Novels by Baby’J

“...v talk...” @คอนโดV “ไอวีกูได้ภาพจากกล้องวงจรปิดแล้ว”ผมเดินไปหาไอเจย์ที่นั่งอยู่ที่โต๊ะเพราะตอนนี้มันได้ภาพจากกล้องวงจรปิดตั้งแต่ที่รินญาพาปลายฟ้าออกไปจากห้างมาแล้วตอนนี้ทุกคนกำลังอยู่ที่ห้องผมเหลือแค่ไอพีทที่มันกำลังจะมาที่นี่ดีที่พ่อไอเจย์มันเป็นตำรวจทำให้ผมได้ภาพจากกล้องวงจรปิดในเวลาที่ไม่นานแล้วผมก็จะได้รู้ว่ารินญาเป็นคนพาปลายฟ้าไปที่ไหนคราวนี้ผมคงไม่ปล่อยรินญาไปเหมือนครั้งก่อนแน่ต่อให้ไอพีทมันจะขอร้องผมอีกครั้งผมก็คงปล่อยยัยนั่นให้กลับมาทำร้ายผู้หญิงที่ผมรักซ้ำอีกไม่ได้ครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่รินญาจะมีโอกาสแตะต้องปลายฟ้า “เมียกูอยู่ที่ไหน” “เหมือนจะเป็นตึกร้างแถวถนนX” “ปึง!!”ในจังหวะที่ทุกคนกำลังดูหน้าจอคอมอยู่เสียงประตูห้องก็เปิดออกพร้อมกับลูกน้องคนสนิทที่ผมมองมันเป็นน้องชายของผมคนนึงมันเดินเข้ามาในห้องก่อนจะก้มหัวให้ผมแต่แค่ผมเห็นหน้ามันผมก็ทนไม่ไหวเดินเข้าไปซัดหน้ามันทันทีเพราะมันปล่อยให้ผู้หญิงของมันมายุ่งกับเมียของผมได้ “ไอเหี้ยพีท!!” “ผลั๊วะๆๆ!!” “อั่กก อึก!!” “ไอวีมึงหยุดก่อน” “เฮ้ยเดี๋ยวไอพีทมันก็ได้ตายกันพอดี”เสียงของเพื่อนผมพร้อมกับมึอของพวกมันเข้ามาล็

"...อีกด้านนึง..." "...Linya talk... " "อะข้าวกินซะ"ข้าวกล่องถูกโยนลงบนเตียงที่ฉันกำลังนั่งอยู่โดยคนที่โยนมันมาก็คือพีทไอคนสารเลวที่มันขังฉันไว้ให้อยู่แต่ในห้องบ้าๆนี้ฉันทนอยู่ในห้องนี้มาหลายวันแล้วตั้งแต่วันนั้นที่ฉันโดนถ่ายคลิปเอาวไว้คงคิดว่าทำกับฉันแบบนี้แล้วมันจะทำให้ฉันหยุดทุกอย่างอย่างงั้นหรอฉันไม่มีวันหยุดหรอกมันแค่ยังไม่ถึงเวลาของฉันในเมื่อชีวิตฉันมันพังไม่เป็นท่าแบบนี้ฉันก็ไม่มีอะไรที่จะเสียอีกต่อไปชีวิตของอีปลายฟ้ามันต้องไม่สมหวังแล้วฉันก็จะทำให้วีเจ็บปวดที่สุดที่ตัวเองไม่สามารถปกป้องผู้หญิงที่ตัวเองรักได้ "ฉันไม่หิว" "ไม่หิวก็ต้องกิน" "จะมายุ่งกับฉันทำไมปล่อยให้ฉันตายๆไปเลยหละ" "หุบปากแล้วแดกข้าวซะอย่าให้ฉันต้องพูดซ้ำหลายรอบ" "........" "หรือว่าเธออยากให้ฉันป้อน?" "ไม่ต้องมายุ่งฉันกินเองได้!!"พอพีทเห็นฉันเงียบไม่ตอบอะไรเค้าเลยตักข้าวขึ้นมาทำเหมือนจะตักมันป้อนฉันฉันเลยแย่งช้อนนั้นมาถือเอาไว้เอง “เออก็แค่นั้น” “ฉันจะต้องอยู่แบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน!!” “จนกว่าฉันจะมั่นใจว่าเธอจะเลิกยุ่งกับชีวิตของเฮีย”ฉันได้แต่กำหมัดเอาไว้แน่นเป็นเพราะอีปลายฟ้ามันทำให้ชีวิตฉันต้องเป็นแ

ฉันตื่นขึ้นมาหลังจากที่นอนไปจนเต็มอิ่มแต่กลับไม่พบคนที่ควรจะนอนอยู่ข้างๆกายมีเพียงแค่ความว่างเปล่าเท่านั้นแถมดูท่าเค้าจะลุกออกไปนานแล้วด้วยทำไมเค้าถึงไม่ยอมกลับฉันกันนะ "เฮ้อนี่พี่หายไปไหนอีกแล้วนะพี่วี"ฉันลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวก่อนจะออกมาหาอะไรกินที่ห้องครัวก่อนจะเจอกับกระดาษแผ่นหนึ่งที่แปะอยู่ตรงตู้เย็น (วันนี้พี่ต้องเข้าบริษัทพี่ไม่อยากปลุกอยากให้หนูกับลูกนอนเยอะๆตื่นมาแล้วอย่าลืมหาอะไรกินด้วยนะครับพี่จะรีบกลับมาหาหนูนะ)ฉันอ่านข้อความนั้นก่อนจะยิ้มออกมาอย่างห้ามไม่ได้ทำไมเค้าต้องทำตัวน่ารักขนาดนี้ด้วยนะ “พ่อของหนูน่ารักมากเลยนะตัวเล็ก”ฉันพูดพลางลูบท้องเบาๆ "...เวลาต่อมา..." นี่ก็เป็นเวลาเย็นแล้วฉันกำลังนอนเล่นอยู่ในห้องนอนแต่นอนเล่นได้สักพักเสียงประตูห้องก็เปิดออกพร้อมกับเสียงของพี่วีที่ดังขึ้น "พี่กลับมาแล้วครับตัวเล็ก" "พี่วี..อ๊ะ" “พรึ่บ!!!”ฉันรีบวิ่งออกมาจากห้องทันทีแต่เพราะว่าวิ่งเร็วและไม่ทันได้ระวังก็เลยสะดุดขาตัวเองจนเกือบล้มโชคดีที่พี่วีจับตัวฉันไว้ได้ทันไม่งั้นคงเป็นอันตรายกับลูกในท้องแน่ๆ "หนูวิ่งแบบนี้ไม่ได้นะตัวเล็กถ้าเกิดพี่รับหนูไม่ทันขึ้นมาจะทำยังไง!!"พี่วีพู

“...v talk...” ผมตื่นขึ้นมาในตอนเช้าก่อนจะเห็นคนตัวเล็กในอ้อมกอดที่กำลังนอนซุกอกผมอย่างสบายใจทำไมถึงได้น่ารักขนาดนี้นะไม่ว่าผมจะมองกี่ครั้งเธอก็น่ารักเสมอเลยในสายตาของผมปลายฟ้ายังคงเป็นเด็กน้อยแต่แค่ในตอนนี้เธอกลับกำลังจะเป็นแม่ของลูกผมด้วยนี่สิ “ตัวเล็กเดี๋ยวพี่กลับมานะครับ”ผมกระซิบบอกเธอก่อนจะกดจูบเบาๆที่ศีรษะของปลายฟ้าแล้วขยับตัวลุกขึ้นให้เบาที่สุดเพื่อไม่ให้คนตัวเล็กตื่นวันนี้ผมมีเรื่องสำคัญที่จะต้องจัดการให้เรียบร้อย @บริษัทV ผมเข้ามาที่บริษัทก่อนจะเรียกไอพีทให้เข้ามาหาเพราะวันนี้ผมมีเรื่องสำคัญที่จะให้มันทำก็คือเรื่องที่ผมจะให้มันจัดการกับรินญา “ก๊อก ก๊อก ก๊อก” “เข้ามา” “เฮียเรียกผมมามีอะไรรึเปล่าครับ” “กูมีเรื่องให้มึงจัดการ”คนน “เรื่องอะไรครับเฮีย” “พรึ่บ!!”ผมโยนรูปของรินญาไปตรงหน้ามัน “!!!”มันหยิบขึ้นมาก่อนจะมีสีหน้าตกใจเล็กน้อยก่อนที่มันจะปรับสีหน้ากลับมาเป็นปกติ “จัดการรินญาให้กูทีเอาให้มันไม่กล้ามายุ่งกับเมียกูอีกมึงคงรู้นะว่าต้องทำยังไง” “แต่เฮียครับผมว่า” “ไม่มีแต่มีมีหน้าที่ทำตามที่กูสั่งให้ลูกน้องมึงไปข่มขืนยัยนี่ซะกูต้องเห็นคลิปมันทรมานมึงได้ยินมั๊ยไอพีท

“ยัยฟ้าเป็นไงบ้างแกโอเคมั๊ย” “อือฉันโอเค” “ไอวีงั้นพวกกูว่าพวกกูกลับกันก่อนดีกว่าหวะมึงจะได้ดูแลน้อง” “เออพวกกูกลับก่อนอะนี่ของขวัญวันเกิดมึง” “นี่ค่ะพี่วีของขวัญวันเกิด” “พวกกูกลับละไว้เจอกันมึง” “เออขอบคุณพวกมึงมาก”ผมเดินไปส่งพวกมันที่หน้าห้องแต่พอหันกลับมาอีกทีคนตัวเล็กก็เดินเข้าห้องตัวเองไปแล้วทำให้ผมต้องเดินตามเธอเข้าไปพอเข้ามาในห้องผมก็เห็นปลายฟ้านั่งอยู่ด้านข้างของเตียงนอนแล้วเธอก็เอาแต่นั่งก้มหน้าไม่สบตาผมแถมยังเงียบไม่ยอมพูดอะไรจนทำให้ผมรู้สึกหงุดหงิด “ปลายฟ้า” “......” “ทำไมไม่มองหน้าพี่”ผมย่อตัวลงไปให้อยู่ต่ำกว่าคนตัวเล็กแล้วจับมืปลายฟ้าเอาไว้ “ฮึกหนูขอโทษนะคะพี่ทำให้วันเกิดของพี่ต้องวุ่นวายเพราะหนู” “ทำไมหนูถึงได้ดื้อกับพี่ปลายฟ้า” “ฮึก” “ไปโรงพยาบาลกับพี่เถอะพี่ไม่สบายใจที่เห็นหนูเป็นแบบนี้” “ฮึกพี่วีโกรธหนูรึเปล่าคะหนูขอโทษที่ให้ในสิ่งที่พี่ต้องการไม่ได้”คงจะหมายถึงเรื่องนั่นสินะตอนนี้ผมไม่ได้รู้สึกโกรธหรือน้อยใจอะไรคนตัวเล็กเรื่องนั่นแล้วหละพอเห็นคนตัวเล็กเป็นขนาดนี้ความเป็นห่วงและความกังวลในใจของผมมันกลับมากขึ้นเรื่อยๆ “พี่ไม่ได้โกรธหนูอะไรทั้งนั้นครับ”

“...1เดือนต่อมา...” ตอนนี้ก็ผ่านมาเดือนนึงแล้วที่พี่วีออกจากโรงพยาบาลหลังจากวันนั้นที่พี่รินรู้เรื่องทั้งหมดของฉันกับพี่วีฉันก็ไม่ได้เจอพี่รินอีกเลยส่วนพี่วีหลังจากที่ออกจากโรงพยาบาลมาเค้าก็เปลี่ยนไปมากเค้าทั้งคอยดูแลฉันตลอดแถมยังใจดีกับฉันมากๆด้วยเค้าไม่เหมือนกับวันแรกที่ฉันได้เจอเค้าเลยผู้ชายใจร้ายคนนั้นหายไปหมดแล้วมันทำให้ฉันรู้สึกมีความสุขมากจริงๆ “คิดอะไรอยู่หื้มม” “คิดว่าทำไมแฟนหนูถึงหล่อจัง”ใช่ฟังไม่ผิดหรอกเราสองคนเป็นแฟนกันแล้วพี่วีบอกฉันอย่างงั้น “แฟนหนูที่หล่อๆนี่ชื่ออะไรหรอครับ” “ชื่ออะไรดีน้า” “ตอบดีๆนะยัยตัวเล็กไม่งั้นโดนพี่จับกดแน่”พอได้ยินแบบนั้นฉันว่าฉันไม่แกล้งเค้าดีกว่าเพราะฉันไม่อยากทำเรื่องอย่างว่ากับเค้าตอนนี้ถ้าทำตอนนี้ฉันคงต้องเหนื่อยมากแน่ๆ “ชื่อพี่วีค่ะพี่วีที่ยืนอยู่ตรงหน้าหนูหล่อที่สุดเลย”ฉันพูดพลางใช้นิ้วจิ้มลงบนแผ่นอกกว้างของพี่วี “พูดดีเดี๋ยวคืนนี้พี่มีรางวัลให้” “อย่ามาทำสายตาเจ้าเล่ห์ใส่หนูนะ!!” “พี่เปล่าเจ้าเล่ห์แต่หนูต้องชอบางวัลของพี่แน่ๆ” “หนูไม่อยากได้รางวัลของพี่วีหรอกค่ะ” “แต่พี่อยากให้รางวัลเด็กดีนี่งั้นพี่ให้ตอนนี้ก่อนเลยแล้วกันเดี๋