บทที่ 23...รักฝังลึก

“อ๊า...คุณอาขา” เขาละเลงปลายลิ้นลงบนยอดถัน กระดกลิ้นระรัวก่อนจะรวบดูดอย่างตะกระตะกราม ส่งฝ่ามือร้ายไล่บีบจับขยับเคล้นนวดเน้นไปทั่วกาย

“อาสิงห์...ฮือ...อ๋อย...อาสิงห์ขา...อาสิงห์ของพราว อาสิงห์ของพราวคนเดียว” เธอร้องครางเสียงสะท้าน ปากพร่ำเพียงชื่อของเขาอย่างเต็มใจเต็มปรารถนา

ชายหนุ่มเล้าโลมด้วยลิ้นและกายสัมผัสจนสาวน้อยอ่อนระทวยไปทั้งตัว แล้วจึงผละจากร่างสวยแสนระทดของหลานสาวนอกไส้ หันมาจัดการเปลื้องเสื้อผ้าทั้งหมดของตัวเองแล้วโยนทิ้ง เผยกายแกร่งล่อนจ้อนงดงามที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามและความเป็นชายชาตรีที่ยิ่งใหญ่อลังการ

ในที่สุด เธอก็ได้เห็นอาวุธร้ายของคุณอาจนเต็มตาแล้วในวินาทีนี้ อาวุธร้ายที่เคยเข้ามาอยู่ในกายเธอแล้วครั้งหนึ่ง อาวุธที่ชำแรกความสาวของเธอจนหมดสิ้น

เจ้าตัวโตนี่เองที่ทำให้เธอเจ็บและทรมานเหมือนจะขาดใจตาย...

สีของมันทั้งตัวอาบคลุมด้วยผืนหนังสีน้ำผึ้งซึ่งเป็นสีเดียวกันกับผิวพรรณของพ่อเลี้ยงหนุ่มสุดหล่อ ความใหญ่โตอวบอั๋นที่แสนเซ็กซี่ ที่มีส่วนหัวขนาดเล็กกว่ากำปั้นของเธอแค่เล็กน้อย ขณะปลายป้านแดงคล้ายดอกเห็ดมีรอยแยกจากธรรมชาติจัดสรร

หัวใจของสาวน้อยสั่นระริกไปทั้งดวง แววตาเขินอายแฝง