บทที่ 6...โกรธเหรอ แค่สามสี่คนเอง

“อืม โอเคนะครับคุณหมอ มีความสุขนะ” เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงสุภาพ ผละกายออกจากร่างสวยระทวยระทดแล้วขยับกายแกร่งขึ้นยืนจังก้า โดยไม่สนว่ามีลูกเลี้ยงสาวยืนอยู่ด้วย

หมอสาวรีบลนลงจากเตียงแล้วสวมใส่เสื้อผ้าอย่างไว แก้มแดงเรื่อบ่งบอกถึงความอาย

“พรุ่งนี้เจอกันที่โรงพยาบาลนะคะ”

“ครับ ผมจะรีบไปแต่เช้า”

หมอสาวแทบไม่มองหน้าเธอเลย รีบเดินออกจากห้องไปโดยไม่หันกลับมามองข้างหลังอีก

ยงรวีตวัดสายตาขุ่นข้นมองร่างเปลือยล่อนจ้อนของพ่อเลี้ยงตรงหน้า ขาขวายังใส่เฝือกแต่ฤทธิ์มากเหลือเกิน ลำร้อนชี้โด่ฝังมุกนั่นเองที่ไล่ให้เธอหันไปทางอื่นเสีย แม้มันจะเชิญชวนให้เธอมองสักแค่ไหน

เมฆาแอบยิ้ม รู้สึกดีที่เห็นลูกเลี้ยงหึงตน เขามั่นใจว่าหญิงสาวเองก็คงแอบรู้สึกดีเหมือนกัน ก่อนหน้านี้เขาแสร้งทำเป็นแอบส่งรูปลำไปให้ เจ้าหล่อนก็ไม่ด่าสักคำ หรือแม้แต่จะฟ้องแม่ นั่นย่อมหมายความว่า เจ้าหล่อนตั้งใจจะปิดบังเรื่องนั้น

“ยิ้มอะไรคะ”

“เปล่าซะหน่อย แล้วนี่กลับบ้านทำไมไม่บอกล่ะ”

“ทำไมต้องบอกคะ นี่ก็บ้านยุ้ยเหมือนกัน”

“อ้าว พ่อจะได้...ปฏิเสธผู้หญิงพวกนั้นไง”

“คุณนี่ แม้แต่ในห้องนอนแม่...คุณก็ยัง...ไม่คิดจะเกรงใจกันบ้างหรือคะ”

“ไม่เอาน่ายุ้ย แม่ไปสบายแล้ว ป่านนี้แม่คงเจอพ่อยุ้ยแล้วล่ะ อย่ายึดติดกับอะไรเลย”

เธอทนมองร่างเปลือยของเขาไม่ไหว จึงหันหลังคิดจะเดินออก แต่เขาคว้ามือเธอไว้

“ยุ้ย” น้ำเสียงที่ใช้เรียก นุ่มกว่าซอฟเค้กซะอีก มันทำให้เธอชะงัก และใจเต้นรัว

“โกรธเหรอ แค่สามสี่คนเองยุ้ย คุณหมอกับพวกพยาบาล พ่อแค่อยากตอบแทนที่พวกเธอดูแลพ่อดี”

“คุณไม่ใช่พ่อฉัน ตอนนี้เราไม่ได้เป็นอะไรกัน”

“ก็ได้” เพราะเขาเองก็ไม่ได้อยากเป็นพ่อเธอตั้งแต่แรกอยู่แล้ว “แต่ยังไงเราก็ยังเป็นครอบครัวเดียวกัน เรื่องเรียนยุ้ยไม่ต้องห่วงนะ พ่อ เอ๊ย! ลุงจะส่งให้ยุ้ยเรียนจนจบตามที่สัญญากับแม่เอาไว้”

“ไม่ต้องหรอกค่ะ ยุ้ยจะทำงานพาร์ทไทม์”

“ยุ้ย อย่าดื้อสิ มีหน้าที่เรียนก็เรียนไปเถอะ”

สายตาและสีหน้าของเขาทำให้เธอรู้สึกใจเต้นรัว ในเวลานั้นเองอยู่ ๆ ฝนก็เทลงมาอย่างหนัก เสียงฟ้าลั่นครืนทำให้เธอตกใจถลาเข้ากอดพ่อเลี้ยงไว้แน่น

“ว๊าย!”

สามวินาทีที่เธออยู่ในอ้อมกอดของเขา มันทำให้เธอรับรู้ถึงเสียงเต้นหนักของหัวใจแกร่ง ใบหน้าสวยร้อนวาบขึ้นมาเมื่อสบสายตาเข้มซ่อนหวานของเขา ช่วงล่างที่สัมผัสแนบชิดโดยไม่ได้ตั้งใจ ทำให้รับรู้ถึงการเคลื่อนไหวของลำร้อนแสนอุ่น ยามบดเบียดทิ่มแทงเนินหน้าท้องแบนราบ ขนอ่อนของเธอลุกกลูเกลียวไปทั้งร่าง