LOGINShare
มีวรยุทธจริงรึ
Last Updated:
2025-05-27 02:12:13
Latest chapter
พ่อบัณฑิตหน้าขาว ข้าจะเลี้ยงดูท่านเอง ให้ทุกคนเป็นพยาน
นายท่านเกาตอนที่นั่งอยู่บนรถม้าระหว่างทางที่กลับจวนในเมือง เขานั่งเงียบอย่างใช้ความคิด เพราะคำพูดที่แข็งกร้าวของหลินเยว่ ทำให้เขากลับไปสืบเรื่องราวว่าเป็นเช่นที่นางพูดหรือไม่นางเจินซื่อก็นั่งเงียบไปตลอดทาง นางนั่งอยู่ที่มุมรถม้า ราวกับว่าหากหายใจออกมาแรงเกินไป จะทำให้นายท่านเกาหันมาบันดาลโทสะกับนางแทนนางฮั่วซื่อที่ยืนรอหน้าเรือนตระกูลฟู่เมื่อนายท่านเกาจากไปแล้ว นางก็คิดจะจากไปในทันทีเลยเช่นกัน แต่ถูกผู้นำหมู่บ้านเอ่ยรั้งตัวไว้เสียก่อน“นางฮั่วซื่อ เรื่องที่อาเยว่นางพูดจริงหรือไม่” เมื่อครั้งที่นางตัดขาดกับตระกูลจาง เรื่องนี้หลินเยว่นางก็เคยเอ่ยออกมาแล้วเช่นกัน เพียงแต่ว่าในตอนนั้นชาวบ้านด่าเสร็จแล้วก็มิได้เก็บมาใส่ใจแต่ครั้งนี้ไม่เหมือนกัน ตรงที่หลินเยว่นางเอ่ยชื่อของนางเจินซื่อออกมาด้วย และยังเป็นต่อหน้าบิดาของนางอีกส่วนเรื่องที่นางฮั่วซื่อพานายท่านเกามาที่เรือนตระกูลฟู่ครั้งนี้ ดูก็รู้ว่าคงต้องการจะกลั่นแกล้งหลานชายและหลานสะใภ้เรื่องที่ตระกูลเกาป่าวประกาศหากผู้ใดหาคนที่ทำสบู่ออกมาได้จะได้รับเงินหนึ่งร้อยตำลึงทอง ย่อมมาถึงที่หมู่บ้านเช่นกัน นางฮั่วซื่อคงอยากได้เงินก้อนนี้ จึงสร้
พ่อบัณฑิตหน้าขาว ข้าจะเลี้ยงดูท่านเอง ข้ากำลังหัวร้อน
ทั้งสองคนยังมิอาจดึงสติกลับมาได้จนมาถึงร้านจินเซียง หลินเยว่ตบลงไปที่แขนของทั้งคู่ พวกเขาจึงได้สะดุ้งตกใจออกมา“ฮ่า ฮ่า บุรุษเช่นพวกเจ้าตกใจง่ายเช่นนี้เลยรึ” อาอีถลึงตามองนาง เรื่องของนางสามารถพบเห็นได้ทั่วไปหรืออย่างไรเล่า ถึงจะไม่ให้พวกเขาตกใจเสียเลยหลินเยว่นางบอกกล่าวจำนวนที่นำไปเก็บไว้ที่โกดัง ก่อนจะให้เหมยฮวาส่งคนไปตรวจสอบ เพื่อจ่ายเงินให้นาง แต่เหมยฮวาที่เชื่อในตัวของหลินเยว่อยู่แล้ว นางก็นำตั๋วเงินหกพันหกร้อยยี่สิบห้าตำลึงทองออกมาให้หลินเยว่“อาเยว่ ดูเหมือนคนของตระกูลจางจะมาพบนายท่านเกาแล้วเมื่อวาน” เหมยฮวาที่ให้คนจับตาดูคนตระกูลจางไว้ก็เอ่ยปากเตือนหลินเยว่ทันที“ขอบคุณพี่สาวจินมาก หากท่านนำยาสระผมออกมาวางขาย ข้าเชื่อว่าคนตระกูลเกาต้องลงมืออย่างแน่นอน” นางก็อยากให้เหมยฮวาระวังตัวเช่นกัน“เจ้ามิต้องห่วงข้า เรื่องเช่นนี้มิใช่เพิ่งเคยเกิดขึ้นสำหรับข้า ข้าพอจะจัดการได้ เป็นห่วงก็แต่เจ้า” เขามองนางอย่างเป็นกังวล“ขอบคุณที่ท่านเป็นห่วงข้า แต่ข้าได้ซื้อคนมาเพื่อคุ้มครองตนเองแล้วเจ้าค่ะ”“เช่นนั้นก็ดี”“วันนี้ข้าขอตัวก่อนนะเจ้าคะ” หลินเยว่ลุกขึ้นยืนเพื่อเดินกลับไปที่รถม้า โดยมีพ่อบ้า
พ่อบัณฑิตหน้าขาว ข้าจะเลี้ยงดูท่านเอง ผู้ใดจะกล้าเล่า
“อาอี ไร้ความทรงจำแต่เขาดูไม่เหมือนคนเป็นทาส ข้าว่าพ่อค้าทาสต้องจับตัวมาตอนที่พวกเขาบาดเจ็บอย่างแน่นอน ส่วนอาเอ้อ อาซาน อาซื่อ พวกเขาต้องรู้หนังสือ ท่านติดกระดาษพู่กันไปด้วย เขาอาจจะยอมท่านก็ได้ว่าพวกเขาเป็นใคร”“เข้าใจแล้ว” เลี่ยงรุ่ยใบหน้าเคร่งเครียดขึ้นทันที หากเป็นเช่นที่หลินเยว่นางคิด หากพวกเขาเกิดเป็นโจรป่าขึ้นมาเล่า ทั้งเรือนมิได้ซวยกันหมดรึเมื่อเลี่ยงรุ่ยมาถึงที่หน้าเรือนของพวกเขา ทั้งสี่ก็เพิ่งจะกินอาหารเสร็จเรียบร้อย“ข้าขอเข้าไปคุยด้านในหน่อย” เลี่ยงรุ่ยเอ่ยบอก เมื่ออาเอ้อ เดินออกมาดูว่าผู้ใดมาที่เรือนเลี่ยงรุ่ยรู้ได้ทันทีว่าพวกเขามีวรยุทธ์ เพราะเขาเดินมาหยุดที่หน้าเรือนอาเอ้อก็เปิดประตูออกมาทันที“เจ้าอยากจะให้ข้าช่วยหาหมอมารักษาเจ้าหรือไม่” เขาเอ่ยถามอาอีทันที เพราะอาอี ความจำเสื่อมหากมีหมอที่เก่งกาจอาจจะช่วยให้ความทรงจำของเขากลับคืนมาได้ทั้งสามยกเว้นอาอี พยักหน้ากันอย่างพร้อมเพรียง เลี่ยงรุ่ยก็ไม่คิดจะเอ่ยถามเขาขึ้นมาอีก เขาหยิบกระดาษขึ้นมาเขียนทันที“พวกเจ้าเป็นผู้ใดกันแน่ มาจากที่ใด” เลี่ยงรุ่ยเลื่อนกระดาษไปที่คนทั้งสาม เมื่อเห็นว่าพวกเขาได้แต่มองหน้ากันไปมาไม่ยอมพู
พ่อบัณฑิตหน้าขาว ข้าจะเลี้ยงดูท่านเอง เจ้าคนนั้นดูไม่น่าไว้ใจ
ก่อนที่จะตบหน้าผากของตนเองจนพวกเขายื่นนิ่งอย่างตกใจ “ข้าลืมไปพวกเจ้าพูดไม่ได้ เช่นนั้นข้าถามพวกเจ้าพยักหน้า เข้าใจไหม” นางดีดนิ้วไปตรงหน้าของพวกเขา เมื่อเห็นว่าพวกเขาพยักหน้ารับแล้วนางจึงได้เอ่ยถามออกมา“พวกเจ้าจะหนีไปเลยหรือไม่” ทั้งสามคนหันมามองบุรุษที่อยู่ด้านหน้าสุด เมื่อเห็นเขายืนนิ่งๆ ก็ยืนนิ่งๆ ตาม“พวกเจ้าจะตามข้ากลับเรือนไปใช่หรือไม่” พอบุรุษร่างใหญ่พยักหน้า ทั้งสามก็พยักหน้าตาม“ดี ไปกลับเรือนกัน” นางยิ้มออกมาอย่างพอใจ ก่อนจะเดินไปขึ้นรถม้าที่จอดอยู่ด้านหน้า“อารุ่ยจะเลิกเรียนแล้วหรือยัง” เมื่อออกจากโรงค้าทาสหลินเยว่นางก็เอ่ยถามอาสือทันที“ใกล้แล้วขอรับ”“เช่นนั้นก็ไปซื้อของกินกับเสื้อผ้าให้คนทั้งสี่เสียก่อน”ทั้งสี่คนมิได้นั่งรถม้าคันเดียวกับนาง แต่เป็นรถม้าคันที่อยู่ด้านหลังที่หลินเยว่นางซื้อเพิ่มขึ้นมาเพื่อไว้ใช้ในเรือนเมื่อซื้อของให้คนทั้งสี่เสร็จเรียบร้อย เลี่ยงรุ่ยก็เลิกเรียนพอดี พอเห็นหลินเยว่นางยืนรออยู่ที่ด้านล่างของรถม้าเลี่ยงรุ่ยก็แปลกใจอยู่ไม่น้อย เพราะคิดว่านางกลับหมู่บ้านไปเสียแล้ว เขาเร่งฝีเท้าเดินเข้ามาหานางอย่างรวดเร็ว“อาเยว่ เจ้ายังมิกลับเรือนอีกรึ”“ยังเ
พ่อบัณฑิตหน้าขาว ข้าจะเลี้ยงดูท่านเอง มีวรยุทธจริงรึ
การค้าก็เช่นนี้ ย่อมต้องหาทางจัดการคู่แข่ง บางคนก็เดินอยู่ในเส้นทางถูกต้องใช้ความสามารถเข้าต่อสู้ แต่เห็นบิดาของนางจะเป็นพวกชอบใช้กำลังเสียมากกว่า“เจ้าไม่ต้องการคนช่วยขนรึ” เหมยฮวาคิดว่าหลินเยว่นางกลัวว่าจะมีผู้พบเห็นนาง“ไม่ต้อง ทางข้าจะจัดการเรื่องนี้เอง” นางคิดแล้วว่าไม่ควรเก็บข้าวของไว้ในเรือนของนาง“ได้ หากได้แล้วจะให้พ่อบ้านจินรีบไปแจ้งเจ้า”“ไม่ต้อง ท่านส่งจดหมายให้อารุ่ยที่สำนักศึกษาก็แล้วกัน”“เข้าใจแล้ว”เมื่อพูดคุยต่อกันอีกเล็กน้อยหลินเยว่นางก็ขอตัวกลับเรือน เพราะต้องไปจัดการเตรียมสินค้าเพื่อส่งให้เหมยฮวาในอีกสามวันข้างหน้าพอลงมาด้านล่าง อาสือก็เร่งไปเตรียมรถม้าเพื่อพาหลินเยว่นางกลับเรือน“ไปที่โรงค้าทาสเสียก่อน”“ขอรับ”หลินเยว่นางเพิ่งจะเคยมาโรงค้าทาสเป็นครั้งแรก เมื่อเห็นด้านในนางก็อดที่จะหดหู่ไม่ได้ ภายในกรงขังมีกลุ่มคนหลายสิบคนที่นั่งเบียดนอนเบียดกันอยู่ภายในเพียงแค่นางเดินผ่าน พวกเขาต่างก็ยื่นมือออกมาร้องเรียกนางอย่างน่าสงสาร เพื่อให้นางรับพวกเขากลับไปอยู่ที่เรือนด้วยหลินเยว่ทำให้เพียงเดินก้มหน้า แล้วให้อาสือนำทางไปที่ที่นางต้องการทันที ก่อนจะเดินเข้ามานางบอกอาสือ
พ่อบัณฑิตหน้าขาว ข้าจะเลี้ยงดูท่านเอง มิใช่เจ้าหนีตามบุรุษไปรึ
นางค้นของอยู่ในห้องครัวกับโกดังเก็บของ จนเลี่ยงรุ่ยต้องมาตามนางให้ไปนอน“ข้าคิดว่าน่าจะได้แล้ว” นางชูถุงพลาสติกในมือขึ้น หากนางเทครีมนวดลงไปแล้วตัดมุมถุง เช่นนี้คงง่ายขึ้นมาก“ถ้าได้แล้ว ก็ไปนอนเสียเถิด”“ใครใช้ให้ท่านรอเล่า” นางอดจะมองค้อนเขาไม่ได้“ไม่มีเจ้า ข้านอนไม่หลับ” นับวันเลี่ยงรุ่ยก็ปากเคลือบน้ำตาลมากขึ้นรุ่งเช้าหลินเยว่นางรีบไปที่ห้องเก็บของ แล้วจัดการลองทำตามวิธีที่นางคิดทันที“ดะ ได้แล้ว” นางร้องออกมาอย่างดีใจ ถึงจะมีครีมนวดหลงเหลือติดอยู่ในถุง แต่การทำเช่นนี้ก็นับว่าง่ายและรวดเร็วมากนักนางจึงให้คนที่อยู่ในเรือนจัดการแทนนางทั้งหมด นางต้องเดินทางเข้าเมืองเพื่อพูดคุยกับเหมยฮวาพร้อมกับเลี่ยงรุ่ย“อาสือ เจ้าไปส่งข้าที่สำนักศึกษาแล้ว ตามฮูหยินของเจ้าไปที่ร้านจินเซียง” เลี่ยงรุ่ยสั่งอาสือ เพราะทุกวันอาสือจะไปจอดรถม้ารอเขาที่จอดรถม้าของสำนักศึกษา หากไม่มีงานเร่งที่เรือน เขาจึงไม่ต้องไปกลับให้เหนื่อยพ่อบ้านจินที่รอหลินเยว่อยู่ที่หน้าร้าน เมื่อนางมาถึงก็รีบพานางขึ้นไปชั้นสองทันที“อาเยว่ เจ้าทำให้ข้าแทบจะอดใจรอไม่ไหว” เหมยฮวาเอ่ยเรียกนางเสียงหวาน“หึหึ พี่สาวจิน ท่านชอบสบู่กลิ่
You may also like
เกิดใหม่ทั้งทีได้ลูกมาสองแถมสามีอีกหนึ่งคน
พิมพ์สีทอง32.9K viewsสตรีขี่ม้าออกศึก
ปาเย่วเซิ่งเซี่ย1.3M viewsข้าจะพาครอบครัวใหม่ไปสู่ความร่ำรวย
ต้าซินซิน26.2K viewsพระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง
นางสาวซินหยู่147.3K viewsฮูหยินผู้ถูกลืมเลือน ณ. เรือนเหมันต์
BigM00N53 viewsท่านเองน่ะหรือคือสามีของข้า
JAOTUNTEE1.1K viewsล่ามสวาทนางร้าย
บ้านเขมปัณณ์994 viewsพระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC
กระดิ่งจันทร์2.7K views
