LOGINShare
6 วี่แววว่าจะแพ้
Last Updated:
2025-08-12 08:22:09ตอนที่6 วี่แววว่าจะแพ้
“ชั้นที่15ไม่มีห้องว่างแล้วนะครับ มีชั้นที่13 และก็16 คุณลูกค้าสนใจเข้ามาดูก่อนได้นะครับ”
“ไม่ล่ะ เอาชั้นที่16”
“เอ่อ...”
“เอาห้องริมสุด” เจเลอร์ใช้น้ำเสียงที่กดลงต่ำกับเซลล์หนุ่มนายหน้าขายห้องคอนโด เขาทำการบ้านมาแล้วเลยได้รู้ว่าชั้นที่16 มันมีห้องริมที่ยังไม่มีคนอยู่
“ได้ครับ ผมจะรีบจัดการ”
“อืม”
…..
วันต่อมา
นิ้วเรียวแตะที่สันหนังสือบนชั้นวางทีละเล่มเพื่อหาหนังสือที่ต้องการกระทั่งเจอเธอจึงยิ้มออกมาอย่างดีใจ แต่มันกลับดึงออกมาไม่ได้ทั้งที่หนังสือก็ไม่ได้อัดกันแน่นขนาดนั้น และมันยังถูกดึงไปจากฝั่งตรงข้ามต่อหน้าต่อตาเธอ
“หึ้ย!”
“จะเอาเล่มนี้เหรอ” ชายหนุ่มที่แย่งมันไปจากมือเธอปรากฏตัวตรงหน้า และเขาก็ทำให้หญิงสาวเกิดอาการรวนจนถอยไปชนชั้นหนังสือด้านหลัง
ปึก
“ระวังหน่อย ถ้าชั้นมันล้มลงมาจะทำไง” เจเลอร์คว้าข้อมือเล็กของเธอไว้ได้ทัน จึงไม่ได้ทิ้งน้ำหนักตัวทั้งหมดไปลงที่ชั้นหนังสือ
“ขอบคุณค่ะพี่...”
“เจเลอร์”
“ขอบคุณนะคะพี่เจเลอร์” แม้ว่าจะตั้งหลักได้แล้วแต่ข้อมือของเธอก็ยังไม่เป็นอิสระ เขายังจับมันไว้พร้อมกับโน้มใบหน้าลงมาใกล้เธอที่สูงน้อยกว่า
“พี่...จะทำอะไรคะ”
“เธออยากได้หนังสือเล่มนี้หรือเปล่า”
“อยากได้ค่ะ อายหามันตั้งนาน” อชิรญามองหนังสือในมือเขาตาละห้อย ส่วนเขานั้นมองเธอแววตาวาวระยับอย่างเจ้าเล่ห์
“ฉันก็หาเล่มนี้อยู่เหมือนกัน”
“การบริหารเนี่ยนะคะ”
“ทำไม ฉันจะอยากรู้เรื่องบริหารไว้บ้างไม่ได้หรือไง”
“อายต้องใช้มันคืนนี้นะคะ พรุ่งนี้ต้องส่งงานอาจารย์แล้วด้วย” เจเลอร์เบี่ยงสายตาไปทางอื่นเมื่อคนตัวเล็กทำสีหน้าออดอ้อนอย่างเป็นธรรมชาติของเธอ แต่เขากลับคิดว่าผู้หญิงชอบเสแสร้งทำมันเพื่อจะเอาสิ่งที่ต้องการให้ได้
“เดี๋ยวฉันจะไลน์บอก ว่าเธอไปเอามันได้ที่ไหน”
“อายรีบใช้มันจริง ๆ นะคะพี่เจเลอร์”
“เธอได้ใช้มันแน่ ถ้าไม่ดื้อ” หัวใจดวงน้อยสั่นหวิวเมื่อกลีบปากหนากระซิบใกล้หูจนลมหายใจเขาเป่ารด ก่อนที่คนตัวสูงจะผละออกและแสยะยิ้มให้เธอก่อนจะเดินจากไปพร้อมหนังสือเล่มนั้น
“ไม่เจอเหรอ” แสนดีเงยหน้าขึ้นถามเมื่อคนที่หายไปนานกลับมามือเปล่า
“อืม”
“ไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวเราค่อย ๆ หาในเน็ตเอาก็ได้” อชิรญากัดริมฝีปากแก้อาการใจหวามหวิว ที่ใกล้ชิดกันเมื่อกี้เหมือนตัวเธอจะลอยไปในอากาศให้ได้เลย
“เป็นอะไรอีกเนี่ย”
“เปล่า เก็บของเถอะเขากลับบ้านกันหมดแล้ว”
เมื่อสองสาวเดินออกมาจากห้องสมุดก็ตรงไปที่ลานจอดรถทันที และด้วยวันนี้พวกเธอมารถคันเดียวกันทำให้แสนดีได้เจอกับรุ่นพี่ที่ชื่อไมเคิลอีกโดยปริยาย
“อ๊ะอาย คุยกันหน่อยสิ”
“ฉันเข้าไปรอในรถนะ” แสนดีเข้าไปสตาร์ทรถรอ อชิรญายืนกอดแฟ้มรายงานแนบอกแน่นเพื่อไม่ให้มือตัวเองว่าง แล้วมันอาจจะพันกันจนน่าเกลียด
“เมื่อคืนพี่ไม่ว่างเลยไม่ได้ทักหา รอพี่หรือเปล่า”
“คะ?” หญิงสาวแสดงสีหน้างุนงง เธอลืมไปแล้วด้วยซ้ำว่าเขาบอกจะทักมา
“แสดงว่าไม่ได้รอสินะ”
“เอ่อ... ขอโทษนะคะ อายลืมจริง ๆ ที่พี่...พี่ไมค์บอก” ชายหนุ่มแสยะยิ้มเล็กน้อย ขนาดชื่อเขาเธอยังต้องนึกเลย ได้เสียรถคันโปรดให้เจเลอร์แน่
“มีคนคุยอยู่สินะ”
“ไม่มีค่ะ”
“รู้มั้ย ว่าไม่เคยมีใครไม่รอ ถ้าพี่บอกจะทักไป” อชิรญาก้มหน้ามองพื้น เธอดันตอบความจริงไปแล้วว่าลืนเขา ก็เธอไม่ได้รอจริง ๆ
“อ๊ะอายเราปวดฉี่” แสนดีที่นั่งรออยู่ในรถเลื่อนกระจกลงเรียกเธอ ไมเคิลมองไปที่หญิงสาวในรถแววตาไม่พอใจแต่แสนดีก็ทำเป็นมองไม่เห็นเขาไปซะอย่างนั้น
“เร็ว ๆ อยากกลับไปฉี่ที่ห้อง”
“อ่อ ไปสิ อายกลับแล้วนะคะพี่ไมค์”
บรื้นน
แสนดีขับรถหรูออกไปด้วยความเร็วเสมือนว่าเธอรีบจริง ๆ แต่ความจริงคือเธอเห็นความอึดอัดของเพื่อนสนิทต่างหาก
“แวะกินอะไรก่อนมั้ย”
“แสนจะรีบกลับไปฉี่ที่ห้องไม่ใช่เหรอ”
“เธอนี่เนอะ ฉันช่วยเธอออกมาจากไอ้พี่ไมค์นั่นจ้า”
“อ๋อ แสนมองออกด้วยเหรอ”
“มองจากดาวอังคารยังดูออกเลยจ้ะว่าพี่ไมค์สุดหล่อไม่ใช่คนที่จะได้เธอ” อชิรญามองเพื่อนขวับ ก่อนที่แสนดีจะระเบิดหัวออกมาเมื่อแกล้งพูดกำกวมแล้วเพื่อนตกใจ
“คนที่จะได้ใจเธอ เราพูดผิด”
“เดี๋ยวเถอะ”
.....
ไมเคิลเดินกลับจากลานจอดรถของคณะบริหารสีหน้าเสียอารมณ์เล็กน้อย ก่อนจะต้องถอนหายใจเฮือกใหญ่เมื่อรู้ว่าแม็กซ์เวลแอบตามมาแอบดูเขา
“กูมาตั้งแต่มึงออกมาจากห้องน้ำกับลิลลี่ละ”
“ละตามมาทำเหี้ยอะไร”
“แหม... อย่ามาอารมณ์เสียใส่กูสิวะ กูไม่เกี่ยวอะไรด้วยเลยนะ”
“มึงอย่าเพิ่งพูดอะไรไม่งั้นกูอาจจะซัดหน้ามึงแก้เซ็ง” ไมเคิลเดินตรงไปที่รถสีเทาของตัวเองที่เขาวิ่งเต้นหัวใจเกือบหยุดเต้นเพื่อแย่งมันมาจากไอ้ดาราคนหนึ่งที่ชอบสะสมรถที่เป็นลิมิเต็ด คันนี้เขารักมาก และอาจจะต้องเสียมันไป
“เอาน่า กูยังไม่เห็นว่าไอ้เจเลอร์มันจะทำอะไรกับอ๊ะอายสักอย่าง”
“เพื่อนมึงมันชอบซุ่มเงียบ มึงไม่รู้นิสัยมันหรือไง”
“อยากได้อะไรต้องได้อะนะ แล้วมันฉลาดซะด้วยสิ”
“แม่งเอ๊ย!” ไมเคิลวางมือบนฝากระโปรงรถของตัวเองอย่างเบามือ แต่ลูกผู้ชายพูดคำไหนก็คือคำนั้นเสียของรักก็ต้องปล่อยไป
“มึงยังมีหวัง อ๊ะอายอาจจะแกล้งเล่นตัวให้มึงตามอย่างที่มึงแกล้งไม่ทักหาน้องให้น้องคิดถึงมึงน่ะ”
“ไอ้แม็กซ์... ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนลืมกูเลยนะเว้ย”
“อย่าไปเครียดเว้ย อย่างน้อยแพ้รถมันก็อยู่กับไอ้เจเลอร์เพื่อนเราเอง”
“นี่มึงปลอบกูแล้วใช่มั้ย”
“เออ กูปลอบใจมึงอยู่นะเนี่ย ไป ๆ ขับพี่เทาของมึงเพื่ออำลากัน”
“ไอ้เหี้ย” ไมเคิลสบถว่าให้เพื่อนก่อนจะพากันขับพี่เทาแสนรักออกไปจากมหาวิทยาลัย ส่วนเจเลอร์นั้นแยกตัวออกไปตั้งแต่เพื่อนพาคู่นอนหายเข้าไปในห้องน้ำแล้ว
ตืด ตืด
พระแพง
ดวงตาคมเข้มหลุบมองเบอร์ที่โชว์บนหน้าจอสมาร์ทโฟนสายตาเย็นชา ทั้งที่ตกลงกันแล้วว่าห้ามโทรหาไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไร
ติ๊ง
“แพงเห็นรถของเจเลอร์จอดอยู่ที่นี่ ไม่ได้มาหาแพงที่ห้องเหรอคะ” เจเลอร์ไม่ตอบข้อสงสัยของเธอ แต่ทำเพียงจับขวดไวน์ราคาแพงรินใส่แก้วแล้วยกมันขึ้นดื่มฉลองให้แก่ห้องใหม่ที่ยังไม่ทันทำเรื่องโอนให้เรียบร้อยด้วยซ้ำ
Latest chapter
พิษรักรุ่นพี่เลว 41 เลี้ยงตลอดชีวิต(จบ)
Special episode.เงินโอนเข้าบัญชีxxx200,000บาท“อะไรเนี่ย”“มีอะไร”“มีเงินโอนเข้าตั้งสองแสนค่ะ “ อชิรญารีบเข้าแอปธนาคารว่าเงินนั้นมีที่มาจากไหน แต่มือหนาของชายหนุ่มก็วางบังบนหน้าจอสมาร์ทโฟนของเธอซะก่อน“คะ?”“พี่โอนให้เอง”“ให้เหรอคะ”“อืม วันนี้เงินส่วนแบ่งผับออก พี่ให้เธอครึ่งหนึ่ง”“มากไปหรือเปล่าคะ” ถึงเธอจะเกิดในครอบครัวที่มีฐานะพอสมควร แต่สองแสนมันก็มากสำหรับเธอกับเขาที่อายุแค่ยี่สิบต้น ๆ อยู่ดี“มีแต่มันจะน้อย พี่อยากให้เธอหมดทั้งชีวิตเลยด้วยซ้ำ” เจเลอร์แย่งสมาร์ทโฟนของเธอไปจากมือนิ่มก่อนจะวางมันบนโต๊ะเล็ก ๆ หน้าโซฟาแล้วรั้งเธอเข้ามาจูบอย่างอ่อนโยน“ไม่ต้องให้อายก็ได้ค่ะ แค่ทุกวันนี้พี่เจเลอร์จ่ายค่าข้าว ค่าช็อปปิ้งให้มันก็พอแล้ว”“พี่ไม่เสียดายที่ให้อะไรเธอเลยนะ ภาพในหัวมันไม่เคยไม่มีเธอเลย เงินมันก็ไม่ได้ไปไหนหรอก”“ขอบคุณนะคะ”“จะโอนใหทุกเดือน ได้มากหรือน้อยก็คนละครึ่งกับพี่” เจเลอร์เกลี่ยเส้นผมที่ปรกหน้าออกให้พ้นกรอบหน้าจิ้มลิ้มและจุมพิตที่หน้าผากมนอย่างที่ชอบทำ ท่อนแขนรั้งเธอเข้ามากอดแน่นก่อนจะปิดเปลือกตาลงทั้งที่เคยคางหน้าศีรษะของเธออยู่ ลมหายใจของเขาสม่ำเสมอบอกให้รู้ว่า
พิษรักรุ่นพี่เลว 40 หายไปสักพัก
ตอนที่40 หายไปสักพัก (จบ)เจเลอร์ดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขนและกอดแน่นราวกับกลัวของรักชิ้นนี้จะหาย ปลายจมูกโด่งแดงกล่ำปล่อยน้ำตาให้ไหลอย่างหมดสิ้นภาพเสือผู้เย็นชาในอดีต ร่างสูงสั่นโยนจนจนหญิงสาวที่ฝืนไม่ให้น้ำตาไหลต้องยอมแพ้ ‘เธอก็ไม่ได้เก่งขนาดนั้น’“ถ้าพอใจแล้วก็กลับมานะ”“ฮึก..ฮืออ”“พี่รักเธอนะ ครั้งนี้พูดจริง”“อย่าพูดได้มั้ย” อชิรญาพูดเสียงอู้อี้เพราะฝังใบหน้ากับแผงอกแน่นหนั่น และเสื้อของเขาก็เปียกชุ่มน้ำตาของเธอ“ครั้งนี้ไม่โกหกแล้ว อย่าเป็นแบบนี้อีกได้มั้ย...เจ็บจะตายแล้ว”“ขอ..”“อย่าขอโทษ เธอไม่ผิดอะไรเลย ไม่เคยผิด”“ปล่อยเถอะ” เจเลอร์ยอมคลายอ้อมแขนออกเมื่อในที่สุดแล้วเธอก็ยังขอให้ปล่อย เขามองแผ่นหลังของผู้หญิงที่ต้องยอมรับกับหัวใจว่ารักผ่านม่านน้ำตา ‘คนนี้..ที่รู้ตัวอีกทีก็รักไปแล้ว’ แต่ก่อนที่เธอจะเดินไปจากเขายังรั้งเธอไว้ด้วยคำพูดอีก“ไม่มีครั้งต่อไปแล้วแมวน้อย”“...”“ขอโอกาสพี่สักครั้ง จะไม่ทำผิดไม่ทำร้ายแมวน้อยของพี่อีกแล้ว”“...”“ถ้าพี่ทำให้เสียใจอีกแม้แต่เรื่องเดียว พี่จะยอมไปไม่ยุ่งกับเธออีกเลย” ไหล่คนตัวเล็กสั่นไหวเพราะสะเทือนใจในแต่ละประโยค เรียวนิ้วเกลี่ยเช็ดน้ำตาที่ไ
พิษรักรุ่นพี่เลว 39 ปล่อย
ตอนที่39 ปล่อยแสนดีเหลือบมองคนที่ร้องไห้หนักเป็นระยะ ทั้งที่ทำสิ่งที่ตั้งใจสำเร็จแล้วคือทำให้ผู้ชายคนนั้นเจ็บ แต่คงลืมไปว่าตัวเองก็ยังรักเขาถึงได้เจ็บไปด้วยแบบนี้ ก่อนที่จะต่างแยกย้ายกันเข้าห้องของตัวเองไปอชิรญานั่งเหม่อที่โซฟาตัวใหญ่ หญิงสาวพยายามยิ้มที่ได้เอาคืนเขาแล้ว แม้ว่าความเจ็บของเขาอาจจะน้อยกว่าที่เธอเจอ แต่น้ำตาก็ดันไหลออกมาง่าย ๆ เพียงเห็นนาฬิกาที่เขาถอดลืมไว้บนโต๊ะ ก่อนจะหันหน้าหนีไม่อยากมองอะไรที่เป็นของเขา...ต่อไปนี้ขาดกันจริง ๆ สักที.....วันต่อมาเจเลอร์อยู่กับตัวเองพร้อมแอลกอฮอลที่หมดไปแล้วถึง 3 ขวด ชายหนุ่มยังคิดว่าตัวเองไม่ได้เมาเพียงแต่ลุกขึ้นจะไปเอามันเพิ่มแล้วก็โอนเอนเล็กน้อยเท่านั้น เขาที่เริ่มควบคุมร่างกายไม่ได้จึงนั่งลงที่พื้นพิงแผ่นหลังกับโซฟาคว้าบุหรี่เบื้องหน้าขึ้นมาสูบเผื่อสมองมันจะเบาลงบ้าง ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยคิดว่าจะต้องมาร้องไห้เพราะผู้หญิงเลยสักครั้ง และผู้หญิงคนนั้นก็ดันเป็นคนที่ตัวเองเคยลั่นเอาไว้ว่าจะไม่เอา ไม่หวง ‘ถึงจะไม่เคยมีความรัก แต่ก็รู้ว่าที่ต้องเจ็บแบบนี้ก็เพราะรักเธอ’“มันเป็นอะไรวะ” แม็กซ์เวลไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขาถามไมเคิลที่ถือวิ
พิษรักรุ่นพี่เลว 38 คำว่ารัก
ตอนที่38 คำว่ารัก22.00น.เจเลอร์นั่งที่โซฟาในห้องของเธอราว 5 ชั่วโมงจนนึกโมโหขึ้นมา แต่ก็ไม่รู้ว่ากำลังโมโหให้กับอะไร เกิดมาเพิ่งเคยรอ เพิ่งลิ้มรสชาติของการถูกเมิน ชายหนุ่มเริ่มหายใจลำบากมากขึ้นทุกที นัยน์ตาแดงกล่ำเพราะน้ำตามันก่อตัวแต่เขาไม่ยอมให้มันได้ไหลออกมาง่าย ๆตืด ตืด“ว่าไงครับเพื่อน”“ไอ้ไมค์อยู่กับมึงหรือเปล่า” “มันก็อยู่นี่แหละ มีอะไรวะ” “ขอคุยกับมันหน่อย” เสียงเอะอะจากปลายสายบ่งบอกว่ามีปาร์ตี้กันอย่างสนุกสนาน ไม่ถึง10 วินาทีไมเคิลก็กรอกเสียงยานยืดเข้ามา “สวัสดีครับคุณเจเลอร์” “แสนดีอยู่ที่ไหน” ปลายสายเงียบไปเพราะตื่นคำถามของเขา ก่อนที่จะได้คำตอบ “กูจะไปรู้ได้ไง ไม่ได้เสียบคาไว้” “เมียมึงเอาเมียกูไปไหนไม่รู้ กูติดต่อไม่ได้” “กูไม่รู้จะให้ทำยังไงวะ” “ออกตามหาแม่งทุกที่เลย หาให้เจอ” “ไอ้บ้า กรุงเทพฯนะไม่ใช่โรงแรมที่ไปเคาะเรียกทีละห้องแล้วจะเจอ ออกมาหาพวกกูนี่มา” “...” “มาเถอะ ยังไงคืนนี้อ๊ะอายก็กลับไปที่ห้องอยู่ดี ไม่หนีไปไหนหรอก”.....เคนประกบหญิงสาวทั้งสองคนที่นั่งตรงบาร์เครื่องดื่มไว้ไม่ห่าง ถึงจะรู้ว่าอชิรญาเป็นของหวงของเพื่อนแต่มันก็น่าเสียดายถ้าสุดท้ายแล้ว
พิษรักรุ่นพี่เลว 37 เป็นเอามาก
ตอนที่37 เป็นเอามาก “ปรางยอมเป็นคนในความลับก็ได้ค่ะ”เจเลอร์กดบล็อกมะปรางทุกช่างทางการะติดต่อ เมื่อมั่นใจว่าคนที่อยากรักษาไว้คืออชิรญาเพียงคนเดียว และก็ไม่ได้อยากเล่นสนุกกับผู้หญิงคนอื่นขนาดนั้น ‘เขากำลังแคร์ และอยากให้เธอมีความสุขเวลาที่อยู่ด้วยกัน’“ไม่มีเวลาไปซื้อใหม่เลยเหรอวะ หรือมึงช็อตเงิน?” แม็กซ์เวลถามเรื่องเงินกับคนที่สะสมรถราคาคันละ 10 ล้านขึ้นอย่างขำ ๆ“จะไปซื้อวันนี้”“เออซื้อเหอะ เห็นแล้วสมเพช”“เมื่อคืนมะปรางเมาที่ผับเรา เละ”“...”“มึงเทมะปรางทิ้งเหรอวะ”“ไม่ได้อยากได้แต่แรก” เจเลอร์ตอบเสียงเรียบก่อนจะพิมพ์ข้อความไปอ้อนใครบางคนอย่างที่ไม่เคยทำมันมาก่อนแมวน้อย “ปวดหัว ตัวร้อนด้วย”“สงสัยติดไข้จากเธอ”“มึงเกลียดแมวไม่ใช่เหรอ ทำไมเม็มชื่ออ๊ะอายแบบนั้น”“เสือก!”“ตัวมึงร้อนนี่หว่า ไปทำอะไรมาไข้แดกวะ”“ไอ้ไมค์มึงว่างมั้ย” เขาหันไปคุยกับไมเคิลที่นั่งถัดไปจากแม็กซ์เวล“ก็ว่าง ทำไมวะ”“กูจ้างซัดปากไอ้เหี้ยนี่สักที รำคาญ”“แหม โมโหกลบเกลื่อนนะมึง” เขาเลิกสนใจคนรอบข้างเพราะรอปฏิกิริยาของคนในแชท... เธอเปิดอ่านแต่ไม่ตอบกลับมา“มึงเห็นความฉิบหายของเสือที่หลงรักเหยื่อมั้ยไอ้ไมค์ เ
พิษรักรุ่นพี่เลว 36 อย่าทำแบบนี้
ตอนที่36 อย่าทำแบบนี้บรรยากาศในลิฟต์เงียบกริบเหมือนไม่มีคนเข้าใช้งาน เจเลอร์มองเสี้ยวหน้าของคนที่แสดงแต่ความเย็นชาทั้งที่เขากำลังร้อนวูบวาบรอระเบิด อยู่ ๆ มันก็ทนไม่ได้ที่โดนเฉยเมย อย่างที่ตัวเองเคยทำกับผู้หญิงที่เป็นทางผ่านในชีวิตมาก่อน“หิวมั้ย”“ถามตอนถึงห้องแล้วเนี่ยนะ”ติ๊งตึก ตึก ตึกเสียงรองเท้าส้นสูงเดินไปที่ห้องจวนจะถึงแต่คนตัวสูงยังเดินอย่างช้า ๆ มองด้านหลังของเธอที่เคยเป็นคนน่ารักสดใส หากยังเป็นแฟนกันอย่างสนิทใจอยู่อชิรญาคงเป็นคนรักที่ดีได้ไม่น้อย“อย่าไล่ ฉันไม่ไป” อชิรญาหันกลับมามองเขาที่เอาตัวเองเข้ามาในห้องเดียวกันเรียบร้อย ก่อนจะเดินเข้ามาหาโดยจ้องตาคมเข้าอยู่ตลอด คนตัวเล็กเขย่งเท้าเพิ่มความสูงเพื่อที่จะจูบกลีบปากหนา เขาก็อำนวยความสะดวกให้ด้วยการย่อตัวลงอุ้มเธอให้เกี่ยวขาอยู่ที่เอวสอบ“อ่อยฉันอีกแล้วนะ”“ไม่ได้เหรอ”“ได้เสมอ เธอไหว?”“ไม่ไหว”จุ้บเธอแตะกลีบปากบนแก้มสากเร็ว ๆ แล้วขืนตัวออกก่อนจะเดินเข้าไปในห้องนอนราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น เจเลอร์รู้ตัวดีว่าวันนี้มองเธอเป็นรอบที่ร้อย แต่ถึงอย่างนั้นสองเท้าก็เดินตามเจ้าของห้องไปอย่างไม่ลังเล ‘ยิ่งรู้สึก ยิ่งถลำลึกอยากเกิ
You may also like
