LOGINมุกดารินทร์แอบรู้สึกเสียดายเล็กน้อยที่รู้ว่าอาเธอร์ไม่ได้ไปซ้อมดนตรีกับเพื่อน เธออยากใช้เวลาอยู่กับเขานานกว่านี้ ความรู้สึกของมุกดารินทร์ที่มีพี่ชายกำลังก่อตัวขึ้นช้าๆ โดยที่เธอเองก็ไม่รู้ตัว อาเธอร์สังเกตเห็นใบหน้าผิดหวังของน้องสาว ก่อนจะคิดอะไรบางอย่างออก
“ถ้าเธอมีเวลาว่าง เราไปหาอะไรทำสนุกๆ กันไหม” ดวงตากลมโตของมุกดารินทร์เบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ เธอไม่คิดว่าเขาจะชวนเธอไปไหนสองต่อสอง
“อะไรเหรอคะ”
“ก็เธออยากทำอะไรล่ะ” อาเธอร์ถามกลับ เขาอยากให้เธอเป็นคนเลือก
มุกดารินทร์ก้มหน้าเล็กน้อย พยายามคิดว่าอะไรที่เธออยากทำในกรุงเทพฯ แต่ก็ไม่รู้จะตอบอะไร เพราะเธอไม่เคยได้ไปเที่ยวไหนมาก่อนเลย
“อืม…แล้วแต่พี่อาเธอร์สิคะ” อาเธอร์ยิ้มมุมปากอย่างพึงพอใจกับคำตอบนั้น
“ว่าแต่อายุของเธอคงจะยังเข้าผับไม่ได้” เขาพูดพร้อมกับเหลือบมองเธออย่างเยาะเย้ย
“อีกสองอาทิตย์มุกก็จะอายุครบ 17 แล้วค่ะ” มุกดารินทร์ตอบเสียงจริงจังเป็นการบ่งบอกว่าเธอไม่ได้เด็กแล้ว แต่เรื่องที่จะเข้าผับไม่มีอยู่ในหัวของเธออยู่แล้ว ต่อให้อายุถึงก็ตาม เพียงแค่ชายหนุ่มตรงหน้าไม่มองว่าเธอเด็กก็พอ
“แล้ววันนี้มีการบ้านไหม? จะได้ช่วยสอน” อาเธอร์เปลี่ยนเรื่องอีกครั้ง เขารู้ดีว่าสถานที่แบบนั้นมันก็ไม่เหมาะกับเธอในตอนนี้เช่นกัน แต่ก็อยากลองใจถามดู เพราะเคยเห็นเด็กบางคนอายุยังน้อยแต่ก็แอบเข้าผับกัน
“ก็พอมีค่ะ..แต่ไม่เยอะ” มุกดารินทร์ตอบ
“โอเค” อาเธอร์ตัดสินใจ
“พอดีฉันมีคาเฟ่อยู่ที่หนึ่ง เดี๋ยวเราไปนั่งทำการบ้านกันที่นั่น ฉันขี้เกียจฝ่ารถติดล่ะ อีกอย่างตอนนี้ก็ปวดฉี่ด้วย”
“ค่ะ” มุกดารินทร์พยักหน้ารับ
รถสปอร์ตคันหรูของอาเธอร์เลี้ยวเข้าจอดในซอยเล็กๆ ที่เงียบสงบ ก่อนจะมาหยุดนิ่งอยู่หน้าคาเฟ่แห่งหนึ่งที่ดูเรียบง่ายแต่เก๋ไก๋ ตัวอาคารเป็นสไตล์มินิมอล มีต้นไม้สีเขียวรายล้อม บรรยากาศดูอบอุ่นและเป็นส่วนตัว
“ถึงแล้ว” อาเธอร์ดับเครื่องยนต์ เขาหันไปมองมุกดารินทร์ที่กำลังมองรอบๆ ด้วยแววตาตื่นเต้น
ร้านสวยจังเลยค่ะ มุกดารินทร์เอ่ยชม
“ลงมาสิ” อาเธอร์เปิดประตูลงไปก่อน เขายืนรอจนมุกดารินทร์ก้าวลงจากรถ แล้วจึงเดินนำเธอเข้าไปในคาเฟ่ ภายในตกแต่งด้วยโทนสีอบอุ่น มีแสงไฟสลัวๆ และกลิ่นหอมอ่อนๆ ของกาแฟคั่วสดลอยอบอวลไปทั่ว มีลูกค้าไม่มากนัก ทุกคนดูเหมือนจะกำลังจดจ่ออยู่กับโลกส่วนตัวของตัวเอง
อาเธอร์พามุกดารินทร์ไปนั่งที่โต๊ะมุมโปรด ที่เขาชอบมานั่งเป็นประจำ ซึ่งค่อนข้างเป็นส่วนตัวและสามารถมองเห็นบรรยากาศโดยรอบได้ มุกดารินทร์นั่งลงฝั่งตรงข้ามกับเขา
“อยากกินอะไรสั่งได้เลยเต็มที่นะ ว่าแต่...เธอกินกาแฟมั้ย? อาเธอร์ถามพร้อมกับยื่นเมนูให้เธอ
มุกดารินทร์เปิดดูเมนูแล้วเลือกอาหารกับเครื่องดื่มที่ชื่นชอบ ขณะที่อาเธอร์สแกนคิวอาร์โค้ดสั่งอาหารให้เธอ ตามที่บอก จากนั้นเขาก็ลุกจากไปอย่างเร่งรีบ
“มุกทานได้แค่ช็อกโกแลตเย็นค่ะ กาแฟทานไม่ได้ใจสั่น” เด็กสาวหันมาตอบ หลังจากที่อาเธอร์ไปเข้าห้องน้ำกลับมา
ระหว่างที่รออาหารและเครื่องดื่ม อาเธอร์ก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา โทรหาป้าอุ่นเรือนแม่ครัวและพี่อดุลย์พ่อครัว ที่บ้าน
“ป้าอุ่นครับ เย็นนี้ไม่ต้องเตรียมอาหารเย็นนะครับ พอดีผมกับน้องจะทานข้าวข้างนอกกันและอาจจะกลับดึกหน่อย...ฝากบอกพี่อดุลย์ด้วยนะครับ” เขาพูดด้วยน้ำเสียงปกติ แต่แววตาคมกริบเหลือบมองมุกดารินทร์เล็กน้อย ราวกับต้องการดูปฏิกิริยาของเธอ
เด็กสาวที่แอบฟังบทสนทนาอยู่ได้ยินคำว่าน้องก็ถึงกับใจเต้นแรง มันทำให้เธอรู้สึกเหมือนเขายอมรับในสถานะของเธอแล้ว แต่ก็ยังแปลกใจว่าทำไมเขาถึงไม่เรียกเธอว่าน้องสักที หรือแทนตัวเองว่าพี่ก็ได้ เด็กสาวนั่งคิดก็ถึงกับถอนหายใจออกมา จนเขาเอ่ยถาม
“ถอนหายใจทำไม มีอะไรไม่สบายใจหรือเปล่า”
“เปล่าค่ะ มุกแค่คิดถึงบ้าน” เด็กสาวบ่ายเบี่ยง
“บ้านเธออยู่ไหนนะ”
“นครสวรรค์ค่ะ”
“อยากกลับบ้านมั้ย”
“กลับไปก็ไม่เจอใครหรอกค่ะ”
“เสียใจด้วยนะเรื่องพ่อกับแม่ ถ้ามีอะไรที่ฉันพอจะช่วยได้ก็บอกมาเลย”
“ขอบคุณค่ะพี่อาเธอร์ คุณป้าช่วยจัดการให้หมดแล้วค่ะ ทั้งเรื่องขายบ้านและทรัพย์สินของพ่อกับแม่”
ตอนที่ 26 พี่ชายสายรุก NCอาเธอร์ไม่ได้สนใจคำปฏิเสธของเธอเลยแม้แต่น้อย ดวงตาคมกริบของเขายังคงจับจ้องอยู่ที่ส่วนเร้นลับของมุกดารินทร์ที่บัดนี้เปิดเผยต่อสายตา แววตาเต็มไปด้วยไฟปรารถนาที่ลุกโชนจนไม่อาจควบคุมได้ เขาก้มหน้าลงไปใกล้ ๆ เลียกลีบกุหลาบที่เต็มไปด้วยน้ำรักอย่างท่วมท้น“อร๊ายยย!!!!...พี่ขืนใจมุก! มุกจะฟ้องคุณป้า!” มุกดารินทร์ร้องเสียงสั่น ดวงตาเบิกกว้างด้วยความตื่นตระหนก ขณะที่อาเธอร์ยังคงจู่โจมด้วยสัมผัสอันเร่าร้อนที่ทำให้เธอแทบจะควบคุมตัวเองไม่ได้ ก่อนชะงักไปเล็กน้อย และรีบเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าหวานที่บัดนี้เต็มไปด้วยหยาดน้ำตาแห่งความสับสนเขาก้มลงจูบริมฝีปากอิ่มอย่างนุ่มนวลแผ่วเบา พยายามปลอบประโลมให้เด็กสาวสงบลง จากนั้นก็หอมแก้ม เธอเบาๆ เป็นการแสดงความรักและความอ่อนโยน“พี่รักมุกเหลือเกิน เป็นของพี่เถอะนะ” เสียงทุ้มแหบพร่าเอ่ยขึ้นด้วยความรู้สึกที่เอ่อล้นออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจ น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความจริงใจและความปรารถนาอันแรงกล้า จนมุกดารินทร์รู้สึกอ่อนยวบไปทั้งตัว ราวกับว่ากำแพงที่เธอก่อขึ้นมาตลอดกำลังพังทลายลงไปต่อหน้าต่อตา ความรู้สึกรักที่เธอพยายามเก็บงำไว้ตลอดมา บัดนี้ถ
ตอนที่ 25 สอนเสียวให้น้องสาว NCมือหนาเลื่อนลงไปลูบไล้ตามเรียวขาเนียนใต้เนื้อผ้าซาตินบางเบา จากนั้นก็ค่อยๆ ปลดสายเดี่ยวเส้นเล็กๆ บนไหล่ขาวเนียนลงอย่างช้าๆ ทีละข้าง เผยให้เห็นเนินอกอิ่มที่กระเพื่อมขึ้นลงตามแรงหายใจที่ถี่กระชั้นของเธออาเธอร์จูบลงบนเนินอกอย่างแผ่วเบา ก่อนจะค่อยๆ เลื่อนชุดนอนแนบเนื้อ นั้นออกไปทางปลายเท้าอย่างช้าๆหน้าท้องแบบราบเนียนละเอียดทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะสูดดมกลิ่นหอมกรุ่นจากผิวเนื้อ มุกดารินทร์เซ็กซี่ยั่วยวนเกินกว่าที่อาเธอร์จินตนาการเอาไว้ตั้งมากมาย ชายหนุ่มมองสำรวจร่างบอบบางที่เต็มไปด้วยส่วนโค้งเว้าอันน่าหลงใหล สายตาคมไล่สำรวจตั้งแต่ปลายเท้าขึ้นมายังเรียวขาเนียนสวย สะโพกอวบกลมกลึงผายที่รับกับเอวคอดกิ่วได้อย่างลงตัวจากนั้นอาเธอร์ก็ค่อยๆ เอื้อมมือไปด้านหลัง เพื่อปลดบราเซียร์สีครีมที่ยังคงปกปิดเนินอกอิ่มเอาไว้ เมื่อบราเซียร์ถูกปลดออกสำเร็จ หน้าอกอวบอิ่มที่ถูกกดทับมาก็ผงาดขึ้นอย่างอิสระ เป็นทรงสวยงามจนเขาต้องตกตะลึง นมสองเต้าอวบเต่งตึงขนาดฝ่ามือของเขา กำลังชูชันขึ้นท้าทายสายตา หัวนมสีชมพูระเรื่อเล็กจิ๋วแต่แข็งเป็นไต อาเธอร์กลืนน้ำลายลงคอ ความปรารถนาเข้าจู่โจมอย่างรุ
ตอนที่ 24 ไม่เคย ก็ลองซิจ๊ะ NCทั้งสองนั่งโอบกอดกันอยู่นาน ไม่ต่างอะไรกับคู่รักที่เพิ่งเริ่มต้นความสัมพันธ์ใหม่ๆ ไออุ่นจากกายของกันและกันหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวในความเงียบงันที่อบอวลไปด้วยความรู้สึกที่ยากจะบรรยายก่อนที่มุกดารินทร จะเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา แต่แฝงแววตาสงสัย“แล้วไม่ไปห้องพี่แล้วเหรอคะ” อาเธอร์ ยิ้มบางๆ พลางก้มลงหอมแก้มนุ่มของเธอเบาๆ“คืนนี้นอนห้องมุกก่อนก็ได้” เสียงทุ้มแหบพร่าเต็มไปด้วยความอ่อนโยน ดวงตากลมโตของมุกดารินทร์เบิกกว้างขึ้นเล็กน้อย เธอมองหน้าเขาอย่างไม่แน่ใจก่อนจะเอ่ยถาม“หมายความว่าเราจะนอนด้วยกันทุกคืนเลยเหรอคะ” คำถามนั้นแฝงไปด้วยความหวังและความตื่นเต้น อาเธอร์หัวเราะในลำคอเบาๆ พลางกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นอีกนิด“ดีไหมล่ะ...มุกจะได้ไม่เหงาไงครับ...”มุกดารินทร์เงยหน้าขึ้นสบตาคมของเขา ด้วยความสุขที่เอ่อล้นออกมาจนไม่อาจเก็บซ่อนได้ คำพูดของอาเธอร์ราวกับบทเพลงรักที่ขับขานอยู่ในหัวใจของเธอ ความรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยที่ได้รับจากอ้อมกอดของเขา ทำให้เธอรู้ว่านี่คือสิ่งที่เธอโหยหามาตลอด...“พี่จำสมุดเล่มเล็กๆ ของมุกที่เราแย่งกันวันนั้นได้ไหมคะ” มุกดารินทร์เอ่ยถามเ
ตอนที่ 23 เราคงต้องเป็นแฟนกัน“เป็นไงคะ สวยไหม” มุกดารินทร์เอ่ยถามเสียงแผ่ว แต่แฝงความมั่นใจอาเธอร์จ้องมองเธอไม่วางตา ดวงตาคมกริบไล่สำรวจเรือนร่างเย้ายวนตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า“สวยครับ...สวยมากด้วย..พี่คิดว่ามุกจะไม่กล้าใส่ซะแล้วสิ” เสียงของเขาแหบพร่าลงอย่างควบคุมไม่ได้“พี่บอกว่ามันเซ็กซี่ มุกก็เลยอยากใส่...แต่มันไม่โป๊ใช่ไหมคะ” เธอถามย้ำและต้องการความมั่นใจ ก่อนจะยิ้มเขินๆอาเธอร์กลืนน้ำลายลงคออีกครั้ง ความปรารถนาเข้าจู่โจมอย่างรุนแรงจนแทบจะอดใจไม่ไหว“อื้ม...ก็ไม่นะ” เขาตอบสั้นๆ พยายามบังคับเสียงให้เป็นปกติที่สุดมุกดารินทร์เห็นสายตาของเขาที่กำลังจ้องมองเธอราวกับจะกลืนกิน เด็กสาวยิ่งรู้สึกเขินอายมากขึ้นไปอีก“อย่าจ้องแบบนั้นสิคะ มุกอาย” ใบหน้าหวานแดงก่ำไปถึงใบหู ก่อนที่เธอจะกระซิบประโยคสุดท้ายที่ทำให้อาเธอร์แทบคลั่ง“นี่มุกตั้งใจใส่ให้พี่ดูคนเดียวเลยนะคะ” คำพูดนั้นราวกับเปลวไฟที่โหมกระหน่ำใส่เชื้อเพลิง ความปรารถนาในตัวมุกดารินทร์พุ่งทะยานจนถึงขีดสุด อาเธอร์รู้สึกเหมือนเส้นความอดทนของเขากำลังจะขาดสะบั้นลงเต็มที“ถือว่ามุกใส่ให้พี่ดูแล้วนะคะ งั้น...มุกขอไปเปลี่ยนก่อน” เธอพูดพลางทำท
ตอนที่ 22 เซอร์ไพรส์จากน้องสาววันนี้อาเธอร์ยังคงให้สมชายไปรับมุกดารินทร์ที่โรงเรียนในช่วงเย็น ส่วนตัวเขาเองก็ตรงไปยังบ้านของวิศรุตเพื่อนสนิทเพื่อซ้อมดนตรี โดยมีเคลลี่ติดตามไปด้วยไม่ห่างกาย เฉกเช่นช่วงเวลาที่ทั้งคู่เคยเป็นคนรักกันก่อนที่จะเริ่มการซ้อมดนตรีอันหนักหน่วง อาเธอร์ปลีกตัวไปเข้าห้องน้ำ เพื่อจัดการธุระส่วนตัว ทว่า...ไม่นานนักวิศรุตที่ยังคงสงสัยเรื่องราวของเพื่อนว่ากลับไปคบหากับเคลลี่ได้อย่างไร จึงเดินตามอาเธอร์เข้ามาติดๆ ใบหน้าของวิศรุตฉายแววกังวลอย่างเห็นได้ชัด ราวกับมีเรื่องสำคัญบางอย่างที่ต้องการจะพูดคุยกับเพื่อนรักเพียงลำพัง“เฮ้ย! อาเธอร์ เรื่องเคลลี่แกตัดสินใจดีแล้วเหรอวะ” วิศรุตเอ่ยถามเสียงเบา ใบหน้าฉายแววกังวลอย่างชัดเจนอาเธอร์ล้างมือในอ่างน้ำอย่างไม่รีบร้อน พลางตอบกลับด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย“อืม...แกมีไรป่าว”“เปล่าหรอก!!...ไม่มีอะไร ฉันก็แค่สงสัยเฉย ๆ น่ะ” วิศรุตลังเลเล็กน้อย ก่อนจะพูดต่อ“ดูหน้าแกแล้ว ไม่เหมือนคนที่เพิ่งคืนดีกันเลยนี่หว่า มีอะไรหรือเปล่าวะ”“อืม...ก็ไม่มีนะ” อาเธอร์ตอบปัด พยายามเลี่ยงที่จะพูดถึงความรู้สึกที่แท้จริง วิศรุตถอนหายใจ“เฮ่ยเพื่อน!...มีไ
ตอนที่ 21 เธอเท่านั้นที่ฉันแคร์ระหว่างที่อาเธอร์กำลังจะเริ่มต้นเกมรักบทต่อไปกับเคลลี่ เธอก็ขอตัวไปเข้าห้องน้ำ อาเธอร์พลางเอนหลังพิงหัวเตียง หลับตาลงเพื่อรอคอย แต่เพียงไม่นาน เสียงไลน์จากมือถือของเขาก็ดังขึ้นเบา ๆ อาเธอร์หยิบมือถือของตัวเองขึ้นมา ก่อนจะเห็นข้อความที่ปรากฏบนหน้าจอน้องมุก: พี่อาเธอร์ ซ้อมดนตรีเสร็จหรือยังคะอาเธอร์ที่ได้อ่านข้อความของมุกดารินทร์ก็นึกขึ้นได้ว่าต้องกลับไปติวคณิตศาสตร์ให้น้องสาว เขารีบออกไปหากุญแจรถที่วางอยู่บนโต๊ะด้านนอกทันที ความรู้สึกร้อนรนเข้าครอบงำจิตใจก่อนจะรีบพิมพ์ตอบกลับไปอย่างรวดเร็วพี่อาเธอร์: พี่กำลังจะกลับแล้วครับน้องมุก: ขับรถดีๆ นะคะพี่อาเธอร์: คืนนี้จะให้พี่ติวให้หรือเปล่าน้องมุก: ถ้าดึกแล้วก็ไม่เป็นไรค่ะ มุกเป็นห่วงกลัวพรุ่งนี้เช้าพี่จะตื่นไปเรียนไม่ไหวคำว่า 'เป็นห่วง' ของเธอ ทำให้อาเธอร์รู้สึกดี แต่มันก็มาพร้อม ๆ กับความรู้สึกสับสนที่เริ่มก่อตัวขึ้นอีกครั้งพี่อาเธอร์: รอพี่ก่อนนะครับไม่นานนัก สติกเกอร์รูปหัวใจเล็กๆ ก็ถูกส่งกลับมาให้เขา อาเธอร์ยิ้มบางๆ รู้สึกถึงความผูกพันบางอย่างที่ไม่อาจปฏิเสธได้อาเธอร์รีบเดินไปยังห้องน้ำเพื่อจะบ







