LOGINShare
ตอนที่ 10 ไม่เสียดาย
Last Updated:
2025-02-24 21:00:46ตลอดเวลาที่ยายช่อเอื้องรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลก็มีเพื่อนๆ ที่พอทราบข่าวแวะเวียนมาเยี่ยมเยียนอยู่ไม่ขาดสายแต่คนที่มาบ่อยที่สุดก็คือพ่อเลี้ยงทิศเหนือ มันเลยทำให้เธอกับเขาสนิทกันมากขึ้น เพราะมนสิชานั้นไม่ค่อยมีเพื่อนที่นี่เท่าไหร่
ผ่านไปสองเดือนสิ่งที่หญิงสาวมาตลอดก็เกิดขึ้น ยายช่อเอื้องอาการทรุดลงและจากเธอไปอย่างไม่มีวันกลับ มนสิชาเสียใจที่ตอนนี้เธอไม่เหลือใครอีกแล้ว แต่เธอก็ไม่เสียดายเลยเพราะรู้สึกว่าตนเองได้ใช้เวลาอยู่กับท่านอย่างเต็มที่ หญิงสาวอยู่ดูแลยายของเองทุกวัน
แม้ในวาระสุดท้ายยายของเธอจะพูดไม่ได้ แต่มนสิชาก็ใช่วิธีเขียนตัวหนังสือลงบนไวท์บอร์ดและให้ยายพยักหน้าแทนคำพูด เธอเอารูปภาพเก่าๆ ที่เต็มไปด้วยความทรงจำของเธอและยายมาเปิดให้ท่านดู ก่อนนอนก็พากันสวนมนต์ทุกคืน จนกระทั่งยายของเธอนั้นได้จากไปอย่างสงบด้วยภาวะติดเชื้อในกระแสเลือด
วันนี้เป็นวันครบรอบการจากไปของยายช่อเอื้องหนึ่งร้อยวันมนสิชามาทำบุญที่วัดและไปมอบทุนการศึกษาให้กับเด็กนักเรียนในโรงเรียนที่ยายของเธอเคยสอน ก่อนจะกลับมาที่บ้านของตนเองเพื่อเตรียมอบคุกกี้ไปฝากขายที่ร้านกาแฟซึ่งแม่เลี้ยงบุปผาเป็นคนแนะนำเนื่องจากท่านเคยได้ทานขนมฝีมือของเธอแล้วคิดว่าน่าจะทำขาย
การมีอะไรทำอยู่ตลอดเวลามันทำให้เธอผ่านช่วงเวลาที่เสียใจไปได้อย่างไม่ยากนัก และตอนนี้ชีวิตของเธอก็เริ่มจะเข้าที่เข้าทางบ้างแล้ว มนสิชาสอนภาษาที่โรงเรียนกวดวิชาและทำคุกกี้ส่งขาย พอมีเวลาว่างก็อัดคลิปสอนลงโซเชียลทำให้ตอนนี้เธอมีงานสอนแบบส่วนตัวทางออนไลน์ให้กับพนักงานบริษัทที่อยากฝึกพูดภาษาอังกฤษให้คล่องอีกสองคน
ถึงแม้รายได้รวมจะไม่มากเท่ากับที่ทำงานเก่า แต่ค่าครองชีพที่นี่ก็ถูกกว่าที่อเมริกามาก อีกทั้งเงินประกันชีวิตและเงินเก็บที่ยายทิ้งไว้ให้ทำให้เธอมันก็มากจนเธอคิดไม่ถึง และมนสิชาเลยตัดสินใจแล้วว่าจะไม่กลับไปทำงานที่อเมริกาอีก
พออลันทราบข่าวจากเพื่อนร่วมงานของเธอ เขาก็ติดต่อมาและขอโทษเรื่องที่เขากับซาร่าทำผิดต่อเธอ เขาขอโอกาสมนสิชาอีกครั้งและบอกกับหญิงสาวว่าตอนนี้ตนเองนั้นเลิกกับซาร่าไปแล้ว และยังรอให้มนสิชากลับไปที่นั่น
“นะครับ มอลลี่ กลับมาที่นี่เถอะที่เมืองไทยคุณก็ไม่เหลือใครแล้วนะ”
“ถึงไม่เหลือใคร แต่ที่นี่ก็เป็นบ้านเกิดของฉันค่ะ”
“ที่คุณไม่กลับเพราะคุณยังโกรธผมเรื่องนั่นอยู่ใช่ไหม”
“ฉันเคยโกรธคุณนะคะอลันแต่นั่นมันนานมาแล้วตอนนี้ฉันไม่โกรธคุณแล้ว”
“ถ้าไม่โกรธคุณก็กลับมาสิครับ ผมรอคุณเสมอนะ”
“ที่ฉันไม่โกรธคุณก็เพราะฉันไม่ได้รู้สึกอะไรกับคุณแล้วต่างหากล่ะคะอลัน” มนสิชาตัดใจจากชายหนุ่มตั้งแต่ที่รู้ว่าเขากับซาร่าแอบคบหากัน
“เราคบกันมาเกือบสองปีผมไม่เชื่อหรอกนะว่าคุณจะลืมผมได้”
“ก็แล้วแต่คุณสิคะ”
“คุณใจร้ายมากนะมอลลี่”
“ถ้าฉันใจร้ายคุณก็ไม่ต้องมาคุยกับสิคะ” พูดจบมนสิชาก็วางสาย
การได้คุยกับอลันในวันนี้ทำให้มนสิชารู้สึกสบายขึ้นมาก ตอนนี้เธอไม่เหลือความรู้สึกอะไรให้กับผู้ชายคนนี้อีกแล้ว และรู้สึกดีใจด้วยซ้ำที่ตนเองหลุดพ้นจากผู้ชายนิสัยแย่ๆ มาได้
อลันในวันนี้ต่างจากอลันที่เธอเคยรู้จักจนอดคิดไม่ได้ว่าที่ผ่านมาตนเองนั่นทนคบกับเขาได้ยังไงตั้งนาน
พอวางวายจากอลันไปแล้วหญิงสาวก็บล็อกทุกช่องทางการติดต่อของเขาทั้งหมดเพราะไม่อยากจะยุ่งเกี่ยวกับเขาอีกต่อไป เธอลบทุกอย่างเกี่ยวกับเขาออกจากโทรศัพท์และโน้ตบุ๊คจนเกลี้ยง ส่วนความทรงจำนั้นมันได้จางหายไปนับตั้งแต่รู้ว่าเขากับซาร่าแอบคบกันลับหลังตนเอง
มนสิชาในตอนนี้ไม่เหมือนคนเดิมอีกต่อไปแล้ว เธอหมดศรัทธาในเรื่องความรักไปจนหมดสิ้น เป้าหมายการใช้ชีวิตสำหรับหญิงสาวในตอนนี้ก็คือการทำงานเก็บเงินเพื่อเอาไว้ใช้ในตอนที่อายุมากขึ้น เรื่องความรักหรือการมีครอบครัวนั้นเป็นอะไรที่เธอไม่เคยคิดจะมีอีกต่อไป
แล้วเธอก็นึกไปถึงการคุยกับพ่อเลี้ยงทิศเหนือเมื่อเย็นวันก่อนซึ่งวันนี้เธอถามพ่อเลี้ยงไปตรงๆ ว่าที่เขาไปมาหาสู่เธอมาเกือบครึ่งปีนั้นเพราะอะไร
“นี่เรารู้จักกันมานานแล้วเหมือนกันนะครับ”
“ก็ใช่น่ะสิคะ”
“เวลามันผ่านไปเร็วมาก”
“ใช่ค่ะ ฉันก็เลยอยากจะรู้ว่าที่พ่อเลี้ยงยังติดต่อกับฉันอยู่แบบนี้เพราะอะไร”
“ผมคิดว่าเราน่าจะเป็นเพื่อนกันได้นะ”
“แค่เพื่อนใช่ไหมคะ” มนสิชาถามเขาไปแบบตรงๆ เพราะเธอไม่ชอบพูดอ้อมค้อม
“ทำไมถึงถามแบบนั้นล่ะน้ำปิง”
“ฉันเป็นคนตรงๆ อีกอย่างก็ไม่อยากให้พ่อเลี้ยงเสียเวลาถ้าคิดจะจีบฉัน”
“เพราะอะไรล่ะ หรือคุณมีแฟนอยู่แล้ว”
“เปล่าค่ะ”
“แล้วมันเพราะอะไร” พ่อเลี้ยงถามกลับ
“เพราะฉันไม่เคยคิดเรื่องนั้นเลยค่ะ ฉันไม่เชื่อในความรัก ฉันไม่คิดจะมีครอบครัว” เพราะมนสิชาเข็ดกับความรักและที่ผ่านมาตนเองก็ไม่ได้มีครอบครัวที่อบอุ่นจึงไม่คิดจะมีครอบครัวของตนเอง
“ไม่ต้องห่วงเลยครับ ผมเองก็ไม่คิดจะมีครอบครัวเหมือนกัน ผมหวังว่าเราคงเป็นเพื่อนกันได้”
“ค่ะ เราเป็นเพื่อนกันได้”
“ถ้างั้นผมว่าเราคงต้องไปฉลองมิตรภาพของเราแล้วละครับ ไปทานข้าวกันสักมื้อดีไหม”
“เอาไว้วันหลังนะคะ วันนี้ฉันมีสอนออนไลน์เดี๋ยวฉันจะโทรนัดนะคะพ่อเลี้ยง”
มนสิชาไม่ค่อยมีเพื่อนที่นี่เพราะเธอไปอยู่โรงเรียนประจำที่เชียงใหม่ การได้พ่อเลี้ยงเป็นเพื่อนเพิ่มมาอีกคนก็ไม่ใช่เรื่องเสียหายอะไร
Latest chapter
พ่อเลี้ยงเคียงรัก ตอนที่ 30 คนเดียวที่จะยอมทุกอย่าง (ตอนจบ)
กว่าคู่บ่าวสาวจะตื่นนอนก็เกือบจะเที่ยงของอีกวัน เพราะทั้งสองเพลียจากงานแต่งอีกทั้งเมื่อคืนก็ใช้เวลาเข้าหอกันอย่างคุ้มค่าพ่อเลี้ยงหนุ่มไม่คิดเลยว่าการรอคอยของตนมันจะทำให้มีความสุขอย่างที่ไม่เคยได้รับจากใครมาก่อนเลย แม้มนสิชาจะมีเขาเป็นคนแรกแต่ร่างกายของเธอก็ตอบสนองไปตามสัญชาตญาณได้ในแบบที่เขาคิดไม่ถึง เธอเร่าร้อนและมีอารมณ์ร่วมไปกับเขาในทุกท่วงท่า พ่อเลี้ยงไม่เคยมีความสุขมากมายแบบนี้มาก่อน เขาไม่เคยร่วมรักกับใครอย่างยาวนานอย่างนี้เลย แม้จะสุขสมไปแล้ว แต่ร่างกายก็ยังคงเรียกร้องอยู่อย่างต่อเนื่อง ถ้าไม่เห็นว่ามนสิชาแทบจะหมดแรงในครั้งสุดท้ายพ่อเลี้ยงหนุ่มก็คงไม่ยอมหยุดเขาก้มหน้ามองเจ้าสาวของตนที่ยังคงนอนหลับสนิทอยู่บนแผงอกข้างซ้ายแล้วยิ้มกว้าง เมื่อคิดว่าในทุกๆ วันตนเองจะตื่นนอนมาแล้วเห็นมนสิชากอดอยู่อย่างนี้เมื่อวานมีเพื่อนของเธอบางคนบอกว่าอิจฉามนสิชาที่ได้สามีทั้งหล่อทั้งรวยแต่เขากลับคิดว่าคนที่น่าอิจฉาน่าจะเป็นเขามากกว่าเพราะได้ภรรยาที่ทั้งสวย ทำงานเก่งอีกทั้งเรื่องบนเตียงก็ไม่ทำให้ผิดหวังเลยแม้แต่น้อย“ตื่นแล้วเหรอ”“กี่โมงแล้วคะ เราจะกลับบ้านกันตอนไหน” มนสิชาเงยหน้าขึ้นมองพ่อเลี้ย
พ่อเลี้ยงเคียงรัก ตอนที่ 28 ไม่เหมือนที่คิดไว้ nc
พ่อเลี้ยงหนุ่มขยับเข้าใกล้คนรักสองมือประคองใบหน้าสวยเข้ามาใกล้ๆ สายตาสบประสานบอกถึงความต้องการจากส่วนลึกก่อนจะโน้มใบหน้าลงประกบปากหยักได้รูปเข้ากับปากบางสีสวยมนสิชาเปิดปากยอมให้เขาเข้ามากวาดต้อนน้ำหวานในโพรงปากยังไม่ขัดขืน การจูบของพ่อเลี้ยงครั้งนี้มันต่างจากครั้งก่อนมากมันทั้งเร่าร้อนและเรียกร้องจนคนที่คิดว่ารับมือไหวอย่างมนสิชาสั่นจนทำอะไรแทบไม่ถูก หญิงสาวรู้สึกว่าเขากำลังจะสูบเอาวิญญาณออกจากร่างของเธอเธอประท้วงเมื่อรู้สึกว่าเขารุกหนักขึ้นเรื่อยๆ พ่อเลี้ยงหนุ่มหัวเราะในลำคอก่อนปล่อยปากบางให้เป็นอิสระเขากดจูบไล่ต่ำลงมาตามซอกคอหอมกรุ่นสูดดมความหอมจากกายสาวที่เขาเคยจินตนาการถึง“เราจะทำกันจริงๆ เหรอคะพ่อเลี้ยง”“มาถึงขั้นนี้แล้วไม่มีอะไรหยุดพี่ได้หรอกนะน้ำปิง คืนนี้เป็นคืนเข้าหอพี่ไม่อยากพลาด”ชายหนุ่มพูดจบก็ค่อยๆ ดันร่างคนรักให้นอนลงบนเตียงขณะที่เขาก็ขึ้นคร่อมสองมือใหญ่ถอดชุดนอนวาบหวิวที่มารดาเป็นคนจัดให้อีกทั้งชั้นในตัวบางลายลูกไม้ตัวก็ถูกออกอย่างรวดเร็วเผยให้เห็นเรือนร่างขาวเนียนซึ่งเขาเคยจินตนาการถึงมานับครั้งไม่ถ้วน“สวยมาก สวยที่สุด”“พ่อเลี้ยงจะไม่ปิดไฟหน่อยเหรอคะ”เขายิ้มเพราะ
พ่อเลี้ยงเคียงรัก ตอนที่ 28 เห็นผลจนน่าตกใจ
แม่เลี้ยงบุปผากลับมาจากฮ่องกงก็ดีใจมากที่ได้รับข่าวดีจากลูกชาย เธอรีบจัดการหาฤกษ์ที่ดีที่สุดให้กับทั้งสองคน ซึ่งมีเวลาเตรียมตัวเพียงสองเดือนเท่านั้นงานแต่งงานของพ่อเลี้ยงทิศเหนือและมนสิชาถูกจัดขึ้นที่บ้านในช่วงเช้าซึ่งมีแขกมาร่วมงานไม่มากส่วนใหญ่ก็จะเป็นเพื่อนสนิทของพ่อเลี้ยงทิศเหนือและแม่เลี้ยงบุปผา ส่วนเพื่อนของมนสิชาก็มีวาริสาและเพื่อนสมัยมัธยมอีกหลายคนอีกทั้งลุงคำอินและเพื่อนเก่าของยายก็พากันมาร่วมงานในช่วงเช้าด้วย มันเลยทำให้มนสิชารู้สึกอบอุ่นมาก บรรยากาศงานแต่งงานเลยเต็มไปด้วยความสุข หญิงสาวยิ้มอย่างมีความสุข มันเป็นความสุขที่เธอไม่คิดว่าจะได้รับหลังจากที่ตนเองเสียยายไปเมื่อเกือบหนึ่งปีก่อนแม้งานแต่งจะถูกจัดขึ้นอย่างกระชั้นชิดแต่ทุกอย่างก็เป็นไปได้ด้วยดีช่วงเย็นเป็นงานเลี้ยงที่จัดขึ้นในโรงแรมใหญ่กลางใจเมือง แขกที่มาร่วมงานต่างพากันแสดงความยินดีกับพ่อเลี้ยงทิศเหนือซึ่งตอนนี้พ่อเลี้ยงหนุ่มนั้นยิ้มหน้าบานเพราะใครๆ ต่างก็พากันชมเจ้าสาวของเขาว่าสวยมากและต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าทั้งสองคนนั้นเหมาะสมกันราวกิ่งทองใบหยก อีกคนที่ยิ้มไม่หุบก็คือแม่เลี้ยงบุปผาเพราะเธอรักลูกสะใภ้คนนี้รา
พ่อเลี้ยงเคียงรัก ตอนที่ 27 คู่คิด
พ่อเลี้ยงทิศเหลือและมนสิชามาดูบ้านไม้สักที่เจ้าของประกาศขาย ทั้งสองใช้เวลาตรวจและประเมินราคาไม่นานเจ้าของบ้านก็ตกลงจะขายให้โดยทำสัญญาและรับเงินมัดจำพร้อมทั้งกำหนดวันรื้อถอนในอีกสามวันข้างหน้า “เพราะคุณให้ราคาสูงกว่าคนอื่นใช่ไหมคะ ชาวบ้านถึงชอบติดต่อให้คุณมาซื้อ” มนสิชาถามหลังจากที่ทั้งสองออกมาจากบ้านหลังนั้นได้ไม่นาน“ผมให้ราคาตามสมควรครับ แต่สำหรับคนอื่นบางครั้งเขาต้องซื้อแล้วเอาไปขายต่ออีกทีก็เลยอาจจะกดราคาหน่อย” “แล้วไม้ที่คุณซื้อไปมันเอาไปทำเฟอร์นิเจอร์ได้ทุกชิ้นไหม” “มันก็ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ แต่โดยรวมแล้วก็ถือว่ามันยังได้กำไรอยู่ ผมโชคดีที่มีช่างที่เก่ง พวกเขาเลยใช้ประโยชน์จากไม้ที่ซื้อไปได้ดี” พ่อเลี้ยงอธิบายเพิ่ม เขาอยากให้มนสิชาเรียนรู้งานจากเขาให้ได้มากที่สุดเพราะในอนาคตเธอก็จะกลายเป็นคนในครอบครัวของเขา“งานเสร็จแล้วเราจะกลับกันเลยไหมคะ” “เดี๋ยวเราหาอะไรกินก่อนแล้วผมว่าจะแวะไปเยี่ยมเพื่อนพ่อสักหน่อย คุณไม่รีบกลับใช่ไหม” “ไม่ค่ะ” พ่อเลี้ยงทิศเหนือพามนสิชามายังบ้านไม้หลังหนึ่งซึ่งตั้งอยู่กลางสวนส้มกว้างสุดลูกหูลูกตา“ลมอะไรหอมมาหาลุงถึงที่นี่ล่ะเหนือ” ชายสูงวัยทักทายเมื่
พ่อเลี้ยงเคียงรัก ตอนที่ 26 ความกลัว
“คุณคิดว่าแม่เลี้ยงจะเห็นด้วยกับเราสองคนเหรอคะ”“คุณกลัวเรื่องนี้เหรอน้ำปิง”“ค่ะ ฉันรักและเคารพแม่เลี้ยงเหมือนแม่และฉันคงไม่กล้าขัดใจท่าน แค่ที่ฉันรู้สึกกับคุณฉันก็รู้สึกผิดต่อท่านมากแล้ว ท่านอุตส่าห์มีเมตตากับฉัน แต่ฉันกลับคิดเกินเลยกับลูกชายของท่าน”“คุณคงเคยได้ยินคนอื่นพูดถึงแม่ใช่ไหม”“ใช่ค่ะ”“เขาพูดว่ายังไง”“เท่าที่ได้ยินมาคือเขาบอกว่าแม่คุณเป็นคนที่หวงลูกชายมาก”“แม่ผมไม่ได้หวงหรอกครับแม่ก็แค่ห่วงเท่านั้นเอง”“ห่วงเหรอคะ คุณโตขนาดนี้แล้วมีอะไรต้องห่วงกันล่ะคะ”“แต่ในสายตาของคนเป็นแม่ยังไงก็ต้องห่วงเป็นธรรมดา ที่ผ่านมาไม่ใช่ว่าผมไม่เคยคบใครนะ แต่ผู้หญิงแต่ละคนที่เข้ามาในชีวิตผมในชีวิตผมเขาไม่ได้จริงใจกับผมสักเท่าไหร่”“หมายถึงพวกเธอหวังแต่เรื่องเงินใช่ไหมคะ” มนสิชารู้ว่าพ่อเลี้ยงนั้นรวยมากและคิดว่าผู้หญิงที่เข้าหาคงหวังจะสุขสบาย“มันก็ไม่ทุกคนหรอกครับ บางคนเขาก็ไม่สนใจเรื่องฐานะหรือเงินทอง เพียงแต่บางครั้งอะไรหลายๆ อย่างมันไปด้วยกันไม่ได้ คุณก็เห็นแล้วนี่ว่าผมทำแต่งานบางคนเขาก็ไม่ชอบ”“ถ้าคุณรักใครจริงๆ คุณจะยอมปรับปรุงตัวเพื่อเขาโดยไม่รู้สึกอึดอัด แต่ถ้าใจมันบอกว่าไม่ใช่ เวลา
พ่อเลี้ยงเคียงรัก ตอนที่ 25 เปิดอกคุย
ตลอดบ่ายของวันนี้พ่อเลี้ยงทิศเหนือและมนสิชาทำตัวราวกับเป็นคู่รักที่มาออกเดต พวกเขาเดินซื้อของด้วยกันเสร็จก็ดูหลังกันต่อ ก่อนจะพากันมาทานอาหารเย็นที่ร้านเล็กๆ แห่งหนึ่ง“อาหารร้านนี้อร่อยมากค่ะ พ่อเลี้ยงนึกยังไงถึงพาฉันมากินสเต๊กล่ะคะ” “ผมเห็นคุณทานแต่อาหารไทยมานานก็เลยคิดว่าคุณน่าจะอยากเปลี่ยนบรรยากาศบ้าง ร้านนี้เจ้าของเป็นคนฝรั่งเศสนะ แต่ที่ทำให้เราน่าจะเป็นรุ่นลูก” “พ่อเลี้ยงมากินบ่อยเหรอคะ” “แต่ก่อนมาบ่อยครับ แต่ช่วงหลังไม่ค่อยได้มาเพราะแม่มีร้านประจำอีกร้านที่เป็นเพื่อนของแม่ ผมเลยต้องเปลี่ยนร้านตามใจท่าน” แม้ชอบรสชาติอาหารร้านนี้มากแค่ไหนแต่เขาก็ยอมทำตามใจมารดา“ดูเหมือนว่าพ่อเลี้ยงไม่เคยขัดใจแม่เลยนะคะ” “ใช่ครับ เราเหลือกันแค่สองคนอะไรที่ทำให้ท่านสบายใจผมก็ยินดีทำ” “คุณจะทำตามท่านทุกอย่างเลยไหมคะ” มนสิชาถามเพราะถ้าเกิดว่าวันหนึ่งมารดาของเขาจะหาผู้หญิงมาให้เพราะเคยได้ยินแม่เลี้ยงบุปผาเปรยว่ายังไงปีนี้ลูกชายของแม่เลี้ยงจะต้องมีข่าวดีเรื่องคู่ครอง ซึ่งถ้าพ่อเลี้ยงตามใจมารดาขนาดนั้นมนสิชาก็คงไม่กล้าบอกความรู้สึกของตัวเองออกไป“ผมทำตามที่ท่านบอก ถ้านั่นมีเหตุผลพอครับ” พอได้ยินแ
You may also like
ภรรยาในนาม
ชะนีติดมันส์239.4K viewsพันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก
กวักทรัพย์เข้ากรุสมบัติ52.1K viewsภรรยาที่(ไม่)รัก
ชะนีติดมันส์16.1K viewsคลั่งรักเมียแต่ง
ชะนีติดมันส์37.2K viewsอยากได้หมอคนนี้ (18+)
หนึ่งมิถุนา571 viewsStart Up เล่ห์ร้ายเดิมพันรัก
BlueSoda893 viewsสุดที่รักของเสี่ยแฝด
มิสจูเลีย92 viewsเมรี่ยอดนักสืบหญิง
ยัยแม่มดแสนน่ารัก89 views
