All Chapters of พ่อเลี้ยงภูตะวัน: Chapter 1 - Chapter 10

พ่อเลี้ยงภูตะวัน บทที่ 1พูดถึงพ่อเลี้ยงความร้อนภาคเหนือที่กล่าวมานั้นจะเป็นที่มาของพ่อเลี้ยงภูตะวันมาให้ได้ยินอยู่บางส่วนและเป็นลูกเลี้ยงของพ่อเลี้ยงปุรเชษฐ์นั่นก็คือทายาทหนึ่งเดียวที่ปุรเชษฐ์มีอยู่เพราะลูกมีความสำคัญเพียงอย่างเดียวเท่านั้นที่ผู้หญิงส่วนใหญ่เป็นแพทย์หญิงด้วยเธอไม่ได้ต้องการต่อเครือข่ายธุรกิจของพ่อเลยหลังจากที่พ่อเลี้ยงภูตะวันถูกทำร้ายอย่างต่อเนื่องเอาชีวิตไม่รอดเชื่อความเชื่อกับตัวเองไว้ว่ายังไงก็ต้องเอาคืนให้ได้ช่องทางอีกฝ่ายจะทำเช่นนั้น​มากอีกครั้งนี้แค่รอจังหวะและจังหวะนั้นก็มาถึงแล้ว"เอาเงินไปให้เท่าที่มันต้องการ""แต่มันเกินโควต้าที่เราจะให้หัวต่อไปพ่อเลี้ยง""ไม่ต้องไปสนใจเรื่องนั้น""ผมจัดให้ครับ" เวทมนต์ก็คือมือที่ถูกต้องของคนสนิทของพ่อเลี้ยงภูตะวันโต๊ะหนึ่ง.."อะไรวะ! ในวันพรุ่งนี้คุณจะโกงกูเนีย""เห็นได้ชัดว่าท่าน.. เหตุผลที่ทำให้คุณรอช้าอยู่ทำไมไปเอาเงินมาเพิ่มให้ท่านอีกสิวะ" เวทมนต์ที่คำสั่งออกกับลูกน้อง ฟังก์ชั่น"ขอบใจมาก​ ถ้าได้คืนกูจะให้ทิปมึงไม่อั้น""ไม่เป็นไรครับท่านทางเราอยากให้ท่านเล่นแบบสบายใจที่ต้องการทุนเพิ่มเท่าไรบอกมาได้เลย" ที่จริงลูกค้

พ่อเลี้ยงภูตะวัน บทที่ 3เย็นวันนั้นที่บ้านบนดอย.. บ้านหลังนี้พ่อเลี้ยงปุรเชษฐ์ซื้อไว้ให้กับลูกสาว นั่นก็คือแพทย์หญิงเปรมวดีภรรยาคุณหมอกฤษณะ ด้วยความที่สามียังทำงานอยู่โรงพยาบาล รวมถึงมีคลินิกเป็นของตัวเองด้วย ทั้งสองขึ้นมาอยู่บ้านบนดอยไม่ได้ พ่อเลี้ยงภูตะวันที่เป็นพี่ชายเลยรับหน้าที่ดูแลที่นี่ให้ (เรื่องราวของเปรมวดีและคุณหมอกฤษณะ อยู่ในเรื่องยั่วรักคุณหมอคีตะนะคะ ใครอยากรู้ตำนานขาหยั่งตามไปอ่านได้ที่ตอนของคุณหมอกฤษณะได้เลยค่ะ) "พ่อเลี้ยงมาทำไมที่นี่ครับ" ถึงแม้ภูตะวันจะรับหน้าที่ดูแลบ้านหลังนี้ให้​ แต่เขาก็ไม่ได้ขึ้นมาด้วยตัวเอง ปล่อยให้ลูกน้องคอยตรวจตราดูความเรียบร้อย"อีกไม่นานเราอาจจะได้ใช้ที่นี่""อย่าบอกนะครับว่า.." ไม่มีใครรู้ใจพ่อเลี้ยงภูตะวันได้เท่ากับเวทมนต์อีกแล้ว"ไม่ต้องให้ใครมาทำความสะอาดที่นี่แล้วนะ และคนดูแลที่นี่ก็ให้ลงจากดอยไปได้แล้ว""ครับ""มึงจะไม่ถามกูหน่อยเหรอว่าทำไม""ไม่หรอกครับผมเคยดูละครแนวนี้มาแล้ว""ไอ้เวทมึงอย่ามากวนตีนกูนะ""แล้วพ่อเลี้ยงไม่ถามเหรอครับว่าตอนจบละครที่ผมดูมันเป็นยังไง""นานเท่าไรแล้ววะ""อะไรคือนานเท่าไรแล้วครับ""นานเท่าไรแล้วมึงไม่ได้ถ

พ่อเลี้ยงภูตะวัน บทที่ 5"พ่อเลี้ยงครับ""มีอะไร" คนที่ถามก็คือเวทมนต์ที่เดินนำหน้าพ่อเลี้ยงลงมาจากชั้นบน"พวกมันให้คนมาดูที่บ่อนครับ" ถึงแม้ว่าคนที่เข้ามาตามสืบจะไม่ได้แสดงตัวว่าเป็นใคร แต่ทำไมลูกน้องของภูตะวันจะไม่รู้"มันสงสัยไหม""ผมอยากให้พ่อเลี้ยงระวังตัว ให้มากหน่อยครับ" เรื่องสงสัยมันต้องสงสัยอยู่แล้วเพราะเข้ามาดูในบ่อนแล้วไม่เห็นลูกชาย"พวกมึงกลับไปก่อน" ตั้งแต่ลงมาจากดอยวันนั้นภูตะวันก็ยังไม่ได้ขึ้นไป และเรื่องบ้านบนดอยก็ยังไม่มีใครรู้ แถมบ้านหลังนั้นอยู่นอกเขตอำนาจของกำนันสิงห์ด้วย"ผมว่าเราเพิ่มกำลังดูแลดีกว่าไหมครับ" หลังจากลูกน้องที่มารายงานออกไปแล้ว เวทมนต์ก็ถามผู้เป็นนายดู เพราะตอนนี้มีแค่เขาและซอโซ่แค่สองคนที่คอยดูแลคุ้มกันอยู่"มึงก็จัดมาแล้วกัน""แล้วนี่พ่อเลี้ยงจะไปไหนครับ" พูดยังไม่จบคำพ่อเลี้ยงก็เดินออกไปเลย"กูก็มีอะไรให้ทำเยอะแยะ""ผมว่ารอก่อนดีกว่าไหมครับ ผมเพิ่งส่งข้อความให้จัดคนมาคุ้มครองพ่อเลี้ยงเพิ่ม""ยังไม่มีอะไรหรอกน่าทำเป็นกลัวไปได้"ซอโซ่ที่ทำหน้าที่ขับรถพอเห็นเจ้านายขึ้นรถมาก็สตาร์ทเครื่อง"มึงดูกระจกดีๆ ด้วยนะ""มีอะไรครับพี่เวท""กลัวไอ้กำนันนั่นมั

พ่อเลี้ยงภูตะวัน บทที่ 7[สนามบิน]"สวัสดีค่ะ คุณใช่คนที่พี่ชายฉันบอกว่าจะมารับไหมคะ""...คุณเพชรกล้าให้ผมมารับครับ" กว่าจะพูดประโยคนี้ออกมาได้เพราะมัวแต่จ้องใบหน้าสวยหวานของผู้หญิงตรงหน้าอยู่"ใช่จริงด้วย กระเป๋าฉันอยู่ทางนั้นค่ะ" พี่ชายบอกแค่ว่าจะให้ลูกน้องมารับ ยิ่งเขาบอกชื่อพี่ชายของเธอได้ด้วยแล้วเธอก็วางใจคนที่มารับเดินไปเข็นเอารถเข็นที่มีกระเป๋าหลายใบวางทับซ้อนกันอยู่"คุณจอดรถไว้ตรงไหนคะ""ตามมา" ชายหนุ่มร่างสูงโปร่งขายาวก้าวแต่ละทีเธอแทบจะได้วิ่งตาม"ใจร้ายจังแทนที่จะมารับเรา" ทีแรกคิดว่าพี่ชายจะเซอร์ไพรส์รออยู่ที่รถ แต่พอมาถึงก็ไม่เห็น"เชิญ" มือหนาเอื้อมไปเปิดประตูรถให้เธอขึ้นนั่ง"คุณมาทำงานกับพี่ชายฉันนานหรือยังคะ""ยังไม่นาน" พอเธอขึ้นรถอีกฝ่ายก็ปิดประตู​ ก่อนจะเดินอ้อมมาประจำที่คนขับ"ฉันชื่อพลอยไพลินค่ะ แล้วคุณล่ะชื่ออะไร""ตะวัน"หญิงสาวยังไม่ทันได้สอบถามอะไรอีกก็เริ่มง่วง จะว่าเหนื่อยก็ไม่ใช่ทำไมเราถึงง่วงขนาดนี้ "คุณ..ทำไมฉัน.."รุ่งสางของวันใหม่.."นี่เราอยู่ที่ไหน?" ดวงตากลมมองไปรอบๆ ก็เห็นว่าตัวเองอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆ พอรู้ว่ารอบข้างผิดปกติ​ เธอก็รีบเดินมาเป

พ่อเลี้ยงภูตะวัน บทที่ 9"นี่นาย มืดขนาดนี้แล้วทำไมไม่เปิดไฟ""ไฟฟ้ามีที่ไหนล่ะ""อะไรนะ บ้านหลังใหญ่โตจะไม่มีไฟฟ้าใช้ได้ยังไง?""ไม่มีไฟขึ้นมาหรอกบนดอยสูงขนาดนี้ใครเขาจะต่อไฟขึ้นมาให้""แล้วเครื่องใช้ไฟฟ้าที่นี่มีไว้ทำไม""ก็เอาไว้ใช้กับเครื่องปั่นไฟไง""ก็ไปเปิดเครื่องปั่นไฟสิ""เครื่องปั่นไฟมีจำกัดเอาไว้ใช้แค่ยามจำเป็น""อะไรนะอย่าบอกว่าจะให้ฉันอยู่มืดๆ""มีเทียนให้""ฉันไม่อยู่ที่นี่หรอกนะ""ไม่อยู่ก็ต้องอยู่จนกว่าหนี้ของพี่ชายเธอจะหมด""นั่นมันไม่ใช่หนี้ของฉันสักหน่อย""ถ้าเธอจะพูดเรื่องเดิมฉันไม่พูดด้วยแล้วนะ ใกล้มืดแล้วด้วยฉันต้องไป...""ไปไหน""ก็ไปอาบน้ำน่ะสิ มืดมาจะทำอะไรก็ลำบาก""อาบน้ำที่ไหน""ที่นี่ไม่มีน้ำประปาใช้หรอกนะ น้ำบาดาลก็ต้องรอตอนเปิดเครื่องปั่นไฟ""อะไรนะ?""จะตกใจอะไรนักหนา""บ้านยังกับคฤหาสน์จะไม่มีน้ำใช้ได้ยังไง""บ้านยังกับคฤหาสน์มันก็เป็นบ้านของเจ้านาย ส่วนเราเป็นขี้ข้าก็อยู่ที่เรือนคนใช้" ใช่แล้วห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆ ที่ พลอยไพลินตื่นขึ้นมาก็คือห้องคนรับใช้ ซึ่งอยู่นอกบ้านหลังใหญ่"แล้วบ้านหลังใหญ่มีน้ำใช้ไหม""ก็บอกแล้วไงว่าจะมีตอนที่เปิดเครื่องปั่นไฟ" งาน