เพื่อนสนิทผมคลั่งรัก

เพื่อนสนิทผมคลั่งรัก

last updateLast Updated : 2025-10-01
Language: Thai
goodnovel18goodnovel
Not enough ratings
31Chapters
42views
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

ต้น ต้นคิด หนุ่มเนิร์ดคณะวิศวกรรมศาสตร์ ปี 4 ที่แอบรักเพื่อนสนิทตัวเองอย่าง กร ภากร เพื่อนคณะเดียวกันมาตั้งแต่ปี 1 แต่เพราะความเป็นเพื่อนเขาเลยเก็บงำความในใจนี้มานานแต่พอคิดจะตัดใจ ทั้งสองกลับพลาดท่ามีสัมพันธ์กันในชั่วข้ามคืน แต่แทนที่กรจะหมางเมินมันไป กลับทำตัวติดหนึบจนเป็นต้นที่ชักเริ่มรำคาญ เพื่อนน่ะกรมีเยอะแล้ว แต่เมียขอต้นคิดแค่คนเดียว

View More

Chapter 1

พูดคุยกับนักเขียน

สวัสดีนักอ่านที่น่ารักทุกท่านค่ะ

             ไรต์ขอฝากเรื่อง “เพื่อนสนิทผมคลั่งรัก”

             ผลงานของนามปากกา “เธียรนรา”

             เป็นนิยายเรื่องที่ 4 ใน SET คลั่งรัก ดังนี้ค่ะ

             เรื่องที่ 1 อคิราห์คนคลั่งรัก (คิณ x นิดา)

             เรื่องที่ 2 คลั่งรักคุณนักแข่ง (วิ x ธีร์)

             เรื่องที่ 3 เด็กของรามิล (มน x มิล)

             เรื่องที่ 4 เพื่อนสนิทผมคลั่งรัก (กร x ต้น)

             เรื่องที่ 5 **ขอเก็บไว้ก่อนนะคะ**

           🌈 สำหรับเรื่องนี้เป็นนิยายวาย เรื่องราวระหว่างเพื่อนสนิทที่ก่อตัวจากความใกล้ชิดจนเกิดเป็นความรักที่ทำให้ยุบยิบหัวใจ 🌈

มาทำความรู้จักตัวละครกันหน่อยนะคะ

พระเอก

            กร ภากร

            ทายาทของเจ้าของแบรนด์โทรศัพท์ชื่อดัง ตอนนี้เป็นนักศึกษาคณะวิศวกรรมศาสตร์ ปี 4 สูง 180 ซม.

             เป็นหนุ่มเฟรนด์ลี่ ขี้เล่นแถมยังสายเปย์สุด ๆ คนนี้เป็นเหมือนเป้าหมายของสาว ๆ ที่อยากมีแฟนสายซัปพอร์ตพร้อมเปย์ จนหัวกระไดไม่เคยแห้ง

นายเอก

             ต้น ต้นคิด

             พ่อเป็นหมอ แม่เป็นพยาบาล เขาเป็นนักศึกษาคณะวิศวกรรมศาสตร์ ปี 4 สูง 175 ซม.

             หนุ่มเนิร์ดสมชื่อ ที่สวมแว่นตาสี่เหลี่ยมไว้ตลอดเวลา เรียบร้อย สุขุม ไม่ค่อยพูดไม่ค่อยจา แต่ว่ากันว่าฉลาดเป็นกรด ตัวท็อปของรุ่นมันสมองของกลุ่ม

สปอยล์กันสักหน่อย

              “ไอ้ต้นนั่งข้างไอ้กรนะ ช่วยมันดูแผนที่หน่อย กูจะงีบสักนิด” ธิดาว่าก่อนจะดันให้ผมไปข้างหน้าเพื่อขึ้นประตูข้างที่นั่งคนขับ

             “ยืนบื้ออะไรขึ้นรถดิ” ผมหลุดออกจากภวังค์เมื่อกรที่นั่งอยู่บนเบาะคนขับเรียกผมให้ขึ้นไปนั่ง ผมโน้มศีรษะลงเล็กน้อยแล้วเข้าไปนั่งบนเบาะข้างคนขับก่อนจะปิดประตูลงเบา ๆ “เปิดพิกัดที่ธิดามันส่งมาในกลุ่มให้หน่อยดิ”

             “ไหนมึงบอกว่ามึงรู้ทางไง”

             “มึงจับผิดกูเพื่อ หลงขึ้นมาธิดาบ่นหูชานะบอกเลย”

             “แล้วมึงเอาหน้ามาใกล้กูทำไม”

             “กัดกันอยู่นั่นจะได้กินไหมข้าว หรือพวกมึงสองคนจะไปกินกันเองก่อน” ทั้งผมและกรต่างหันขวับไปมองทางหญิงสาวที่นั่งกอดอกอยู่บนเบาะหลัง

             “พูดอะไรเนี่ยกูขนลุกหมดละ” กรว่าก่อนจะหันกลับไปจดจ้องอยู่ที่ถนนเบื้องหน้าแล้วขับออกไปจากลานจอดรถของคณะทันที

-------------------------------------------

              “เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ” คงใช้นิยามความสัมพันธ์ของพวกเขาได้ เพียงเพราะพลาดพลั้งใจเต้นระรัวเพียงครั้งเดียวกลับทำให้เพื่อนสนิทอย่าง “ต้น” คิดไปไกล แต่พอคิดจะตัดใจความเมามายดันพาทั้งสองกลับมาใกล้ชิดแบบเนื้อแนบเนื้อ

-------------------------------------------

              “ทำไม ว่าที่ท่านประธานจะยัดกูเข้าไปอยู่แผนกไหนเหรอ” ผมกล่าวแซวอย่างไม่คิดจริงจังเพราะยังไงผมก็คงจะยังไม่ได้ทำงานเร็ว ๆ นี้แล้วก็คงไม่คิดจะทำงานบริษัทเดียวกันกับไอ้กรด้วย เหตุผลง่าย ๆ ก็คือเบื่อหน้ามัน

              แต่อีกไม่กี่เดือนผมก็ต้องไปเรียนต่อแล้วยังไม่รู้จะพูดกับมันยังไงดี

              “แผนกเมียท่านประธาน”

🐯 🐯 🐯 🐯 🐯

            ©สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 และฉบับเพิ่มเติม ห้ามคัดลอก ทำซ้ำ เลียนแบบ ดัดแปลง หรือนำส่วนหนึ่งส่วนใดของนิยายไปเผยแพร่ต่อไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตามโดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของผลงานโดยมีลายลักษณ์อักษร การกระทำโดยไม่ได้รับอนุญาตถือเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์ จะถูกดำเนินคดีตามกฎหมาย

              นิยายเรื่องนี้ไม่มีนอกจากนอกใจ เสิร์ฟแต่ความคลั่งรักให้ได้ฟิน ใจเหลว สมองไหลไปตาม ๆ กันค่ะ และหวังว่าความสัมพันธ์ของต้นกับกรจะสร้างความสุข ความบันเทิง และความหวานฉ่ำ ให้กับทุกท่านไม่มากก็น้อยนะคะ

               นิยายเรื่องนี้เกิดจากจินตนาการของนักเขียนเอง ตัวละคร สถานที่ ไม่ได้อ้างอิง หรือพาดพิงบุคคลใดบุคคลหนึ่ง แต่งเพื่อความบันเทิงเท่านั้น หากมีข้อผิดพลาดประการใด ผู้เขียนขออภัยไว้ ณ ที่นี้

                                                           🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀

                 ขอบคุณทุกคนที่แวะเข้ามาให้กำลังใจนิยายเรื่องนี้ สามารถคอมเมนต์พูดคุยกันได้นะคะ

                            อย่าลืม!!! หากชื่นชอบผลงานอย่าลืมกดหัวใจและกดรีวิวหนังสือด้วยนะคะ

                                                                  🌈🌈 🌈🌈 🌈🌈

Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters

Comments

No Comments
31 Chapters
พูดคุยกับนักเขียน
สวัสดีนักอ่านที่น่ารักทุกท่านค่ะ ไรต์ขอฝากเรื่อง “เพื่อนสนิทผมคลั่งรัก” ผลงานของนามปากกา “เธียรนรา” เป็นนิยายเรื่องที่ 4 ใน SET คลั่งรัก ดังนี้ค่ะ เรื่องที่ 1 อคิราห์คนคลั่งรัก (คิณ x นิดา) เรื่องที่ 2 คลั่งรักคุณนักแข่ง (วิ x ธีร์) เรื่องที่ 3 เด็กของรามิล (มน x มิล) เรื่องที่ 4 เพื่อนสนิทผมคลั่งรัก (กร x ต้น) เรื่องที่ 5 **ขอเก็บไว้ก่อนนะคะ** 🌈 สำหรับเรื่องนี้เป็นนิยายวาย เรื่องราวระหว่างเพื่อนสนิทที่ก่อตัวจากความใกล้ชิดจนเกิดเป็นความรักที่ทำให้ยุบยิบหัวใจ 🌈มาทำความรู้จักตัวละครกันหน่อยนะคะพระเอก กร ภากร ทายาทของเจ้าของแบรนด์โทรศัพท์ชื่อดัง ตอนนี้เป็นนักศึกษาคณะวิศวกรรมศาสตร์ ปี 4 สูง 180 ซม. เป็นหนุ่มเฟรนด์ลี่ ขี้เล่นแถมยังสายเปย์สุด ๆ คนนี้เป็นเหมือนเป้าหมายของสาว ๆ ที่อยากมีแฟนสายซัปพอร์ตพร้อมเปย์ จนหัวกระไดไม่เคยแห้งนายเอก ต้น ต้นคิด พ่อเป็นหมอ แม่เป็นพยาบาล เขาเป็นนักศึกษาคณะวิศวกรรมศาสตร์ ปี 4
last updateLast Updated : 2025-09-08
Read more
บทที่ 1 ขีดเส้นกั้น
คำว่า ‘เพื่อน’ ถูกใช้มาขีดเส้นกั้นระหว่างกลางความสัมพันธ์ของเราทั้งสองตั้งแต่แรก จนในวันที่ผมรู้สึกเกินเลยจากเส้นคำว่าเพื่อนแล้วก็ได้กระโดดข้ามผ่านเส้นความสัมพันธ์นั้น สุดท้ายผมก็ได้ตระหนักว่าข้ามเส้นคำว่าเพื่อนมาแล้ว ยังเจอเส้นกั้นบาง ๆ ที่เป็นดั่งกำแพงสูงเฉียดฟ้ายากจะกระโดดข้ามไป เส้นที่ถูกขีดนั้นเรียกว่า... เพื่อนสนิท ย้อนกลับมาในวันแรกของกิจกรรมรับน้องของคณะวิศวกรรมศาสตร์ของนักศึกษาปีหนึ่ง ผมขยับกรอบแว่นหนาเตอะที่สวมอยู่บนใบหน้าพลางหยิบป้ายชื่อที่แขวนห้อยคอของตัวเองไว้ด้วยความรู้สึกที่เบื่อหน่าย เสียงกลองสันทนาการปนกับเสียงร้องเพลงอย่างสนุกสนานไม่ได้ทำให้ผมมีความรู้สึกสนุกหรือตื่นตาตื่นใจขึ้นมาเลย สายตาของผมกลับไปจับจ้องอยู่ที่คู่ชายหญิงคู่หนึ่งที่กำลังออกลวดลายเต้นประชันกันอย่างสูสี ผมได้แต่ถอนหายใจแล้วมองไปรอบ ๆ ตัวเพื่อหาสิ่งน่าสนใจรอบตัว “เฮ้ย มึงชื่อต้นคิดเหรอ” เสียงหนึ่งดังขึ้นมาจากข้างซ้ายของผม ผมหันไปมองคนที่เรียกชื่อของผมด้วยความสงสัยแต่ก็พยักหน้ารับ ต้นคิด หรือ ต้น เป็นชื่อของผมเอง “เรียกกู
last updateLast Updated : 2025-09-08
Read more
บทที่ 2 แอบล้ำเส้น
“มึงชอบคนแบบไหนวะ” ผมเอาแต่ยิ่งเงียบไม่ยอมตอบคำถามของมันแล้วเดินหนีออกมาจากรถเสียดื้อ ๆ มันเองก็ตามลงมาก่อนจะเดินเข้ามาเพื่อเดินเคียงไปกับผม “มึงถามกูทำไมวะ” ผมตัดสินใจหันไปเอ่ยถามไหน ๆ ก็เดินรั้งท้ายกันอยู่แค่สองคนแล้วปล่อยให้คิณ มิล และธิดาเดินนำหน้าไปก่อน “กูเห็นมึงไม่สนใจผู้หญิงคนไหนเลยกูเลยอยากรู้ว่ามึงชอบคนแบบไหน หรือว่ามึงไม่ได้ชอบผู้หญิง” ผมเกือบจะหยุดฝีเท้าลงแต่ก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้วเดินต่อไป “กูแค่ยังไม่เจอคนที่ชอบอะ กูเลยไม่รู้ว่ากูชอบคนแบบไหน” “งั้นแปลว่ามึงก็ชอบได้ทั้งผู้หญิงทั้งผู้ชายเลยดิ” ผมช้อนสายตาขึ้นไปมองมันก่อนจะหันกลับไปมองข้างหน้าเหมือนเดิม “คงงั้นมั้ง” พวกเราเดินมานั่งที่โต๊ะมุมหนึ่งของร้านก่อนจะเริ่มสั่งอาหารมากินกันอย่างเอร็ดอร่อย ธิดามักจะเป็นคนเปิดหัวข้อสนทนาทำให้บรรยากาศบนโต๊ะไม่เงียบเหงามีเรื่องให้คุยได้ตลอดเวลา “ต้น ทำไมถึงมาเรียนสายนี้อะ” ธิดาเอ่ยถามผมพลางใช้ส้อมจิ้มกุ้งเข้าปากด้วยสีหน้าที่มีความสุขสุด ๆ “ชอบเรื่องไอทีอะ” “ในท
last updateLast Updated : 2025-09-08
Read more
บทที่ 3 กระโดดข้ามเส้น
ตั้งแต่วันนั้นผมก็หลีกเลี่ยงที่จะได้ใกล้ชิดกับไอ้กรอีก หรือแม้แต่เวลาที่จะได้อยู่กันสองต่อสองผมก็จะเว้นระยะห่างกับมันเพราะผมรู้แล้วว่าสิ่งที่ตัวเองรู้สึกกับกรมันไม่ใช่ความรู้สึกแบบที่เพื่อนทั่วไปเขารู้สึกกัน “ไอ้ต้น” ร่างสูงเดินเข้ามาพร้อมกับพาดแขนลงบนลาดไหล่ของผม ผมได้แต่กัดริมฝีปากเพื่อข่มอารมณ์ของตัวเองไว้แล้วผ่อนลมหายใจเข้าออกช้า ๆ เพื่อตั้งสติไม่ให้กระเจิงไปมากกว่านี้ “อะไรวะ” ผมขมวดคิ้วแล้วหันหน้าไปมองกรที่โอบไหล่ของผมอยู่ด้วยสีหน้าสงสัย “กูอ่านหนังสือที่มึงให้ยืมจบแล้วนะ เดี๋ยวกูเอามาคืน” ไม่อยากเชื่อว่ามันจะอ่านหนังสือเล่มนั้นจบ ผมเลยพยักหน้ารับก่อนจะเดินออกไป มันก็ยังคงตามติดผมด้วยการโอบไหล่แถมยังเกาะติดไม่ปล่อยอีกต่างหาก มันเป็นคนหรือตุ๊กแกวะเนี่ยเกาะเก่งจังฮะ “เซ็งว่ะ” ผมลงมานั่งบนเก้าอี้ในโรงอาหาร สิ่งแรกที่ได้ยินเห็นจะเป็นเสียงของเพื่อนสาวเพียงคนเดียวในกลุ่มที่นั่งเท้าคางบนโต๊ะพลางบ่นออกมาด้วยสีหน้าที่ไม่สบอารมณ์นัก “เป็นไรวะธิดาทำหน้าบูดเหมือนตูดลิงเลย” ไอ้กรเอ่ยแซวเธอจนเธอต้องช้อนส
last updateLast Updated : 2025-09-09
Read more
บทที่ 4 ข้ามไม่ไหว
ผมยังรู้สึกช็อกกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกับว่าเมื่อกี้ผมโดนดูดวิญญาณไปด้วยรสจูบอย่างนั้นแหละ เสาร์อาทิตย์นี้ผมไม่เป็นอันทำอะไรเอาแต่นั่งนิ่งอยู่ในห้องนอนของตัวเองจนพ่อกับแม่ต้องมาเรียกลงไปกินข้าว “เป็นอะไรหรือเปล่าช่วงนี้จิตใจเหมือนไม่อยู่กับเนื้อกับตัว” พ่อเอ่ยถามผมขณะที่ผมตักข้าวต้มเข้าปากพลางสายตายังคงเลื่อนลอยมองไปข้างหน้าอย่างไม่มีจุดมุ่งหมาย “ต้น” “ครับแม่” เสียงของแม่ปลุกผมให้ตื่นจากภวังค์จนต้องหันไปมองท่านทั้งสองที่จับจ้องมาทางผมด้วยสีหน้าแปลกใจ “ช่วงนี้เรียนหนักเหรอลูก” ผมส่ายหน้าระรัว “เรียนมหา’ลัยแล้วนะ จะมาเรียนไปเล่นไปเหมือนแต่ก่อนไม่ได้แล้วนะลูก” แม่เอ่ยเตือน ผมเลยทำเพียงแค่พยักหน้ารับก่อนจะก้มหน้ากินข้าวต้มอยู่เงียบ ๆ แล้วเอาจานไปล้างให้สะอาด ผมแอบชำเลืองมองพ่อกับแม่ที่นั่งดูโทรทัศน์ด้วยกันบนโซฟาก่อนตัวเองจะเดินไปที่บันไดเพื่อที่จะเดินขึ้นห้อง ก่อนทางขึ้นบันไดผมก็หยุดนิ่งแล้วเงยหน้าขึ้นไปมองรูปบนหิ้งนั้นด้วยดวงตาที่หมองหม่น รูปหน้าศพของยายตั้งข้างกับโกฐเก็บอัฐิยังคงทำให้ผมหวนนึ
last updateLast Updated : 2025-09-10
Read more
บทที่ 5 Move on
ตั้งแต่วันนั้นผมก็ได้ติดต่อกับดารันมากขึ้น ทั้งโทรคุยกันบ้างหรือไม่ก็ส่งข้อความคุยกันตลอดจนได้รู้ว่าน้องเขาอยู่ปีสอง คณะบริหารธุรกิจมหาวิทยาลัยเดียวกันกับผม พอผมถามน้องเขาว่ารู้จักผมได้ยังไงน้องเขาก็จะชอบบ่ายเบี่ยงเสมอคงเป็นเพราะว่าความเขินอาย นิสัยเธอค่อนข้างจะน่ารัก เป็นเด็กผู้หญิงเรียบร้อยและอ่อนโยนมาก ๆ และที่บ้านก็มีชาติตระกูลค่อนข้างดี ผมคิดว่าตัวเองควรจะลองเปิดใจดูบ้างเพราะถ้าหากอยู่แบบนี้ต่อไปผมได้โสดยันเรียนจบแน่ ๆ “วันนี้ขากลับเราไปแวะกินร้านที่มึงเคยบอกดีปะ” กรเดินเข้ามาหาผมในขณะที่ผมกำลังก้มหน้าเล่นโทรศัพท์อยู่ ผมค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นมามองมันก่อนจะกระชับสายกระเป๋าเป้ของตัวเองด้วยสายตาประหม่าเล็กน้อย “มึงกลับบ้านก่อนเลย วันนี้กูไม่ว่างว่ะ” คนได้ฟังถึงกับขมวดคิ้วเล็กน้อยด้วยความสงสัย “ไปไหนวะ ปกติเห็นเลิกปุ๊บก็กลับพร้อมไอ้กรตลอดนี่” ธิดาเป็นคนเอ่ยถามขึ้นมาระหว่างที่พวกเรากำลังเดินตรงไปที่ลานจอดรถของคณะเพื่อเตรียมจะแยกย้ายกัน “กูมีนัดว่ะ” ผมตอบกลับก่อนสายตาจะหันไปเห็นน้องดารันที่ยืนรอผมอยู่ไม่ไ
last updateLast Updated : 2025-09-11
Read more
บทที่ 6 แนบเนื้อ Nc
แสงแดดในตอนเช้าส่องเข้ามาผ่านช่องว่างของผ้าม่านที่ปิดเอาไว้ไม่สนิท ผมยกมือขึ้นกุมขมับของตัวเองหลังจากที่รู้สึกตัวความปวดหนึบก็แล่นเข้ามาในหัวจนต้องนิ่วหน้า เมื่อคืน... ผมนั่งกินเบียร์กับไอ้กรแล้ว แล้วไงต่อนะ เสียงรถยนต์ที่คุ้นเคยเคลื่อนมาจอดที่หน้าบ้านพร้อมกับเสียงเปิดประตูรถทำเอาผมที่จำได้ว่านี่เป็นรถของพ่อก็ต้องเบิกตากว้างขึ้นมาด้วยความตื่นตระหนก ถ้าพ่อกับแม่จับได้ล่ะแย่แน่ แต่สิ่งที่ผมลืมตาตื่นมาแล้วก็ต้องตกตะลึงยิ่งกว่าเก่าคือใบหน้าของเพื่อนสนิทที่นอนอยู่บนหมอนห่างกันไม่ถึงหนึ่งฝ่ามือ ไอ้กรยังคงหลับตาสนิทเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่ทว่าภาพในหัวของผมกลับฉายภาพเมื่อคืนขึ้นมาเป็นฉาก ๆ ผมรีบเด้งตัวเองให้ลุกขึ้นนั่งพร้อมกับจับริมฝีปากของตัวเองเอาไว้ด้วยหัวใจที่สั่นระรัว เมื่อคืน ผมจูบไอ้กรอีกแล้ว!!! ยังไม่ทันที่ผมจะได้ขยับตัวไปไหนผมก็รู้สึกเจ็บแปลบที่บั้นท้ายชอบกลจนต้องนั่งนิ่งตัวแข็งทื่อแล้วขมวดคิ้วแน่นพลางพยายามเค้นในสมองของตัวเองว่าเมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้นบ้าง ทันใดนั้นใบหน้าของผมก็แดงก่ำขึ้นมาพร้อมกับหัวใจที่มันเต้นแรงร
last updateLast Updated : 2025-09-16
Read more
บทที่ 7 เกินเส้น
              ผมแทบอยากจะเป็นบ้าตาย แทนที่เรื่องคืนนั้นไอ้กรจะทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้นหรือไม่ก็จำไม่ได้เหมือนเรื่องที่เราเคยจูบกัน แต่มันกลับหาเรื่องที่จะอยู่กับผมทั้งวันเสาร์อาทิตย์แถมยังมาตีสนิทครอบครัวผมอย่างกับว่ามันเป็นลูกอีกคนของบ้านจนพ่อกับแม่ของผมก็หลงกลมัน             แถมมันยังทำตัวตีสนิทเอาตัวมาใกล้กับผมยิ่งกว่าเก่าจนจากความหวั่นไหวมันกลายเป็นความรำคาญแทนเสียแล้ว             “มึงว่ากูอ่านเล่มไหนดีวะ” ไอ้กรหยิบหนังสือออกมาจากชั้นในห้องของผมแล้วชูให้ผมเลือก             “อ่านเล่มไหนมึงก็หลับอยู่ดีนั่นแหละ” เล่มที่มันยืมผมไปตั้งแต่ปีหนึ่งยันปีสี่แล้วมันยังไม่คืนผมเลย             “งั้นกูอ่านเล่มนี้ก็แล้วกัน มันเป็นนิยายวายปะวะมึง” ผมรีบเงยหน้าขึ้นมาด้วยความตกตะลึงรีบวางแล็ปท็อปบนหน้าตักแล้วลุกขึ้นจากเตียงนอนไปคว้าเล่มนั้นออกจาก
last updateLast Updated : 2025-09-17
Read more
บทที่ 8 เพื่อนกัน
ทั้งสัปดาห์ผมเอาแต่หมกมุ่นอยู่กับการทำงาน เวลาที่ไอ้กรทักมาผมก็จะตอบเพียงว่าตัวผมนั้นไม่ว่าง หลังจากเย็นวันนั้นที่เรากินข้าวด้วยกันเสร็จมันก็ขับรถมาส่งผมตามปกติ แต่ระหว่างทางเราก็ไม่ได้พูดคุยอะไรกันเลยจนบรรยากาศมันชักจะอึดอัด พอถึงบ้านผมก็ถามว่ามันอยากจะเข้าไปนั่งเล่นก่อนไหมเพราะปกติมันชอบอยู่บ้านผมมากกว่าบ้านตัวเองเสียอีก แต่มันกลับบอกว่าไม่อยากรบกวนเวลาของผมแล้วมันก็ขับรถออกไป ผมก็ได้แต่สงสัยว่าตัวเองทำอะไรผิดหรือเปล่าแต่ก็ได้แต่ช่างมันไป มันแทบจะไม่ได้ส่งข้อความอะไรมาหาผมหลังจากวันนั้นแต่พอสามวันให้หลังมันก็ส่งมาแค่อย่าลืมกินข้าวนะทั้งสามมื้ออาหารอย่างกับนาฬิกาปลุก ผมไม่ได้ใส่ใจอะไรลำพังแค่ฝึกงานผมก็แทบจะลากสังขารไม่รอดแล้ว ดีที่วันนี้งานไม่ได้หนักมากนักผมเลยมีเวลาได้มารับน้องดารันที่มหาวิทยาลัย เธอดูดีใจมากที่ได้เจอผมหลังจากที่ไม่ได้เจอกันมาหลายวัน น้องดารันเล่านู่นนี่ให้ฟังเต็มไปหมด ผมก็ได้แต่รับฟังด้วยความเต็มใจเพราะน้องเองก็เป็นผู้ฟังที่ดีเวลาที่ผมอยากระบาย พวกเราเข้ากันได้ดีมากแต่แปลกที่ว่าผมไม่เคยรู้สึกกับน้องแบบเดียวที่รู้สึกกับไอ้กร
last updateLast Updated : 2025-09-21
Read more
บทที่ 9 เริ่มต้นใหม่
                ผมเริ่มยอมรับสภาพของตัวเองแล้วว่าต่อให้ความสัมพันธ์ทางกายจะเลยเถิดไปขนาดไหน แต่มันก็จะยังรู้สึกกับผมแค่เพื่อนอยู่ดี               ก็ได้ เพื่อนก็เพื่อน               ต่อจากนี้เขาจะเริ่มต้นใหม่แล้วลืมเลือนความรู้สึกนี้เหล่านี้ให้มันจางหายไปเอง               “พี่ต้น พี่ต้นคะ” เสียงเรียกปลุกผมให้ตื่นจากภวังค์จนต้องกะพริบตาปริบ ๆ เรียกสติตัวเองคืน               “ครับ?” ผมเงยหน้าขึ้นมาจากปลาตัวหนึ่งที่กำลังว่ายวนไปมาอยู่ในตู้เป็นวงกลมจนละสายตาไปไม่ได้               “พี่ต้นเป็นอะไรหรือเปล่าคะ เหม่อลอยตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว” น้องดารันเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงผมเลยรีบส่ายหน้า               “ไม่เป็นอะไรครั
last updateLast Updated : 2025-09-21
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status