พ่อเลี้ยงภูตะวัน

พ่อเลี้ยงภูตะวัน บทที่ 1

พูดถึงพ่อเลี้ยงความร้อนภาคเหนือที่กล่าวมานั้นจะเป็นที่มาของพ่อเลี้ยงภูตะวันมาให้ได้ยินอยู่บางส่วนและเป็นลูกเลี้ยงของพ่อเลี้ยงปุรเชษฐ์นั่นก็คือทายาทหนึ่งเดียวที่ปุรเชษฐ์มีอยู่เพราะลูกมีความสำคัญเพียงอย่างเดียวเท่านั้นที่ผู้หญิงส่วนใหญ่เป็นแพทย์หญิงด้วยเธอไม่ได้ต้องการต่อเครือข่ายธุรกิจของพ่อเลย

หลังจากที่พ่อเลี้ยงภูตะวันถูกทำร้ายอย่างต่อเนื่องเอาชีวิตไม่รอดเชื่อความเชื่อกับตัวเองไว้ว่ายังไงก็ต้องเอาคืนให้ได้ช่องทางอีกฝ่ายจะทำเช่นนั้น​มากอีกครั้งนี้

แค่รอจังหวะและจังหวะนั้นก็มาถึงแล้ว

"เอาเงินไปให้เท่าที่มันต้องการ"

"แต่มันเกินโควต้าที่เราจะให้หัวต่อไปพ่อเลี้ยง"

"ไม่ต้องไปสนใจเรื่องนั้น"

"ผมจัดให้ครับ" เวทมนต์ก็คือมือที่ถูกต้องของคนสนิทของพ่อเลี้ยงภูตะวัน

โต๊ะหนึ่ง..

"อะไรวะ! ในวันพรุ่งนี้คุณจะโกงกูเนีย"

"เห็นได้ชัดว่าท่าน.. เหตุผลที่ทำให้คุณรอช้าอยู่ทำไมไปเอาเงินมาเพิ่มให้ท่านอีกสิวะ" เวทมนต์ที่คำสั่งออกกับลูกน้อง ฟังก์ชั่น

"ขอบใจมาก​ ถ้าได้คืนกูจะให้ทิปมึงไม่อั้น"

"ไม่เป็นไรครับท่านทางเราอยากให้ท่านเล่นแบบสบายใจที่ต้องการทุนเพิ่มเท่าไรบอกมาได้เลย" ที่จริงลูกค้าหอบเงินมาก็ไม่ใช่น้อยๆ แต่ในช่วงติดพันทางบ่อนก็มีให้หยิบยืมมาหมุนก่อน

ที่ที่หนึ่งทันที..

“อะไรนะก็คือบ่อนนั้นอีกครั้งหนึ่ง”

"ทุกอย่างตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา"

"บางที? ทำไมพวกเขาถึงไม่บอกกู!"

"เอ่อ.."

"สงสัยว่าไอ้นี่อาจจะตายจริงๆ กูต้องจัดให้มันใจสมอยากนั้น"

"มันจะง่ายเหมือนเดิมแล้วมั้งครับ"

"มึงนั่นแหละมือดีที่ไหนก็ได้ไม่จำเป็นต้องให้เรื่องนี้สาวมาถึงกู" เพราะอีกไม่นานก็มีการลงพื้นที่หาเสียงแล้วในเรื่องของขวางทางกำนันสิงห์พร้อมที่จะกำจัดมันออกให้หมด

กำนันสิงห์จะออกจากที่นี่อย่างเป็นทางการในส่วนใหญ่ แต่จะมีการเผยแพร่ที่ชาวบ้านเรียกขานตำนานแบบติดปากเชื่อเกรนันสิงห์ก็กำลังลงสมัครในเวลาที่หลายคนในท้องถิ่นกำลังแย่งชิงตำนาน

"อะไรวะ!

"เสี่ยเพชรใจเย็นเพียงเล็กน้อย"

"จะสามารถทำได้หลายล้านแล้ว!"

"ทางเจ้านายผมอนุมัติให้เสี่ยและเงินเพิ่มได้เท่าที่เสี่ยต้องการเลยครับ"

"จริง ๆ แล้วใช่ไหม ถ้าอย่างนั้นมากูก็จะสูญเสียอีกทางหนึ่ง"

"เสี่ยพูดไม่เป็นมงคลเลยพระเจ้าเสี่ยใจใหญ่แค่ตาสองตาเสี่ยก็ได้ทุนคืนแล้ว"

"ถ้าตามมาอีกก็ให้ทุนที่กูลงไป"

"ได้เลยเสี่ยไปจัดเงินมาให้เสี่ยอีกสิวะ" เวทมนต์สั่งลูกน้องให้ไปจัดเงินในเพชรกล้าขอมา

เงินสดที่สามารถถูกแลกเป็นอะไรก็ได้โดยตรงเพื่อเล่นการพนันถูกกองวางหน้า

เวลาผ่านไปอีกวันหนึ่ง..

“เสี่ยจะไปไหน”

“กูหายมาหลายวันแล้วเดี๋ยวพ่อตามหา”

"ท่านคุยกับเสี่ยหน่อย"

"มึงไม่เข้าใจหรือว่ากูไม่ได้นอนหลายคืนแล้วค่อยพักผ่อนเต็มที่แล้วเดี๋ยวกูจะคุยกับเจ้านายมึงเอง"

"อาจจะได้เชิญเสี่ยตามพวกผมมาทางนี้เลย" เวทมนต์ไม่จำเป็นต้องให้ลูกน้องที่ยืนล้อมหน้าล้อมหลังอยู่รู้ว่าต้องติดตาม

"มึงกล้ากับกูไอ้เวท!"

"ผมไม่หยุดอีกต่อไป​เจ้านายผมมีเรื่องอยากคุยกับเสี่ยเท่านั้นเอง"

"กูให้เงินพวกมึงตอนนี้เลย"

"เรื่องนั้นเสี่ยต้องไปคุยกับเจ้านายผมเองครับ"

"ไอ้พ่อเลี้ยงกระจอกนั่นก็คือถุย!"

อึบ!จังหวะที่เพชรกล้าถุยน้ำลายก็ถูกลูกน้องของเวทมนต์เข้าตัว

"เบามือหน่อยเดี๋ยวช้ำก่อนลากตัวตามกูมา"

"พวกมึงก็รู้ว่ากูเป็นลูกใครก็ได้ลูกพี่กระจอกของมึงตามปกติพ่อกูไม่ได้ปล่อย!!"

ตุ๊บ!

"โอ๊ย"

"วิธีการที่กันวะเป็นสาเหตุว่าทำไมถึงกับเสี่ยเพชรกล้าได้" ภูตะวันโน้มตัวลงไปในประคองเพชรกล้าให้ยืนขึ้นเพื่อดูรอยเท้าที่ลูกน้องกระทืบเมื่อถูกออกให้

"มึงคอยดูนะพ่อกูรู้ว่าพวกคุณทำอะไรกับกูมึงไม่ได้ตายดีแน่"

"ไม่เอาน่ามักจะไม่สำคัญว่าเราพูดแค่เรื่องของเราพอ"

"มึงจะฟังกับกูก็พูดมา"

"เสี่ยได้นับไว้ไหมว่าบาร์โค้ดเงินไปเท่าไหร่"

"มัลมัลล้าน"

"50 ล้านบาท"

“อะไรจะเป็นไปตามวะ!”

“ต้องให้ผมบอกไหมว่าเสี่ยไปทีละอย่าง”

เพชรกล้าถึงกับพูดไม่ออก

"อันนี้ผมยังไม่รวมดอกทุกวันที่เสี่ยส่งมา"

"ดอกเดลี่อะไรของมึง"

"ดอกเบี้ยเงินกู้ยังไงครับ เสี่ยอย่าลืมสิว่าเสี่ยเชื่อก่อนไม่เชื่อ"

"พวกมึงก็เสนอมาให้กูเอง"

"ใช่ครับถ้าเสี่ยไม่รับพวกผมจะบังคับอะไรเสียได้"

"มึงจะยังไงก็ว่ามากูว่าคุณเงินจ่ายมึงเถอะ"

"แล้วเมื่อไรจะเป็นอย่างนั้น"

"เงินตั้ง 50 ล้านกูที่นี่ที่ไหนมาให้มึงวะ"

"ก่อนที่พ่อจะทำเรื่องนี้ถึงหูกำนันของคุณ..."

“ไหนมึงบอกว่าไม่ให้เรื่องถึงพ่อกูไง”

“ถ้าอย่างนั้นก็ไปคิดมาเพื่อหาเงินมาหาผมยังไงซะหากไม่มีปัญญาที่จะพิสูจน์จริงๆว่ามีทางออกให้อยู่นะ”

“ทางออก? ทางออกแบบไหนก็รีบพูดมาสิวะ!"