LOGINหนึ่งชั่วโมงต่อมา
มุกดารินทร์ที่จัดของและสำรวจห้องนอนเสร็จ ก็มานั่งทอดอารมณ์มองวิวออกไปนอกหน้าต่าง แล้วเสียงเรียกของใครบางคนก็ทำให้เธอต้องตื่นจากภวังค์
“คุณหนูคะ!!” เสียงเคาะประตูเบา ๆ พร้อมเสียงเรียกจากด้านนอก ทำให้มุกดารินทร์รีบตอบรับ
“มาแล้วค่ะ!!!..” เด็กสาวเดินมาเปิดประตูห้องนอนของเธอ
“คุณผู้หญิงให้สมใจมาตามคุณหนูไปทานอาหารเย็นค่ะ” เสียงของแม่บ้านเอ่ยขึ้นพร้อมรอยยิ้มบนใบหน้า
“ขอบคุณค่ะ” มุกดารินทร์ตอบด้วยความนอบน้อม เธอก้าวออกจากห้องนอนเดินตามแม่บ้านที่ชื่อสมใจไป
“นี่ป้าอุ่นเรือนนะจ๊ะหนูมุก เป็นแม่ครัวที่นี่” คุณอิสรีย์แนะนำหญิงสูงวัยให้มุกดารินทร์รู้จัก ป้าอุ่นเรือนแม่ครัวสูงวัยยิ้มรับอย่างอบอุ่น
“สวัสดีค่ะคุณป้า มุกฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ” เด็กสาวยกมือไหว้แล้วแนะนำตัวอย่างนอบน้อม
“โถ...คุณหนูไม่ต้องเรียกคุณก็ได้ค่ะ เรียกแค่ป้าอุ่นเฉย ๆ ก็ได้” ป้าอุ่นเรือนพูดด้วยความเอ็นดู
มุกดารินทร์ใช้เวลาทำความรู้จักกับทุกคนในบ้าน เธอเป็นมิตรกับทุกคนและไม่เคยถือตัวเลยแม้แต่น้อย
มื้อค่ำดำเนินไปในบรรยากาศที่ไม่คุ้นชินสำหรับมุกดารินทร์ เธอรู้สึกประหม่าเล็กน้อยเมื่อต้องนั่งร่วมโต๊ะอาหารกับคุณอิสรีย์และอาเธอร์เป็นครั้งแรก โต๊ะอาหารขนาดใหญ่แต่กลับมีผู้คนนั่งกันอยู่เพียงสามคน คุณอิสรีย์นั่งอยู่หัวโต๊ะ ส่วนลูกชายของเธอนั่งอยู่ตรงข้ามกับมุกดารินทร์ เด็กสาวมองดูอาหารตรงหน้าด้วยความกังวล เธอเป็นเด็กมาจากบ้านนอกที่ไม่ค่อยคุ้นเคยกับอาหารหรู ๆ พวกนี้เลย
อาหารแต่ละจานถูกจัดเอาไว้เป็นอย่างดีสวยงาม จานหลักคือสเต็กที่คุณอิสรีย์บอกว่ามันเป็นเนื้อลูกแกะออสเตรเลียอบสมุนไพร เคียงข้างด้วยซอสไวน์แดงรสเลิศและมันฝรั่งอบโรสแมรี่ที่ส่งกลิ่นหอมอบอวล ถัดมาคือสลัดผักอันนี้มุกดารินทร์พอจะเดาออก แต่น่าตาของมันก็หรูหราน่ากินกว่าพวกที่เธอเคยซื้อตามตลาดนัดทั่ว ๆ ไป
แต่ที่ทำให้มุกดารินทร์รู้สึกประหลาดใจที่สุดก็คือ ปลาช่อนทอดน้ำปลาที่วางอยู่ มันเป็นเมนูที่ถูกใจเธอที่สุดในบรรดาอาหารทั้งหมด สมุนไพรทอดกรอบที่โรยอยู่บนตัวปลาส่งกลิ่นหอมยั่วน้ำลายเพราะมันเป็นของโปรดของเธอ
สมใจตักข้าวให้มุกดารินทร์เพียงคนเดียวเพราะมุกดารินทร์ไม่เลือกที่จะทานสเต็ก แต่คุณอิสรีย์ก็บอกว่าเธอควรจะลองฝึกทานดูบ้าง เด็กสาวจึงพยักหน้ารับ
“อร่อยไหมหนูมุก” คุณอิสรีย์เอ่ยถามขึ้นพร้อมรอยยิ้มอบอุ่น
“ป้าสั่งให้แม่ครัวทำเมนูนี้เป็นพิเศษเลยน้า! น่าจะถูกปากหนูมากกว่าอาหารฝรั่ง” มุกดารินทร์พยักหน้ายิ้มรับแก้มตุ่ย ก่อนจะกลืนอาหารลงคอแล้วพลางบอกหญิงสูงวัย
“อร่อยมากเลยค่ะคุณป้า หนูไม่คิดเลยว่าจะมีเมนูนี้ด้วย”
“แม่หนูเคยบอกป้าไว้ ตอนที่เจอกัน...ว่าหนูน่ะ ชอบทานปลาช่อนทอดน้ำปลา”
“ทานเยอะๆ นะหนู” คุณอิสรีย์บอกย้ำด้วยความใจดี
จากนั้นหญิงสูงวัยก็ชวนคุยเรื่องทั่วไปบนโต๊ะอาหาร และพยายามสร้างความผ่อนคลายเป็นกันเองให้กับมุกดารินทร์ แต่อาเธอร์กลับนั่งเงียบ ดวงตาคมกริบของเขามักจะเหลือบมองมาที่เด็กสาวเป็นครั้งคราว ทำให้มุกดารินทร์รู้สึกเหมือนตัวเองถูกสำรวจ ความรู้สึกประหม่ายิ่งเพิ่มขึ้นทุกครั้งที่สายตาของเขาสบเข้ากับดวงตาของเธอ
“อาเธอร์!!! ตักปลาทอดให้น้องหน่อยสิลูก” คุณอิสรีย์เอ่ยขึ้น ทำลายความเงียบระหว่างลูกชายกับแขกคนใหม่
อาเธอร์ชะงักไปเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธ เขายื่นมือไปตักเมนูที่เด็กสาวโปรดปรานมาวางลงบนจานของมุกดารินทร์อย่างเงียบ ๆ
ตอนที่ 26 พี่ชายสายรุก NCอาเธอร์ไม่ได้สนใจคำปฏิเสธของเธอเลยแม้แต่น้อย ดวงตาคมกริบของเขายังคงจับจ้องอยู่ที่ส่วนเร้นลับของมุกดารินทร์ที่บัดนี้เปิดเผยต่อสายตา แววตาเต็มไปด้วยไฟปรารถนาที่ลุกโชนจนไม่อาจควบคุมได้ เขาก้มหน้าลงไปใกล้ ๆ เลียกลีบกุหลาบที่เต็มไปด้วยน้ำรักอย่างท่วมท้น“อร๊ายยย!!!!...พี่ขืนใจมุก! มุกจะฟ้องคุณป้า!” มุกดารินทร์ร้องเสียงสั่น ดวงตาเบิกกว้างด้วยความตื่นตระหนก ขณะที่อาเธอร์ยังคงจู่โจมด้วยสัมผัสอันเร่าร้อนที่ทำให้เธอแทบจะควบคุมตัวเองไม่ได้ ก่อนชะงักไปเล็กน้อย และรีบเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าหวานที่บัดนี้เต็มไปด้วยหยาดน้ำตาแห่งความสับสนเขาก้มลงจูบริมฝีปากอิ่มอย่างนุ่มนวลแผ่วเบา พยายามปลอบประโลมให้เด็กสาวสงบลง จากนั้นก็หอมแก้ม เธอเบาๆ เป็นการแสดงความรักและความอ่อนโยน“พี่รักมุกเหลือเกิน เป็นของพี่เถอะนะ” เสียงทุ้มแหบพร่าเอ่ยขึ้นด้วยความรู้สึกที่เอ่อล้นออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจ น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความจริงใจและความปรารถนาอันแรงกล้า จนมุกดารินทร์รู้สึกอ่อนยวบไปทั้งตัว ราวกับว่ากำแพงที่เธอก่อขึ้นมาตลอดกำลังพังทลายลงไปต่อหน้าต่อตา ความรู้สึกรักที่เธอพยายามเก็บงำไว้ตลอดมา บัดนี้ถ
ตอนที่ 25 สอนเสียวให้น้องสาว NCมือหนาเลื่อนลงไปลูบไล้ตามเรียวขาเนียนใต้เนื้อผ้าซาตินบางเบา จากนั้นก็ค่อยๆ ปลดสายเดี่ยวเส้นเล็กๆ บนไหล่ขาวเนียนลงอย่างช้าๆ ทีละข้าง เผยให้เห็นเนินอกอิ่มที่กระเพื่อมขึ้นลงตามแรงหายใจที่ถี่กระชั้นของเธออาเธอร์จูบลงบนเนินอกอย่างแผ่วเบา ก่อนจะค่อยๆ เลื่อนชุดนอนแนบเนื้อ นั้นออกไปทางปลายเท้าอย่างช้าๆหน้าท้องแบบราบเนียนละเอียดทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะสูดดมกลิ่นหอมกรุ่นจากผิวเนื้อ มุกดารินทร์เซ็กซี่ยั่วยวนเกินกว่าที่อาเธอร์จินตนาการเอาไว้ตั้งมากมาย ชายหนุ่มมองสำรวจร่างบอบบางที่เต็มไปด้วยส่วนโค้งเว้าอันน่าหลงใหล สายตาคมไล่สำรวจตั้งแต่ปลายเท้าขึ้นมายังเรียวขาเนียนสวย สะโพกอวบกลมกลึงผายที่รับกับเอวคอดกิ่วได้อย่างลงตัวจากนั้นอาเธอร์ก็ค่อยๆ เอื้อมมือไปด้านหลัง เพื่อปลดบราเซียร์สีครีมที่ยังคงปกปิดเนินอกอิ่มเอาไว้ เมื่อบราเซียร์ถูกปลดออกสำเร็จ หน้าอกอวบอิ่มที่ถูกกดทับมาก็ผงาดขึ้นอย่างอิสระ เป็นทรงสวยงามจนเขาต้องตกตะลึง นมสองเต้าอวบเต่งตึงขนาดฝ่ามือของเขา กำลังชูชันขึ้นท้าทายสายตา หัวนมสีชมพูระเรื่อเล็กจิ๋วแต่แข็งเป็นไต อาเธอร์กลืนน้ำลายลงคอ ความปรารถนาเข้าจู่โจมอย่างรุ
ตอนที่ 24 ไม่เคย ก็ลองซิจ๊ะ NCทั้งสองนั่งโอบกอดกันอยู่นาน ไม่ต่างอะไรกับคู่รักที่เพิ่งเริ่มต้นความสัมพันธ์ใหม่ๆ ไออุ่นจากกายของกันและกันหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวในความเงียบงันที่อบอวลไปด้วยความรู้สึกที่ยากจะบรรยายก่อนที่มุกดารินทร จะเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา แต่แฝงแววตาสงสัย“แล้วไม่ไปห้องพี่แล้วเหรอคะ” อาเธอร์ ยิ้มบางๆ พลางก้มลงหอมแก้มนุ่มของเธอเบาๆ“คืนนี้นอนห้องมุกก่อนก็ได้” เสียงทุ้มแหบพร่าเต็มไปด้วยความอ่อนโยน ดวงตากลมโตของมุกดารินทร์เบิกกว้างขึ้นเล็กน้อย เธอมองหน้าเขาอย่างไม่แน่ใจก่อนจะเอ่ยถาม“หมายความว่าเราจะนอนด้วยกันทุกคืนเลยเหรอคะ” คำถามนั้นแฝงไปด้วยความหวังและความตื่นเต้น อาเธอร์หัวเราะในลำคอเบาๆ พลางกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นอีกนิด“ดีไหมล่ะ...มุกจะได้ไม่เหงาไงครับ...”มุกดารินทร์เงยหน้าขึ้นสบตาคมของเขา ด้วยความสุขที่เอ่อล้นออกมาจนไม่อาจเก็บซ่อนได้ คำพูดของอาเธอร์ราวกับบทเพลงรักที่ขับขานอยู่ในหัวใจของเธอ ความรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยที่ได้รับจากอ้อมกอดของเขา ทำให้เธอรู้ว่านี่คือสิ่งที่เธอโหยหามาตลอด...“พี่จำสมุดเล่มเล็กๆ ของมุกที่เราแย่งกันวันนั้นได้ไหมคะ” มุกดารินทร์เอ่ยถามเ
ตอนที่ 23 เราคงต้องเป็นแฟนกัน“เป็นไงคะ สวยไหม” มุกดารินทร์เอ่ยถามเสียงแผ่ว แต่แฝงความมั่นใจอาเธอร์จ้องมองเธอไม่วางตา ดวงตาคมกริบไล่สำรวจเรือนร่างเย้ายวนตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า“สวยครับ...สวยมากด้วย..พี่คิดว่ามุกจะไม่กล้าใส่ซะแล้วสิ” เสียงของเขาแหบพร่าลงอย่างควบคุมไม่ได้“พี่บอกว่ามันเซ็กซี่ มุกก็เลยอยากใส่...แต่มันไม่โป๊ใช่ไหมคะ” เธอถามย้ำและต้องการความมั่นใจ ก่อนจะยิ้มเขินๆอาเธอร์กลืนน้ำลายลงคออีกครั้ง ความปรารถนาเข้าจู่โจมอย่างรุนแรงจนแทบจะอดใจไม่ไหว“อื้ม...ก็ไม่นะ” เขาตอบสั้นๆ พยายามบังคับเสียงให้เป็นปกติที่สุดมุกดารินทร์เห็นสายตาของเขาที่กำลังจ้องมองเธอราวกับจะกลืนกิน เด็กสาวยิ่งรู้สึกเขินอายมากขึ้นไปอีก“อย่าจ้องแบบนั้นสิคะ มุกอาย” ใบหน้าหวานแดงก่ำไปถึงใบหู ก่อนที่เธอจะกระซิบประโยคสุดท้ายที่ทำให้อาเธอร์แทบคลั่ง“นี่มุกตั้งใจใส่ให้พี่ดูคนเดียวเลยนะคะ” คำพูดนั้นราวกับเปลวไฟที่โหมกระหน่ำใส่เชื้อเพลิง ความปรารถนาในตัวมุกดารินทร์พุ่งทะยานจนถึงขีดสุด อาเธอร์รู้สึกเหมือนเส้นความอดทนของเขากำลังจะขาดสะบั้นลงเต็มที“ถือว่ามุกใส่ให้พี่ดูแล้วนะคะ งั้น...มุกขอไปเปลี่ยนก่อน” เธอพูดพลางทำท
ตอนที่ 22 เซอร์ไพรส์จากน้องสาววันนี้อาเธอร์ยังคงให้สมชายไปรับมุกดารินทร์ที่โรงเรียนในช่วงเย็น ส่วนตัวเขาเองก็ตรงไปยังบ้านของวิศรุตเพื่อนสนิทเพื่อซ้อมดนตรี โดยมีเคลลี่ติดตามไปด้วยไม่ห่างกาย เฉกเช่นช่วงเวลาที่ทั้งคู่เคยเป็นคนรักกันก่อนที่จะเริ่มการซ้อมดนตรีอันหนักหน่วง อาเธอร์ปลีกตัวไปเข้าห้องน้ำ เพื่อจัดการธุระส่วนตัว ทว่า...ไม่นานนักวิศรุตที่ยังคงสงสัยเรื่องราวของเพื่อนว่ากลับไปคบหากับเคลลี่ได้อย่างไร จึงเดินตามอาเธอร์เข้ามาติดๆ ใบหน้าของวิศรุตฉายแววกังวลอย่างเห็นได้ชัด ราวกับมีเรื่องสำคัญบางอย่างที่ต้องการจะพูดคุยกับเพื่อนรักเพียงลำพัง“เฮ้ย! อาเธอร์ เรื่องเคลลี่แกตัดสินใจดีแล้วเหรอวะ” วิศรุตเอ่ยถามเสียงเบา ใบหน้าฉายแววกังวลอย่างชัดเจนอาเธอร์ล้างมือในอ่างน้ำอย่างไม่รีบร้อน พลางตอบกลับด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย“อืม...แกมีไรป่าว”“เปล่าหรอก!!...ไม่มีอะไร ฉันก็แค่สงสัยเฉย ๆ น่ะ” วิศรุตลังเลเล็กน้อย ก่อนจะพูดต่อ“ดูหน้าแกแล้ว ไม่เหมือนคนที่เพิ่งคืนดีกันเลยนี่หว่า มีอะไรหรือเปล่าวะ”“อืม...ก็ไม่มีนะ” อาเธอร์ตอบปัด พยายามเลี่ยงที่จะพูดถึงความรู้สึกที่แท้จริง วิศรุตถอนหายใจ“เฮ่ยเพื่อน!...มีไ
ตอนที่ 21 เธอเท่านั้นที่ฉันแคร์ระหว่างที่อาเธอร์กำลังจะเริ่มต้นเกมรักบทต่อไปกับเคลลี่ เธอก็ขอตัวไปเข้าห้องน้ำ อาเธอร์พลางเอนหลังพิงหัวเตียง หลับตาลงเพื่อรอคอย แต่เพียงไม่นาน เสียงไลน์จากมือถือของเขาก็ดังขึ้นเบา ๆ อาเธอร์หยิบมือถือของตัวเองขึ้นมา ก่อนจะเห็นข้อความที่ปรากฏบนหน้าจอน้องมุก: พี่อาเธอร์ ซ้อมดนตรีเสร็จหรือยังคะอาเธอร์ที่ได้อ่านข้อความของมุกดารินทร์ก็นึกขึ้นได้ว่าต้องกลับไปติวคณิตศาสตร์ให้น้องสาว เขารีบออกไปหากุญแจรถที่วางอยู่บนโต๊ะด้านนอกทันที ความรู้สึกร้อนรนเข้าครอบงำจิตใจก่อนจะรีบพิมพ์ตอบกลับไปอย่างรวดเร็วพี่อาเธอร์: พี่กำลังจะกลับแล้วครับน้องมุก: ขับรถดีๆ นะคะพี่อาเธอร์: คืนนี้จะให้พี่ติวให้หรือเปล่าน้องมุก: ถ้าดึกแล้วก็ไม่เป็นไรค่ะ มุกเป็นห่วงกลัวพรุ่งนี้เช้าพี่จะตื่นไปเรียนไม่ไหวคำว่า 'เป็นห่วง' ของเธอ ทำให้อาเธอร์รู้สึกดี แต่มันก็มาพร้อม ๆ กับความรู้สึกสับสนที่เริ่มก่อตัวขึ้นอีกครั้งพี่อาเธอร์: รอพี่ก่อนนะครับไม่นานนัก สติกเกอร์รูปหัวใจเล็กๆ ก็ถูกส่งกลับมาให้เขา อาเธอร์ยิ้มบางๆ รู้สึกถึงความผูกพันบางอย่างที่ไม่อาจปฏิเสธได้อาเธอร์รีบเดินไปยังห้องน้ำเพื่อจะบ







