Novels by Larina

"เอามัน.. เข้า.. มาในตัวหนู.. อยากได้แรง.. อีก.."ร่างเล็กกายใจหอบถี่เด้งเอวสู้มือหนาไม่หยุด อยากให้เขาสอดท่อนลำเข้ามาในตัวเธอ เจ้าสมุทรเงยหน้าขึ้นมองเขาถอดเสื้อคลุมออาบน้ำออก แล้วโยนทิ้งมันไปอีกทาง"เราจะมีความสุขกัน.. ถ้าเจ็บบอก" ใบหน้าเล็กนอนหายใจรวยริน พร้อมทั้งบิดตัวไปมาเพราะความต้องการที่ตีตื้นขึ้นมาในตัวเธอ มือเรียวสวยลูบไล้ตัวเองทั้งตัว เพราะความต้องการอยากปลดปล่อยเจ้าสมุทรมองภาพประติมากรรมตรงหน้าด้วยความตะลึงงัน ในความงามอย่างไร้ที่ติของเธอ แถมด้วยเสน่ห์อันล้นเหลือ แค่เธอขยับตัวความใหญ่โตที่หน้าขาก็แสดงอำนาจ ขยายตัวเต็มที่พร้อมที่จะออกศึกเจ้าสมุทรกลืนน้ำลายลงคอมือหนาลูบไล้หน้าท้องแบนราบ ขย้ำอกอวบทั้งสองข้างแล้วบีบเค้นมันอย่างเบามือ แขนเรียวเล็กเกาะแขนหนาแน่น เผลอปากร้องคราง แล้วเลื่อนต่ำลงมาต่ำลงมาเลื่อยๆ ความชุ่มช่ำที่ซึ้มผ่านออกมาจากแพนตี้ตัวเล็ก สะโพกผาย เอวเล็กคอด แต่ความโหนกนูนในส่วนที่สมควรจะมีนั้นเรียกสายตาความหิวกระหายจากคนตัวโตได้มากเลยที่เดียว"เอาหนู.. ทำหนู"ดวงตากลมโตน้ำตาคลอเบ้าเอ่ยวิงวอน เพราะความทรมานตอนนี้ มือเรียวเล็กทั้งสองข้างบีบเค้นหน้าอกอวบของตัวเองทั้

"คุณแพรช่วยเตรียมของใช้ของผู้หญิงที่จำเป็น ส่งมาที่คอนโดผมด้วยครับ" หลังจากที่ร่างเล็กหลับไปแล้ว แถมยังซบที่อกเขาอีกด้วย ลมหายใจเข้าออกอย่างสม่ำเสมอ วันนี้เธอคงจะเหนื่อยมากอยากพักผ่อน แต่สิ่งที่เธอถูกนายพีระให้กิน มันคงจะแรงมากเลยที่เดียว มืออีกข้างก็พยุงหลังเธอกลัวตก รูปร่างอ้อนแอ้นแต่เต็มไม้เต็มมือ ไม่รู้สึกผอมไปกำลังดี เหมือนเจ้าตัวจะดูแลตัวเองอย่างดีเลยทีเดียว มืออีกข้างก็โทรหาเลขาส่วนตัวเพื่อสั่งของที่ตัวเองต้องการ แพรพิณ เป็นเลขาส่วนตัวของเจ้าสมุทร เธออายุ 28 ปี เรียนจบจากอเมริกาสามารถพูดได้ 4 ภาษา ไทย จีน อังกฤษ ฝรั่งเศส​ เธอจะสแตนบายสัพพอตเจ้านายตลอด 24 ชั่วโมง ด้วยเงินเดือนที่สูงลิบลิ่ว​ และข้อตกลงตอนเซ็นสัญญาว่าจ้าง เธอจึงไม่ได้รู้สึกว่าถูดริดทอนความเป็นส่วนตัว แล้วอีกอย่างเจ้าสมุทรก็ไม่ได้รบกวนเวลาส่วนตัวแบบนี้ทุกวัน ในรอบหนึ่งเดือนจะมีไม่กี่ครั้งที่เขาไม่ได้แจ้งล่วงหน้าในยามวิกาล​แบบนี้ ส่วนมากเขาจะทิ้งข้อความไว้แล้วให้เธอมาตอบตอนเช้า นอกจากเรื่องนั้นมันสำคัญจริงๆ และนี่เป็นครั้งแรกที่เจ้านายเธอให้เธอจัดเตรียมของใช้ผู้หญิงให้ในยามวิกาลแบบนี้ เนื่องด้วยวันนี้

มือหนาคลืบคลานเข้าไปในพื้นที่ความสาวของเธอตั้งแต่ตอนไหน เขาเป็นผู้ชายคนแรกที่ได้แตะต้องส่วนสงวนสิทธิ์ตรงนั้น ขนาดตอนเธออาบน้ำทุกครั้งเธอทำความสะอาดยังรู้สึกเขินอายตัวเองเลยด้วยซ้ำ ความอุ่นร้อนและเรียวขาสวยแยกออกกว้าง เปิดทางให้เขาให้สัมผัสตัวตนของตัวเอง เรียกเสียงคำรามแหบพร่าในลำคอหนาด้วยความยินดี กลิ่นกายหอมอ่อนๆ ที่โหยมาทุกครั้งคราวที่เธอดิ้นและขยับตัวด้วยความเสียวซ่าน นิ้วมือหนาขยับถูไถด้านนอกของธนัชชาอย่างแผ่วเบา ร่างเล็กสะดุ้งตัวสั่นด้วยความกระสันเสียว ปากเล็กต้องการอิสระแต่เจ้าสมุทรยังคงดูดกลืนเธออยู่ไม่ปล่อย เสียงครางหวานจึงถูกคนร่างสูงดูดเข้าไปลำคอตัวเอง ความรู้สึกนี้ที่เธอกระหายอยาก ความเสียวซ่านที่พึ่งพบเจอซึ่งมันมากกว่าครั้งก่อนหน้า เอวเล็กขยับตามมือหนาอย่างกระตือรือร้น ช่องทางรักเล็กแคบบีบรัดตัวเองแน่นทั้งที่ไม่มีอะไรสอดแทรกเข้าไปเลย การตอบสนองโดยไม่มีสติของร่างเล็กที่ร้อนแรง การยั่วยวนของเธอที่เธอแสดงออก เพียงครั้งแรกที่เขาแตะต้องเธอยังมีปฎิกิริยาแบบนี้ ถ้าเขาและเธอใช้เวลาอยู่ด้วยกันจริงๆ เธอคงจะร้อนแรงและตอบสนองความต้องการเขาได้มากเลยทีเดียว ยิ่งเจ้าสมุทรขยับนิ้วร

เจ้าสมุทรก้มปิดปากเล็กหวาน ที่เย้ายวนเขาจนห้ามตัวเองไม่อยู่ มืออีกข้างกดศีรษะเล็กเพื่อให้เธอรับจูบที่แสนดุดันของเขา อีกข้างยังคงกดบังคับการเคลื่อนไหวของเอวเล็กคอดรัวเร็วเหมือนเดิม ความเฉอะแฉะที่หลั่งไหลออกมาจากกายสาวยิ่งทำให้เธอร้อนรุ่ม มือหนาจับเอวเล็กขยับบนตักแกร่งให้รัวเร็วมากกว่าเดิม แต่ขาเรียวเล็กแกร็งค้างนิ่งทั้งร่างเธอร้อนรุ่มไแหมด ใบหน้าสวยแหงนเงยหน้ากัดปากแน่น​ จนใจกลางร่างของเธอแตกพล่าน ก่อนที่ตัวเธอจะกระตุกสั่นทิ่มอย่างรุนแรง ร่างเล็กทิ้งตัวไปที่ตัวเขา ใจกลางความงามร้อนรุ่มกลุ่นกลิ่นเพศรส ธนัชชาหายใจหอบถี่ ดวงตากลมโตหลับตาพลิ้มเหนื่อยหอบ น้ำตรงจุดนั้นของเธอหลั่งไหลออกมา ความร้อนของแท่งลำยาวใหญ่โตกระตุกรับกลิ่นกายเธอ เหมือนมันชอบเสียเต็มประดาที่ได้อาบน้ำรักจากตัวตนเธอ จุดซ่อนเร้นของเธอกระตุกเบาๆ "ฉันเริ่มจะ... ชอบหนู... ขึ้นมาแล้วสิ สนใจจะผูกปิ่นโตกับฉันไหม" เจ้าสมุทรเพียงแค่รู้สึกชอบสัมผัสร่างกายนี้ แถมร่างกายนึ้ยังตอบสนองเขาได้ดีเยี่ยม ทั้งที่ชุดเขายังอยู่ครบทั้งตัว และเธอยังไม่ได้แนบชิดกายปราศจากสิ่งขวางกั้น ยังจะรู้สึกดีถึงเพียงนี้ ที่ตอนแรกเจ้าสมุทรนั้น ได้ตั้

"พอเจอตัวเป็นๆ แม่งสวยจนอยากหยุดหายใจว่ะ เฟิร์ส" เด็กหนุ่มคนหนึ่งพูดขึ้น แล้วหัวเราะออกมา ทั้งหมดน่าจะเข้าเรียนมหาวิทยาลัยกันแล้ว แต่ตัวดันสูงจนปิดบังเธอจนมิด " ขนาดปลายเส้นผม ยังละมุนเลยว่ะ" ผู้ชายอีกคน ที่ยืนอยู่ด้านซ้ายก้มหน้า มาสบตาเธอแล้ว หัวเราะออกมาอีกคน "อาการเหมือน โดนยามาเลยว่ะ พวกเรามาช่วยเธอดีกว่า" ผู้ชายที่ชื่อเฟิร์สขยับเข้ามาใกล้เอามือมาลูบแขนเธอ ทั้งที่เธอพึ่งจะหนีจากพีระมาได้ดันมาเจอวัยรุ่นกลุ่มนี้อีก น้ำตาคลอเบ้าเจียนจะไหลออกมา เจ้าสมุทรมองดูเหตุการณ์อยู่ในรถ เขามีน้ำใจจะไปส่งเธอ แต่เธอนั้นเลือกที่จะปฏิเสธแล้วมายืนรอคนมารับ ในสถานที่แบบนี้คนเดียว การให้บทเรียนคงพอแล้ว สำหรับการดื้อพยศของเธอ เจ้าสมุทรให้สัญญาณให้คนขับรถบีบแตรไล่เด็กหนุ่มกลุ่มนั้น เพราะสังเกตเห็นว่า เธอกำลังขวัญกระเจิงอีกครั้ง ตัวเองจะเอาตัวไม่รอดยังอวดดี "ขึ้นมา อย่าให้ฉันต้องพูดอีกครั้ง คิดยังไงถึงมายืนตรงนี้คนเดียว" มือเล็กสั่นเทารีบเปิดประตูขึ้นไปนั่งแล้วนั่งชิดประตูอีกฝั่ง ธนัชชาพยายามสงบสติอารมณ์ได้สักพัก ในร่างกายเธอก็ตีวนกลับมาอีกครั้ง วัยรุ่นกลุ่มนั้นจึงแตกตื่นและรีบเดินหนีหายไป

แต่ถ้าเธอโอนอ่อนตามใจเขา หน้าที่การงานของเธอก็จะมีชื่อเสียงเพิ่มมากขึ้น แต่ธนัชชาดันมีสิ่งที่เขาอยากได้ และครอบครองเธอมากกว่าผู้หญิงทุกคน รูปร่าง หน้าตาที่เรียกเลือดในกายเพียงแค่เผลอสบตา เสน่ห์ที่แค่เธอขยับตัวยังทำให้เขาไม่อาจคาดสายตาจากเธอไปได้ ที่ถ้าเขาได้กดเธอลงบนเตียงแล้วกระแทกเธอแรงๆ คงจะดีไม่น้อยเลยทีเดียว "คนระดับคุณพีระ ไม่น่าทำอะไร ที่น่าลดตัวเองมาทำเรื่อง... ที่ไม่เป็นลูกผู้ชายแบบนี้เลยนะครับ" ใบหน้าหล่อเหลา เรียบนิ่ง ดวงตาคมดุสีน้ำตาลเข้ม เผลอยิ้มแค่เพียงมุมปากด้านข้าง รูปร่างที่สมส่วนสูงกว่าพีระเป็นเท่าตัวเพียงเพราะเขามีดีเอนเอของบิดมาเยอะพอตัว เจ้าสมุทรกระชากไหล่ของพีระมาแล้วชกหน้าเขาเขาไปเต็มแรง เขารู้สึกสะอิดสะเอียนการกระทำ ที่แสนต่ำทราม ของลูกชายเจ้าพ่อสื่อคนนี้ "มึง... ชกกู!" พีระที่ล้มไปกับพื้นเพราะขาดการระวังตัว คนสนิทของเขาก็เข้าไปในรถแล้วจึงเหลือแค่เขา "ไอ้เจ้า!... เอาจนได้นะมึง!" ปราบดาที่วิ่งหายใจหอบมาหาเพื่อนสนิท "เอ้ย!!... น้องแทน เป็นอะไรว่ะ?" ปราบดาตกใจ อุทานออกมา เมื่อเห็นสภาพของธนัชชา ที่ตอนนี้สภาพเธอดูไม่ได้เลย ดวงตากลมโตของเธอคลอด้วยน้ำตา แขนเรี