่เรื่องคืนนั้นจะไม่ทำให้เธอรู้สึกอะไรบ้างเลยแล้วเขาล่ะ...เขารู้สึกอย่างไรที่ผ่านมาอธิปหล่อเลี้ยงตัวเองด้วยความโกรธและการกล่าวโทษคนอื่นมาโดยตลอดแม้แต่คืนนั้นเขาก็ยังโทษเธอ...โทษว่าเป็นความผิดของเธอทั้งที่ลลิตราไม่ได้ทำอะไรเลย เธอแค่ไม่ยอมตามใจเขาเท่านั้นเขาเองต่างหากที่ใช้ความช่ำชองและพละกำลังที่เหนือกว่า ชักนำจนเธอเชื่อว่าเธอเต็มใจ......สารเลวชัดๆ!!!...อธิปด่าตัวเอง วูบหนึ่งทั้งโกรธและรังเกียจตัวเองจนเผลอบีบแก้วในมือ"เพล้ง!"เขาสะดุ้งไม่ใช่เพราะเสียงแก้วแตก แต่เป็นเพราะความเจ็บแปลบที่วาบขึ้นกลางฝ่ามือ เลือดสดๆ หยดติ๋งบนพื้นปนไปกับสีแดงเข้มของไวน์จนแยกไม่ออกว่าอะไรเป็นอะไรเขาขบกรามแน่น หลา่ยนาทีที่นั่งอยู่อย่างนั้นไม่ยอมลุกไปทำแผล คงเพราะใจส่วนลึกก็รู้สึกว่าสาสมกับความสารเลวที่เขาเพิ่งทำกับลลิตรา คนอย่างเขา เอาเลือดชั่วออกไปจากตัวเสียบ้าง...เท่านี้ก็ยังน้อยเกินไป* * * * *"ตายแล้ว มือไปโดนอะไรมาคะ"โชติรสถามอย่างตกใจเมื่อเห็นชายหนุ่มเดินเข้ามาในร้านอาหารโดยมือข้างซ้ายมีผ้าพันแผลอย่างเห็นได้ชัด"แก้วบาดน่ะ"อธิปตอบอย่างไม่ใส่ใจนัก ทั้
พาล Blaming Her Sin ตอน 61
อธิปไม่เคยรู้สึกว่าบ้านหลังใหญ่ของเขาจะเงียบเหงาวังเวงเท่าวันนี้มาก่อน น้องชายก็ยังค้างที่หอพักมหาวิทยาลัย กับโชติรสเขาก็รู้สึกว่ายังไม่พร้อมจะเจอหน้าเธอ และเขาไม่อยากวิ่งตามหาว่าลลิตราหนีไปอยู่บ้านเพื่อนที่ไหน...หวยจึงออกที่บพิตรเหมือนเดิม"กูเป็นเพื่อนหรือเป็นเมียมึงวะไอ้อาร์ต ถามจริง"บพิตรถามเมื่ออธิปเปิดประตูรถลงมา หมอนี่โทรหาเขาและเขาก็ชวนให้มากินข้าวด้วยกันที่บ้านแทนที่จะออกไปดื่มเหล้านอกบ้านเหมือนอย่างเคย"ตั้งแต่กลับไทยนี่ได้เจอเพื่อนฝูงคนอื่นๆ บ้างหรือเปล่า หรือคบแต่กับกูเนี่ย""ก็คนอื่นทำงานทำการ..."อธิปตอบอย่างเย็นชา เหมือนหลอกด่าทั้งเพื่อนและตัวเองไปด้วยพร้อมกันบรรพ์กับปริศนาดีใจที่วันนี้อธิปมาเที่ยวบ้านเพราะไม่ได้เจอเด็กหนุ่มเพื่อนลูกชายมาสักระยะแล้ว อธิปยกมือไหว้ผู้ใหญ่อย่างนอบน้อม ก่อนหันไปทักทายน้องสาวของบพิตร"นี่บีมใช่ไหม..."อธิปทักยิ้มๆ"ไม่ใช่ค่ะ หนูเบล""อ้าว...""หยอกๆ นี่บีมเองแหละ ถูกแล้ว"บีมหัวเราะขันพลางเข้ามากอดแขนเพื่อนพี่ชายอย่างสนิทสนมบีมกับเบลเป็นฝาแฝดที่หน้าตาเหมือนกันราวกับถ่ายเอกสาร แต่ที่ทำให้จำได้คือบุคลิกของบีมที่ค่อนข้างห้าวกว่า ทรงผมสั้นๆ ก
พาล Blaming Her Sin ตอน 60 อยู่ให้ห่างจากคนเลว
อธิปอยากลงมาค้างคืนที่บ้านฝรั่ง และอยู่เช็ดตัวให้เธอด้วยซ้ำถ้าไม่กลัวว่ามันจะโจ่งแจ้งเกินไป เขาอาจไม่มีอะไรจะเสีย แต่เมื่อลลิตรายังไม่พร้อมให้ใครรู้...เขาก็จะยอมตามใจเธอสักพักแต่แน่ล่ะว่า ไม่ได้หมายความว่าเขาจะทำเหมือน 'ไม่มีอะไรเกิดขึ้น'เพราะเขายังคงคิดถึงทุกท่วงทำนองในคืนนั้นซ้ำไปซ้ำมาไม่รู้เบื่อ จนต้องดุตัวเองให้เลิกคิดเพราะริมฝีปากเริ่มจะแห้งผากและกางเกงก็คับแน่นขึ้นมาทุกทีที่นึกถึงอธิปเกือบจะหมดสิ้นการควบคุมตัวเองอยู่แล้ว...ถ้าไม่เพราะโชติรสไลน์มาพอดีเมื่อเห็นชื่อเธอ ใจเขาก็หล่นวูบ...วินาทีนั้นอธิปรู้สึกรังเกียจตัวเองเหลือเกินที่ลืมเธอเสียสนิทChowie: อยู่ กทม. แล้วนะคะ กินข้าวกันมั้ยเธอส่งมาถามแค่นั้น อธิปลังเลอยู่ครู่ ก่อนพิมพ์ข้อความ...โทษทีครับ คนที่บ้านไม่ค่อยสบาย ไว้ผมโทรหาอีกทีนะ...เขาอ่านประโยคที่ตัวเองพิมพ์ ลังเลอยู่ครู่แล้วพิมพ์ใหม่ เหลือแค่ArtRachataa: ได้สิ เมื่อไหร่ แต่วันนี้ไม่ว่างครับChowie: งั้นได้วันไหน ค่อยบอกโชละกันค่ะเธอส่งกลับมาแค่นั้นชายหนุ่มถอนหายใจคงถึงเวลาที่เขาต้องตัดสินใจเรื่องโชติรสอย่างเด็ดขาดได้แล้ว* * * * *อีกมุมหนึ่งของกรุงเทพมหานคร
พาล Blaming Her Sin ตอน 57 ฉันจะมาอุ้มเธอไปเอง
กว่าลลิตราจะฝืนพาตัวเองกลับเรือนเล็กได้ก็เกือบรุ่งสาง และอีกสามวันต่อจากนั้นเธอก็เป็นไข้อ่อนๆ โชคดีที่มีน้ำตาลคอยพยาบาลอยู่ไม่ห่างอธิปคิดว่าเธอแค่หลบหน้าเขา แต่เมื่อเห็นแม่บ้านยกถาดข้าวต้มกับถ้วยใส่ยาใบเล็ก เขาก็เรียกไว้ทันที"เดี๋ยว นั่นจะเอาไปให้ใคร?""คุณลูกอมค่ะ"ป้าอ้อมเป็นคนตอบแทนน้ำตาลที่ถือถาดอยู่อธิปเผลอขบกราม ไม่อยากจะแสดงพิรุธ แต่ก็ถามออกไปจนได้"อ้อ? เขาอยู่บ้านด้วยรึ ผมไม่เห็นหน้าเลย นึกว่าหนีไปค้างที่อื่น"หัวหน้าแม่บ้านไม่ทันได้สังเกตว่าทำไมเจ้านายหนุ่มจะต้องใช้คำว่า 'หนี' ได้แต่อธิบายไปอย่างพาซื่อ"คุณลูกอมไม่สบายน่ะค่ะคุณอาร์ต นอนซมทั้งวัน ก็เลยไม่ได้ออกมาข้างนอก""ไม่สบาย?"คิ้วเข้มของอธิปขมวดทันที"เป็นอะไร?""เป็นไข้ค่ะ คงเป็นหวัด จะพาไปโรงพยาบาลแกก็ไม่ยอมไป บอกว่ากินยานอนพักสักสองสามวันก็คงหาย"อธิปนิ่งอึ้ง...ที่เธอไม่สบาย เป็นเพราะเรื่องคืนนั้นหรือเปล่านะ"ป้าไปก่อนนะคะคุณอาร์ต เดี๋ยวข้าวต้มจะเย็นหมดค่ะ"ป้าอ้อมรีบบอก จะปล่อยให้น้ำตาลดูแลหญิงสาวคนเดียวก็กลัวจะหนักเกินไป จึงผลัดกันไปช่วยดูแลด้วยคิดไม่ถึงว่าอธิปจะเดินตามมา"ไม่มีใครอยู่บ้านนอกจากผม จะไม่ไปดูดำดู
พาล Blaming Her Sin ตอน 56 ฉันนี่แหละคือ...คนแรก
ผ่านไปหลายชั่วโมง ในที่สุดฝนก็เริ่มซา...แต่ฟ้ายังคงมืด อีกกว่าสองชั่วโมงจึงจะสว่างหญิงสาวนอนนิ่งอยู่บนเตียงกว้าง น้ำตาเหือดไปแล้ว เหลือเพียงความอดสูและเจ็บปวดทั้งตัวและหัวใจเมื่ออธิปรู้ว่านี่คือครั้งแรกของลลิตรา เขาไม่ได้หยุด...เพียงแต่ทำมันอีกครั้งและอีกหลายครั้งอย่าง...ระมัดระวังมากขึ้นถ้าผู้ชายอย่างเขาจะอ่อนโยนกับใครเป็น เธอก็คงได้เห็นตอนที่อยู่ด้วยกันบนเตียง"หลับเสียสิ ใกล้เช้าแล้วเดี๋ยวฉันปลุก"เขากระซิบ ยังตระกองกอดเธอจากด้านหลัง ร่างกายเปลือยเปล่าแนบชิดอย่างไม่มีอะไรกางกั้น ลลิตราอยากดึงมือเขาออก อยากลุกหนีไปจากอ้อมแขนและห้องนี้ แต่เธอไม่มีเรี่ยวแรง...ได้แต่กัดริมฝีปาก ไม่ตอบคำถาม"หรือจะไม่กลับ...ไม่น่าจะลุกไหวแล้วมั้ง งั้นนอนกับฉันที่นี่นี่แหละ พรุ่งนี้เช้าฉันจะให้แม่บ้านยกข้าวมาให้""ไม่นะ..."ประโยคของเขาทำให้เธอรีบเอ่ยเสียงแหบแห้ง"จะให้ใครรู้ไม่ได้"อธิปหัวเราะเสียงเย็น กระชับแขนแน่นขึ้น"ทำไม? อายเหรอ""คนที่อายควรเป็นแกต่างหาก"เธอกัดฟันตอบ สรรพนามเรียกขานเปลี่ยนไป แต่อธิปไม่ถือสาเขาจูบหัวไหล่เปลือยเปล่าขาวเนียนของเธอหนักๆ ไม่สนท่าทีแข็งขืนนั้น...เธอต้องพยศอยู่แล้
พาล Blaming Her Sin ตอน 55 ข้ามเส้น
…อธิปวางเธอลงบนเตียงอย่างรวดเร็ว ลลิตราดิ้นสุดแรง มือทั้งสองพยายามผลักอกเขา แต่ยิ่งผลักยิ่งถูกตรึงแน่นลงกับฟูก น้ำหนักตัวเขากดทับจนเธอหายใจติดขัด "ปล่อยฉัน!!!" เธอร้องออกไป ต้องสู้ทั้งใจตัวเองและเสียงคำรามของฝนฟ้าภายนอก แต่อธิปเหมือนกำลังหูอื้อตาลาย เขาก้มลงซุกไซ้ ลมหายใจร้อนผ่าวผ่านแก้มและซอกคอ ทุกสัมผัสของเขาทำให้ร่างกายเธอร้อนเป็นไฟ"เราเกลียดกัน...นายเกลียดฉันจำไม่ได้หรือไง!!!""ไม่ ฉันไม่เคยเกลียด"เสียงแตกพร่าของเขาทำให้เธอสั่นสะท้าน ร่างที่พยายามแข็งขืนเริ่มอ่อนแรง เมื่อห้ามเขาไม่ได้ เธอก็ต้องรวบรวมกำลังใจห้ามตัวเอง...แต่ทั้งร่างกายและหัวใจต่างทรยศสมองที่กำลังว่างเปล่าลงไปทุกทีริมฝีปากของเขากดจูบซ้ำแล้วซ้ำเล่า เธอพยายามหันหน้าหนีจากจูบเร่าร้อนที่ไล่จากซอกคอขึ้นมาตามแนวกราม แต่เขากลับจับคางเธอไว้ บังคับให้สบตา ริมฝีปากหยาบกร้านกดลงบนริมฝีปากเธออย่างหนักหน่วง ลมหายใจทั้งคู่สับสนปะปนมือร้อนจัดของอธิปลูบไล้ไปตามส่วนเว้าส่วนโค้ง และคืบคลานเข้าไปใต้ร่มผ้า ปลายนิ้วหยาบเย็นเฉียบสัมผัสผิวเนียนทำให้เธอสะดุ้งวาบ มันเป็นความรู้สึกแปลกประหลาด—อับอาย ปฏิเสธ และปรารถนา ปะปนกันจนแยกไม่ออก
You may also like
สตรีขี่ม้าออกศึก
ปาเย่วเซิ่งเซี่ย1.3M viewsHot Love ของรักท่านประธาน
ณดารินทร์201.6K viewsกลรักร้าย เจ้านายมาเฟีย Love Beginning
MaNIE-STORY22.1K viewsเจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์
สาวน้อยสุดจี๊ด123.0K viewsล่ามรักร้ายนายคาสโนว่า
ดอกอ้อลู่ลม622 viewsตรวนรักร้ายท่านประธานมาดนิ่ง
นกขมิ้นขาว137 viewsวิศวะร้ายรัก
พลอยแพรวา5.5K viewsจับหัวใจใส่รัก
เค้กมัฟฟิ่นn272 views
