"พอแล้วนาวิน เราจะไม่มีแรงอยู่แล้ว" "พี่ตัวหอมจัง ผมขอดมหน่อย" "นาวินนายจะหื่นตลอดเวลาไม่ได้นะ วันนี้หลายรอบแล้ว ยังไม่พออีกหรือ" "ผมยังไม่ได้พูดเลยว่าจะขอทำอีก แสดงว่าพี่อยากให้ผมทำอีกใช่ไหม" พระเอก - นาวิน หัวหน้าทีมวิศวกรออกแบบไฟแรงวัย 27 ปี รูปร่างสูง ขาว ตี๋ ใส่แว่น มีบุคลิกเป็นคนเงียบเงียบ หน้านิ่ง พูดน้อย ไม่ค่อยชอบแสดงความรู้สึก แต่ถ้าเป็นคนพิเศษของใจ เค้าจะกลายร่างเป็นเจ้าลูกหมาโกลเด้นตัวโตที่แสนจะขี้อ้อน เอาใจเก่ง และจ้องจะเลียปากเจ้านายอยู่เรื่อยไป นายเอก - ณัฐฏ์ ผู้ชายผู้จัดการฝ่ายขายมือหนึ่งของบริษัทวัย 29 ปี รูปร่างสูงโปร่ง คิ้วหน้า ตาโต ยิ้มมีเสน่ห์ พูดเก่ง อัธยาศัยดี เป็นที่รักของทุกคนที่ได้รู้จัก ได้พูดได้คุยด้วย และชีวิตที่แสนสนุกสนานของเขาต้องเปลี่ยนไป เมื่อเขาถูกโอนย้ายให้มาทำงานประกบคู่กับคุณวิศวกรหนุ่มหน้านิ่ง ที่ใครๆก็ว่าเขาคนนั้นโหด แต่เอ๊ะ..ทำไมไม่เหมือนกับสิ่งที่เขาเห็นเลย **พระเอก ที่คนอื่นเห็น = สุนัขพันธุ์บางแก้ว** **พระเอก ที่นายเอกเห็น = สุนัขพันธุ์โกลเด้น**
View Moreแนะนำตัวละคร
พระเอก
นาวิน หัวหน้าทีมวิศวกรออกแบบไฟแรงวัย 27 ปี
รูปร่างสูง 183 cm.ผิวขาว ตี๋ ใส่แว่น ทรงนี่โอปป้าชัดชัด
บุคลิกเป็นคนเงียบเงียบ พูดน้อย หน้านิ่ง ไม่ชอบแสดงความรู้สึก (กับคนทั่วๆ ไป)
แต่ถ้าเป็นคนที่พิเศษของใจ เค้าจะกลายเป็นเจ้าลูกหมาขี้อ้อนตัวโตที่จ้องแต่จะเลียปากเจ้านายอยู่เรื่อย
...........................................
นายเอก
ณัฏฐ์ ผู้ช่วยผู้จัดการฝ่ายขายมือหนึ่งของบริษัทวัย 29 ปี
นักขายสายเสก เสกยอดได้ เจ้าของฉายา
“อยากได้เท่าไหร่ ณัฏฐ์จัดให้”
รูปร่างสูงโปร่ง ส่วนสูง 176 cm คิ้วหนา ตาโต บุคลิกภาพดี มีเสน่ห์ พูดเก่ง สนุกสนานกับความโสด
วิถีชีวิตเค้าต้องเปลี่ยนไป เมื่อคุณวิศวกรนักออกแบบหนุ่มหน้านิ่ง เข้ามาวุ่นวายขายขนมจีบให้กับเขา
...........................................
พระเอกที่คนอื่นเห็น = โหด ดุดัน เหมือน สุนัขพันธุ์ "บางแก้ว"
พระเอกที่นายเอกเห็น = ขี้อ้อน เอาใจเก่ง ติดการสกินชิพ คลอเคลียและนัวเนียเก่ง น่ารักเหมือน สุนัขพันธุ์ "โกลเด้น"
...........................................
เรื่องนี้เป็นนิยายวายฟีลกู๊ด แนวความรักในที่ทำงานค่ะ ไม่มีการนอกกาย ไม่มีการนอกใจนะคะ
พระเอกของเราเป็นสายเปย์ ขี้อ้อน เอวดุ มีแฟนเด็กมันดี เชื่อเถอะ
#ปิ๊งรักคุณนักออกแบบ #ณัฏฐ์นาวิน
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พุทธศักราช ๒๕๓๗ และที่แก้ไขเพิ่มเติม
นิยายเรื่องนี้แต่งตามจินตนาการของผู้เขียน ไม่เกี่ยวข้องกับบุคคล สถานที่ และเหตุการณ์จริงแต่อย่างใด
ฝากกดติดตามไว้ด้วยนะคะ เพื่อจะได้ไม่พลาดเวลาที่นักเขียนมาอัพเรื่องใหม่ค่ะ
ทางนักเขียนมี 2 นามปากกาค่ะ
นามปากกา Coffee Lemonade สำหรับเขียนนิยายวาย
นามปากกา Gemini Leo สำหรับเขียนนิยายรักชายหญิง
ไปค่ะ .. ได้เวลามาอ่านมาติดตามเรื่องราวหนุ่มหน้านิ่ง กับคุณพี่ยิ้มสวยแล้วคะ
รับรองได้ว่าหนุ่มแว่นเนิร์ดๆ จะไม่ทำให้คุณผิดหวังแน่นอน
อย่าเก็บความฟินไว้คนเดียว ฝากแชร์ความฟินบอกเพื่อนๆ ด้วยนะคะ
ปะ... มาอ่านกัน
ณัฏฐ์ยังคงเล่นบทเมดยั่วสวาทอยู่ นาวินนึกสนุกตาม“ของเธอมันก็เริ่มแข็งแล้วเหมือนกัน”“งั้นต่อเสิร์ฟจานต่อไปแล้วสิ นายท่านอยากกินที่ไหน พากระผมไปหน่อย”ณัฏฐ์อ้อนเพราะถ้าจะให้เขาทำบนเก้าอี้เขาดูแล้วมันจะไม่ถนัด พอเขาพูดจบ นาวินก็ลุกขึ้น ณัฏฐ์ใช้ขาทั้งคู่เกี่ยวเอวนาวินไว้ แขนทั้งคู่คล้องคอนาวินไว้ นาวินพาเขาเข้าไปนั่งบนเตียง“เสิร์ฟต่อสิคะที่รัก”นาวินนอนราบกับเตียงโดยที่มีตัวของณัฏฐ์ยังคงคร่อมเขาอยู่ ณัฏฐ์ค่อยๆ บดสะโพกลงถูกับส่วนกลางของนาวิน ที่ตอนนี้ตุงดันเป้ากางเกงขึ้นมาพร้อมที่จะออกมาชมโลกภายนอกแล้ว นาวินจับที่สะโพกของณัฏฐ์และลูบไล้เข้าไปในกระโปรง เขาสัมผัสได้ว่ามีความชื้นเกิดขึ้นภายใต้ชั้นในนั้น“อืมมม..”นาวินครางต่ำในลำคอกับเสียวซ่านที่ได้รับ จากการบดสะโพกลงมาของณัฏฐ์ ที่เรียกร้องให้เจ้าลูกชายของเขาที่ตอนนี้ยังดุนดันอยู่ในกางเกง ซึ่งเขาเริ่มจะทนไม่ไหวแล้ว ณัฏฐ์เห็นอาการนั้น ก็ยิ้มร้ายออกมา“อะไรกัน ปกตินายท่านอึดจะตาย แค่นี้ก็จะไม่ไหวแล้วหรือขอรับ”“พี่ณัฏฐ์พี่จะยั่วผมให้ผมขาดใจหรือไง ทำสักที ถ้าไม่ทำผมจ
“แฮปปี้เบิร์ธเดย์ครับคุณแฟน”นาวินตกใจทั้งพลุกระดาษที่พุ่งมาหาตนและเสียงหวานๆ ที่เขาคิดว่าอีกคนน่าจะอยู่ต่างจังหวัด ไหงมาอยู่ตรงนี้ได้“เฮ้ย.. พี่ณัฏฐ์ไหนพี่บอกว่าไปพบลูกค้า แล้ววันนี้มาหาผมไม่ได้ไงครับ”“ก็เดี๋ยวคุณแฟนงอนไงครับ ก็เลยต้องมาฉลองกับคุณแฟนก่อน เพราะลูกค้าหน่ะ ไปหาเมื่อไหร่ ก็ไปหาได้ แต่คุณแฟนมีคนเดียว จะหาใหม่น่ารักน่ารักแบบนี้ที่ไหนได้อีกหล่ะ”“พี่ณัฏฐ์ของผมน่ารักที่สุดเลย ผมไม่ยอมให้พี่ณัฏฐ์หาแฟนใหม่แน่นอนครับ”ณัฏฐ์พูดจบก็อ้าแขนออกนาวินวางกระเป๋าลงแล้วเข้าไปสวมกอดคนพี่แล้วดึงคนพี่เข้ามาจูบ เรียวลิ้นอุ่นสัมผัสและหยอกล้อกันชวนสร้างความหวาบหวามเกิดขึ้น จนณัฏฐ์ต้องรีบหยุดไว้ก่อน“ใจเย็นยังมีเวลาอีกเยอะ ไม่ต้องรีบพี่ไม่หนีไปไหน ไปอาบน้ำแล้วมากินข้าวก่อนนะครับ”“พี่มาอาบน้ำกับผมมั้ย”“ไม่ล่ะ เราอาบแล้ว รีบอาบน้ำสิ นี่แค่เริ่มต้น ยังมีเซอร์ไพรส์ต่ออีกทั้งคืนเลย”“ทั้งคืนเลยหรือ” “อืม.. ใช่ แต่ถ้ามัวลีลาชักช้าเดี๋ยวพลาดของเด็ดนะ”ณัฏฐ์เข้าไปกระซิบที่ข้างหูนาวิน ก
วันนี้วันศุกร์ที่ 5 สิงหาคม วันเกิดใครบางคนที่ผมแกล้งลืมทำเป็นจำไม่ได้ และบอกเขาว่าวันนี้ทั้งวันผมมีนัดลูกค้าที่ระยองทั้งวัน และถ้าเหนื่อยมากอาจจะเปิดห้องนอนแล้วค่อยกลับมาวันเสาร์ทีเดียวเลย ทำคนคนนั้นงอนจนผมต้องง้อ ที่ตอนแรกจะแกล้งยั่วเล็กๆ ผ่านวิดีโอคอลแต่ไหน ทำไปทำมาดันเครื่องติดไปซะอย่างนั้น เป็นประสบการณ์ใหม่ของผมเลย แต่ดูเขาก็ตื่นเต้นและน่าจะชอบอยู่นะ น่าจะหายงอนได้ความจริงแล้วทำไมผมจะจำวันเกิดเขาไม่ได้ล่ะ ผมแค่อยากจะเซอร์ไพรส์เขาต่างหาก ผมมีนัดกับลูกค้าใกล้ๆ แค่ช่วงเช้า แล้วตอนบ่ายผมจะเข้าไปเตรียมเซอร์ไพรส์เขาที่ห้อง นี่ผมก็คุยกับลูกค้าเสร็จแล้วกำลังไปเตรียมจัดการที่ห้องเขา บอกเลยว่าผมจัดเต็ม ถ้าคืนนี้นาวินไม่ร้องไม่ต้องมาเรียกผมว่าณัฏฐ์ ฮ่าฮ่าฮ่าฝั่งทางด้านนาวินที่ทำงานปกติ แต่ละคนก็เข้ามาทักทาย อวยพรวันเกิดอีกครั้งหลังจากที่จัดปาร์ตี้เซอร์ไพรส์วันเกิดล่วงหน้าไปแล้ว กอล์ฟถามนาวินว่า“พี่วินครับ วันนี้พี่จะไปฉลองวันเกิดกับพี่ณัฏฐ์ที่ไหนหรือครับ”นาวินตอบเสียงเรียบกลับไปว่า“ไม่ได้ไปไหนหรอก พี่ณัฏฐ์ติดลูกค้าระยองทั้งวัน”กอล์ฟทำหน้างง
“ผมขอเร่งมือทำให้พี่นะ” เสียงนาวินเริ่มหอบถี่ มือของเขาชักเร่งความเร็วขึ้น“เร็วขึ้นอีกนิดนะนาวิน”ณัฏฐ์เร่งความเร็วให้กับข้อมือของตัวเอง แล้วพูดเสียงสั่นที่ความเสียวซ่านเริ่มคืบคลานเข้ามา เขาใกล้จะถึงฝั่งแล้ว เขาเคยช่วยตัวเองหลายครั้งแต่ก็ไม่เคยมีครั้งไหนที่เขาจะรู้สึกดีเท่ากับครั้งนี้“ได้สิคะ ผมเร่งมือให้แล้วนะ แล้วผมก็กำลังจูบที่ซอกคอพี่ด้วย ขอผมทำรอยนะ”ณัฏฐ์ยืดอก เชิดหน้าขึ้นราวกับว่ากำลังได้รับการระดมจูบที่ซอกคอจากนาวิน ส่วนมือของเขาก็เร่งความเร็วจนสุดท้ายเขาก็ปลดปล่อยออกมา“อ๊ะ.. เราจะเสร็จแล้วนาวิน เร็วอีกนิด อ่าห์... นาวินนนนนน”ณัฏฐ์หายใจหอบแล้วคว้าทิชชูเปียกมาทำความสะอาดแล้วเขินหน้าแดง“พี่ณัฏฐ์ช่วยนาวินหน่อยค่ะ ตอนนี้ของผมเองแข็งมากแล้ว อยากเข้าไปอยู่ในตัวพี่แล้ว”นาวินอ้อน ในเมื่อณัฏฐ์เสร็จก่อน สบายตัวก่อน เขามองเห็นอีกคนในโทรศัพท์ส่งสายตาเว้าวอนมา“ทำต่อเองซิ ไปอาบน้ำดีกว่า”“พี่ณัฏฐ์ได้โปรดอย่าแกล้งผม อย่าทิ้งผมไว้แบบนี้”นาวินทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ เขารู้ว่าคนพี่กำลังแกล้งเขาอยู
วันนี้ก่อนขึ้นห้องผมแวะไปรับของที่สั่งออนไลน์มาที่นิติ พอมาถึงห้องผมก็นั่งมองกล่องพัสดุที่ส่งมาสามกล่อง ชั่งใจอยู่นานกว่าจะตัดสินใจเปิดกล่องได้ ผมว่าผมต้องบ้าไปแล้วแน่แน่ที่ไปสั่งของแบบนี้มา เพราะคำพูดสนุกสนานของเขาคนเดียวเลย แต่คนที่บ้ามากกว่าก็คือผมนั่นแหละ ที่บ้าจี้ไปหา ไปสั่งมา แต่ผมเองก็อยากรู้เหมือนกันว่ามันจะทำให้เขาชอบหรือไม่Rrrrrrเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น อายุยืนจริงๆ ผมอมยิ้มแล้วก็กดรับโทรศัพท์“คิดถึงจัง” รับปุ๊บปลายสายก็อ้อนมาทันที“วันนี้ก็เจอกันทั้งวันแล้ว”“เปิดกล้องหน่อยสิพี่ณัฏฐ์”“พึ่งกลับถึงห้อง ยังไม่ได้อาบน้ำ หน้ายังมันอยู่เลย”“ไม่เป็นไร ยังไงผมก็รักพี่ อยากเห็นหน้าพี่ทุกนาทีเลย ทำไมคืนนี้พี่ไม่มานอนกับผมหล่ะ”“ก็บอกแล้วไง พรุ่งนี้นัดลูกค้าที่ระยองแต่เช้า ถ้าอยู่คอนโดนายต้องออกเร็วขึ้นตั้งหนึ่งชั่วโมงเลย”“ผมไม่เห็นมีในตารางนัดพี่เลย”“เอ๊ะ..นี่นายมาแอบดูตารางเราเหรอ”“อ้าวดูตารางของแฟนผิดตรงไหนละครับ”“ก็ลูกค้าพึ่งโทรมานัดตอนเย็นก็เลยยังไม่ได้ลงในต
กอล์ฟรีบเอาข้อศอกกระทุ้งเอวแม็กซ์ไปทีแล้วรีบเดินออกไป“เดี๋ยวผมไปหาสถานที่ก่อนแล้วผมมาคุยกับพี่ณัฏฐ์นะครับ”“กอล์ฟก็ไปคุยกับนาวินเลย”“ไม่อ่ะ ไม่อยากทำงานซ้ำซ้อน พอไปคุยกับพี่วิน พี่วินก็ต้องบอกว่าให้มาถามพี่ณัฏฐ์ งั้นผมมาคุยกับพี่ณัฏฐ์เลยดีกว่า สรุปจบได้เลย”... เย็นวันศุกร์..วันนี้ทีมงานออกแบบยกทีมปิดแผนกไม่มีโอที เพราะทุกคนมีนัดไปกินเลี้ยงแผนก ซึ่งร้านที่เลือกก็เป็นร้านสไตล์กินดื่ม มีดนตรีสดเล่นให้ฟัง แต่ทางทีมก็เลือกที่จะเปิดห้องวีไอพี เพื่อความเป็นส่วนตัวเป็นสัดส่วน โดยห้องที่จองนั้นจุคนได้ยี่สิบกว่าคน บรรยากาศภายในงานเต็มไปด้วยความคึกคัก ในช่วงแรกที่นักดนตรียังไม่มา ทางร้านก็เปิดดนตรีเบาเบา อาหารและเครื่องดื่มต่างถูกนำมาเสิร์ฟบนโต๊ะ แต่ละคนพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน“วันนี้พี่จะดื่มไหม”นาวินกระชิบถาม“ทำไม จะคุมความประพฤติเราเหรอ”“เปล่านะ แต่ถ้าพี่ดื่ม แล้วพี่รั่วขึ้นมา พี่ไม่อายพี่โชคหรือครับ”“ไม่... ไม่อาย ฮ่า ฮ่า ฮ่า”“ไม่รู้ล่ะ ถ้าพี่เมาขึ้นมา ผมอุ้มพี่กลับห้องด้วย”“เข้าใจแล้
Comments