หญิงสาวก้าวเข้าไปในอาคารหรูของดีแลนด์แกรนโฮเทลด้วยความประหม่าเล็กน้อยเมื่อสายตาของพนักงานในโรงแรมต่างมองเธอด้วยสายตาแปลกๆ ทั้งสงสัยทั้งชื่นชมและแอบวิจารณ์เมื่อเธอแจ้งความประสงค์จะพบอัคนี พวกเขาทำราวกับว่าเธอเป็นหญิงสาวที่มาคอยตามตื้อเขาอย่างนั้นล่ะ ทั้งๆ ที่เธอเป็นภรรยาของเขาแต่ใครจะรู้ล่ะ หญิงสาวพูดเองตอบตัวเองในใจ...
“ดิฉันต้องการพบมิสเตอร์ อัลล์ อัคนี ดีแลนด์ค่ะ” บารนีกล่าวด้วยภาษาอังกฤษชัดเจน พนักงานต้อนรับสาวสวยคนหนึ่งซึ่งแต่งหน้าจัดทำสีหน้าเหมือนจะหมิ่นแคลนเธอในขณะที่หญิงสาวอีกคนที่หน้าตาบ่งบอกเชื้อชาติว่าเป็นคนเอเชียเช่นเดียวกันกับตนเพราะดวงตายาวรีเฉียงขึ้นและเรือนผมดำขลับนั้นบารนีเดาว่าเธออาจจะเป็นสาวจากเมืองจีนนั้นยิ้มให้เธออย่างอ่อนหวานและเป็นมิตรไมตรี
“ค่ะได้นัดท่านประธานไว้ไหมคะ”
“เอ่อ จะว่านัดก็ไม่เชิงนะ คือฉัน บารนี ดีแลนด์ มาขอพบเขาเป็นการส่วนตัวนี่ค่ะ พลาสปอร์ตและวีซ่ารวมไปถึงบัตรประจำตัวของฉัน...” บารนียื่นหนังสือเดินทางให้พนักงานสาวดูเพื่อให้มั่นใจว่าเธอไม่ได้แอบอ้างมาขอพบเขาพนักงานสาวทั้งสองทำตาโตแล้วมองหน้ากันเล็กน้อยก่อนจะหันมามองเธอด้วยแววตาที่บอกว่า ไม่อยากจะเชื่อเลย...บารนียิ้มให้ทั้งสองแล้วรอคอยคำตอบ
แหม จะมาพบสามีทั้งที ยุ่งยาก และเรื่องเยอะจริงๆ บารนีแอบค่อนแคะเขาในใจ
“รอสักครู่นะคะดิฉันต้องแจ้งเลขาท่านประธานก่อน” สาวผมทองรีบบอกแล้วยกโทรศัพท์โทร. ไปยังเลขาของอัคนีเพื่อแจ้งว่ามีคนมาขอพบท่านประธานใหญ่สักพักเธอก็วางสายแล้วผายมือเชิญให้บารนีเดินตามไป พนักงานสาวพาเธอมายังลิฟต์อีกด้านซึ่งมีป้ายติดว่าลิฟต์ของผู้บริหารพลางกดปุ่มที่ส่งสัญญาณไปยังเลขาของเขาสักพักประตูลิฟต์ก็เปิดออกเธอผายมือให้บารนีเดินเข้าไป หญิงสาวทำตามอย่างว่าง่ายเพราะไม่อยากตกเป็นเป้าสายตาของพนักงานนานๆ เมื่อประตูลิฟต์ปิดลงบารนีก็ถอนใจออกมาดังๆ
อัคนีนั่งนิ่งอยู่ในห้องประชุมโอ่อ่าโดยไม่สนใจว่าปล่อยให้คนรอรอนานแค่ไหนแล้ว หลังจากที่เขาประชุมเสร็จเลขาคู่ใจก็โทร. มารายงานว่า บารมีมาขอพบเขา ซึ่งการมาของเธอนั้นเร็วกว่าที่คิดไว้เสียอีก จากที่มารดาโทร. มาบอกให้เขากลับไปหย่าให้เธอมันก็เมื่อสองวันที่ผ่านมานี้เอง แต่ตอนนี้บารนีก็มาอยู่ที่นี่แล้วนั่นแสดงให้เห็นถึงความต้องการอันแรงกล้าของเธอสินะ...
“หึ รอมาสี่ปีแล้ว ก็รอไปอีกสี่ชั่วโมงก็แล้วกัน” ชายหนุ่มเอนหลังพิงพนักเก้าอี้อย่างสะใจเมื่อคิดว่าป่านนี้บารนีคงกลับไปรอเขาที่บ้านหลังงามแล้ว เพราะนี่มันก็ครบสี่ชั่วโมงพอดีตั้งแต่เธอเข้าไปรอเขาในห้องทำงาน...
ร่างสูงลุกขึ้นเดินออกไปจากห้องประชุมตอนนี้เป็นเวลาเลิกงานในส่วนของฝ่ายบริหารแต่จะมีพนักงานเพียงห้าคนเท่านั้นรวมทั้งตัวเขาด้วย และบางคนที่มีงานติดค้างทำงานอยู่บ้างแต่จะไม่เกินสองทุ่มในทุกๆ วัน แต่วันนี้เขาสั่งให้ทุกคนกลับและไม่ต้องอยู่ในส่วนงานนี้ ดังนั้นวันนี้ทั้งชั้นส่วนผู้บริหารจึงมีเพียงเขาเท่านั้น...
ชายหนุ่มผลักประตูห้องทำงานของตนช้าๆ หัวใจหนุ่มเต้นแรงอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนจนน่าโมโหที่แค่คิดว่าบารนีมารอพบเขาอยู่ข้างในก็ทำให้เขารู้สึกหัวใจบีบรัดจนแน่นหน้าอกทั้งหายใจก็อึดอัดราวกับว่าเขากำลังเดินเข้าไปในห้องที่ไม่มีอากาศหายใจอย่างไรอย่างนั้น แต่ในที่สุดเขาก็ผลักประตูเข้าไป ร่างสูงเดินเข้าไปยืนอยู่กลางห้องทำงานหรูหราโอ่อ่าของตนด้วยความรู้สึกหนักอึ้งเล็กน้อย....
ร่างหญิงสาวอรชรที่นอนตะแคงหันหน้าเข้าหาพนักของโซฟาตัวใหญ่ซึ่งปรับนอนได้ที่เรียกว่าโซฟาเบดนั้นเต็มไปด้วยส่วนเค้าส่วนโค้งที่ดูยั่วยวนใจ เอวบางดูเล็กคอดจนมือเดียวน่าจะกำรอบรับกับสะโพกมนกลมกลึงเรียวขายาวเสลาในถุงน่องสีดำนั้นเป็นเรียวขาที่สวยที่สุดเท่าที่เขาเคยเห็นมา ชุดเดรสชีฟองสีหวานสั้นแค่เข่าแบบทันสมัยนั้นแนบไปกับเรือนกายอรชรดูน่าทะนุถนอม เรือนผมดำขลับเงางามน่าสัมผัสคลอเคลียอยู่กับไหล่มนที่สะท้อนขึ้นลงสม่ำเสมอบ่งบอกว่าเธอหลับสนิท
ให้ตายสิแค่เห็นเพียงด้านหลังของเธอก็ทำให้เขาใจเต้นแรงขนาดนี้... แล้วถ้าเขาได้เห็นใบหน้าของเธอล่ะ เธอจะแตกต่างจากสี่ปีที่แล้วมากแค่ไหนกันนะ...
อัคนีเดินช้าๆ เข้าไปหาร่างบอบบางเหมือนต้องมนต์สะกดซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับที่เธอขยับพลิกกายกลับมา ใบหน้าที่เขายังจำได้มาตลอดสี่ปีก็ปรากฏอยู่ตรงหน้าชัดเจนแม้จะมีปอยผมบางส่วนระปิดแก้มใสเปล่งปลั่งปราศจากเครื่องสำอางของคนที่หลับพริ้มอยู่ด้วยท่าทางเหนื่อยอ่อนทำให้เขาใจเต้นระส่ำราวหนุ่มน้อยแรกพบสาวในดวงใจอย่างไรอย่างนั้น...
“บ้าจริง... บัดซบเอ๊ย ไร้เหตุผลสิ้นดี...” อัคนีสบถกับตัวเองร่างสูงหันหลังกลับไปทั้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้ทำงานตัวใหญ่อย่างหงุดหงิด แค่เธอหลับก็ปั่นป่วนอารมณ์เขาได้ขนาดนี้มันใช่ที่ไหนกัน เขาไม่ควรจะหวั่นไหวไปกับบารนี เขาต้องหย่าให้เธอ เธอมาที่นี่เพื่อจะขอหย่ากับเขา เพราะฉะนั้นเขากับเธอก็ไม่มีอะไรจะเกี่ยวข้องกันแล้ว บารนีก็แค่ผู้หญิงคนหนึ่ง น้องสาวของคนที่แย่งคนรักของเขาไป หลังจากนี้เขาก็เป็นอิสระเขาจะนอนกับผู้หญิงที่สวยสะเด็ดกว่าเธอเป็นสิบคนก็ยังได้ อัคนีหาเหตุผลมากมายมาเตือนตัวเองไม่ให้หวั่นไหวไปกับเธอ หญิงสาวที่เป็นภรรยาของเขาแค่เพียงแต่ในนามมาสี่ปีแล้ว...
ตอนที่62. อวสาน“คุณบีคะคุณอาร์ตมาขอพบค่ะ”เกดมารายงานคุณผู้หญิงของบ้านในสายของวันที่ทุกคนต่างมารวมตัวกันดื่มชากาแฟและของว่างกันที่ริมสระว่ายน้ำอย่างชื่นมื่นพร้อมหน้า“เกดไปบอกพี่อาร์ตมาที่นี่เลยจ้ะ จะได้ดื่มชาด้วยกันเลย”บารนีบอกเกดแล้วปรายตามองอัคนีว่าเขามีท่าทีอย่างไรเมื่ออธิชาติมาพบเธอแต่เขาก็ไม่แสดงอาการหึงหวงอะไรซ้ำยังยิ้มแย้มเล่นกับลูกๆ ทั้งสองอย่างสนุกสนานกับพี่ชายและน้องชายของเขา จนเมื่ออธิชาติเดินมาแต่เหมือนว่าเขาไม่ได้มาคนเดียวเพราะใครบางคนทำท่าหลบๆ ซ่อนๆ ซุกหน้าอยู่กับแผ่นหลังของเขามาด้วย“สวัสดีครับคุณท่าน และทุกๆ คน”อธิชาติพูดด้วยน้ำเสียงปรกติแต่ท่าทางดูขัดๆ เขินๆ จนน่าสงสัย และคนที่ซุกอยู่ข้างหลังเขาก็ค่อยๆ เยี่ยมหน้าออกมาและเมื่อทุกคนเห็นว่าเป็นใครต่างก็อึ้งและงงงันไปตามๆ กันเทเรซ่าไหว้ทักทายทุกคนด้วยท่าทางเก้ๆ กังๆ ท่าทางเหมือนคนที่ขาดความมั่นใจทั้งดูขัดเขินและเอียงอายในที และท่าทางอย่างนั้นของเธอทำให้ทุกคนร้องอ๋ออยู่ในใจ...
ตอนที่61.มือร้อนลูบไล้วนเวียนหยอกเย้าและทักทายบุตรสาวที่กำลังจะถือกำเนิดในอีกไม่ช้าอย่างอ่อนโยน มือและเท้าน้อยๆ ดุนดันหน้าท้องมารดามาทักทายให้เป็นเป็นรูปคลื่นนูนบนหน้าท้องของบารนี หญิงสาวสบตากับสามีอย่างอ่อนหวานระคนขัดเขินกับความเปลี่ยนแปลงทางร่างกายของตนเองและกังวลว่าเขาจะไม่ชอบแม้อัคนีจะบอกว่ารักในทุกสิ่งที่เป็นเธอ ไม่ว่าเธอจะอ้วนหรือผอมจะขาวหรือดำเขาก็ยังรักแบบที่เธอเป็น และตอนนี้เขายิ่งรักเธอมากขึ้นกว่าเดิมหลายร้อยเท่า“เมียพี่เดียวสวยที่สุด สวยกว่าใครในโลก” อัคนีเอ่ยชมอย่างจริงใจยิ้มให้ภรรยาอย่างอ่อนหวานแล้วจุมพิตหน้าท้องนูนเบาๆ แล้วเคลื่อนกายแกร่งขึ้นมาบดจูบเธออีกครั้งทั้งเร่าร้อนอ่อนหวานจนบารนีผวาเยือกด้วยความซ่านกระสันบิดกายเสียดส่ายกับร่างแกร่งเร่งเร้าให้เขาจบเกมแห่งความทรมานนี้เสียที“พี่เดียวขา บะ บี อู้ยยย อ่า... บีต้องการพี่เดียว...” หญิงสาวครางเสียงแผ่วพร่ามองเขาอย่างเว้าวอน และเมื่อภรรยาสุดที่รักเขาถึงขนาดนี้มีหรือที่อัคนีจะขัดใจ ชายหนุ่มค่อยๆ รั้งร่างบางให้ลุกขึ้นนั่งหันหน้าเข้าหากัน
ตอนที่60.ส่วนอธิชาติผละออกจากร่างบางของเธอเล็กน้อยแต่ยังไม่ยอมลุกขึ้นจากร่างนุ่มนิ่มที่ก่อให้เกิดความรู้สึกหวามไหวในกายหนุ่มแปลกๆ ซึ่งเขาไม่นึกไม่ฝันว่าเทเรซ่าจะทำให้เขาเกิดความรู้สึกเช่นนี้ได้ เขาจึงแกล้งทับร่างแกร่งลงไปอีกครั้งแล้วก้มหน้าลงไปเกือบชิดใบหน้าสวยของเธอ ดวงตาสีเขียวกลมโตของเทเรซ่าสบกับดวงตาคมสีน้ำตาลเข้มของคนที่เธอปรามาสว่าหน้าจืดของอธิชาติอย่างมึนๆ งงๆ หัวใจสาวเต้นกระหน่ำอย่างที่ไม่เคยรู้สึกว่าหัวใจเต้นแรงมากขนาดนี้มาก่อน แม้แต่กับอัคนีที่เธอหลงใหลคลั่งไคล้ก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกเฉกเช่นนี้ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับเธอ...“อืมมม... ดูๆ ไป เธอก็หน้าตาดีกว่าชะนีบ้านฉันนิดหนึ่งนะเนี่ย”“อ๊าย ไอ้บ้า ลุกไปนะ ฉัน หนะ อื้อออ...” เสียงแหลมๆ ที่กรีดใส่ชายหนุ่มหายไปในลำคอเมื่อริมฝีปากร้อนผ่าวของเขาประทับลงมาปิดเสียงแสบแก้วหูของเธอไว้ ลิ้นหนาสอดไล้เข้าไปในโพรงปากสาวฉ่ำหวานอย่างเร่าร้อนเมื่อความหวานละมุนที่เขาคิดว่ามันหวานกว่าหญิงสาวที่เขาเคยผ่านมา แม้ไม่ใช่หนุ่มเจ้าชู้เจ้าสำราญแต่เขาก็มีหญิงสาวเข้ามาในชี
ตอนที่59.“เออๆ ปล่อยก็ได้ คนอะไรรักเมียเวอร์ หมั่นไส้...”“บีจ๋า มานี่จ้ะ กลับห้องเราเถอะนะออกมานานแล้วนะ พี่เดียวคิดถึง” อัคนีออดอ้อนภรรยาไม่ต่างจากน้องบูมเลยสักนิดบริบูรณ์หันไปสบตากับภรรยาด้วยความคิดที่ตรงกันว่า อัคนีคนนี้กับอัคนีคนนั้นที่พร่าผลาญพรหมจรรย์ของบารนีอย่างใจร้ายเมื่อสี่ปีก่อนนั้นช่างแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง แต่อัคนีก็ทำให้น้องสาวของเขามีความสุข...“กรี๊ดดดดด ฉันเบื่อออ ฉันไม่อยากจะทนแล้ว หิว อ๊ายยยย” เทเรซ่ากรีดร้องอย่างหงุดหงิด ทั้งเหนื่อยทั้งร้อนทั้งหิว เธอทำความสะอาดห้องพักไปแล้วหลายห้องตั้งแต่เช้า นี่จนจะบ่ายสองแล้วเธอยังไม่ได้พักรับประทานข้าวเพราะผู้จัดการไม่อนุญาต ผู้จัดการของเธอก็อธิชาติอย่างไรล่ะ อีตาผู้จัดการหน้าจืดที่คอยจิกใช้เธอราวกับทาส ให้ทำงานหนักกว่าทุกคนซึ่งหญิงสาวรู้ดีว่าชายหนุ่มต้องการกลั่นแกล้งเธอทำให้เธอรู้สึกต่ำต้อย เทเรซ่ากรีดร้องเกือบจะทนไม่ไหวกับความยากลำบากที่ได้เจอ...หลังจากที่บิดารู้เรื่องราวของมาร
ตอนที่58.“พี่เดียวบ้า...”“หึหึ ทำไมว่าสามีอย่างนี้ล่ะครับที่รัก” อัคนีหัวเราะภรรยาที่ลืมตามาค้อนเขาหน้าแดงปลั่ง“ก็พี่เดียวทำแบบนี้ หากน้องบูมมาเห็นจะทำอย่างไรล่ะคะ” บารนีค้อนสามีของตนอย่างหมั่นไส้“ถ้าอย่างนั้นต่อไปนี้น้องบีก็ต้องมานอนห้องใหญ่กับพี่”“ได้อย่างไรล่ะคะ น้องบูมก็ต้องนอนคนเดียวสิคะ”“ก็ใช่ไงครับ น้องบูมโตแล้ว โตจนมีน้องแล้วนะครับที่รัก”อัคนีพลิกายลงนอนแล้วโอบอุ้มให้เธอมานอนทาบทับบนร่างแกร่งของตน บารนียันแผงยอกแกร่งไว้และไม่ยอมให้เขาโน้มใบหน้าของเธอไปใกล้เพราะเห็นแววตาเจ้าเล่ห์ของคนตัวโตที่ทำท่าว่าจะหื่นหิวขึ้นมาอีกครั้ง...“ไม่คุยแล้วค่ะ บีง่วง ปล่อยสิคะ บีจะไปอาบน้ำ” หญิงสาวบอกอย่างเอียงอายรู้ทันแววตาของเขา อัคนีหัวเราะเบาๆ แต่ก็ทำให้ร่างของคนที่อยู่บนกายของเขาไหวกระเพื่อมทำให้ร่างกายของเขากับเธอเสียดสีกันจนก่อให้เกิดอารมณ์หวามไหวอีกครั้ง“ก็ไปสิครับ มาเถอะพี่เดียวจะอาบน้ำให้น้องบีเอง...” พูดจบอัคนีก็อุ้มภรรยาเข้าห้องน้ำแล้วเริ่มต
ตอนที่57.อัคนีมองภรรยากับลูกชายที่นอนหลับพริ้มอยู่บนเตียงกว้างอย่างเป็นสุขด้วยหัวใจพองโตคับอก ตอนนี้เขามีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบอย่างแท้จริง มีภรรยาและลูกที่น่ารักถึงสองคนแม้อีกคนจะยังคงอยู่ในครรภ์ก็ตาม แต่เขาก็สัมผัสและรู้สึกได้ว่าคนที่อยู่ในท้องจะต้องน่ารักเหมือนกันกับน้องบูมแน่ๆ ชายหนุ่มดึงผ้าห่มคลุมกายให้บารนีกับลูกชายแล้วก้มลงหอมแก้มสองแม่กับลูกอย่างไม่ลำเอียงก่อนจะขึ้นไปนอนซ้อนแผ่นหลงบางโอบกอดเธอไว้พร้อมกับลูกน้อยทั้งสองอย่างเป็นสุขบารนีลืมตาขึ้นช้าๆ ในความมืดเมื่อรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่ยุ่มย่ามคลอเคลียอยู่กับกายนวลของตน แล้วก็ต้องหน้าแดงจัดเพราะมือร้อนๆ ของสามีลูบไล้วนเวียนอยู่กับหน้าท้องนูนน้อยๆ ของตนบ่งบอกเปิดเปลือยความรู้สึกของเขาว่าต้องการอะไรในตอนนี้“บีจ๋า... พี่เดียวคิดถึงบีจัง” เสียงนุ่มแผ่วพร่าดังอยู่ข้างแก้มนุ่มพร้อมกับริมฝีปากหยักของเขาขบเม้มไปตามแก้มนวลและลำคอระหง“อื้อ เดี๋ยวลูกตื่น... อา พี่เดียว อย่า...” บารนีห้ามปรามไม่จริงจังนักทั้งน้ำเสียงก็แผ่วหวานสะท้านหวิว แต่คนฟังไม่คิดจะใส่ใจเพราะเ