บทที่ 10 ใครกล้าว่าท่านโง่งม (2/4)

            “เอ่ยถึงน้องเจ้า ซีเยว่นี่ช่างซุกซนจนน่าเหนื่อยใจ อย่างไรเจ้าช่วยกล่าวตักเตือนให้นางซุกซนน้อยลงบ้าง”

            “น้องเล็กที่สดใสร่าเริง สร้างรอยยิ้มให้พวกเรา ข้าชอบที่นางเป็นเช่นนี้เจ้าค่ะ”

            “นั่นสิท่านแม่ ข้าเห็นด้วยกับลู่เสียน” พี่ใหญ่กล่าวเสริม แต่ดูเหมือนมารดาจะไม่สนใจตนและบิดา

            “เจ้านี่ก็อีกคน ตามใจน้องเช่นเดียวกับพี่ชายและบิดา พวกเจ้ารู้หรือไม่กำลังจะทำให้น้องกลายเป็นสาวเทื้อ บุรุษเรือนไหนจะอยากได้สตรีเช่นนางไปเป็นฮูหยินบ้าง หากนางแต่งออกไปไม่ได้ พวกเจ้าทุกคนต้องช่วยกันเลี้ยงดูนาง”

            “ข้ายินดี” ทั้งบิดาและพี่ใหญ่ต่างตอบรับด้วยสีหน้ายินดี

            “ท่านแม่อย่าได้กังวล น้องเล็กน่ารัก น่าเอ