"...หลายวันต่อมา..."
@มหาวิยาลัย
วันนี้ฉันมาเรียนที่มอตามปกติส่วนเรื่องเมื่อว้นก่อนแม่ฉันก็ไม่ได้ถามหรือพูดอะไรอีกแถมตอนนี้ท่านยังทำตัวปกติกับฉันเหมือนเดิมด้วย
"อ้าวหนิง"
"อ้าวอาจารย์สวัสดีค่ะ"ฉันยกมือขึ้นไหว้คนตรงหน้าเพราะเค้าคืออาจารย์ที่สอนฉันอยู่ในตอนนี้
"พึ่งมาถึงหรอ"
"อ่อใช่ค่ะอาจารย์"
"เออนี่หนิงอาจารย์ฝากเราไปบอกฟ้าหน่อยสิว่าเลิกเรียนแล้วให้ไปหาอาจารย์ที่ห้องหน่อยอาจารย์มีเรื่องจะคุยกับฟ้า"
"ได้ค่ะอาจารย์เดี๋ยวหนูบอกฟ้าให้หนูขอตัวก่อนนะคะ"ฉันพูดจบก็รีบเดินเลี่ยงอาจารย์โซ่ออกมาเพื่อไปยืนรอยัยฟ้าเพื่อนสนิทของฉันแล้วฉันก็เห็นยัยฟ้าที่พึ่งลงมาจากรถแต่คนที่ขับรถมาส่งมันดันเป็นผู้ชายหนะสิคงจะต้องถามแล้วหละว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร
“ยัยฟ้า”ฉันยัยเรียกเพื่อนสนิทที่กำลังเดินเข้ามาแต่พอยัยฟ้าเดินเข้ามาใกล้ฉันก็สังเกตเห็นแผลที่หัวไม่รู้ว่าไปโดนอะไรมา
“อ้าวหนิงมานานรึยังรอฉันนานมั๊ย”
“ไม่นานเลยเออฟ้าวันนี้อาจารย์โซ่เรียกแกไปหาหลังเลิกเรียนที่ห้องนะเหมือนอาจารย์เค้ามีเรื่องจะคุยด้วยเค้าฝากฉันมาบอกแกหนะ”
“อ่อขอบคุณนะหนิง”
“แล้วนี่หัวแกไปโดนอะไรมาฟ้า”
“แผลที่หัวฉันหรอคือว่าฉันซุ่มซ่ามก็เลยหัวกระแทกโต๊ะหนะ”
“อ่อ เออนี่ฟ้าเมื่อกี้ใครมาส่งแกหรอฉันเห็นนะเป็นผู้ชายด้วยนี่”
“เอ่อ..คือ”
“แฟนหรอฟ้า”
“ไม่ใช่นะหนิง..เค้าเป็นพี่ชายฉันหนะ”
“แต่แกเป็นลูกคนเดียวหนิฟ้า”ฉันถามออกไปด้วยความสงสัยเพราะตั้งแต่ที่เป็นเพื่อนกันมาฉันก็ไม่เคยเห็นพี่ชายของยัยฟ้าเลยเคยเห็นก็แต่พี่รินพี่สาวของยัยฟ้า
“พี่วีเป็นแฟนของพี่รินหนะหนิงเค้าแค่มาส่งฉันเฉยๆไม่มีอะไรหรอก”
“แน่ใจนะยัยฟ้า”ฉันถามย้ำเพราะเห็นว่ายัยฟ้ามีท่าทางแปลกๆตอนพูดก็เอาแต่หลบสายตาฉัน
“อื้มแน่ใจสิเข้าเรียนกันเถอะเดี๋ยวอาจารย์จะว่าเอา”
“...เวลา17:30น. ...”
“ทำไมวันนี้มันถึงได้เหนื่อยขนาดนี้เนี้ย"
“แกบ่นตั้งแต่เริ่มเรียนจนเรียนเสร็จแกก็ยังไม่เลิกบ่นเลยนะหนิง”
“ก็มันเหนื่อยจริงๆนี่แกไม่เหนื่อยเลยหรอฟ้า”เรียนตั้งแต่ช่วงเช้าจนตอนนี้จะหกโมงเย็นแล้วจะไม่ให้ฉันบ่นก็คงไม่ได้เพราะฉันทั้งเมื่อยแล้วก็เหนื่อยด้วย
“ก็นิดหน่อย”
“เห็นมั๊ยหละ”
“โอเคๆ งั้นเรารีบเก็บของกันเถอะแกจะกลับเลยใช่มั๊ยหนิง”
“อือ หรือแกจะให้ฉันอยู่รอเป็นเพื่อนมั๊ย”
“ไม่เป็นไรคงแค่แปบเดียวแกกลับก่อนเลยก็ได้”
“แล้วแกกลับบ้านยังไงฟ้า”
“เดี๋ยวฉันนั่งแท็กซี่กลับแกไม่ต้องเป็นห่วงฉันหรอกหนิงฉันก็กลับเองตลอดงั้นเดี๋ยวฉันโทรหาแกตอนคุยกับอาจารย์เสร็จก็ได้โอเคมั๊ย”
“โอเคแกอย่าลืมโทรมานะ งั้นฉันกลับก่อนนะฟ้าไว้เจอกันนะ”
“โอเค”
"...เวลาต่อมา..."
“ปึก!!!”
“โอ๊ยยย”ฉันร้องออกมาด้วยความเจ็บเมื่อโดนผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้ชนจนล้มลงกับพื้นท่าทางของเค้าดูรีบร้อนมากไม่รู้ว่าจะรีบไปไหน
“ขอโทษพอดีฉันรีบเธอเป็นอะไรรึเปล่า”
“ไม่เป็นไรค่ะ”
“งั้นฉันขอตัวก่อน”ฉันมองหน้าผู้ชายตรงหน้าก่อนจะเอ่ยถามออกมาด้วยความสงสัย
“อ๊ะพี่ใช่พี่ชายที่มาส่งฟ้าเมื่อเช้ารึเปล่าคะ”
“เธอรู้จักยัยเด็กนั่น?”
“ค่ะฟ้าเป็นเพื่อนหนูพี่มารอรับฟ้าหรอคะ”
“ใช่”
“ฟ้าไปหาอาจารย์โซ่ค่ะพี่ลองโทรไปหาฟ้าดูสิคะ”
“ยัยนั่นไม่รับแล้วก็ปิดเครื่องใส่ฉัน”มันจะเป็นแบบนั้นได้ยังไงยัยฟ้ายังบอกแันอยุ่เลยว่าถ้าคุยกับอาจารย์เสร็จแล้วจะโทรหาฉันแล้วอยู่ๆทำไมถึงได้ปิดเครื่องไปหละ
“แต่ฟ้าบอกว่าจะโทรหาหนิงนะคะถ้าคุยกับอาจารย์เสร็จแล้วทำไมถึงได้ปิดเครื่องไปแบบนี้นะ”
“ปลายฟ้าอยู่ไหนฟ้าฉันไปหายัยเด็กนั่นเดี๋ยวนี้!!!”
“เอ่อค่ะ”
“เร็วดิวะ!!!”
@ห้องพักอาจารย์
"ปึงง!!"
“เธอไปดูเพื่อนเธอซะ”ฉันได้แต่ยืนอึ้งกับภาพที่เห็นตรงหน้าสภาพของยัยฟ้าที่ดูแทบไม่ได้มันทำให้ฉันทำอะไรไม่ถูกทำไมมันถึงได้เกิดเรื่องแบบนี้กับเพื่อนของฉันได้
“ค่ะฮึกฟ้าแกเป็นอะไรมั๊ย”
“หนิงฮึก”
“ใช่ฉันเองฉันขอโทษที่ทิ้งแกเอาไว้คนเดียวฮื่ออ”
“ฮื่ออออ”
“แกปลอดภัยแล้วนะฟ้าพี่ชายแกมาช่วยแกแล้วนะฮื่อออ”ฉันได้แต่กอดปลอบยัยฟ้าไว้ในขณะที่พี่ชายของยัยฟ้ากำลังจัดการกับอาจารย์โซ่จนร่างกายของอาจารย์เต้มไปด้วยเลือดฉันก้มมองยัยฟ้าอีกครั้งก่อนจะเห็นว่ายัยฟ้าเริ่มแน่นิ่งไปมันทำให้ฉันทำอะไรไม่ถูกได้แต่ร้องไห้ออกมาด้วยความหวาดกลัว
"ฟ้าฮึก...ยัยฟ้าแกเป็นอะไรไปฮึก"
"........"
"ยัยฟ้าแกหลับไม่ได้นะฮื่ออออ"
"ไอเหี้ยเอ้ย!! "
"ตุบ..ปึกตุบ!!! "
"อึก!! ที่แท้มึงก็ไปผัวอีเด็กนั่นสินะอั่ก!!"
"กูถามว่ามึงทำเหี้ยไรกับเมียกู!! "
"ปึก..อั้ก.."พี่ชายของยัยฟ้าจัดการกับครูโซ่จนสภาพแทบดูไม่ได้ก่อนที่เค้าจะเดินมาหายัยฟ้าเค้ามองยัยฟ้าด้วยสายตาที่ดูเป็นห่วงแถมสิ่งที่ฉันได้ยินเมื่อกี้มันก็ทำให้ฉันมั่นใจว่าสองคนนี้คงจะมีอะไรที่เกินเลยมากกว่าคำว่าพี่น้อง
"ขอบคุณนะคะที่มาช่วยเพื่อนหนูฮึก"
"ไม่เป็นไร"
"ถ้าไม่ได้พี่ก็ไม่รู้ว่าตอนนี้ฟ้าจะเป็นยังไงฮื่ออออ"
"เดี๋ยวฉันดูแลเพื่อนเธอเองส่วนเธอก็กลับบ้านได้แล้วไม่ต้องเป็นห่วงยัยนี่"
"ฮึก..ค่ะ"
หลังจากที่แยกกับยัยฟ้าแล้วก็พี่ชายยัยฟ้าตอนนี้ฉันก็กำลังเดินไปตามทางเพื่อไปรอรถเมล์พลางคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ถ้าฉันตัดสินใจไปเป็นเพื่อนยัยฟ้าเรื่องแบบนี้ก็คงจะไม่เกิดขึ้นมันเป็นเพราะฉันเองยัยฟ้าถึงต้องมาเจอเรื่องแบบนี้
"...เวลาต่อมา..."
ฉันนั่งรอรถเมล์มาเป็นชั่วโมงแล้วแต่ก็ไม่มีคันไหนผ่านมาสักคันแล้วตอนนี้ก็เริ่มมืดแล้วด้วยฉันคงจะต้องเดินไปหารถเอาข้างหน้าแทนสินะ
"หนิง"
"ท็อป?"ฉันหันไปตามเสียงเรียกก่อนจะเห็นว่าคนตรงหน้าคือท็อปเค้าเป็นเพื่อนที่เรียนคณะเดียวกับฉันเอง
"ยังไม่กลับหรอ"
"กำลังจะกลับแล้วหละแล้วนายมาทำอะไรตรงนี้อะ"
"พึ่งไปทำธุระมาอะนี่ก็กำลังจะกลับเหมือนกันแต่เจอเธอก่อน"
"อ่อ...งั้นนายก็กลับเถอะฉันก็จะกลับบ้านแล้วเหมือนกัน"
"แล้วเธอกลับไงอะ"
"ไม่รู้สิคงไปหาแท็กซี่เอาข้างหน้าอะ"
"ฉันไปส่งดีกว่าเธอกลับแท็กซี่คนเดียวมันอันตราย"
"แต่.."
"ไปเถอะ"เค้าพูดจบก็จับมือฉันก่อนจะลากขึ้นรถทันทีโดยที่ไม่ฟังฉันสักนิดแต่สุดท้ายเค้าก็พาฉันมาส่งบ้านด้วยความปลอดภัยอะนะ
"ขอบคุณนะท็อป"
"ไม่เป็นไรฉันเต็มใจมาส่งทุกวันยังได้"
"เอ่อ"ฉันไม่รู้จะตอบยังไงเลยพอได้ยินเค้าพูดแบบนั้น
"ฉันไปละเจอกันที่มอ"ฉันยืนมองเค้าขับรถออกไปสักพักก่อนจะเดินเข้าบ้านแต่กลับต้องชะงักเมื่อเห็นคนที่กำลังยืนมองฉันอยู่ตรงหน้าบ้าน
"ไง...เอากับมันไปกี่ยกหละถึงกลับบ้านค่ำมืดขนาดนี้มันเด็ดมากมั๊ยหละ"
"......"ฉันเลือกที่จะไม่ตอบอะไรแล้วเดินผ่านหน้าเค้าไปเพราะไม่อยากจะเถียงกับเค้าวันนี้ฉันเหนื่อยมากแล้ว
"หึคงอยากลองดีกับฉันจริงๆสินะถึงได้กล้าเดินหนีฉันแบบนี้"
"......"
"หมับ!!!"
"อ๊ะ"แขนของฉันถูกพี่คิวกระชากจนทำให้ตัวของฉันกระแทกเข้ากับหน้าอกของพี่คิวเค้าบีบข้อมือของฉันแน่นมากฉันมันเจ็บไปหมดฉันคงตัดสินใจผิดที่เลือกเงียบแล้วเดินหนีเค้าแบบนั้น
"เธอตายคาเตียงแน่ยัยเด็กร่าน!!"
______________________________
มาต่อแล้วจร้าา
ปล.สามารถอ่านเรื่องของปลายฟ้ากับพี่วีได้ที่เรื่อง*ซ่อนรักซาตานเถื่อน*นะคะ
อ่านแล้วไลค์+คอมเมนต์ให้กำลังใจไรท์ด้วยนร้า
LOGIN
Last Updated:
2025-07-25 13:21:33
