เข้าสู่ระบบฟ้าลันดาเดินลงมาจากห้องนอนด้วยชุดนอนกระโปรงสายเดี่ยวสีขาว ผมยาวสีดำยาวยุ่งเหยิง
ร่างเล็กเดินก้มหน้างุด ไม่กล้ามองหน้าเวหา ใบหน้าเรียวก้มเสียจนคางแนบชิดอกมองเห็นแต่เท้าตัวเอง ก่อนจะนั่งลงข้างวาคิน ตอนนี้เหมือนนักโทษทั้งสองคนกำลังถูกผู้พิพากษาพิจารณาคดี “ถ้ายังดื้อ จะได้รู้ว่าฉันจะทำโทษยังไง มึงด้วยวาคิน ลันดาโตแล้วเลิกตามใจในเรื่องผิด ๆ เสียที” เวหาเหมือนเป็นประมุขของบ้านที่ทุกคนต้องเชื่อฟัง วาคินกับฟ้าลันดาต่างคนต่างมองข้าวต้มหมูสับที่ส่งกลิ่นหอมเรียกน้ำลายในชามของตัวเอง รู้สึกว่าเม็ดข้าวช่างเรียงตัวสวยงามเหลือเกิน ฟ้าลันดาเรียนโรงเรียนอินเตอร์มาตั้งแต่เด็กจนจบเกรด 6 ก่อนที่สาวน้อยจะย้ายมาเรียนโรงเรียนหญิงล้วนคอนแวนต์ เด็กสาวเรียนพิเศษตามตารางที่เวหาคิดว่าดีสำหรับเธอไม่ว่าจะเป็นบัลเลต์ ยิมนาสติก ว่ายน้ำ โตขึ้นหน่อยก็เรียนเทควันโด ตีกอล์ฟเพื่อที่จะได้ออกรอบกับพี่ชาย ซึ่งกีฬาล่าสุดเธอพึ่งเริ่มเรียนได้ไม่นาน คุณครูคือคนหน้าดุตรงหน้านั่นละ “ทำไมถึงไม่กินข้าวเช้า” ฟ้าลันดาก้มหน้ามองช้อนกระเบื้องสีขาวในชามข้าวต้มที่พ่อบ้านยกมาให้ ยิ่งฟ้าลันดาเงียบ ยิ่งทำให้เวหาควบคุมตัวเองไม่อยู่ พอเขาดุก็ก้มหน้าแล้วบีบน้ำตาเพราะรู้ว่าเขาจะใจอ่อน “อาทิตย์หน้าใช่ไหมวะที่มีประชุมจะได้เตรียมตัว ลันดากินข้าวได้แล้ว” วาคินเอามือแตะแขนน้องให้กินข้าวพร้อมขยิบตาให้ หลังจากที่คุยกับคนเป็นพี่ชาย วาคินก็หันมาพูดกับคนเป็นน้องสาวข้างๆ “ถ้ายังไม่รู้จักดูแลตัวเองแบบนี้ ก็เรียนโฮมสคูลไป” พอได้ยินเวหาพูดออกมา ฟ้าลันดาที่นิ่งเงียบอยู่ก่อนหน้า ปากเล็กพลันเม้มแน่นพลางส่ายหน้าไปมาทันที เรื่องนี้วาคินไม่ค่อยเห็นด้วยกับคนเป็นพี่ชายนัก เพราะฟ้าลันดาต้องอยากเรียนมหาวิทยาลัยวิทยาลัยหลักสูตรปกติอยู่แล้ว และสาขาที่สาวน้อยอยากเรียนเขาก็รู้ดี วาคินเริ่มที่จะเคร่งเครียดกับเรื่องนี้ เขาคิดว่ามันต้องมีปัญหาแน่นอน เวหาเหมือนมันจะติดต่ออาจารย์ชาวต่างชาติเพื่อให้มาสอนฟ้าลันดาแล้วมั้ง เป็นหลักสูตรโฮมสคูลของประเทศอังกฤษ นี่มันจะเลี้ยงน้องเหมือนนกน้อยในกรงทองหรืออย่างไร ที่ต้องเกาะกิ่งไม้อยู่แค่ในกรง แล้วไม่สามารถออกมาบินข้างนอกได้ ต้องรอคอยแค่อาหารจากมันเป็นคนป้อน “ลันดาจะไม่ทำอีก” ฟ้าลันดาพูดออกมาเสียงเบาราวกระซิบ เธอก้มหน้าพลางหลบตาเพราะรู้ว่าตอนนี้เวหากำลังจ้องมองตัวเองอยู่ ชายหนุ่มเพียงแค่นั่งนิ่งจ้องมองดูใบหน้าเล็กทำหน้าเศร้า อ่อนไหวง่าย เจอเขาดุนิดหน่อยทำเหมือนว่าเขาทำร้ายจิตใจเธอหนักหนา วาคินเริ่มจะนั่งไม่ติดเหมือนเขานั่งอยู่กลางกองไฟ นี่ก็น้องสาวของเขาที่เลี้ยงดูเองมากับมือ สอนว่ายน้ำถึงจะครั้งเดียว แล้วไอ้คนตรงหน้าจัดการสอนเองจนว่ายเก่งก็ตามที ตอนสอนการบ้านถึงเขาจะนอนเล่นเกมส์ดูน้องทำการบ้านก็เถอะ จากนั้นก็ทำการบ้านให้น้องเองแม่งไปเลย จนเวหามันมาสอนเองพอเป็นเวหา ฟ้าลันดาก็ดูเป็นเด็กดีว่าง่าย บอกให้ไปซ้ายก็พร้อมที่จะไป ไม่มีอาการงอแง “หลังจากนี้ ลันดาจะกินข้าวให้ตรงเวลา ลันดาอยากเรียนหลักสูตรปกติเหมือนเพื่อน ลันดาไม่อยากเรียนไฮสคูลค่ะ” แต่คนตัวโตก็ยังนิ่งเงียบ “เวหา... มึงจะทำอย่างนั้นได้ไงวะ ไอ้พี่มึง... มึงไม่มีเวลาเดี๋ยวกูคอยไปรับไปส่งให้ ใครมันมายุ่งกับลันดา กูจะจัดการมันให้หมด” เวหามองฟ้าลันดา ที่ตอนนี้ตักข้าวต้มเข้าปากเหมือนถูกบังคับด้วยใบหน้าคับข้องหมองใจ ก่อนที่เวหาจะหันมามองน้องชายตัวเอง ที่มันยื่นมือไปลูบหลังเล็กของฟ้าลันดา เวหามองมือวาคินนิ่ง สายตาคมดุราบเรียบส่งให้ วาคินชะงักมือแล้วค่อยๆลดมือตัวเองลงอย่างช้าๆ “งั้น... งั้น… พี่มึง วาคินจะเข้าไปช่วยงานพี่มึงที่บริษัทดีไหมล่ะ พร้อมไปรับไปส่งน้องที่มหาวิทยาลัย” เวหาที่จ้องร่างเล็กนิ่ง ตั้งแต่ฟ้าลันดาเบียดร่างเข้ามาใกล้เขา วาคินรู้สึกหายใจหายคอลำบาก สักวันพี่มันจะไม่ไปเผาร้านสักของเขาใช่ไหมวะ อารมณ์พี่ยิ่งแปรปรวน วาคินจึงฝืนยิ้มโดยที่ไม่กล้าขยับตัวเป็นห่วงน้องก็เป็นห่วงอยู่หรอก แต่ร้านสักของเขานั้นก็เป็นสิ่งที่รักที่สุด ต้องรักษาไว้ยิ่งชีพ เผื่อวันดีคืนดีเวหาเกิดโมโหขึ้นมา ให้คนของมันไปเผาร้านสักของเขาเข้า เมื่อไม่ได้ยินคำตอบของเวหา ฟ้าลันดาเริ่มที่จะกระวนกระวายใจกลัวว่าคุณเวหาจะไม่ให้เรียนสาขาที่เธออยากเรียน ร่างเล็กจึงไม่กล้าขยับตัว วาคินจ้องพี่ชายตัวเองทีแล้วหันมามองฟ้าลันดาที เขาควรจะออกจากที่ตรงนี้ใช่หรือไม่ แต่เวหามันไม่ได้สนใจสิ่งที่เขาพูดเลย “กินข้าวให้ตรงเวลา ดูแลตัวเองให้ดี” ฟ้าลันดาพยายามกลืนข้าวต้มอย่างยากลำบากช้าๆ ในเมื่อเวหาเป็นคนดูแลค่าใช้จ่ายของฟ้าลันดา ถ้าเขาไม่อนุญาตแล้วเธอจะทำอย่างไรดี คิ้วเรียวสวยขมวดเป็นปม ด้วยใบหน้าเคร่งเครียด ฟ้าลันดาทานข้าวต้มไปกว่าครึ่งชาม เวหายกแก้วน้ำขึ้นดื่มก่อนที่จะพูดว่า “ทุกเดือนมีประชุมผู้ถือหุ้น เข้าด้วย” เวหาลุกขึ้นแล้วพูดกับน้องชาย “อย่าให้ฉันรู้ว่าอดมื้อเช้าอีก” ฟ้าลันดาขานรับเสียงเบา ถึงเขาจะไม่ได้พูดเรื่องโฮมสคูลต่อ แต่ฟ้าลันดาก็ไม่กล้าที่จะบอกเขา เรื่องต้องไปรายงานตัวในวันหยุดที่จะถึงนี้ เธอคิดว่าจะจัดการให้เสร็จเรียบร้อย แล้วค่อยเข้าไปคุยกับเขาทีหลังคงไม่เป็นอะไรหรอก &&&&&&& เอาตอนใหม่มาฝากแล้วนะคะ ขอให้มีความสุขในการอัพนะคะ เหนื่อยแบบตะโกน????????????เสียดายทั้งเงินที่จ่ายไปเสียดายทั้งเวลาที่เสียไป การตรวจงานแล้วแก้งานเกือบ 80% เนี่ยมันท้อมากอีกมุมหนึ่งตอนนี้เวหานั่งอยู่คนเดียวบนชั้น 2 โซนวีไอพี เมื่อทุกคนไปจนหมด เหลือเขานั่งอยู่คนเดียวพร้อมแก้วไวน์ที่แหว่งไปมาในมือเวหานั่งในมุมที่มองเห็นวิวข้างล่างอย่างชัดเจน เวหามองร่างเล็กอยู่ในชุดราตรีสีดำที่เน้นทรวดทรงอวบอิ่มในส่วนที่ผู้หญิงควรจะมี ยิ่งตอนที่เธอโน้มตัวก้มลง หน้าอกขาวอวบอิ่มนั้นแทบทะลักออกมาภาพตรงหน้ายิ่งทำให้เวหารู้สึกไม่ชอบใจ ชุดที่ร่างเล็กในเลือกใส่มันในวันนี้ มือหนาบีบแก้วไวท์ในมือแน่นจนมันเกือบแตกชุดนี้มันแค่เศษผ้าถึงจะถูก ด้านหลังก็แหวกลงจนเกือบถึงก้นเล็กกลมคลึงนั้น เดือนเดียวเปลี่ยนไปมากจนเขาตกใจ ทั้งการแต่งตัว รูปร่าง หน้าตา เหมือนโตเป็นสาวสะพรั่งขึ้นเต็มตัว พอแต่งตัวแบบนี้ยิ่งดึงดูดสายตาของเพศผู้ในคืนนี้เสียเหลือเกินแต่ตอนนี้เวหาเริ่มที่จะนั่งไม่ติด เมื่อมีผู้ชายมาตกหลุมพรางเสน่ห์ของเธอให้เข้าแล้ว ผู้ชายคนนั้นมันมองยัยเด็กดื้อตาเป็นมัน เหมือนจะอยากจับเธอกลืนกินเสียตรงนั้น ภาพตรงหน้ายิ่งทำให้เวหาเกิดอารมณ์หึงหวงขึ้นมา จนเขาอยากลงไปจับทั้งคู่แยกจากกันเสียตอนนี้ แล้วอุ้มยัยตัวเล็กกลับไปอยู่ในพื้นที่ของเขา“เสน่ห์แรงไม่เบาเลยนะ ฟ้าลันดา”“เจอกันอีกที น้องลัน
และแล้วเรื่องที่เหนือความคาดหมายก็เกิดขึ้น เมื่อมีคนพยายามจะเข้าหาฟ้าลันดาและทำร้ายเธอ ดีที่ณิราดึงแขนเพื่อนหลบได้ทัน รถที่จะชนเลยแค่เฉียดไป ขณะนั้นอเล็กซ์อยู่ในที่เกิดเหตุเพราะเป็นวันพักของการ์ดที่ดูแลฟ้าลันดา“แล้วตามเจอหรือยังว่าคนที่จะทำร้ายฟ้าลันดาเป็นคนของใคร”“เหมืิอนจะเป็นป้ายทะเบียนเถื่อนครับ” อเล็กซ์ก้มหน้าตอบกลับคนเป็นเจ้านาย“แต่เรื่องเกิดเรื่องขึ้นไล่เลี่ยกันกับคดีคุณพิสุทธิ์ พร้อมทั้งที่พูลวิลล่าถูกก่อกวน ผมว่าคนบงการต้องเป็นคนเดียวกัน”คนร้ายดูจงจงเหมือนคนร้ายเจาะจงเล่นงานคนใกล้ตัวเขา หรือมันอาจแค่หว่านแหหาปลา แต่ถ้ามันรู้ว่าฟ้าลันดาสำคัญกับเขามากแค่ไหน เวหากลัวว่ามันจะไม่วางมือแค่นั้น ครั้งถัดไปมันอาจรุนแรงขึ้นกว่าเดิม เขาจึงอยากให้เธออยู่ห่างจากเขาชั่วคราวแต่ทว่าเวหากลับหารู้ไม่ว่ายิ่งเขาอยู่ห่างกับฟ้าลันดา ตัวเขาเองต่างหากที่ทนไม่ได้ แล้วสุดท้ายเป็นตัวเขาเองที่ดึงเธอกลับมาให้อยู่ในสายตาเหมือนเดิมตั้งแต่เหตุการณ์วันนั้นวาคินก็กลับบ้านเกือบทุกวัน ไม่กล้าปล่อยให้ฟ้าลันดานอนคนเดียว ส่วนณิราก็มานอนด้วยเกือบทุกวันเช่นกัน“โปรดมันสวยจริงหรอ ลันดารู้สึกเหมือนตัวเองไม่ได้ใส
“ไม่เอานะ ลันดาไม่เอาด้วยหรอก” ฟ้าลันดาถอยหนีจากชุดชั้นในที่แสนวาบวิวนั้น เพียงคิดภาพที่เธอใส่แล้ว ขนที่ตัวเธอก็พร้อมกันลุกเกลียวขึ้นมา“เลิกใส่ชุดชั้นในสปอร์ตบราพวกนั้น แล้วเปลี่ยนมาใส่ดันทรงให้อกสวย หรือไม่ก็ปีกนก กางเกงในสีเนื้อ ดำ เพื่อเสริมสร้างบุคลิกภาพให้เกิดความมั่นใจในตัวเอง ไม่ใช่ลายกาตูนน่ารักพวกนั้น” ณิราพูดร่ายยาวไม่หยุดนึกว่าเพื่อนตัวเอง ยังยืนฟังเธอบ่น แต่ความจริงแล้ว ตอนนี้ฟ้าลันดารีบชิ่งหนีไปนั่งที่ม้านั่งรอที่หน้าร้านแล้วตอนนี้ฟ้าโปรด หรือณิรา สาวน้อยลูกครึ่งไทย-ฝรั่งเศส แต่มีเสี้ยวจีนจากตาที่เป็นคนจีน ณิราเป็นเพื่อนสนิทตั้งแต่วัยเด็กของฟ้าลันดา ณิราจะดูโตเป็นสาวเต็มตัวมากกว่าฟ้าลันดา ด้วยมีบิดาที่เป็นชาวต่างชาติ ยิ่งตอนที่ขึ้นมัธยมปลายณิรายังไปเรียนต่อที่ฝรั่งเศส จึงได้ใช้ชีวิตอย่างเต็มที่ด้วยความลงตัวของ 3 เชื้อชาติในตัว ณิราจึงเรียกสายตาให้คนมองตามเพราะความสวย น่ารัก และยังได้เค้าโครงใบหน้าที่คล้ายคลึงบิดามาอีกทุกอย่างในตัวณิราจึงคือความลงตัวถึงทั้งคู่จะแยกกันไปเรียนตอนขึ้นมัธยมปลาย ณิราย้ายไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ พอจบมัธยมปลายหญิงสาวก็กลับมาต่อที่ไทย ส่วนฟ้าลั
อนาคินทร์พูลวิลล่าพึ่งเปิดให้บริการอย่างสมบูรณ์เมื่อตอนต้นปี นักท่องเที่ยวทั้งในและต่างประเทศ ต่างพากันยกเลิกที่พักที่มีการจองล่วงหน้าเกือบครึ่งปีกันเกือบหมด ทั้งที่ก่อนหน้านี้ถูกจองล่วงหน้าคึ่งปี“เจ้านายครับ เรื่องคุณพิสุทธิ์เหมือนมีเงื่อนงำ”พิสุทธิ์คือเจ้าของที่ดินที่ติดกับอนาคินทร์ เขาเดือดร้อนเรื่องเงินเลยมีการเอาที่ดินแปลงนั้นมาจำนองกับเขา แต่หลังจากได้เงินกลับไปเขาดันถูกพบเป็นศพถึงแม้เวหาจะอยากได้ที่ดินแปลงนั้น แต่ถ้าเจ้าของเขายังไม่พร้อมที่จะขาย ชายหนุ่มก็ไม่คิดที่จะตอแย“เรื่องคุณแคลวิล ตอนนี้ทางดีเอสไอกำลังสืบสวนพยานหลักฐาน แต่ก็ไม่พบข้อน่าสงสัยจากคู่ค้าทางธุรกิจของคุณแคลวิลครับ ทางดีเอสไอให้ข้อมูลว่า คุณแคลวิลไม่ได้มีศัตรูที่ไหนครับ การตายของคุณมิเชล อาจเกิดจากคู่แข่งที่ขัดผลประโยชน์ของอนาคินทร์ครับ” เวหาก็ยังนิ่งเงียบฟังอเล็กซ์รายงานในเรื่องคดีของแคลวิลต่อไปทั้งที่ก่อนหน้า หลังจากกลับจากกรุงเทพ ชายหนุ่มนั่งพิงพนักโซฟาหลับตานิ่งคล้ายคนนอนหลับ แต่ความเป็นจริงเขากำลังเรียบเรียงปัญหาที่จู่โจมมเข้ามาตอนนี้ตอนนี้อนาคินทร์กำลังจะถูกโจมตีเพิ่มขึ้น จากข่าวการตายของลูกชายและภรรย
มันจึงเป็นปมความเจ็บปวดที่ฝังในใจว่า ถ้าเธอเป็นหมอเธอคงจะช่วยเหลือพวกเขาไว้ได้ ที่ผ่านมาเธอสูญเสียคนในสายเลือดที่เธอรักไปจนหมด ตอนนี้ฟ้าลันดามีเวหากับวาคินเพียงสองคนที่หญิงสาวคิดว่าพวกเขาคือคนในครอบครัวเธอฟ้าลันดาไม่อยากที่จะเสียใครไปอีกแล้ว ยิ่งเป็นพี่ชายคนโต ฟ้าลันดาคงจะทนความเจ็บปวดไม่ไหวแน่นอน“ไม่เอาแบบนี้ ลันดาอยากให้คุณเวหาอยู่ใกล้ๆ ลันดาเหมือนเดิม”ในความรู้สึก คนตรงหน้ากำลังจะถอยห่างจากเธอ ฟ้าลันดาจึงรู้สึกหวาดกลัวที่จะไม่มีเขาอยู่ใกล้ๆ เหมือนเดิมวาคินกำลังจะก้าวขาออกจากบ้านไปแต่เจอสายตาของพี่ชายส่งมา บอกเป็นนัย ๆ ว่าถ้าเขากล้าก้าวขาออกจากบ้านตอนนี้โดยที่ยังไม่ได้รับอนุญาต รับรองว่าสิ่งที่ตามมานั้น…เพียงแค่คิดถึงตรงนี้วาคินก็ อบกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ตอนนี้เขาจึงยืนอยู่หน้าห้องทำงานไม่กล้าเข้าไป“เข้ามา... จะแอบฟังอีกนานไหม” คนเป็นน้องชายนั้นสะดุ้ง จนแทบอุทานเสียงดังออกไป เมื่อได้ยินน้ำเสียงพี่ชายเหมือนพูดกับตัวเอง ทว่าวาคินยังคงไม่ขยับตัว“ถ้ามึงยังไม่เข้ามานะวาคินร้านสักทั้งหมดของมึง ภายในวันพรุ่งนี้จะ...” วาคินพรวดพราดเปิดประตูเข้ามาอย่างเร็วเท่าที่เขาจะทำได้ เขารู
“ลันดารู้ว่าตัวเองผิด ลันดาขอโทษ จะ... จะไม่ทำแบบนี้อีก”เสียงสบถออกมาของเวหา ทำให้ฟ้าลันดาสะดุ้งจนแทบร้องไห้ออกมาให้มันได้อย่างนี้สิเวหาไม่รู้ว่าฟ้าลันดาจะรายงานตัววันนี้ เขาจึงให้คนของเขาที่คอยเฝ้าฟ้าลันดาพักทั้งหมด กว่าอเล็กซ์จะย้อนกลับมากรุงเทพ ก็จับต้นชนปลายเกือบไม่ถูก ตอนนั้นเขารู้สึกเป็นห่วงเธอมากเมื่อหญิงสาวไม่อยู่ในสายตาเขา กลัวไปหมดกลัวเธอได้รับอันตราย“เก่งขึ้นเยอะเลยนะ กล้าที่จะทำอะไรเองโดยที่ไม่ต้องปรึกษาฉัน แจ้งให้ฉันทราบ”ชายหนุ่มลุกขึ้นจากที่นั่งของตัวเอง ก่อนที่จะโถมตัวไปใกล้ร่างเล็ก ฟ้าลันดาตกใจแทบกรีดร้องออกมาแต่เวหากลับยกท่อนแขนทั้งสองข้างยันพนักโซฟาไว้ โดยที่ไม่ให้ตัวเองทับเธอไปทั้งร่างแต่กลับกักขังเธอให้อยู่ภายใต้การควบคุมของเขาแทน“ไม่ใช่แบบนั้นนะคะ” ฟ้าลันดาตัวสั่นแทบจะร้องไห้ออกมา เพราะตั้งแต่ย้ายเขามาอยู่ที่อนาคินทร์ เธอไม่เคยทำให้เธอเห็นเขาในมุมนี้มาก่อนในเมื่ออยากปีกกล้าขาแข็ง เขาก็จะปล่อยเธอไปลองใช้ชีวิตตามที่ใจเธอต้องการ“กล้าที่จะตัดสินใจอะไรเอง คงอยากโตเป็นผู้ใหญ่แล้วสินะ” เวหารู้สึกเจ็บที่หัวใจตัวเอง เมื่อรู้ว่าเขาคงไม่สำคัญมากพอ ที่ฟ้าลันดาจะคิดถ







