Se connecterกรี๊ดดด!
"ไอ้พี่คิม ปล่อยลินเดี๋ยวนี้นะ ลินจะกลับบ้าน" มิลินตะโกนด่าคนที่อุ้มเธอมาตั้งแต่โรงแรมจนตอนนี้ถึงคอนโด
ฟุ่บ!
"อ๊ะ" ร่างเล็กถูกโยนลงบนเตียงอย่างรวดเร็ว จนร่างบางเด้งตัวลอยขึ้นเมื่อกระทบกับเตียงนอน มิลินขยับตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว ก่อนจะเห็นว่าตอนนี้แพทย์หนุ่มยืนมองเธออยู่ตรงหน้า
"พี่เป็นบ้าอะไร"
"แล้วใครเป็นคนเริ่ม" ไม่ใช่เธอแน่ที่เริ่มเรื่องนี้ ทุกอย่างก็เพราะตัวเขาเองทั้งนั้น หากเขาจะบอกว่าต้นเหตุเป็นเพราะเธอที่ทิ้งเขาไป แล้วไยเขาถึงไม่เคยโทษตัวเองบ้างที่ทำกับเธอก่อน
"ทั้งหมดก็เพราะตัวพี่เอง อย่ามาโทษลิน" แค่เพราะเธอไม่อยากรออะไรที่มันไม่มีวันเป็นจริง เธอผิดเหรอ
"แล้วหายไปไหนมา"
"จบกันไปแล้ว พี่ไม่จำเป็นต้องรู้"
"ต้องรู้ พี่เป็นผัวเธอนะลิน"
"ขอโทษด้วยพี่คิม แต่ลินมีคนอื่นแล้ว" เธอพยายามใจเย็นและไม่อยากทะเลาะกับเขาไปมากกว่านี้
เธอกลับมาครั้งนี้เพียงแค่อยากกลับมาดูแลย่าเท่านั้น ถ้ารู้ว่ากลับมาแล้วเขาจะราวีไม่เลิกแบบนี้ เธอไม่มาจะดีเสียกว่า
"แล้วไง มีได้ ก็ทิ้งได้"
"ใช่ มีได้ก็ทิ้งได้
"มาหามามี้ไหมคะ" คนที่นอนซบไหล่พ่อกะพริบตาปริบ ๆ มองดูก่อนจะหันหน้าไปอีกทางทันที"อ้าว""หึ สงสัยงอนที่ไม่ให้กินนม" คิมหันต์เอ่ยบอกก่อนจะลูบหลังลูกสาวด้วยความเอ็นดู เด็กน้อยวัยขวบเศษตอนนี้ดูโตไวมาก เผลอแป๊บก็เดินเตาะแตะได้แล้ว"มามา หม่ำ ๆ" มีเสียงของเด็กน้อยที่กำลังเอ่ยขึ้นอย่างน่าเอ็นดู จนแม็กซ์เวลที่ได้ยินก็รีบดึงกระเป๋าที่วางอยู่ข้าง ๆ ออกแล้วหยิบขวดนมขึ้นมาทันที"เอานมไหม" มาเบลที่เห็นก็รีบพยักหน้าอย่างรวดเร็ว ก่อนที่แม็กซ์เวลจะรีบดึงฝาครอบจุกนมออก แล้วยื่นให้น้องสาวทันทีสองสามีภรรยามองดูลูกทั้งสองด้วยอบอุ่นใจ หากมาเบลโตมาพี่ชายคงจะรักน้องสาวมากแน่ ๆ ดูตอนนี้สิ พอมาเบลได้นมปุ๊บก็นอนลงบนตักของพ่อทันทีก่อนจะมีพี่ชายนั่งมองดูอยู่ใกล้ ๆ"อร่อยไหม" เสียงเล็กเอ่ยถามน้องสาว แต่มาเบลก็ทำเพียงแค่กะพริบตาปริบ ๆ เพราะในปากเล็กยังคงดื่มนมเลยพูดอะไรไม่ได้บรรยากาศของครอบครัวที่ดูอบอุ่นทำให้คนที่นั่งอยู่ไม่ไกลอบอุ่นหัวใจไปด้วยกว่าพวกเขาจะมีวันนี้ได้มันไม่ง่ายเลยจริง ๆไม่นานพวกเขาก็กลับมาถึงพี่พักในตอนเย็น บรรยากาศที่นี่ตอนค่ำเริ่มหนาวเย็น แต่ทว่าก็ยังคงไม่ได้หนาวจัด คงเป็นปลายฤดูฝนต้นหนาวที่
-หลายปีต่อมา-"แม็กซ์ครับ เหนื่อยไหม อยากดื่มน้ำหรือเปล่าครับ" เสียงของมิลินเอ่ยถามลูกชายที่ตอนนี้กำลังเดินเที่ยวอย่างสนุกสนาน เขาดูมีความสุขมากในตอนที่ได้ออกมาเที่ยวข้างนอก"ไม่ครับ" ตอนนี้แม็กซ์เวลดูโตขึ้นมากกว่าเดิม หลังจากที่ต้องให้พ่ออุ้มบ่อย ๆ แต่พอมีน้องเขาก็เริ่มจะเดินเองมากขึ้น"มาเบลอยากดื่มน้ำไหมคะ" เสียงของคนเป็นพ่อเอ่ยถามเด็กตัวน้อย ๆ ที่เขาอุ้มอยู่ในอก ลูกสาวตัวน้อยของเขาส่ายหน้าไปมาเพื่อเป็นการตอบกลับ มิลินมองดูคนตรงหน้าแล้วอมยิ้ม เธอจับหมวกใบเล็ก ๆ ของลูกน้อยให้เข้าที่เข้าทางมากกว่าเดิม"เหนื่อยไหมคะ" มือหนาเลื่อนไปลูบผมของภรรยาที่รักก่อนที่มิลินจะส่ายหน้าไปมา วันนี้เขาพาเด็กมาเที่ยวต่างจังหวัด โซนภาคเหนือในช่วงอากาศหนาวถือว่าบรรยากาศดีมากเลยก็ว่าได้พอเดินมาได้สักระยะเธอก็รู้สึกเหนื่อยพอประมาณ มิลินเหลือบไปเห็นร้านคาเฟ่แห่งหนึ่งที่ตั้งอยู่ไม่ไกลจากตำแหน่งที่พวกเธอยืนอยู่ จึงเลือกเอ่ยบอกกับสามีไป"เข้าไปนั่งพักในร้านก่อนไหมคะ" "ได้ค่ะ งั้นเราไปกินขนมกันดีกว่า" คิมหันต์เอ่ยตอบภรรยาก่อนจะหันมาพูดกับลูกสาวตัวน้อยของเขา จากนั้นก็ขยับไปจับมือลูกชายคนโตด้วยความรักความเอ็นด
หลังจากเลือกของขวัญได้แล้วมิลินก็ออกไปรับลูกชายที่โรงเรียก แต่ก็ไม่ลืมโทรไปหาสามีสุดที่รัก บอกให้เขารีบกลับมาทานข้าวที่บ้านเย็นนี้"เย็นนี้กลับบ้านเร็วหน่อยนะคะ"(ค่ะ วันนี้มีอะไรหรือเปล่าหืม) เสียงทุ้มเอ่ยถามด้วยความสงสัย แต่ทว่าเจ้าตัวคงลืมไปแล้วมั้งว่าวันนี้เป็นวันเกิด"ลูกอยากทานข้าวกับพ่อพ่อครับ" มิลินเอ่ยบอกปลายสายก่อนจะได้ยินเสียงของมาเฟียหนุ่มหัวเราะเบา ๆ ช่วงหลังมานี่เขากลับบ้านดึกประจำ ทำให้เจอกับลูกน้อยลง อาศัยเจอกันในตอนเช้าเอาเสียมากกว่า(ได้เลยค่ะ พี่จะรีบกลับนะคะ พี่ทำงานก่อนนะ)"ค่ะ""มามี๊ครับ ไหนมามี๊บอกว่าจะไปซื้อเค้กให้พ่อพ่อ" แม็กซ์เวลเอ่ยถามแม่ด้วยความสงสัย แต่ทว่ามิลินน่าจะลืมบอกกับลูกชายไปเพราะเธอแวะซื้อมาเรียร้อยแล้ว"มามี้ซื้อมาเรียบร้อยครับ เราไปรอเซอร์ไพรส์วันเกิดพ่อพ่อเลยนะครับ" "โอเคครับ" ลูกชายตัวน้อยเอ่ยบอกคนเป็นแม่ก่อนจะยิ้มให้เธอบาง ๆ มือเล็กเลื่อนไปลูบผมของลูกชายเบา ๆ ก่อนที่แม็กซ์เวลจะเลื่อนขยับเข้ามาใกล้ ๆ"น้องน้องไปเซอร์ไพรส์วันเกิดพ่อพ่อกันนะ" เด็กน้อยจับที่ท้องของแม่เบา ๆ ก่อนจะกระซิบบอกให้คนที่อยู่ในท้องรับรู้ "เมื่อไหร่น้องจะมาสักทีครับ""
-ปัจจุบัน-มิลินมองดูหน้าของเขาแล้วยิ้ม ในที่สุดพวกเราก็มีวันนี้ ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่มันพอดีกับทั้งสองคนแม้เรื่องราวของเธอกับเขาจะผ่านความยากลำบากมาสักเท่าไร แต่เธอยังคงรู้สึกดีใจที่ไม่ว่าจะนานแค่ไหนเขาก็ยังรักเธอไม่เคยเปลี่ยนไปเลย"ขอบคุณที่พี่รักลินมาตลอด" บางทีเรื่องราวความรักของแต่ละคน มันก็อาจจะต้องใช้เวลาเพื่อพิสูจน์อะไรหลายอย่างที่ต่างกันออกไป "พี่รักลินนะ รักลินคนเดียวมาตลอด จะเมื่อสิบปีที่แล้วหรือตอนนี้ พี่ก็รักลินเหมือนเดิม""อื้อ สิบปีที่ไหน เราคบกันแค่เจ็บปีเอง ไม่ใช่เหรอ" มิลินมองหน้าเขาอย่างนึกสงสัย แต่ทว่าสามีของเธอกลับยิ้ม แม้เรื่องนี้เขาจะไม่เคยบอกให้เธอรู้ แต่เขารู้ดีมาตลอดว่าเขารักเธอมาตั้งนาน นานกว่าที่เธอคิดเสียอีก"ก็แอบรักเด็กดื้อที่ชอบวิ่งตามกลับบ้านด้วยทุกวัน""หืม อย่าพูดเล่นสิ""พูดจริง" เขาพูดจริงงั้นเหรอ แล้วทำไมเขาถึงไม่เคยบอกให้เธอรู้"แต่พี่ไม่เคยบอกลินเลย""พี่ชายตัวดีหวงขนาดนั้น ใครจะกล้าบอก มีหวังตอนนั้นถ้าไอ้มิลรู้ได้ฆ่าพี่พอดี" มิลินรู้สึกตกใจอยู่ไม่น้อย ตลอดเวลาที่เขาเทียวรับเทียวส่งเธอไปมาโรงเรียนแทนพี่ชาย เขาไม่แสดงอาการอะไรเลยแม้แต่น้อย มีแค่
-หลายวันต่อมา-สุดท้ายมิลินก็ตัดสินใจมาเป็นอย่างดีแล้ว เธอมองดูคนรักที่กำลังทำอาหารอยู่ในครัวอย่างขะมักเขม้น ถามว่าเขาดีกับเธอไหม บอกเลยว่าเขาดีกับเธอมาก เขาดูแลเธอดีทุกอย่าง และเธอเองก็รักเขามากเช่นกัน แต่ทว่านอกจากความรัก ก็มีสิ่งอื่นที่สำคัญมากกว่า เวลาในตอนนี้ของพวกเขา มันอาจจะไม่เหมาะที่เธอกับเขาจะรักกันได้หากว่าไม่มีเธอสักคน บางทีเรื่องหมั้นหมายกับมะปรางก็อาจจะเป็นเรื่องที่เขาควรทำมากที่สุด"มาแล้วค่ะ" มีเสียงของคนตัวสูงเดินถือชามเข้ามาใกล้เธอจานอาหารถูกเขาวางไว้ตรงหน้าเธอ ทำให้มิลินพลางคิดไปในใจ แม้ว่ามันอาจจะเป็นวันสุดท้ายที่เธอกับเขาจะได้อยู่ด้วยกัน แต่เธอก็คิดว่ามันคือทางออกที่ดีที่สุดแล้ว สำหรับเรื่องนี้"น่ากินจัง" มิลินยิ้มให้เขาปกติเหมือนเช่นเคย เธอทำราวกับว่าไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้น เธอรู้ดีว่าเขารักเธอมาก แต่ทว่านอกจากความรักของคนสองคน ก็ยังมีอะไรอีกมากมายที่เธอไม่สามารถเพิกเฉยต่อมันได้เธอเคยได้ยินแม่ของมาเฟียหนุ่มข่มขู่เขามาตลอด โดยใช้เรื่องของเธอมาเป็นข้อต่อรองให้เขาทำนั่นทำนี่ บางครั้งเธอก็แกล้งทำเป็นไม่รับรู้ แต่บางทีมันก็เจ็บที่เห็นว่าความรักของเธอ มันกำลังสร้างรอ
-หลายเดือนต่อมา-"วันนี้อยากกินอะไรคะ" เสียงของคนตัวสูงเอ่ยถามมิลิน ตอนนี้ทั้งสองกำลังเดินอยู่บนห้างสรรพสินค้า เพราะเป็นวันหยุดของเธอเลยอยากออกมาเดินชอปปิ้งตามประสาวัยรุ่นแต่ทว่าแฟนสุดที่รักของเธอก็ไม่อยากอยู่ห้องคนเดียวก็เลยต้องออกมาด้วย"กินอะไรดีน้า""ถ้าไม่รู้จะกินอะไร กินพี่ก็ได้นะคะ พี่พร้อมให้หนูกิน""อื้อ ลามก พูดอะไรของพี่เนี่ย คนบ้า" ชีวิตของพวกเขาราบรื่นและเป็นไปอย่างปกติสุขจนกระทั่งที่ทั้งสองคนเดินเข้าไปยังร้านอาหารแห่งหนึ่งก็บังเอิญเจอเข้ากับแม่ของมาเฟียหนุ่มโดยไม่ได้ตั้งใจ"ไง ฉันโทรหาแกสายแทบไหม้ ทำไมแกไม่รับ" เสียงของแม่มาเฟียหนุ่มเอ่ยขึ้นราวกับว่าไม่สบอารมณ์ ยิ่งใบหน้าของแม่เขาตอนนี้แสดงท่าทีที่ไม่พอใจมิลินเลยสักนิด"ไม่เห็น แม่มีอะไรด่วนหรือเปล่า ถ้าไม่รีบไว้คุยกันที่บ้าน" เขาไม่อยากจะคุยกับแม่ต่อหน้าของมิลิน หากเธอรู้ว่าแม่ไม่ยอมให้เขาถอนหมั้นกับมะปราง มิลินจะไม่มีทางให้อภัยเขาอย่างแน่นอน"นี่ใคร เด็กใหม่แกเหรอ""แม่" ทั้งที่แม่รู้แก่ใจว่ามิลินเป็นใคร แต่ทว่าที่พูดแบบนั้นออกมาคงอยากทำร้ายจิตใจของมิลินมากกว่า"แล้วทำไมปล่อยให้คู่หมั้นแกต้องไปกินข้าวคนเดียว แล้วแกกั