เค้าไม่เคยมองเธอเป็นน้องสาวเลยสักครั้งเดียวตั้งแต่วันที่เธอเดินเข้ามาเหยียบบ้านของเค้ากลับกันเค้ายิ่งรู้สึกแค้นเธอและแม่ของเธอจนอยากจะทำลายชีวิตของเธอซะแต่เธอกลับมองเค้าเป็นพี่ชายที่เธอรักจนสุดหัวใจ
더 보기"...หนึ่งอาทิตย์ต่อมา..." นี่ก็ผ่านไปอาทิตย์นึงแล้วที่ฉันกับแม่ออกมาจากบ้านของคุณลุงเราสองคนย้ายออกมาอยู่ที่ชานเมืองฉันมีเรื่องที่ต้องจัดการอีกมากมายรวมถึงเรื่องที่มหาวิทยาลัยด้วยฉันต้องไปลาออกจากที่นั่นเพราะฉันไม่สามารถกลับไปเรียนที่นั่นได้อีกมันไกลจากที่นี่เกินไปแล้วอีกอย่างก็คือแม่ของฉันอยากให
“ฮึก...แม่หนูขอโทษ” ฉันร้องไห้พลางเอ่ยขอโทษแม่หลังจากที่ท่านพยายามดึงฉันออกมาจากตรงนั้น “นานแค่ไหนแล้ว!!” “ฮึก” “เรื่องระหว่างลูกกับพี่เค้ามันเกิดขึ้นนานเท่าไหร่แล้วหนิง!!” “ฮึก..ฮื่อออ” “ลูกปิดบังแม่มาตลอดเลยใช่มั๊ย!!” “หนูขอโทษฮึก..หนูไม่ได้อยากโกหกแม่นะคะฮื่ออ" “ลูกเองก็รู้ว่
“...วันต่อมา...” ตอนนี้ฉันกำลังเก็บของใช้ส่วนตัวของตัวเองเพราะวันนี้เราสองคนต้องกลับบ้านแล้วฉันยังไม่อยากกลับเลยฉันยังอยากอยู่ที่นี่ต่อเพราะไม่รู้ว่าถ้าหากกลับไปแล้วพี่คิวจะยังใจดีกับฉันแบบนี้อยู่รึเปล่าหรือว่าเค้าจะเปลี่ยนไป “เก็บของเสร็จรึยัง” “เสร็จแล้วค่ะ” “งั้นกลับบ้านกัน” “ค่ะ”
“!!!” “หนิง!!” หลังจากที่เปิดประตูเข้าไปผมก็พบว่าคนตัวเล็กนอนแน่นิ่งอยู่ในอ่างอาบน้ำโดยไม่ตอบสนองอะไรเลยผมรีบเข้าไปอุ้มเธอไว้ในอ้อมกอดก่อนจะพาเธอออกมาที่เตียง “หนิงเธอเป็นอะไร”ผมพยายามเรียกเธอก่อนจะใช้มืออังที่หน้าผากของเธอดูแล้วก็พบว่าตัวเธอร้อนมาก “ฉันขอโทษ..เธออย่าเป็นอะไรไปนะ”ผมรีบไปหาผ
ตอนนี้ฉันออกมาเล่นน้ำอยู่ด้านนอกของตัวบ้านที่นี่สวยและมีความเป็นส่วนตัวมากๆตอนแรกฉันเองก็กังวลเรื่องเรียนกับเรื่องแม่ของฉันแต่พอพี่คิวบอกว่าเค้าจะจัดการทุกอย่างให้ฉันก็สบายใจขึ้นมานิดหน่อยแต่ไหนๆพี่คิวก็พามาเที่ยวแล้วฉันก็ต้องใช้เวลาที่นี่ให้คุ้มค่าที่สุด "น้ำเย็นสบายจัง" "หรอ"ฉันเบิกตากว้างทั
"...เวลาต่อมา..." ตอนนี้ฉันเปลี่ยนเสื้อผ้าตามที่พี่คิวบอกแล้ววันนี้เกิดเรื่องวุ่นวายมากจริงๆแต่สุดท้ายพี่คิวก็ดูอ่อนลงเค้ายอมหยุดทำร้ายฉันตามที่ฉันขอฉันเองก็แปลกใจเหมือนกันที่เค้ายอมหยุดมันง่ายๆแต่มันก็ดีมากๆ แล้วสำหรับฉัน "เสร็จแล้วค่ะ"ฉันบอกหลังจากที่เดินออกมาจากห้องพี่คิวหันมามองฉันด้วยสายต
댓글