สายลับพ่อแม่

และแล้ววันเปิดเทอมก็มาถึง

"พวกแกกำลังเล่นพิเรนอะไรกัน วันประถมนิเทศเจ้าวันก็ให้ฉันไป แล้วนี่บอกว่าจะไปทำงานเป็นพนักงานในคาเฟ่ของฉันอีก งานบริหารมีไม่ทำพากันมาทำอะไรกันห้ะ ตาต่ำสิ้นดี "

คุณย่ายังสาวแม่ของดีที่พึ่งกลับจากงานประถมนิเทศหลานชายคนโตเชิดหน้าเรียวนั่งไขว่ห้างในคาเฟ่หรูห้องส่วนตัว ตรงข้ามมีสองชายหนุ่มใบหน้าอ่อนเยาว์ไม่ต่างจากเด็กมหาลัยในเมืองกรุงหากไม่บอกว่ามีลูกสามคนก็คงไม่มีใครรู้

"ขอโทษที่รบกวนนะครับคุณย่าน้องวันทูทรีแต่ลูกชายคุณแม่บอกว่าเราสองคนสภาพเหมือนกุ๊ยเกินไป ก็เลยต้องขอร้องให้คุณย่าไฮโซไปแทนไงครับ"

แมนยิ้มกว้างตอบแม่สามีพลางยกเครื่องดื่มราคาแพงขึ้นดื่มพรวดๆ ทำตาเป็นประกายเพราะได้กินของแพงของแม่ผัว

"ฉันชอบให้หลานเรียกว่าคุณย่านะ แต่กับนายน่ะไม่ต้อง"

แม่สามีเบะปากใส่ภรรยาตัวโตของลูกชายกับท่าทางยียวนใบหน้าทะเล้นไม่ว่าจะครั้งแรกที่เจอกระทั่งปัจจุบันแม่ของหลานชายสุดที่รักก็ไม่เคยทำตัวเข้าตาสักครั้ง

"ฉันกอดหอมหลานฉันตลอดเวลานั่นแหละ ไม่เหมือนพวกนายแสดงความรักก็ไม่เป็นพูดก็ไม่เก่ง แล้วยังจะท้องตอนเรียนไม่จบอีก"

ชายร่างสูงเพรียวในชุดเสื้อเชิ้ตสีครีมผ้าพริ้วนั่งไขว่่ห้างเอ่ยเสียงหยันกระตุกยิ้มมุมปากเหมือนตัวร้าย ท่าทางที่คนเป็นลูกอย่างดีเคยชิน ทั้งสีหน้าคำพูดดูถูกของแม่ไม่่สามารถทำให้เมียเถื่อนอย่างแมนร้องไห้เสียใจแบบนางเอกในละครได้ เพราะมันยัดขนมใส่ปากไม่สนใจใครอยู่

"แม่~" ดีมองหน้าเรียวเอ่ยเสียงอ่อนหวาน

"เจ้าดีไม่ต้องมาเรียกฉัน"

คุณแม่สะบัดหน้าใส่ลูกชายคนเดียวที่ไม่เคยได้ดั่งใจ ยังดีที่บ้านของแมนก็รวยไม่งั้นคงได้มีฉากแม่ผัวจ้างลูกสะใภ้ให้เลิกกับลูกชายด้วยเงินสิบล้านเป็นแน่

"คุณแม่หอมหลานก็เหมือนหอมผมน้า~"

"นี่!..แล้วเรื่องทำงานนี่ล่ะความคิดของใคร"

"ผมเองครับ ผมกับลูกชายคุณแม่ยอมออกมาทำงานแม่จะได้เลิกบ่นไง ดีป้ะ~" แมนยิ้มแฉ่งยกมือขึ้นแสดงตัว

"พอดีแมนมันสงสัยว่าน้องวันจะ..มีคนคุยน่ะครับ" ดีอธิบายให้คนเป็นแม่เข้าใจ แต่คนอายุมากกว่าไม่เข้าใจ "คนคุยคืออะไร ทำไมจะคุยไม่ได้"

"คุยได้ครับ แต่อาจจะคุยกันมากไปหน่อยไปถึงในห้องขนาดผมกับลูกชายคุณแม่ไม่ได้คุยกันยังมีหลานให้คุณแม่ตั้งสามแหน่ะ" แมนเอ่ยคำกำกวมแสร้งทำหน้าเศร้า

"เจ้าวัน..มีแฟนเหรอ?" ตาโตของคุณนายเบอร์ใหญ่เบิกกว้างถามขึ้นด้วยความตื่นตระหนกจ้องหน้าลูกชายเขม็ง ความกังวลฉายชัดบนใบหน้าเรียบเนียนแต่มือกลับประสานเข้าด้วยกันอัตโนมัติ

ดีรู้ดีว่าแม่ตัวเองกำลังเครียด แม่ผิดหวังกับลูกชายมากแม้จะผ่านไปสิบกว่าปีพยายามลืมมันและเลี้ยงหลานชายทุกคนมาอย่างดีเพื่อชดเชยความผิดหวังเมื่อเอ่ยถึงรักในวัยเรียนคุณย่าก็เจ็บอกขึ้นมาทันที

"แมนมันแค่สงสัยก็เลยมาตามดูนี่ไงไม่อยากให้มีแฟนตอนเรียนเดี๋ยว..แม่จะว่าพวกผมไม่ดูลูกอีก"

"อย่างแกกับเมียเนี่ยนะอยากจะคอยดูลูกใกล้ชิดติดหน้ารั้วโรงเรียน..โดนใครตีหัวมาหรือเปล่า"

แม่ของดีเลิกคิ้วมองเมียลูกชายที่ยังเหมือนเด็กมัธยมในวันที่เดินมาบอกกันว่าท้องไม่เปลี่ยน คนที่เปลี่ยนอนาคตลูกชายที่หวังจะให้เรียนการบริหาร วางแผนไปถึงการเรียนต่อต่างประเทศ แต่ทุกอย่างก็จบลง

"โดนสากตี~" แมนกำสากที่ว่ากล่างหว่างขาของดีใต้โต๊ะพลางกัดปากขยิบตาใส่แม่ผัว

"อะไรนะ"

"ไม่มีอะไรหรอกแม่ ผมทำที่นี่นะถือว่าฝึกงานไปด้วยเผื่อโตขึ้นจะเปลี่ยนความคิดไปช่วยงานที่บริษัทไง"

"หึ่ อยากทำอะไรก็ทำแต่อย่าให้เมียแกขโมยของในร้านนะเข้าใจไหมเด็กต้องเช็คบัญชีทุกวันถ้าของหายฉันจะหักเงินนาย"

คุณแม่สามีจ้องลูกสะใภ้เขม็งเพราะเจอฤทธิ์เมียลูกชายหลายต่อหลายครั้งจนเอือมระอาแต่เหมือนแมนจะแกล้งมากกว่าทำจริง

"ค้าบคุณย่าคนสวย อ้อผมขออีกเรื่องนะครับอย่าบอกพนักงานว่าเราเป็นอะไรกันนะครับ"

"ฉันไม่บอกหรอก ที่โรงเรียนหลานฉันยังไม่บอกเลยว่าพ่อแม่เค้าอายุแค่ 28 น่าขายหน้า"

"ขายได้กี่บาทครับแบ่งผมบ้างสิ~"

"นี่!!"

"มึงก็ไปกวนเค้า"

..

..

โรงเรียนมัธยมเปิดเทอมมาสักพักแล้ว สองผัวเมียเองก็เริ่มต้นการใช้ชีวิตแบบใหม่ด้วยการมาทำงานที่คาเฟ่หน้าโรงเรียนอินเตอร์เหมือนกัน

คนไม่เคยทำงานคล่องแคล่วกว่าที่คิด ดีได้ทำงานเป็นรปภ. กะเช้านั่งเล่นเกมอยู่ในตู้ยามติดแอร์แต่แคบไปสักหน่อย สายตาคู่คมมองปราดเดียวก็จดจำทะเบียนรถสีรถหน้าตาผู้คนที่เข้าออกได้อย่างแม่นยำ

ส่วนแมนเป็นพนักงานแคชเชียร์ในคาเฟ่เครื่องดื่มและเบเกอรี่ ทีแรกกะจะหยิบเงินแม่สามีมานับเล่นแต่คุณนายให้คนมาติดกล้องจ่อหน้าแคชเชียร์ตรงหน้าเลย หลบไปไหนก็ไม่ได้และคิดเงินคล่องแแคล่วแม่นยำสมกับที่เป็นลูกชายที่แม่มีร้านสะดวกซื้อ

กลัวอะไรกับอีแค่ลูกสะใภ้แสนดีมาช่วยธุรกิจ

พ่อแม่ของดีลงทุนในอสังหาริมทรัพย์และแบรนด์เฟรนไชส์ไฮเอนที่มีชื่อเสียงร่ำรวยมากไม่ต่างกับครอบครัวของแมน เป็นลูกชายที่ไม่อวดทรัพย์สินของพ่อแม่เหมือนกัน ลูกคนรวยบางคนก็มีนิสัยนี้

'โหลๆ โหลๆ ภรรยาเรียกสามี ๆ'

แมนใช้โทรศัพท์ทำเป็นวอเรียกสามีที่อยู่นอกร้านแม้นลูกค้าในร้านจะเต็มแทบจะตลอดเวลาแต่แคชเชียร์จำเป็นก็โทรถามสามีเรื่องลูกตลอดเวลาเช่นกัน แถมยังคิดเงินถูกต้องเป๊ะไม่ต้องทวนซ้ำแค่มองผ่าน สมกับเป็นลูกชายร้านสะดวกซื้อที่ชอบไปขโมยของแม่ตัวเองกิน?

'เรียกทำเหี้ยอะไรทำงานไป'

'ถ้ามึงไม่ตอบกูกูจะเข้าไปข่มขืนมึงในป้อมยาม'

'มีอะไร?'

'เห็นลูกป้ะ'

'มึงถามทั้งวันเลยนะ'

'ไม่เดินออกมาบ้างเหรอ?'

'ไม่..เห็นละพึ่งเดินออกมาจากโรงเรียนกับเด็กนั่น'

'เฮ้ย ไปไหน'

'ไปทางสยามแสควร์'

'ไปทำไม นี่โดดเรียนเหรอ!'

'โรงเรียนนี้เลิกเรียนเร็วไม่อ่านกฎโรงเรียนเหรอ'

'กูจะตามไปดู'

'ไอ้แมน!'

มอหนึ่ง..มอหนึ่งเองนะ

ตอนมอหนึ่งยังเดินคนเดียวไม่กล้าพูดไม่กล้าคบใคร ถูกแกล้งอยู่คนเดียววนๆ อยู่แบบนั้นตลอดมอต้น แล้วทำไมวันถึงไปกับไอ้หล่อนั่นง่ายๆ ละลู้ก!

โอ๊ะ! ร้านไอติมราคาแพง นี่ลูกเปย์ผู้ชายด้วยของราคาแพงขนาดนี้เลยเหรอ...ฮึ้ก~ทำไมไม่เลี้ยงไอติมยี่ห้อนี้กับแม่บ้าง อยากจะร้องไห้

…ไม่ได้สิจะมัวเสียใจได้ยังไงปฏิบัติการขัดขวางการปฏิสนธิเริ่มได้!