LOGINมุกดารินทร์ยังคงพยายามจะเอื้อมไปคว้าสมุดในมือของพี่ชาย ขณะที่อาเธอร์กลับยิ้มมุมปากเล็กน้อยอย่างมีเลศนัย เขาไม่ได้ปล่อยสมุดให้เธอ แต่กลับกระชับอ้อมแขนที่โอบรอบร่างเธอให้แน่นขึ้นอีกนิด ปล่อยให้ความอบอุ่นจากกายของเขาส่งผ่านไปถึงเธอ ราวกับต้องการจะบอกเป็นนัยว่า ไม่ว่าเธอจะพยายามแค่ไหน เธอก็ไม่มีวันได้สมุดเล่มนั้นคืน และยิ่งจะเปลืองตัวไปเรื่อย ๆ
“หวงจังเลย...ในสมุดเล่มนี้มีอะไรที่เป็นความลับงั้นเหรอ?” อาเธอร์ถามขึ้น น้ำเสียงของเขายังคงเรียบเฉย แต่แววตาฉายความสงสัยพร้อม ๆ กับรอยยิ้มแห่งชัยชนะ
“เปล่าค่ะ...ไม่มีอะไร มันเป็นสมุดเฟรนด์ชิพที่เพื่อนโรงเรียนเก่าเขียนให้มุก” มุกดารินทร์ตอบตะกุกตะกัก และพยายามบ่ายเบี่ยง
“เด็กสมัยนี้ยังเขียนสมุดเฟรนด์ชิพกันอยู่อีกเหรอ” เขาไม่เชื่อในสิ่งที่เธอพุด
“ก็มีบ้างค่ะ แต่สมัยนี้เค้าไม่เขียนเล่มใหญ่กันแล้ว มีแค่อัลบั้มรูปเพื่อนที่ถ่ายด้วยกันเฉย ๆ”
“แน่ใจนะว่า สมุดเล่มนี้เป็นแค่เฟรนด์ชิพ”
“มันก็มีเขียนเรื่องทั่วไปบ้างเล็ก ๆ น้อย ๆ ค่ะ พี่อาเธอร์อย่าอ่านเลยนะคะ” อาเธอร์เปิดสมุดบันทึกออกช้าๆ ด้วยมือเพียงข้างเดียว หน้าแรกเป็นลายมือสวยงามเขียนข้อความตัวโต ๆ
“บันทึกความทรงจำของมุกดารินทร์” เขาอ่านเสร็จก็ยิ้มมุมปากเล็กน้อย
“ไหนบอกเป็นสมุดเฟรนด์ชิพไง เขียนเอาไว้ชัดขนาดนั้น...ว่าเป็นบันทึกความทรงจำ”
“มันก็คล้าย ๆ กันไงคะ ส่วนใหญ่มุกจะเอารูปที่ถ่ายกับเพื่อน ๆ มาติดไว้ แล้วก็เขียนเอาไว้ว่าเราไปที่ไหนกันมาบ้าง”
“ทำไมไม่เล่นโซเซีียลละ บันทึกลงไอจีก็สิ้นเรื่อง พวกรูปถ่าย”
“ก็มุกไม่ได้ค่อยมีเงินจ่ายค่าเน็ตนี่คะ ก็เลยไม่ค่อยเล่นโซเซี่ยล พี่อย่าอ่านต่อเลยนะคะ มุกขอร้อง!!!” แววตาอ้อนวอน สีหน้าคล้ายคนจะร้องไห้นั้น..ทำให้อาเธอร์หยุดแกล้งเธอ
“อ๊ะ..ไม่อ่านแล้วก็ได้ แต่จำไว้อย่างหนึ่งนะ...คุณแม่ฝากให้ฉันดูแลเธอ” อาเธอร์เงยหน้าขึ้นสบตากับมุกดารินทร์ แววตาของเขาเต็มไปด้วยความท้าทายและแฝงไว้ซึ่งสิทธิ์อันชอบธรรม
“เพราะฉะนั้นต่อไปนี้เธอห้ามมีความลับกับฉัน?” มุกดารินทร์อึ้งไป เมื่อได้ยินประโยคนี้ แต่เธอก็ยอมให้เขาเปิดอ่านไม่ได้จริง ๆ
“แล้วมันเกี่ยวกันตรงไหนคะ” มุกดารินทร์ประท้วง เสียงหวานแข็งขึ้นเล็กน้อย เธอไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงต้องวางอำนาจกับเธอถึงขนาดนี้
“เกี่ยวสิ!!!” อาเธอร์เสียงเข้ม
“ในเมื่อเธออยู่ในความดูแลของฉัน ทุกเรื่องของเธอ ฉันจำเป็นต้องรู้...”
เขาจ้องลึกเข้าไปในดวงตาของมุกดารินทร์ แววตาที่เต็มไปด้วยอำนาจทำให้เด็กสาวต้องหลบสายตา อาเธอร์ปิดสมุดบันทึกแล้วยัดใส่กระเป๋าเป้ของเธอ ก่อนจะรูดซิปปิดกระเป๋าเหมือนเดิม
มุกดารินทร์ก้มหน้าหลบสายตา ไม่กล้าเงยขึ้นมอง เธอรู้ดีว่ามันเป็นสมุดไดอารี่ ที่เธอเขียนบรรยายความรู้สึกทั้งหมดเอาไว้ มันเป็นความรู้สึกตั้งแต่เธอเข้ามาอยู่กับครอบครัวของเขา และความรู้สึกแปลกๆ ที่เธอมีต่อเขา ที่เพิ่งจะเขียนบรรยายลงไปเมื่อคืนนี้ แล้วจะกล้าให้เขาอ่านมันได้อย่างไร!
“พี่อาเธอร์ รถเคลื่อนตัวแล้วค่ะ” มุกดารินทร์รีบบอก อาเธอร์เหลือบมองถนนที่รถราเริ่มขยับกันไปข้างหน้า ก่อนจะละสายตาจากการจ้องใบหน้าสวยของน้องสาวแล้วกลับมาสนใจการขับรถ มุกดารินทร์ถอนหายใจอย่างโล่งอกที่ได้กระเป๋าคืน เธอกระชับมันไว้แน่นราวกับกลัวว่าเขาจะเปลี่ยนใจแย่งมันไปอีกครั้ง
เสียงเครื่องยนต์คำรามเบาๆ ขณะที่รถสปอร์ตคันหรูค่อยๆ เคลื่อนตัวไปข้างหน้าหลังจากติดขัดมานานแสนนาน
“วันนี้พี่อาเธอร์ต้องไปซ้อมดนตรีกับเพื่อนไหมคะ” มุกดารินทร์ตัดสินใจถามขึ้นด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา เธอไม่อยากให้เขาต้องลำบากใจหากต้องเอาเธอไปด้วย อาเธอร์หันมามองน้องสาวนิดหนึ่ง ก่อนจะตอบกลับด้วยน้ำเสียงเรียบๆ
“ไม่ละ”
“ทำไมคะ” มุกดารินทร์ถามต่อด้วยความสงสัย
“แล้วเธออยากรู้ไปทำไม” คิ้วเข้มเลิกขึ้นเล็กน้อย ดวงตาคมกริบจ้องมองมา ทำให้มุกดารินทร์ถึงกับเม้มปาก พยายามหาเหตุผล
“คือมุกเกรงใจค่ะ ถ้าพี่อาเธอร์มีธุระ...” เธอตอบด้วยความบริสุทธิ์ใจ แต่ก็สัมผัสได้ถึงรังสีบางอย่างจากตัวเขา
อาเธอร์หัวเราะหึๆ ในลำคอ เสียงหัวเราะนั้นฟังดูทุ้มต่ำและแฝงไปด้วยความเย้ยหยันเล็กน้อย มุกดารินทร์รู้สึกเช่นนั้น
“ฉันซ้อมเลิกดึกนะ เธอจะรอไหวเหรอ”
“ไหวค่ะ” มุกดารินทร์รีบตอบทันควัน เธอไม่อยากให้เขารู้สึกว่าเธอเป็นภาระ
“ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวเอาไว้วันหลัง” อาเธอร์พูดตัดบท
“ค่ะ” มุกดารินทร์ตอบรับเสียงอ่อยๆ
ตอนที่ 26 พี่ชายสายรุก NCอาเธอร์ไม่ได้สนใจคำปฏิเสธของเธอเลยแม้แต่น้อย ดวงตาคมกริบของเขายังคงจับจ้องอยู่ที่ส่วนเร้นลับของมุกดารินทร์ที่บัดนี้เปิดเผยต่อสายตา แววตาเต็มไปด้วยไฟปรารถนาที่ลุกโชนจนไม่อาจควบคุมได้ เขาก้มหน้าลงไปใกล้ ๆ เลียกลีบกุหลาบที่เต็มไปด้วยน้ำรักอย่างท่วมท้น“อร๊ายยย!!!!...พี่ขืนใจมุก! มุกจะฟ้องคุณป้า!” มุกดารินทร์ร้องเสียงสั่น ดวงตาเบิกกว้างด้วยความตื่นตระหนก ขณะที่อาเธอร์ยังคงจู่โจมด้วยสัมผัสอันเร่าร้อนที่ทำให้เธอแทบจะควบคุมตัวเองไม่ได้ ก่อนชะงักไปเล็กน้อย และรีบเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าหวานที่บัดนี้เต็มไปด้วยหยาดน้ำตาแห่งความสับสนเขาก้มลงจูบริมฝีปากอิ่มอย่างนุ่มนวลแผ่วเบา พยายามปลอบประโลมให้เด็กสาวสงบลง จากนั้นก็หอมแก้ม เธอเบาๆ เป็นการแสดงความรักและความอ่อนโยน“พี่รักมุกเหลือเกิน เป็นของพี่เถอะนะ” เสียงทุ้มแหบพร่าเอ่ยขึ้นด้วยความรู้สึกที่เอ่อล้นออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจ น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความจริงใจและความปรารถนาอันแรงกล้า จนมุกดารินทร์รู้สึกอ่อนยวบไปทั้งตัว ราวกับว่ากำแพงที่เธอก่อขึ้นมาตลอดกำลังพังทลายลงไปต่อหน้าต่อตา ความรู้สึกรักที่เธอพยายามเก็บงำไว้ตลอดมา บัดนี้ถ
ตอนที่ 25 สอนเสียวให้น้องสาว NCมือหนาเลื่อนลงไปลูบไล้ตามเรียวขาเนียนใต้เนื้อผ้าซาตินบางเบา จากนั้นก็ค่อยๆ ปลดสายเดี่ยวเส้นเล็กๆ บนไหล่ขาวเนียนลงอย่างช้าๆ ทีละข้าง เผยให้เห็นเนินอกอิ่มที่กระเพื่อมขึ้นลงตามแรงหายใจที่ถี่กระชั้นของเธออาเธอร์จูบลงบนเนินอกอย่างแผ่วเบา ก่อนจะค่อยๆ เลื่อนชุดนอนแนบเนื้อ นั้นออกไปทางปลายเท้าอย่างช้าๆหน้าท้องแบบราบเนียนละเอียดทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะสูดดมกลิ่นหอมกรุ่นจากผิวเนื้อ มุกดารินทร์เซ็กซี่ยั่วยวนเกินกว่าที่อาเธอร์จินตนาการเอาไว้ตั้งมากมาย ชายหนุ่มมองสำรวจร่างบอบบางที่เต็มไปด้วยส่วนโค้งเว้าอันน่าหลงใหล สายตาคมไล่สำรวจตั้งแต่ปลายเท้าขึ้นมายังเรียวขาเนียนสวย สะโพกอวบกลมกลึงผายที่รับกับเอวคอดกิ่วได้อย่างลงตัวจากนั้นอาเธอร์ก็ค่อยๆ เอื้อมมือไปด้านหลัง เพื่อปลดบราเซียร์สีครีมที่ยังคงปกปิดเนินอกอิ่มเอาไว้ เมื่อบราเซียร์ถูกปลดออกสำเร็จ หน้าอกอวบอิ่มที่ถูกกดทับมาก็ผงาดขึ้นอย่างอิสระ เป็นทรงสวยงามจนเขาต้องตกตะลึง นมสองเต้าอวบเต่งตึงขนาดฝ่ามือของเขา กำลังชูชันขึ้นท้าทายสายตา หัวนมสีชมพูระเรื่อเล็กจิ๋วแต่แข็งเป็นไต อาเธอร์กลืนน้ำลายลงคอ ความปรารถนาเข้าจู่โจมอย่างรุ
ตอนที่ 24 ไม่เคย ก็ลองซิจ๊ะ NCทั้งสองนั่งโอบกอดกันอยู่นาน ไม่ต่างอะไรกับคู่รักที่เพิ่งเริ่มต้นความสัมพันธ์ใหม่ๆ ไออุ่นจากกายของกันและกันหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวในความเงียบงันที่อบอวลไปด้วยความรู้สึกที่ยากจะบรรยายก่อนที่มุกดารินทร จะเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา แต่แฝงแววตาสงสัย“แล้วไม่ไปห้องพี่แล้วเหรอคะ” อาเธอร์ ยิ้มบางๆ พลางก้มลงหอมแก้มนุ่มของเธอเบาๆ“คืนนี้นอนห้องมุกก่อนก็ได้” เสียงทุ้มแหบพร่าเต็มไปด้วยความอ่อนโยน ดวงตากลมโตของมุกดารินทร์เบิกกว้างขึ้นเล็กน้อย เธอมองหน้าเขาอย่างไม่แน่ใจก่อนจะเอ่ยถาม“หมายความว่าเราจะนอนด้วยกันทุกคืนเลยเหรอคะ” คำถามนั้นแฝงไปด้วยความหวังและความตื่นเต้น อาเธอร์หัวเราะในลำคอเบาๆ พลางกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นอีกนิด“ดีไหมล่ะ...มุกจะได้ไม่เหงาไงครับ...”มุกดารินทร์เงยหน้าขึ้นสบตาคมของเขา ด้วยความสุขที่เอ่อล้นออกมาจนไม่อาจเก็บซ่อนได้ คำพูดของอาเธอร์ราวกับบทเพลงรักที่ขับขานอยู่ในหัวใจของเธอ ความรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยที่ได้รับจากอ้อมกอดของเขา ทำให้เธอรู้ว่านี่คือสิ่งที่เธอโหยหามาตลอด...“พี่จำสมุดเล่มเล็กๆ ของมุกที่เราแย่งกันวันนั้นได้ไหมคะ” มุกดารินทร์เอ่ยถามเ
ตอนที่ 23 เราคงต้องเป็นแฟนกัน“เป็นไงคะ สวยไหม” มุกดารินทร์เอ่ยถามเสียงแผ่ว แต่แฝงความมั่นใจอาเธอร์จ้องมองเธอไม่วางตา ดวงตาคมกริบไล่สำรวจเรือนร่างเย้ายวนตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า“สวยครับ...สวยมากด้วย..พี่คิดว่ามุกจะไม่กล้าใส่ซะแล้วสิ” เสียงของเขาแหบพร่าลงอย่างควบคุมไม่ได้“พี่บอกว่ามันเซ็กซี่ มุกก็เลยอยากใส่...แต่มันไม่โป๊ใช่ไหมคะ” เธอถามย้ำและต้องการความมั่นใจ ก่อนจะยิ้มเขินๆอาเธอร์กลืนน้ำลายลงคออีกครั้ง ความปรารถนาเข้าจู่โจมอย่างรุนแรงจนแทบจะอดใจไม่ไหว“อื้ม...ก็ไม่นะ” เขาตอบสั้นๆ พยายามบังคับเสียงให้เป็นปกติที่สุดมุกดารินทร์เห็นสายตาของเขาที่กำลังจ้องมองเธอราวกับจะกลืนกิน เด็กสาวยิ่งรู้สึกเขินอายมากขึ้นไปอีก“อย่าจ้องแบบนั้นสิคะ มุกอาย” ใบหน้าหวานแดงก่ำไปถึงใบหู ก่อนที่เธอจะกระซิบประโยคสุดท้ายที่ทำให้อาเธอร์แทบคลั่ง“นี่มุกตั้งใจใส่ให้พี่ดูคนเดียวเลยนะคะ” คำพูดนั้นราวกับเปลวไฟที่โหมกระหน่ำใส่เชื้อเพลิง ความปรารถนาในตัวมุกดารินทร์พุ่งทะยานจนถึงขีดสุด อาเธอร์รู้สึกเหมือนเส้นความอดทนของเขากำลังจะขาดสะบั้นลงเต็มที“ถือว่ามุกใส่ให้พี่ดูแล้วนะคะ งั้น...มุกขอไปเปลี่ยนก่อน” เธอพูดพลางทำท
ตอนที่ 22 เซอร์ไพรส์จากน้องสาววันนี้อาเธอร์ยังคงให้สมชายไปรับมุกดารินทร์ที่โรงเรียนในช่วงเย็น ส่วนตัวเขาเองก็ตรงไปยังบ้านของวิศรุตเพื่อนสนิทเพื่อซ้อมดนตรี โดยมีเคลลี่ติดตามไปด้วยไม่ห่างกาย เฉกเช่นช่วงเวลาที่ทั้งคู่เคยเป็นคนรักกันก่อนที่จะเริ่มการซ้อมดนตรีอันหนักหน่วง อาเธอร์ปลีกตัวไปเข้าห้องน้ำ เพื่อจัดการธุระส่วนตัว ทว่า...ไม่นานนักวิศรุตที่ยังคงสงสัยเรื่องราวของเพื่อนว่ากลับไปคบหากับเคลลี่ได้อย่างไร จึงเดินตามอาเธอร์เข้ามาติดๆ ใบหน้าของวิศรุตฉายแววกังวลอย่างเห็นได้ชัด ราวกับมีเรื่องสำคัญบางอย่างที่ต้องการจะพูดคุยกับเพื่อนรักเพียงลำพัง“เฮ้ย! อาเธอร์ เรื่องเคลลี่แกตัดสินใจดีแล้วเหรอวะ” วิศรุตเอ่ยถามเสียงเบา ใบหน้าฉายแววกังวลอย่างชัดเจนอาเธอร์ล้างมือในอ่างน้ำอย่างไม่รีบร้อน พลางตอบกลับด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย“อืม...แกมีไรป่าว”“เปล่าหรอก!!...ไม่มีอะไร ฉันก็แค่สงสัยเฉย ๆ น่ะ” วิศรุตลังเลเล็กน้อย ก่อนจะพูดต่อ“ดูหน้าแกแล้ว ไม่เหมือนคนที่เพิ่งคืนดีกันเลยนี่หว่า มีอะไรหรือเปล่าวะ”“อืม...ก็ไม่มีนะ” อาเธอร์ตอบปัด พยายามเลี่ยงที่จะพูดถึงความรู้สึกที่แท้จริง วิศรุตถอนหายใจ“เฮ่ยเพื่อน!...มีไ
ตอนที่ 21 เธอเท่านั้นที่ฉันแคร์ระหว่างที่อาเธอร์กำลังจะเริ่มต้นเกมรักบทต่อไปกับเคลลี่ เธอก็ขอตัวไปเข้าห้องน้ำ อาเธอร์พลางเอนหลังพิงหัวเตียง หลับตาลงเพื่อรอคอย แต่เพียงไม่นาน เสียงไลน์จากมือถือของเขาก็ดังขึ้นเบา ๆ อาเธอร์หยิบมือถือของตัวเองขึ้นมา ก่อนจะเห็นข้อความที่ปรากฏบนหน้าจอน้องมุก: พี่อาเธอร์ ซ้อมดนตรีเสร็จหรือยังคะอาเธอร์ที่ได้อ่านข้อความของมุกดารินทร์ก็นึกขึ้นได้ว่าต้องกลับไปติวคณิตศาสตร์ให้น้องสาว เขารีบออกไปหากุญแจรถที่วางอยู่บนโต๊ะด้านนอกทันที ความรู้สึกร้อนรนเข้าครอบงำจิตใจก่อนจะรีบพิมพ์ตอบกลับไปอย่างรวดเร็วพี่อาเธอร์: พี่กำลังจะกลับแล้วครับน้องมุก: ขับรถดีๆ นะคะพี่อาเธอร์: คืนนี้จะให้พี่ติวให้หรือเปล่าน้องมุก: ถ้าดึกแล้วก็ไม่เป็นไรค่ะ มุกเป็นห่วงกลัวพรุ่งนี้เช้าพี่จะตื่นไปเรียนไม่ไหวคำว่า 'เป็นห่วง' ของเธอ ทำให้อาเธอร์รู้สึกดี แต่มันก็มาพร้อม ๆ กับความรู้สึกสับสนที่เริ่มก่อตัวขึ้นอีกครั้งพี่อาเธอร์: รอพี่ก่อนนะครับไม่นานนัก สติกเกอร์รูปหัวใจเล็กๆ ก็ถูกส่งกลับมาให้เขา อาเธอร์ยิ้มบางๆ รู้สึกถึงความผูกพันบางอย่างที่ไม่อาจปฏิเสธได้อาเธอร์รีบเดินไปยังห้องน้ำเพื่อจะบ







