ตอนที่ 8 พลาดแล้ว

“ มีแฟนหรือยังเจน “ คำถามที่คนเป็นพ่อถามทำให้หญิงสาวสำลักนม

“ เจน ..” จ๊ะจ๋าจึงได้รีบหยิบทิชชู่ส่งให้แก่ลูก ได้เช็ดหน้าที่เปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำนมออก

“ ทำไมพ่อถึงได้ถามแบบนี้คะ “ แสงรวีคิ้วชนกันเมื่อลูกตอบกลับมา เพราะเขาไม่ได้ถามคำถามนี้ครั้งแรก

“ ก็ลูก 30 แล้วนะเจนควรจะแต่งงานมีครอบครัวได้แล้ว คบใครอยู่ห๊ะ บอกพ่อมาสิ ใช่หนึ่งในสองคนเพื่อนลูกหรือเปล่า “ แสงรวีถามขึ้นมาอย่างมีความหวังเพราะคิดเอาเองว่าลูกอาจจะแอบคบใครอยู่แต่แค่ไม่กล้าบอกตน

“ ถ้าเป็นสองคนนั่นพ่อไม่ติดหรอกนะ คนไหนก็ได้ แต่ขอแค่รีบมาขอรีบแต่งเสียที “ พลอยเจนรีบส่ายหน้าอย่างรับไม่ได้

“ โอ้ยพ่อ ไม่ค่ะ “

“ อ้าว ไม่ใช่สองคนนั้นเหรอ แล้วใครล่ะ พ่อเห็นผู้ชายที่พัวพันในชีวิตลูกส่วนมากก็มีแค่สามคนนั้นไม่ใช่หรือ หนึ่งเดียวก็แต่งงานไปแล้ว ก็เหลือไนยะกับโอมไม่ใช่เหรอ “ ตัวเขาเองเพิ่งจะกลับมาจากทำธุรกิจต่างแดน จึงไม่ทันได้รู้เรื่องคุณหมอไนที่เพิ่งจะแต่งงานไป

“ ไม่เหลือสักคนแล้วค่ะพ่อ ไนเพิ่งจะแต่งงานไปเมื่ออาทิตย์ก่อน คุณแม่ก็ไปด้วยนี่ ไม่ได้เล่าให้กันฟังหรือคะ “ แสงรวีมองหน้าเมียที่กำลังพยักหน้าให้เขา

“ เหรอ พ่อก็ไม่รู้สิ ไม่เห็นมีใครบอกพ่อเลย แล้วโอมล่ะ “

“ โอมก็ไม่ค่ะ มันมีเมียแล้ว ขอแต่งงานไปนานแล้วด้วย แต่แค่ยังไม่ได้แต่งเพราะต้องรอเมียมันเรียนจบ พ่อเลิกชงเจนให้ใครต่อใครสักที เจนจะรักจะคบใครให้เป็นเรื่องของเจนได้มั้ย “ หญิงสาวเริ่มหัวเสียเผลอพูดกับพ่อด้วยท่าทีไม่น่ารัก จนคนเป็นแม่ต้องรีบยื่นมือมาจับแขนเธอเพื่อห้ามปราม

“ ใจเย็นๆ สิลูกพูดกับพ่อเขาดีๆ หน่อย “

“ ก็พ่อชอบจับคู่ให้เจน “ พลอยเจนตอบแม่ด้วยน้ำเสียงงอแง ไม่รู้เป็นอะไรช่วงนี้เธออารมณ์แปรปรวนเหลือเกิน

“ อาหารเช้ามาแล้วค่ะ “ แม่บ้านได้ทำการเสิร์ฟอาหารเช้า การ์ตูนยกชามโจ๊กมาตั้งไว้ตรงหน้าของพลอยเจน ทำให้หญิงสาวเริ่มมีท่าทีแปลกๆ

“ โจ๊กอะไร ทำไมมันเหม็น อือ “ ร่างบางลุกพรวดพราดจากเก้าอี้รีบวิ่งไปที่ห้องน้ำ

“ อะไรกันเนี่ย “ แสงรวีบ่นพึมพำพลันชะโงกหน้ามองภรรยาที่วิ่งตามลูกสาวไป จ๊ะจ๋าเดินมายืนจ้องลูกสาวที่หน้าห้องน้ำ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ลูกของเธอมีท่าทีแบบนี้ คนเป็นแม่ยกมือขึ้นทาบอกมองที่พลอยเจนซึ่งกำลังล้างหน้าล้างตาอยู่

“ เจน บอกแม่มา..” หลังจากลูกสาวหันหน้ามาทางนี้ จ๊ะจ๋าก็จ้องที่หน้าของลูกด้วยแววตาแดงก่ำ พลอยเจนมองมาที่ท่าทีผิดหวังของมารดาเธอก็ก้มหน้างุด รู้สึกละอายใจ

“ เจนแค่ เป็นโรคกระเพาะเฉยๆ ค่ะ “ เธอเงยหน้าขึ้นมาแก้ตัว แต่คนเป็นแม่กลับทำแววตาบ่งบอกว่าไม่เชื่อ ทำให้เจระวีบ่อน้ำตาแตก รีบขอโทษขอโพยแม่ยกใหญ่

“ แม่ เจนขอโทษ เจนผิดไปแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะความอยากรู้อยากลองมันคงไม่เป็นแบบนี้ เจนขอโทษ “ มือเล็กยกพนมอยู่ตรงหน้าคนเป็นแม่ แต่จ๊ะจ๋ากลับเอาแต่เงียบ ยืนนิ่งร้องไห้

“ ตอนนี้เจนกำลังตัดสินใจอยู่ว่าจะเก็บไว้ หรือเอาออกดี แต่ถ้าพ่อกับแม่กลัวขายหน้าเจนจะเอาออก “ คำพูดของเธอทำให้มารดาตกใจมาก สองมือแม่จับที่ต้นแขนลูกสาว

“ ไม่เจน ทำแบบนั้นมันเป็นบาป “

“ แต่– “

“ เจน! ที่แม่เงียบเมื่อกี้แม่ก็แค่กำลังคิดว่าจะดีใจหรือเสียใจก่อนดี ถึงเจนของแม่จะท้องก่อนแต่งแต่เด็กก็คือหลานแม่ ว่าแต่พ่อของเด็กล่ะเป็นใคร รู้เรื่องนี้แล้วหรือยัง “ คนฟังเอาแต่ยืนเงียบ เธอไม่อยากบอกว่าคือเขา

“ เป็นยังไงแล้ว ไม่สบายตรงไหนไปหาหมอไหม “