LOGINShare
บทที่ 9
Last Updated:
2025-12-01 20:11:05พ่อเลี้ยงภูตะวัน บทที่ 9
"นี่นาย มืดขนาดนี้แล้วทำไมไม่เปิดไฟ"
"ไฟฟ้ามีที่ไหนล่ะ"
"อะไรนะ บ้านหลังใหญ่โตจะไม่มีไฟฟ้าใช้ได้ยังไง?"
"ไม่มีไฟขึ้นมาหรอกบนดอยสูงขนาดนี้ใครเขาจะต่อไฟขึ้นมาให้"
"แล้วเครื่องใช้ไฟฟ้าที่นี่มีไว้ทำไม"
"ก็เอาไว้ใช้กับเครื่องปั่นไฟไง"
"ก็ไปเปิดเครื่องปั่นไฟสิ"
"เครื่องปั่นไฟมีจำกัดเอาไว้ใช้แค่ยามจำเป็น"
"อะไรนะอย่าบอกว่าจะให้ฉันอยู่มืดๆ"
"มีเทียนให้"
"ฉันไม่อยู่ที่นี่หรอกนะ"
"ไม่อยู่ก็ต้องอยู่จนกว่าหนี้ของพี่ชายเธอจะหมด"
"นั่นมันไม่ใช่หนี้ของฉันสักหน่อย"
"ถ้าเธอจะพูดเรื่องเดิมฉันไม่พูดด้วยแล้วนะ ใกล้มืดแล้วด้วยฉันต้องไป..."
"ไปไหน"
"ก็ไปอาบน้ำน่ะสิ มืดมาจะทำอะไรก็ลำบาก"
"อาบน้ำที่ไหน"
"ที่นี่ไม่มีน้ำประปาใช้หรอกนะ น้ำบาดาลก็ต้องรอตอนเปิดเครื่องปั่นไฟ"
"อะไรนะ?"
"จะตกใจอะไรนักหนา"
"บ้านยังกับคฤหาสน์จะไม่มีน้ำใช้ได้ยังไง"
"บ้านยังกับคฤหาสน์มันก็เป็นบ้านของเจ้านาย ส่วนเราเป็นขี้ข้าก็อยู่ที่เรือนคนใช้" ใช่แล้วห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆ ที่ พลอยไพลินตื่นขึ้นมาก็คือห้องคนรับใช้ ซึ่งอยู่นอกบ้านหลังใหญ่
"แล้วบ้านหลังใหญ่มีน้ำใช้ไหม"
"ก็บอกแล้วไงว่าจะมีตอนที่เปิดเครื่องปั่นไฟ" งานนี้เขาลงทุนมากยอมตัดน้ำตัดไฟแล้วติดตั้งเครื่องปั่นไฟเพื่อให้มันสมจริงที่สุด
แต่ที่จริงมันก็ไม่ใช่แผนที่เขาจะใช้กับเธอก่อนหน้านี้หรอก แผนนี้เขาคิดขึ้นตอนที่เจอหน้าเธอที่สนามบิน และเขาก็สั่งให้ลูกน้องจัดการตอนที่เธอหมดสติ
"แล้วถ้าจะเข้าห้องน้ำทำยังไง?"
"ในป่า"
"ห๊า?"
"จะชวนคุยอีกนานไหม"
"แล้วฉันต้องอาบน้ำที่ไหน"
"มีบ่อน้ำ"
"นายเปิดเครื่องปั่นไฟก่อนได้ไหม ฉันจะเปิดน้ำใส่ถังไว้"
"แบบนั้นก็ไม่ได้เพราะเครื่องปั่นไฟที่นี่เปิดได้แค่อาทิตย์ละครั้ง"
"บ้าไปแล้ว แล้วเมื่อไรจะติดต่อกับเจ้านายของนายได้" เธอต้องเร่งคุยกับเจ้านายของไอ้หมอนี่ให้ได้ก่อน
"เจ้านายกำลังไปเที่ยวรอบโลกกับเมียอยู่"
"อะไรนะ!?"
"จะเสียงดังทำไมหนวกหู"
"ฉันไม่อยู่บ้านหลังนี้กับนายแค่สองคนหรอกนะ"
"หรืออยากอยู่คนเดียว" สายตาคมมองกรอกซ้ายทีขวาทีเพื่อทำให้อีกฝ่ายระแวงสิ่งที่มองไม่เห็น
"ฉันไม่กลัวหรอกไม่ต้องมาแกล้งหลอก"
"ก็ได้ถ้าเธออยากอยู่คนเดียว" เขาหันหลังให้ทันทีที่พูดจบ
"นายจะไปไหน"
"ก็เธออยู่คนเดียวได้ไม่ใช่เหรอ"
"นายไม่กลัวว่าฉันจะหนีหรือไง"
"ถ้าอยากเป็นอาหารสัตว์ป่าก็เชิญ"
"สัตว์ป่า? ที่นี่มีสัตว์ป่าด้วยเหรอ"
"เธอก็แหกตาดูหน่อยสิรอบข้างมีแต่ป่ากับภูเขา แบบนี้แหละสัตว์ป่าชอบอาศัยอยู่"
"ดะ.. เดี๋ยวก่อนนายจะไปไหน"
"เธอไล่ฉันไปจากที่นี่ไม่ใช่เหรอ"
"พาฉันไปดูสิว่าบ่อน้ำอยู่ที่ไหน"
"ตกลงไม่ไล่แล้ว?"
"พูดมาก"
"ไปเตรียมเสื้อผ้าเราต้องอาบน้ำที่บ่อน้ำด้วย"
"เสื้อผ้าข้าวของเครื่องใช้ฉันอยู่ในกระเป๋าหมด แล้วกระเป๋าไปไหน"
"ใครจะแบกของพวกนั้นขึ้นมาให้เธอหนักจะตาย"
"แล้วนายจะให้ฉันเอาเสื้อผ้าที่ไหนมาเปลี่ยน"
"ในตู้มีเสื้อผ้า"
"เสื้อผ้าแบบนั้นฉันไม่ใส่หรอกนะ"
"เรื่องของเธอ"
"เดี๋ยวก่อนสิ"
"อะไรอีกล่ะเห็นไหมว่ามันมืดแล้ว"
"ก็ได้รอฉันก่อน" พลอยไพลินรีบกลับไปที่ห้องแล้วหยิบเอาเสื้อผ้าที่มีอยู่ในตู้พร้อมกับผ้าเช็ดตัวออกมาด้วย
"บ้านก็หลังใหญ่โตทำไมดูกันดารจัง" หญิงสาวยอมเดินตามลัดเลาะออกมาทางหลังบ้าน
"แถวนี้ห้ามพูดมากนะ ถ้าสัตว์ป่าได้ยินมันจะมาเขมือบหัวเธอ"
"ไม่ต้องมาหลอกฉัน"
ก๊อกแก๊ก เสียงเหมือนมีอะไรหักกิ่งไม้หรือเหยียบกิ่งไม้อยู่ไม่ไกลจากคนทั้งสอง
"กรี๊ดด"
อึบ! คนตัวเล็กตกใจกระโดดเข้าไป เกาะร่างของเขาแบบลืมตัว
🖋ชะนีติดมันส์ @มัดหมี่
Latest chapter
พ่อเลี้ยงภูตะวัน บทที่ 20
พ่อเลี้ยงภูตะวัน บทที่ 20"ปล่อยนะคนเลว""เขวี้ยงมาได้ยังไงถ้าถูกหัวมีหวังแตกแน่" โชคดีตอนที่เธอเขวี้ยงโคมไฟมาเขาหลบได้ทัน"นั่นแหละคือสิ่งที่ฉันต้องการ ตายตายไปได้ยิ่งดี""ปากดีนักใช่ไหม" ด้วยความโมโหชายหนุ่มที่ยืนอยู่หน้าประตูก้าวเดินเข้ามาจนประชิดร่างของอีกฝ่าย"อืมม" ใบหน้าสวยหวานพยายามหลบริมฝีปากที่เขาโน้มลงมาหวังจะจูบ "ถอยไปนะ""คิดหรือว่าเป็นเมนส์แล้วฉันจะไม่กล้าทำ""เป็นเมนส์?" เพิ่งนึกได้ว่าเลือดที่เลอะที่นอนคงเป็นประจำเดือนของเธอแน่เลย เขากล้าดียังไงถอดเสื้อผ้าของเธอออกหมดแบบนี้ ไม่มีแม้แต่ชุดชั้นในประจำเดือนก็เลอะที่นอนน่ะสิ "โอ๊ย"จากที่ทับร่างเธออยู่พอได้ยินอีกฝ่ายร้องโอ๊ยเขาก็รีบขยับตัวลุกออก "เป็นอะไร""ปวดท้อง" ที่จริงไม่ได้ปวดท้องหรอก เพราะแค่ทานยาที่เขาให้มาเธอก็หายปวดตั้งแต่วันนั้นแล้ว แต่แค่อยากให้เขาออกไปให้ไกล ถ้าจะใช้แรงผลักคงไม่ได้ผลนอกจากจะใช้มารยาหญิง"ยาอยู่ไหน""อยู่ห้องนั้น""ไปอาบน้ำ" พูดแค่นี้ภูตะวันก็รีบลงไปดูว่ายาแผงนั้นที่ซื้อมาให้เธอเอาไว้ที่ไหนหลังจากที่ได้ยาแล้ว เขาก็นำมันขึ้นมาพร้อมกับโจ๊กร้อนๆเพื่อให้เธอทานอะไรรองท้องก่อนแกร็ก..แอดดด..ตุ๊บ!!เ
พ่อเลี้ยงภูตะวัน บทที่ 19
พ่อเลี้ยงภูตะวัน บทที่ 19[โรงแรมม่านฟ้า]"สวัสดีค่ะ ต้องการจะมาใช้บริการอะไรของทางโรงแรมคะ""ห้องอาหาร""เชิญทางนี้เลยค่ะ" พนักงานต้อนรับเชิญพ่อเลี้ยงภูตะวันให้เดินตามมาที่ห้องอาหาร"จองโต๊ะไว้หรือยังคะ""เดี๋ยวผมจัดการเอง" ชายหนุ่มยืนมองอยู่ว่าแม่นั่งอยู่โต๊ะไหน และเขาก็มองไปเห็นโต๊ะที่แม่นั่งแต่ท่านไม่ได้อยู่คนเดียว"ตาภูมานั่นแล้วค่ะ""แม่ให้ผมมามีธุระอะไร" แค่มองก็เห็นแล้วว่าท่านยังสบายดี"มารู้จักกับคุณนายสมรสิลูก""นี่หรือตาภูโตขึ้นหล่อเป็นกองเลย""สวัสดีครับ""ถ้ามีนาเห็นจะจำพี่ได้ไหมเนี่ยขนาดป้ายังจำไม่ได้""มีนา?""ลูกจำคุณป้าสมรแม่ของน้องมีนาได้ไหมล่ะลูก""จำไม่ได้หรอกครับ แม่เรียกผมมาทำไม""นั่งก่อนสิเดี๋ยวน้องก็จะมาถึงแล้ว""อย่าบอกนะครับว่า?""ตาภูนั่นลูกจะไปไหน!" ช่อมาลาตะโกนตามหลังลูกชายที่เดินออกไปแล้ว "ลูกคนนี้นิสัยไม่ดีเลย""แกคงมีธุระด่วน""ต้องขอโทษคุณสมรด้วยนะ""ไม่เป็นไรหรอก ค่อยหาโอกาสให้เด็กเจอกันใหม่"ลานจอดรถของโรงแรม.."ทำไมออกมาเร็วจังเลยล่ะครับ" เวทมนต์ที่นั่งรออยู่ลานจอดรถเห็นว่าเจ้านายเดินออกมาแล้ว"ไปบ่อนหน่อย" ภูตะวันเป็นคนแบบนี้ถ้าไม่อยากพูดถึงอะไรเข
พ่อเลี้ยงภูตะวัน บทที่ 18
พ่อเลี้ยงภูตะวัน บทที่ 18"กรี๊ด! ถอยไปนะไอ้เลว!" แรงที่มีอยู่น้อยนิดดันร่างหนาของชายหนุ่มคนที่โน้มตัวลงมาจะทับร่างของเธอให้ออกไป"จะยอมไปกินข้าวดีๆ ไหมล่ะ""ฉันจะกินหรือไม่กินมันก็เรื่องของฉัน""ดี! ชอบแบบนี้ว่ะ" จากเมื่อสักครู่แค่ขู่ ตอนนี้เขารูดซิปลงจริงๆ และกำลังจะล้วงไอ้เจ้านั่นออกมา"ฉันไปกินก็ได้""ต้องให้ขู่" ภูตะวันขยับถอยออกมาเพื่อให้เธอลุกขึ้นจากโต๊ะได้ และตอนที่ขยับถอยเขาก็ได้รูดซิปกลับคืน"ฉันจะไปคนเดียว ส่วนนายไปตายซะ!!" พูดแค่นี้พลอยไพลินก็เดินเข้าไปทางครัวที่มีประตูอยู่หลังบ้านเข้ามาก็เห็นว่าเขาทำอาหารไว้รอแล้ว แต่เธอก็เลือกที่จะไม่กินอาหารของเขา หญิงสาวหยิบไข่มาสองฟองแล้วตั้งน้ำ ถ้าต้มไข่แล้วไม่อร่อยก็ให้มันรู้ไปสิรออยู่ครู่หนึ่งเธอก็นำไข่ออกจากน้ำร้อนมาใส่น้ำเย็นก่อนที่จะปอกเขาเห็นว่าเธอหายเข้ามาในครัวนานแล้วก็เลยเข้ามาดู"ทำไมไม่กินอาหารอยู่บนโต๊ะ""ท้องฉันปากฉัน" ความรู้สึกดีๆ ที่เคยเห็นว่าเขาเป็นมิตรตอนนี้ไม่มีอีกแล้ว คำพูดแต่ละคำเธออยากจะพูดให้เขาเจ็บเข้าไปในทรวงให้มากที่สุด"ดีนะที่ยังต้มไข่เป็น" แต่อีกฝ่ายเหมือนจะไม่สะทกสะท้านเลย แถมยังชะโงกหน้ามองมาดูไข่ที่
พ่อเลี้ยงภูตะวัน บทที่ 17//18+
พ่อเลี้ยงภูตะวัน บทที่ 17🔞"โอ๊ย นายตะวันนายจะทำอะไร" ถ้าเขาสัมผัสได้จะรู้ว่าทั้งร่างกายและน้ำเสียงของเธอตอนนี้สั่นกลัว ถึงแม้เธอจะคิดว่าเขาเป็นคนดี แต่เพิ่งรู้จักกันแค่ไม่กี่วันมันก็การันตีไม่ได้ว่าเขาจะเป็นแบบที่คิดไหมแต่อีกฝ่ายเหมือนโกรธมาก แล้วทำไมเขาต้องโกรธเธอขนาดนี้ด้วยแค่เรื่องประจำเดือน และเรื่องนี้มันก็เป็นเรื่องของเธอไม่ใช่เรื่องของเขาสักหน่อย"ถอยไปนะ!" มือเรียวพยายามดันอีกฝ่ายออกเพื่อปกป้องตัวเอง แต่ยิ่งดันร่างของเธอก็ยิ่งถูกเขากอดรัดแน่นขึ้นใบหน้าคมฝังจูบลงตามผิวกาย จนทำให้เลือดในกายของผู้ชายทั้งแท่งแบบเขาร้อนผ่าว จนควบคุมอารมณ์ของตัวเองไม่ได้"ฉันเจ็บนะ!" ที่เจ็บเพราะเธอพยายามผลักเขาออกแต่อีกฝ่ายก็ยังคงดื้อดึงกอดรัดแถมจูบตามเนื้อตัว "ไอ้อืมมม" กำลังจะด่าแต่ปากถูกปิดก่อนโดยริมฝีปากของเขาเองลิ้นหนาแหย่ผ่านเข้าไปเพื่อจะสัมผัสในโพรงปาก แต่ก็ไม่ง่ายเลยเพราะเธอกัดฟันไว้"อืมม" พอแทรกเรียวลิ้นเข้าไปไม่ได้เขาก็เปลี่ยนเป็นดูด จนเธอยอมเผยอปากออกเพราะความเจ็บจากแรงดูดนั้นผ้าถุงที่เธอใส่อยู่ไม่รู้ว่าเขาดึงมันหลุดออกไปตั้งแต่ตอนไหน มารู้ตัวอีกทีก็รู้สึกว่าอะไรแข็งๆ ถูกดันผ่านเข
พ่อเลี้ยงภูตะวัน บทที่ 16
พ่อเลี้ยงภูตะวัน บทที่ 16"โอ้ยย ซี๊ดด""เป็นอะไร" ตื่นเช้ามาเห็นเธอนอนขดกุมท้องอยู่"ปวดท้อง""อยากเข้าห้องน้ำเหรอ""เปล่า""ปวดแบบไหน""แบบที่ผู้หญิงเขาเป็นกันทุกเดือน""เป็นประจำเดือนเหรอ?" เรื่องแบบนี้ถึงแม้ผู้ชายจะไม่เป็น แต่ไม่มีใครไม่รู้จักหรอก"อืม""แล้วทำไง" แต่สิ่งที่เขาไม่รู้คือจะเป็นประจำเดือนต้องเจ็บท้องขนาดนี้เลยเหรอ"ฉันต้องกินยา" ที่จริงยาก็ไม่ได้กินทุกเดือนหรอกนอกจากช่วงไหนที่ปวดท้องมากๆ"ยาอะไร""นายจะไปซื้อเหรอ""ถามว่ายาอะไร""ให้ฉันไปซื้อด้วยได้ไหม เพราะฉันต้องซื้อผ้าอนามัยและชุดชั้นในด้วย" ทีแรกก็ไม่กล้าบอกเขาเรื่องพวกนี้ แต่นั่นมันคือทางรอดถ้าเธอได้ไปกับเขาต้องมีโอกาสหนีได้แน่"เดี๋ยวจะหามาให้""นายจะไปหาที่ไหน""ถ้าเจ็บท้องก็นอนอยู่ในห้อง ไม่ต้องออกไปไหน" พูดจบเขาก็ออกจากห้องไปคนตัวเล็กค่อยๆ ดันตัวลุกขึ้นแล้วขยับกายออกมาส่องดูว่าเขาจะออกจากที่นี่ไปด้วยวิธีไหน แต่มันกลับไม่เป็นแบบที่คิดเพราะเขาเดินเข้าไปในบ้านหลังใหญ่เขาเข้าไปทำไมในนั้น?เวลาผ่านไปประมาณชั่วโมงกว่า สิ่งที่เธอต้องการเขาก็นำมันมาให้รวมถึงข้าวต้มร้อนๆ"คุณไปเอามาได้ยังไง""ทำไม อยากรู้เพื่อจะหาท
พ่อเลี้ยงภูตะวัน บทที่ 15
พ่อเลี้ยงภูตะวัน บทที่ 15ก๊อก ก๊อก หลังจากที่ถูกเธอไล่ออกจากห้องก็หลายชั่วโมงแล้วยังไม่เห็นเธอออกมาจากห้องเลย เขาก็เลยมาเรียกดู"ออกมากินข้าว""ไม่หิว!""สายขนาดนี้จะไม่หิวได้ยังไง วันนี้ผมทำกับข้าวให้ออกมาสิ""ไป!" เธอจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนเห็นขนาดนั้น คิดแล้วก็อยากร้องไห้"ถ้าไม่ออกมาจะพังประตูเข้าไปแล้วนะ""จะไปไหนก็ไป!""ผมยังไม่เห็นหรอก""ไม่ต้องมาโกหก""จะออกมาดีๆ หรือจะให้พังประตูเข้าไป""ไม่ออก!" จบคำพูดพลอยไพลินก็ดึงหมอนขึ้นมาปิดหูตัวเองไว้แกร็ก!"........." หญิงสาวได้ยินเสียงคนข้างนอกใช้กุญแจเปิดเข้ามาก็รีบขยับหมอนออกเพื่อมองไปดู "ออกไปนะ!" เธอไม่พูดเปล่ายังจับหมอนที่ปิดหูอยู่เมื่อสักครู่เขวี้ยงใส่คนที่ยืนอยู่หน้าประตู ..แต่เขาก็รับมันได้ทัน"ไม่เห็นมันน่าอายตรงไหนเลย น่ามองจะตาย""ไอ้บ้า! ไอ้เลว!""ก็ตัวเองอยากนอนดิ้นเองทำไมล่ะ ทีหลังก็ระวังหน่อยสิ""งื้ออออ" คนตัวเล็กคว่ำหน้าลงกับที่นอนก่อนจะเอาผ้าห่มขึ้นมาปิดคลุมทั้งตัว"เดี๋ยวจะไปตักน้ำมาไว้ให้ใช้ หิวก็ออกไปทานแล้วกัน อาหารทำไว้ให้เสร็จแล้ว" วันนี้ที่จริงจะใช้งานเธอหน่อย แต่พอเห็นสภาพนี้แล้ว..คงต้องได้ทำเองอีกหลังจากที
You may also like
พ่ายรักนางบำเรอ
หอมชา217.1K viewsผัวแก่ 25++( nc ไม่อั้น )
ศานิชล9.9K viewsเด็กดื้อของคุณป๋า Nc20+
ลำเจียก22.3K viewsรักร้าย มาเฟียลูกติด
Melyssa14.6K viewsลงทัณฑ์เมียลับมาเฟีย
แอดอ้วน นามปากกาเงินล้าน4.6K viewsข้ามภพมารักมาเฟีย
Madam Hangover360 viewsทาสสวาทอสูรเถื่อน
รินธารา3.3K viewsBad Dindan สัญญารักใต้เงามาเฟียร้าย
Story ปลายตะวัน5.4K views
