ลูกวันจะมีความรัก

“ลูกจะขึ้นมัธยมแล้วกูไม่อยากให้เหมือนเรา อย่างน้องวันเนี่ย..ไทป์ไหนวะ จะชอบคนแบบไหน เท่ๆ หรือน่ารัก ลูกชายคนแรกต้องเป็นผัวใช่ไหม ถ้าเป็นผัวก็ต้องชอบเปย์ ถ้าคนที่ลูกคบหวังจะปอกลอกลูกเราล่ะ ขนาดกูยังไม่ได้ใช้ทรัพย์สมบัติพ่อแม่กูเลย จะให้คนอื่นมาใช้ส่วนนั้นไม่ได้!"

"มึงนี่มัน..กวนตีนไม่เปลี่ยน มึงกับกูเป็นลูกชายคนเดียว ตัวโตเหมือนกัน เป็นนักเลงบ้านรวยเหมือนกัน ยังมีอะไรกันจนท้องได้เลย ห้ามคนเอากันมันไม่ง่ายนะไอ้แมน ไม่รักกันยังเอากันได้ แล้วถ้าลูกรักคนคนนั้นมึงจะหยุดฮอร์โมนวัยรุ่นนั่นยังไง ”

“ถ้าลูกถูกหลอกให้รักล่ะ มึงไม่ห่วงลูกเหรอ กูกับมึงยังดีที่พ่อแม่รวยบริหารเงินเก่ง แต่ถ้าคนที่ลูกชอบหวังจะมาผลาญเงินทองของลูก ผลาญโอกาสของลูกเราล่ะ กูไม่ยอมให้ใครมาทำให้ลูกต้องตกต่ำย่ำแย่แน่ ต้นทุนของลูกกูต้องเป็นอนาคตอันสดใสของลูกกูเท่านั้น!!”

“ดีดอะไรมา โคล่าเหรอ กูไม่ให้เงินมึง อยากได้ก็ไปทำงานหาเงินเอาเองสิ”

“กูทำอะไรไม่เป็น”

“แม่กูบอกว่าโรงเรียนมัธยมที่จะส่งน้องวันเข้าเรียนมีคาเฟ่ที่แม่ซื้อไว้ด้วยล่ะ”

“แล้วไงวะ?”

“ตรงข้ามกับหน้าโรงเรียนเลยเห็นนักเรียนเดินเข้าเดินออกตลอด”

“นี่มึงหมายความว่า..”

“ทำงานมะ”

“กูไม่อยากทำคนเดียว”

“กูจะทำด้วย”

“ไม่ไหวหรอกอยู่ด้วยกันตีกันตาย”

“กูไม่อยู่ข้างในกูจะตีป้อมในป้อมยาม”

“อืม..ก็ดี ทำไมวันนี้มึงดูฉลาดวะ?”

“กูเป็นคุณพ่อลูกสามไง กูไม่เคยหาเงินเองมาตลอด 26 ปีแต่สองปีมานี้กูมีเงินซื้อของเข้าบ้านซื้อนั่นซื้อนี่ให้ลูกแล้วก็ให้มึง กูความรู้สึกเร็วกว่ามึงนะไอ้แมนกูว่าลูกคนโตของเราโตเร็วกว่าเราเยอะเลย เราไม่ได้คาดหวังอะไรในตัวลูกแต่ดูเหมือนน้องวันจะไม่เหมือนเรา ลูกกำลังคาดหวังในตัวเองอยู่..”

**

วันต่อมา

"มึง..กูไปแอบส่องโซเชียลลูกมา~"

"มึงนี่มันหาเรื่องใส่ตัวจริงๆ แล้ว..เจออะไรมะ"

"ไอ้ป๊อดต้องรอให้กูเปิดก่อนตลอด ดูนี่! เด็กสมัยนี้ไม่ชอบถ่ายหน้ากันถ่ายแต่มือกับขาถ่ายวิวหมูหมากาไก่แต่มึงดูนี่! หมอนี่มากดไลค์ในไอจีให้น้องวันตลอด ลูกเราถ่ายรองเท้าก็ยังมากดไลค์ นี่ด้วยในต๊อกแต๊ก ไอจี เอ็กซ์ ห่าเหวโซเชียลมาหมดมึงว่ามันทะแม่งปะ?"

แมนกระโดดทิ้งตัวบนโซฟาวางขาสองข้างพาดตักของดียื่นมือถือที่มี่มีชื่อลูกชายวัยแรกรุ่นเล่นโซเชียล..ไม่มีรูปหน้าลูกซักรูป หน้าตาดีทำไมไม่อวด?

"ไม่รู้สิปกติของเพื่อนสนิทมั้ง"

"สนิทบ้าอะไรอยู่คนละโรงเรียน มันเรียนอินเตอร์ที่ค่าเรียนแพงที่สุดด้วย ดีนะที่แม่กูเลือกโรงเรียนนี้ไม่ไปโรงเรียนนั้นไม่งั้นต้องสนิทกันตั้งแต่อนุบาลรักกันตอนปอหนึ่งและอาจจะมีอะไรกันตอนปอสาม โอ้ มาย ก้อด! ไม่อยากจะคิดถ้ามีลูกกันตอนปอห้า กูต้องเป็นคุณยายทั้งที่อายุไม่ถึงสามสิบ โอยจะเป็นลม"

"เพ้อเจ้อ มึงมันฟุ้งซ่าน"

"ไม่ได้ดิต้องส่องให้ถึงที่สุด พ่อแม่เป็นใครมาจากไหนทำงานอะไรคู่ควรกับบ้านเราหรือเปล่า"

"คนเรียนโรงเรียนระดับนั้นจะไม่คู่ควรกับใครได้ มีแค่มึงนั่นแหละที่ไม่คู่ควรกับใครเขา"

"ไอ้ดีกูมีทะเบียนสมรสอย่าขัดกู"

"ทะเบียนสมรสบ้านมึงใช้กันผีได้ด้วยไหมกูจะได้เอาไปแปะหน้าประตู"

"จิ๊! ..นี่ไงเจอแล้วบริษัทซุปเปอร์ดีนำเข้าสินค้าลักชูทุกแบรนด์ นี่เหรอรูปครอบครัวไอ้เด็กนั่นตัวสูงซะไม่มี เอ๊ะ หล่อ ดูหล่อภูมิฐานนะไม่น่ารักหรอกเหรอ เรียนชั้นไหนวะ ...อ้อปอหก พ่อแม่อายุ 35 ห่างกับเราเยอะเหมือนกันแฮะ นี่มันร่างหนากับร่างบางในนิยายหรือไง ดูแม่เด็กนี่สิตัวบางเฉียบแขนขาเล็กซะไม่มี ผิวขาวเรืองแสงขนาดนี้คงเข้าคลินิกศัลยกรรมทุกวันเลยสิท่า คนผัวก็ใส่สูทซะอย่างกับพนักงานขายประกัน จำเป็นต้องยิ้มหล่อละลายขนาดนั้นไหม เฟค เฟค เฟค ไม่เห็นจะน่าเกี่ยวดองด้วยเลย กูไม่ชอบ"

"ถ้าลูกชอบล่ะ?"

"ไอ้ดีหุบปากไปเลย กูไม่ชอบขี้หน้าคนบ้านนี้!"

"มึงเหมือนแม่ยายกูเลย ด่ากูจะตายห่าสุดท้ายก็ได้ลูกเขยเป็นกูอยู่ดี คลั่งรักเสปิร์มของกูอีกต่างหาก"

"อย่าพูดนะ กูไม่อยากเป็นแบบแม่"

"มึงอาการหนักนะหาหมอไหม?"

"หมอไหนวะตอนนี้กูฟุ้งซ่านมากเลยเนี่ย หน้ามืด ตาลาย คล้ายจะเป็นลม อยากแดกเหล้าด้วยแต่ไม่มีตัง"

"หมอผี"

"สัตว์!!"

.