ตอนที่6 วี่แววว่าจะแพ้
“ชั้นที่15ไม่มีห้องว่างแล้วนะครับ มีชั้นที่13 และก็16 คุณลูกค้าสนใจเข้ามาดูก่อนได้นะครับ”
“ไม่ล่ะ เอาชั้นที่16”
“เอ่อ...”
“เอาห้องริมสุด” เจเลอร์ใช้น้ำเสียงที่กดลงต่ำกับเซลล์หนุ่มนายหน้าขายห้องคอนโด เขาทำการบ้านมาแล้วเลยได้รู้ว่าชั้นที่16 มันมีห้องริมที่ยังไม่มีคนอยู่
“ได้ครับ ผมจะรีบจัดการ”
“อืม”
…..
วันต่อมา
นิ้วเรียวแตะที่สันหนังสือบนชั้นวางทีละเล่มเพื่อหาหนังสือที่ต้องการกระทั่งเจอเธอจึงยิ้มออกมาอย่างดีใจ แต่มันกลับดึงออกมาไม่ได้ทั้งที่หนังสือก็ไม่ได้อัดกันแน่นขนาดนั้น และมันยังถูกดึงไปจากฝั่งตรงข้ามต่อหน้าต่อตาเธอ
“หึ้ย!”
“จะเอาเล่มนี้เหรอ” ชายหนุ่มที่แย่งมันไปจากมือเธอปรากฏตัวตรงหน้า และเขาก็ทำให้หญิงสาวเกิดอาการรวนจนถอยไปชนชั้นหนังสือด้านหลัง
ปึก
“ระวังหน่อย ถ้าชั้นมันล้มลงมาจะทำไง” เจเลอร์คว้าข้อมือเล็กของเธอไว้ได้ทัน จึงไม่ได้ทิ้งน้ำหนักตัวทั้งหมดไปลงที่ชั้นหนังสือ
“ขอบคุณค่ะพี่...”
“เจเลอร์”
“ขอบคุณนะคะพี่เจเลอร์” แม้ว่าจะตั้งหลักได้แล้วแต่ข้อมือของเธอก็ยังไม่เป็นอิสระ เขายังจับมันไว้พร้อมกับโน้มใบหน้าลงมาใกล้เธอที่สูงน้อยกว่า
“พี่...จะทำอะไรคะ”
“เธออยากได้หนังสือเล่มนี้หรือเปล่า”
“อยากได้ค่ะ อายหามันตั้งนาน” อชิรญามองหนังสือในมือเขาตาละห้อย ส่วนเขานั้นมองเธอแววตาวาวระยับอย่างเจ้าเล่ห์
“ฉันก็หาเล่มนี้อยู่เหมือนกัน”
“การบริหารเนี่ยนะคะ”
“ทำไม ฉันจะอยากรู้เรื่องบริหารไว้บ้างไม่ได้หรือไง”
“อายต้องใช้มันคืนนี้นะคะ พรุ่งนี้ต้องส่งงานอาจารย์แล้วด้วย” เจเลอร์เบี่ยงสายตาไปทางอื่นเมื่อคนตัวเล็กทำสีหน้าออดอ้อนอย่างเป็นธรรมชาติของเธอ แต่เขากลับคิดว่าผู้หญิงชอบเสแสร้งทำมันเพื่อจะเอาสิ่งที่ต้องการให้ได้
“เดี๋ยวฉันจะไลน์บอก ว่าเธอไปเอามันได้ที่ไหน”
“อายรีบใช้มันจริง ๆ นะคะพี่เจเลอร์”
“เธอได้ใช้มันแน่ ถ้าไม่ดื้อ” หัวใจดวงน้อยสั่นหวิวเมื่อกลีบปากหนากระซิบใกล้หูจนลมหายใจเขาเป่ารด ก่อนที่คนตัวสูงจะผละออกและแสยะยิ้มให้เธอก่อนจะเดินจากไปพร้อมหนังสือเล่มนั้น
“ไม่เจอเหรอ” แสนดีเงยหน้าขึ้นถามเมื่อคนที่หายไปนานกลับมามือเปล่า
“อืม”
“ไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวเราค่อย ๆ หาในเน็ตเอาก็ได้” อชิรญากัดริมฝีปากแก้อาการใจหวามหวิว ที่ใกล้ชิดกันเมื่อกี้เหมือนตัวเธอจะลอยไปในอากาศให้ได้เลย
“เป็นอะไรอีกเนี่ย”
“เปล่า เก็บของเถอะเขากลับบ้านกันหมดแล้ว”
เมื่อสองสาวเดินออกมาจากห้องสมุดก็ตรงไปที่ลานจอดรถทันที และด้วยวันนี้พวกเธอมารถคันเดียวกันทำให้แสนดีได้เจอกับรุ่นพี่ที่ชื่อไมเคิลอีกโดยปริยาย
“อ๊ะอาย คุยกันหน่อยสิ”
“ฉันเข้าไปรอในรถนะ” แสนดีเข้าไปสตาร์ทรถรอ อชิรญายืนกอดแฟ้มรายงานแนบอกแน่นเพื่อไม่ให้มือตัวเองว่าง แล้วมันอาจจะพันกันจนน่าเกลียด
“เมื่อคืนพี่ไม่ว่างเลยไม่ได้ทักหา รอพี่หรือเปล่า”
“คะ?” หญิงสาวแสดงสีหน้างุนงง เธอลืมไปแล้วด้วยซ้ำว่าเขาบอกจะทักมา
“แสดงว่าไม่ได้รอสินะ”
“เอ่อ... ขอโทษนะคะ อายลืมจริง ๆ ที่พี่...พี่ไมค์บอก” ชายหนุ่มแสยะยิ้มเล็กน้อย ขนาดชื่อเขาเธอยังต้องนึกเลย ได้เสียรถคันโปรดให้เจเลอร์แน่
“มีคนคุยอยู่สินะ”
“ไม่มีค่ะ”
“รู้มั้ย ว่าไม่เคยมีใครไม่รอ ถ้าพี่บอกจะทักไป” อชิรญาก้มหน้ามองพื้น เธอดันตอบความจริงไปแล้วว่าลืนเขา ก็เธอไม่ได้รอจริง ๆ
“อ๊ะอายเราปวดฉี่” แสนดีที่นั่งรออยู่ในรถเลื่อนกระจกลงเรียกเธอ ไมเคิลมองไปที่หญิงสาวในรถแววตาไม่พอใจแต่แสนดีก็ทำเป็นมองไม่เห็นเขาไปซะอย่างนั้น
“เร็ว ๆ อยากกลับไปฉี่ที่ห้อง”
“อ่อ ไปสิ อายกลับแล้วนะคะพี่ไมค์”
บรื้นน
แสนดีขับรถหรูออกไปด้วยความเร็วเสมือนว่าเธอรีบจริง ๆ แต่ความจริงคือเธอเห็นความอึดอัดของเพื่อนสนิทต่างหาก
“แวะกินอะไรก่อนมั้ย”
“แสนจะรีบกลับไปฉี่ที่ห้องไม่ใช่เหรอ”
“เธอนี่เนอะ ฉันช่วยเธอออกมาจากไอ้พี่ไมค์นั่นจ้า”
“อ๋อ แสนมองออกด้วยเหรอ”
“มองจากดาวอังคารยังดูออกเลยจ้ะว่าพี่ไมค์สุดหล่อไม่ใช่คนที่จะได้เธอ” อชิรญามองเพื่อนขวับ ก่อนที่แสนดีจะระเบิดหัวออกมาเมื่อแกล้งพูดกำกวมแล้วเพื่อนตกใจ
“คนที่จะได้ใจเธอ เราพูดผิด”
“เดี๋ยวเถอะ”
.....
ไมเคิลเดินกลับจากลานจอดรถของคณะบริหารสีหน้าเสียอารมณ์เล็กน้อย ก่อนจะต้องถอนหายใจเฮือกใหญ่เมื่อรู้ว่าแม็กซ์เวลแอบตามมาแอบดูเขา
“กูมาตั้งแต่มึงออกมาจากห้องน้ำกับลิลลี่ละ”
“ละตามมาทำเหี้ยอะไร”
“แหม... อย่ามาอารมณ์เสียใส่กูสิวะ กูไม่เกี่ยวอะไรด้วยเลยนะ”
“มึงอย่าเพิ่งพูดอะไรไม่งั้นกูอาจจะซัดหน้ามึงแก้เซ็ง” ไมเคิลเดินตรงไปที่รถสีเทาของตัวเองที่เขาวิ่งเต้นหัวใจเกือบหยุดเต้นเพื่อแย่งมันมาจากไอ้ดาราคนหนึ่งที่ชอบสะสมรถที่เป็นลิมิเต็ด คันนี้เขารักมาก และอาจจะต้องเสียมันไป
“เอาน่า กูยังไม่เห็นว่าไอ้เจเลอร์มันจะทำอะไรกับอ๊ะอายสักอย่าง”
“เพื่อนมึงมันชอบซุ่มเงียบ มึงไม่รู้นิสัยมันหรือไง”
“อยากได้อะไรต้องได้อะนะ แล้วมันฉลาดซะด้วยสิ”
“แม่งเอ๊ย!” ไมเคิลวางมือบนฝากระโปรงรถของตัวเองอย่างเบามือ แต่ลูกผู้ชายพูดคำไหนก็คือคำนั้นเสียของรักก็ต้องปล่อยไป
“มึงยังมีหวัง อ๊ะอายอาจจะแกล้งเล่นตัวให้มึงตามอย่างที่มึงแกล้งไม่ทักหาน้องให้น้องคิดถึงมึงน่ะ”
“ไอ้แม็กซ์... ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนลืมกูเลยนะเว้ย”
“อย่าไปเครียดเว้ย อย่างน้อยแพ้รถมันก็อยู่กับไอ้เจเลอร์เพื่อนเราเอง”
“นี่มึงปลอบกูแล้วใช่มั้ย”
“เออ กูปลอบใจมึงอยู่นะเนี่ย ไป ๆ ขับพี่เทาของมึงเพื่ออำลากัน”
“ไอ้เหี้ย” ไมเคิลสบถว่าให้เพื่อนก่อนจะพากันขับพี่เทาแสนรักออกไปจากมหาวิทยาลัย ส่วนเจเลอร์นั้นแยกตัวออกไปตั้งแต่เพื่อนพาคู่นอนหายเข้าไปในห้องน้ำแล้ว
ตืด ตืด
พระแพง
ดวงตาคมเข้มหลุบมองเบอร์ที่โชว์บนหน้าจอสมาร์ทโฟนสายตาเย็นชา ทั้งที่ตกลงกันแล้วว่าห้ามโทรหาไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไร
ติ๊ง
“แพงเห็นรถของเจเลอร์จอดอยู่ที่นี่ ไม่ได้มาหาแพงที่ห้องเหรอคะ” เจเลอร์ไม่ตอบข้อสงสัยของเธอ แต่ทำเพียงจับขวดไวน์ราคาแพงรินใส่แก้วแล้วยกมันขึ้นดื่มฉลองให้แก่ห้องใหม่ที่ยังไม่ทันทำเรื่องโอนให้เรียบร้อยด้วยซ้ำ
ตอนที่11 น้อยใจหนึ่งสัปดาห์ต่อมาเมื่อยังไม่มีที่ปลดปล่อยพระแพงจึงถูกเลือก... เขาสร้างความคุ้นชินกับอชิรญาในทุก ๆ คืนอย่างอดทน แล้วเอาทุกความอยากไปลงกับผู้หญิงอีกคนแทนโดยไม่หลุดปากให้เธอรู้ไม่ว่าเรื่องอะไรของเขาก็ตาม ‘พระแพง หรือใครก็ไม่มีสิทธิ์ล้ำเส้น’“เจเลอร์ยังไม่บอกแพงเลยนะคะว่าซื้อห้องอยู่ที่นี่จริง ๆ หรือเปล่า”“ก็เพราะไม่อยากบอก เธอเลยยังไม่รู้” คนที่กำลังคว้าเสื้อผ้าขึ้นใส่ตอบเธอด้วยความเจ็บแสบ แต่เขาก็เป็นแบบนี้เสมอมา“คืนนี้จะมาหาแพงก็โทรบอกหน่อยนะคะ เผื่อแพงจะไม่อยู่”“ไม่มา”เจเลอร์ออกจากห้องหนึ่งก็ตรงเข้าอีกห้องหนึ่งที่ไม่ใช่ของตัวเองตืด ตืดป๊า“สวัสดีค่ะป๊า”“ยังไม่ตื่นเหรออ๊ะอาย”“กำลังจะตื่นพอดีค่ะ” หญิงสาวหย่อนเท้าลงพื้นหลังจากขยับลุกขึ้นนั่งบนเตียงนุ่ม ก่อนจะเดินไปหยุดอยู่ที่ริมระเบียงและจับผ้าม่านขยับเล็กน้อยเพื่อมองดูระดับความสว่างของท้องฟ้า“ที่ไทยน่าจะแปดโมงแล้วนะลูก”“เมื่อคืนอายนอนดึกค่ะ บ่ายนี้มีพรีเซ้นต์”จุ้บอชิรญาย่นคอหนีกลีบปากหนาที่ประทับลงบนผิวไหล่ของเธอ ก่อนจะถลึงตาให้คนตัวสูงที่ทำรุ่มร่ามใส่“อ่อ พักผ่อนบ้างนะป๊ารักอ๊ะอายนะลูก”“เที่ยวให้สนุกนะคะ
ตอนที่10 กอดอย่างเดียวอชิรญาขืนตัวเพียงเล็กน้อยก็เป็นอิสระ แต่เจเลอร์ยังคงคว้ามือของเธอไว้และจับแน่นเหมือนกลัวเธอจะหลุดมือ“อ๊ะอาย ไปถ่ายรูปกันแป๊บเดียวนะ”“อื้ม ไปสิ” หญิงสาวถูกดึงไปต่อหน้าต่อตาหลังจากที่พวกเธอมองเขาด้วยสายตาล้อเลียนที่ไปยุ่งกับอชิรญา“เธอคบกับเขาเหรอ”“เปล่า” เธอตอบเสียงเบากลัวเพื่อนจะคิดว่าเธอเป็นพวกรักสนุก“โอ๊ย รออะไรคบเถอะของดีเลยนะนั่น”“เขา... เหมือนจะจีบ แต่เรายังไม่แน่ใจ”“เธอจีบก่อนเลยเชื่อเรา พี่เจเลอร์ใคร ๆ ก็อยากได้แต่ไม่ใช่จะได้เขาง่าย ๆ นะจ๊ะ เล่นตัวสุด” พลอยใสเชียร์เต็มที่ให้อชิรญาจับเขาไว้ให้อยู่หมัด เจเลอร์นั้นเป็นเป้าหมายของสาว ๆ เกือบทั้งมหาลัยรวมถึงเธอ แต่ก็ไม่ได้จริงจังขนาดจะต้องมาอิจฉา“มา ๆ ถ่ายรูปกันดีกว่าจะได้แยกกันไปเต้น” ใช้เวลากว่า 10 นาทีในการถ่ายรูป บางคนที่เมาจนต่อไม่ไหวก็ฟุบนนอนบนโซฟารอเวลากลับค่อยให้การ์ดของร้านมาหิ้วไป“เธอเป็นแฟนพี่เจเลอร์เหรอ” ข้อมือเล็กถูกเสือจับเอาไว้ก่อนที่เธอจะเดินตามหลังแสนดีออกไปได้ทัน อชิรญาหันกลับมาเผชิญหน้าเหลือบมองคนที่นอนไร้สติบนโซฟาเพียงนิด ‘คนนี้จะช่วยเธอได้มั้ยถ้าเกิดเรื่องไม่ดีขึ้น’“เสือ ปล่อยมือเ
ตอนที่9 หวง“อ่านไม่ตอบ?” “คะ?” “เธออ่านแล้วไม่ตอบ รู้มั้ยจะโดนอะไร” อชิรญาเม้มกลีบปากแน่นเมื่อนึกถึงบทลงโทษเร่าร้อนของเมื่อคืน เขาจะรอจูบเธออีกหรือไงMichael00“เงียบไปเลยนะครับ” ข้อความของไมเคิลไม่แม้แต่จะถูกเปิดอ่านด้วยซ้ำ เธออยากให้เขารู้ตัวว่าไม่ได้อยากมีปฏิสัมพันธ์ต่อ“ใครน้า”“แสน!” เธอรีบคว่ำหน้าจอสมาร์ทโฟนเมื่อแสนดีเริ่มทำท่าล้อเลียนใส่“ใครน้าทำเพื่อนฉันหวั่นไหวจนแก้มแดงขนาดนี้น่ะ”“เมาต่างหากเล่า”“เมา? แก้วเดียวตั้งแต่หัวค่ำเนี่ยนะ”“หลายแก้วอยู่นะ แสนรินให้เองลืมเหรอ” แสนดียิ้มร่าเพราะเธอเองนั้นน่าจะเริ่มเมาแล้ว ลืมซะได้ว่าเป็นคนรินน้ำสีสดใสให้เพื่อนพร่องไปเกือบหมดขวด.....เจเลอร์ยักคิ้วใส่เพื่อนอย่างคนชนะเมื่อข้อความของไมเคิลไม่แม้แต่จะถูกเปิดอ่าน ผิดกับของเขาที่อชิรญารีบเปิดเหมือนว่ารอ แม้จะไร้การตอบกลับก็ตาม“แพ้แน่ ๆ”“เอาไอ้เจเลอร์ไว้ได้แน่ ๆ แล้วค่อยมาว่ากูแพ้”“พี่เทาเหมาะจะเป็นของกูมากกว่ามึงล่ะมึง”“เหอะ” ไมเคิลพูดไม่ออก เขาดั้นด้นสุดตัวเพื่อให้ได้รถคันนี้ บทจะเสียก็น่าเสียดายอยู่ไม่น้อย“น้องมันเช็คอินที่ผับเราว่ะ” แม็กซ์เวลโชว์หน้าจอสมาร์ทโฟนที่ติดตามอชิรญา
ตอนที่8 ไม่ยอมแพ้แสนดีเหลือบมองเพื่อนที่ใต้ตาดำคล้ำราวกับไม่ได้นอนมาทั้งคืนหลายครั้ง เธอต้องทำหน้าที่ขับรถอีกวันเพราะเป็นห่วงกลัวว่าอชิรญาจะหลับใน“เธอไม่น่ารีบทำเสร็จคนเดียวเลยอ๊ะอาย เรามาปั่นกันตอนเช้าก็ยังทัน”“ไม่เป็นไรหรอก ไหน ๆ เราก็นอนไม่หลับอยู่ดีแล้วน่ะ”“เป็นอะไรนอนไม่หลับ คิดถึงบ้านเหรอ” อชิรญาสบตาเพื่อนเพียงนิดเดียวก่อนจะเบนสายตาหนี โดนพรากจูบแรกไปกะทันหันแบบนั้นใครมันจะข่มตาลงได้“หรือว่าแอบคุยโทรศัพท์กับหนุ่มวิศวะฯกันน้า”“บ้า แอบคุยอะไรเล่ารีบขับไปเลย”.....ไมเคิล กับแม็กซ์เวลหรี่ตามองคนที่เดินตรงมายังพวกเขาสายตาจับผิด เจเลอร์ไม่ได้ไปที่ผับแถมไม่ได้กลับห้องทั้งที่ไปสนุกที่ไหนก็ต้องกลับไปซุกหัวนอนห้องตัวเองทุกครั้งไป ‘ไม่กลับห้องแล้วไปนอนที่ไหนในเมื่อไม่ชอบค้างห้องของคู่นอน’“มองเหี้ยอะไร”“เอ้า”“เมื่อคืนมึงไปแรดไหนมา”“เป็นเมียกูหรือไงถึงอยากรู้” เขาว่าให้แม็กซ์เวลที่เป็นคนช่างซักไซร้จนบางทีก็เข้าขั้นน่ารำคาญ“มึงทำตัวลึกลับน้า”“มึงได้อ๊ะอายแล้วเหรอ” ไมเคิลทิ้งก้นบุหรี่ลงพื้นหลังจากถามคำนั้น และรอฟังคำตอบอย่างตั้งใจ“ถ้าเมื่อคืนกูไม่หยุดวันนี้มึงได้เอาพี่เทามาจอดไว้
ตอนที่7 เอาหนังสือมาคืนก๊อก ๆ“คืนนี้เธอทำคนเดียวไปก่อนได้มั้ย พี่เรากลับมาจากเชียงใหม่น่ะจะไปอ้อนซื้อเสื้อผ้าสักหน่อย” อชิรญาชะงักเล็กน้อย เธอเปิดประตูเพราะนึกว่าแสนดีจะเข้ามาทำรายงานด้วยซะอีก“หรือเธอจะไปด้วยกันมั้ย”“แสนไปเถอะ นาน ๆ พี่จะกลับมาหา” พี่ชายของแสนดีเป็นหมออยู่ที่จังหวัดเชียงใหม่ และชอบกลับมาแบบไม่บอกล่วงหน้า เธอจึงไม่อยากแทรกแซงเวลาครอบครัวของแสนดีในเวลานี้ ที่พวกเขาควรจะอยู่ด้วยกัน“แต่ถ้าเธอยังงง ๆ เอาไว้เรามาตายเอาดาบหน้าด้วยกันนะ”“บ้า เดี๋ยวเราทำรอก็ได้ ยังไงก็ไม่ได้ทำอะไรอยู่แล้วล่ะ”“หรือเธอจะคุยกับพี่เจเลอร์จนกกว่าเราจะกลับมาก็ได้นะ แล้วค่อยทำพร้อมกัน”“เลิกแซวแล้วรีบไปได้แล้วแสนดี” แสนดีกลั้วขำก่อนจะออกไปหาพี่ชายตัวเองด้วยความดีใจ ส่วนคนที่ไม่ได้ออกไปไหนก็รีบกลับเข้าไปนั่งหน้าโน๊ตบุ๊คเพื่อเร่งรายงานที่ไปไม่ถึงไหนให้มันเสร็จ“เรายังมีหวังนะแสนถ้าเธอกลับไม่ดึก” เพราะไม่ได้หนังสือที่เป็นใจความสำคัญอชิรญาจึงต้องงมเข็มในอินเตอร์เน็ตที่เชื่อมาตลอดว่ามันน่าจะมีทุกอย่างบนโลกใบนี้ แต่มันก็ยังเข้าไม่ถึงในสิ่งที่หนังสือเล่มนั้นมีติ๊ง ติ๊งJayler.“สนใจเอาหนังสือเล่มนี้
ตอนที่6 วี่แววว่าจะแพ้“ชั้นที่15ไม่มีห้องว่างแล้วนะครับ มีชั้นที่13 และก็16 คุณลูกค้าสนใจเข้ามาดูก่อนได้นะครับ”“ไม่ล่ะ เอาชั้นที่16”“เอ่อ...”“เอาห้องริมสุด” เจเลอร์ใช้น้ำเสียงที่กดลงต่ำกับเซลล์หนุ่มนายหน้าขายห้องคอนโด เขาทำการบ้านมาแล้วเลยได้รู้ว่าชั้นที่16 มันมีห้องริมที่ยังไม่มีคนอยู่“ได้ครับ ผมจะรีบจัดการ”“อืม”…..วันต่อมานิ้วเรียวแตะที่สันหนังสือบนชั้นวางทีละเล่มเพื่อหาหนังสือที่ต้องการกระทั่งเจอเธอจึงยิ้มออกมาอย่างดีใจ แต่มันกลับดึงออกมาไม่ได้ทั้งที่หนังสือก็ไม่ได้อัดกันแน่นขนาดนั้น และมันยังถูกดึงไปจากฝั่งตรงข้ามต่อหน้าต่อตาเธอ“หึ้ย!”“จะเอาเล่มนี้เหรอ” ชายหนุ่มที่แย่งมันไปจากมือเธอปรากฏตัวตรงหน้า และเขาก็ทำให้หญิงสาวเกิดอาการรวนจนถอยไปชนชั้นหนังสือด้านหลังปึก“ระวังหน่อย ถ้าชั้นมันล้มลงมาจะทำไง” เจเลอร์คว้าข้อมือเล็กของเธอไว้ได้ทัน จึงไม่ได้ทิ้งน้ำหนักตัวทั้งหมดไปลงที่ชั้นหนังสือ“ขอบคุณค่ะพี่...”“เจเลอร์”“ขอบคุณนะคะพี่เจเลอร์” แม้ว่าจะตั้งหลักได้แล้วแต่ข้อมือของเธอก็ยังไม่เป็นอิสระ เขายังจับมันไว้พร้อมกับโน้มใบหน้าลงมาใกล้เธอที่สูงน้อยกว่า“พี่...จะทำอะไรคะ”“เธออย