Ep.6 น่าลูบน่าสัมผัส

Ep.6 น่าลูบน่าสัมผัส

"ยัยลูกกบ!!!" เพลิงอึ้งไม่ใช่น้อยตอนหันมาเจอกับใบหน้าสวยใสซึ่งกำลังยืนส่งยิ้มน่ารักมาให้ ยัยลูกกบน่ารำคาญมาตั้งเเต่ไหนวะ?

"คิดถึงคู่หมั้นจังเลยค่ะ^⁠_⁠^" ปากบอกคิดถึงคู่หมั้น ส่วนสายตาเเพรวพราวคู่นั้นเอาเเต่ไล่มองมัดกล้ามเเน่นเปรี๊ยะน่าลูบน่าคลำ หัวนมอมชมพูน่าสัมผัส ผิวพรรณขาวผ่องน่ามองมีรอยสักประดับมากมายเต็มไปหมด ลูกกวาดเเทบไม่กระพริบตาเเม้เเต่วินาทีเดียว

ปึก!

"อ่ะ โอ้ยย!! สุดที่รัก...ลูกกวาดเจ็บนะคะ!" คนตัวเล็กยกมือลูบหน้าผากมนของตัวเองด้วยความระบม เมื่อกี้นี้คนตัวสูงดีดกะโหลกของเธอซะดัง ปึก! เลย เจ็บอยู่นะเนี่ย!

"สุดที่รักก็ผีสิ ผู้หญิงอะไรน่าไม่อายมายืนมองผู้ชายจนน้ำลายไหล โรคจิต!" ขนาดเพลิงเป็นผู้ชายยังรู้สึกละอายใจเเทน ชีวิตเขาช่างน่าสงสารเหลือเกินดันมามีคู่หมั้นเป็นโรคจิต ชอบมองซิกเเพคผู้ชายจนน้ำลายไหลเยิ้มออกมา

ลูกกวาดเห็นว่าคนตัวสูงพูดอย่างนั้นก็คิดว่าเขากล่าวหาว่าร้ายเธอ มือบางจึงยกสัมผัสบริเวณมุมปากของตัวเองดู อ้าาาย!!! น้ำลายไหลเยิ้มจริงด้วย คุณพระ! ยัยลูกกวาดเเพ้ทางให้กับซิกเเพคล่ำ ๆ ของคู่หมั้นเหรอเนี่ย? เเต่ก็ไม่เเปลกหรอก น่าหม่ำจะขนาดนั้น อิๆ >⁠.⁠<

"โรคจิตอะไรกันคาาาา~ พอเราเเต่งงานกันไป...ลูกกวาดก็ต้องเห็นมากกว่านี้อยู่เเล้ว คริ ๆ" ยัยลูกกวาดจอมทะเล้นเล่นไล่สายตาทะลึ่งมองต่ำไปมากกว่านั้นที่ใจกลางเป้ากางเกงยีนส์ซึ่งมีความยิ่งใหญ่ซุกซ่อนอยู่ มันคงกำลังหลับสบายอยู่ในนั้น

"เธอนี่มัน..." เพลิงถึงกับยอมใจยัยคู่หมั้น ทั้งทะลึ่ง ทั้งหื่นกาม ถ้าต้องมาเเต่งงานกันมีหวังเขาต้องเป็นบ้าตายเเน่นอน

"มันอะไรคะว่าที่พ่อของลูก?" ลูกกวาดก้าวเท้าขยับไปใกล้คนตัวสูงอย่างช้า ๆ ก่อนจะเอ่ยปากถามอย่างขี้เล่น

"รู้ตัวไหมว่าเธอเเม่งโคตรน่ารำคาญเลยว่ะยัยลูกกบ" น่ารำคาญจนน่าหงุดหงิด เขาไม่รู้จะสันหาคำไหนมาด่าเธอเเล้ว

"น่ารำคาญ เเต่ก็น่ารักใช่ไหมคะ...สุดที่รัก" ว่าจบลูกกวาดก็กระพริบตาปริบ ๆ อย่างน่ารักน่าเอ็นดู ทว่าสำหรับคนมองเเล้วมันน่าจับตีก้นซะให้เข็ด

"อยากจะบ้าตาย!" เพลิงถอนหายใจเฮือกใหญ่ยาวเหยียดกว่าทุกครั้ง เพราะเขาเบิ้ดคำสิเว่า

พรืดดด~

"ทำบ้าอะไรของเธอวะ!!!?" เพลิงสะดุ้งตกใจเมื่อมีมือปลาหมึกชอนไชลูบคลำซิกเเพคของเขาอย่างไม่ได้ขออนุญาต เเม่ง! มือไวฉิบหาย เขาจึงรีบปัดมือเธอทิ้ง

"ลูกกวาดเเค่อยากลองลูบดู หืม~ เเน่นมากเเม่>⁠.⁠<" ลูกกวาดมองความเเข็งเเกร่งตรงหน้าพลางกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ พอได้สัมผัสซิกเเพคของคู่หมั้นเป็นครั้งเเรกเเล้วรู้สึกร่างกายสดชื่นโดยไม่ต้องพึ่งน้ำเย็น

"อยู่ให้ห่างจากตัวฉันเลยนะยัยโรคจิต!" เพลิงรีบถอยห่างจากคนตัวเล็ก เเต่เธอรีบก้าวตามไปหาเขา

"เเต่ลูกกวาดอยากอยู่ใกล้พี่เพลิงหนิคะ"

"เธอมานี่ทำไม?" เพลิงที่กลัวคู่หมั้นจะมาลูบมาคลำร่างกายเขาอีกจึงเอ่ยถามเธอ ถ้าหมดธุระเเล้วจะได้เเยกย้ายกันสักที เพราะเขาไม่อยากอยู่เเบบนี้กับเธอสองต่อสอง ส่วนไอ้เพื่อนรักมันก็ไปเข้าห้องน้ำนานเป็นชาติ ตอนนี้ยังไม่ได้ฤกษ์กลับมาเลย

"เเปบนึงนะคะ" ลูกกวาดเหลือบเห็นบางอย่างที่เปื้อนอยู่บนเเก้มสากจึงเขย่งปลายเท้าเพื่อจะเช็ดให้คู่หมั้น

"เเก้มสุดที่รักเปื้อนหมดเลย ลูกกวาดขอเช็ดให้เเปบหนึ่งนะคะ"

"....." สายตาที่เคยเเข็งกร้าวของเพลิงเปลี่ยนไป เขามองดูคนตัวเล็กใช้ผ้าเช็ดหน้าสีชมพูหวานเเหววเช็ดคราบเขม่าที่เเก้มให้โดยที่เขาลืมผลักไสเธอออกไปให้ห่าง ด้วยความที่ใบหน้าของทั้งคู่อยู่ใกล้กันทำให้รับรู้ถึงสัมผัสจากลมหายใจเป่ารดกันเบา ๆ

"คิดจะทำอะไรของเธอ?" เพลิงเพิ่งรู้ตัวเองว่ากำลังเผลอจ้องมองริมฝีปากอวบอิ่มเคลือบลิปกลอสสีหวาน

"เห็นว่าพี่เพลิงเเอบมองปากลูกกวาด นึกว่าอยากจูบลูกกวาดซะอีก" ลูกกวาดขยับใบหน้าเข้าใกล้ชายหนุ่ม เธอกำลังกระซิบบอกเขาเบา ๆ

"อย่ามาพูดเองเออเอง มีอะไรก็ว่ามา" เพลิงดันร่างบางออกห่างจากกาย เมื่อรู้สึกอะไรบางอย่างที่ไม่ควร

"ลูกกวาดรู้นะว่าเมื่อวานพี่เพลิงไม่ได้ไปต่อกับยัยไม่สวยนั่น"

"....." เพลิงชะงักทันที นี่ยัยคู่หมั้นโรคจิตรู้ได้ยังไงว่าเขาไม่ได้ไปดื่มกับผู้หญิงคนนั้น

"ไม่ต้องมาหลอกลูกกวาดหรอกค่ะ ลูกกวาดหัวไวหูไวรู้เท่าทันพี่เพลิงเเน่นอน" ลูกกวาดเเสดงสีหน้าล้อเลียนอีกฝ่ายอย่างกับตัวเองอยู่เหนือกว่า

"มีเเค่นี้ใช่ไหมที่อยากจะพูด"

"ยังค่ะ พี่เพลิงรู้ไหมตอนที่พี่เพลิงเลือกผู้หญิงคนนั้น ลูกกวาดเสียใจมากร้องไห้จนขี้มูกโป่ง" คนตัวเล็กกลับไปร้องไห้ที่ห้องนอนต่อเป็นชั่วโมงจนเผลอหลับไปในที่สุด บอกตามตรงช่วงเวลานั้นหัวใจดวงน้อยเจ็บปวดรวดร้าวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนเมื่อคนรักเลือกผู้หญิงคนอื่น

"บอกฉันทำไม ฉันไม่อยากรู้" เพลิงตอบกลับอย่างไม่เเคร์อะไร

"อย่าทำเเบบเมื่อวานอีกได้ไหมคะ ลูกกวาดเจ็บมากเลยรู้ไหม มันเหมือนจะขาดใจตายเเหนะ" ใบหน้าสวยใสน่ารักฉายความเจ็บปวดออกมาเมื่อต้องพูดถึงเรื่องนี้

"....." เพลิงชะงักอีกครั้งเมื่อเห็นสีหน้าคู่หมั้นไม่สู้ดี นี่เธอเสียใจขนาดนั้นเลยเหรอ ก็ช่างเธอสิ ดีเสียอีก จะได้รู้ตัวสักทีว่าเขาไม่ต้องการ เพลิงกำลังคิดในใจคนเดียว

"นะคะพี่เพลิง พี่เพลิงจะเกลียดลูกกวาดก็ได้ เเต่ลูกกวาดขออย่างเดียว ไม่ทำเเบบเมื่อวานอีกได้ไหมคะ" คนตัวเล็กถึงกับกุมมือประสานกันขอร้องคู่หมั้นอย่างสุดซึ้ง ถ้าเขาจะเกลียดเธอยังพอทน เเต่ถ้าจะให้เขานอกกายเธอทั้งที่ยังเป็นคู่หมั้นกัน เธอคงทนไม่ไหว หัวใจของเธอมันเหมือนจะเเตกสลาย

"ไม่ ฉันทำอีกเเน่ ถ้าเธอยังไม่เลิกยุ่งกับชีวิตของฉันอีก"

"....." ลูกกวาดหน้าเจื่อนเหมือนจะร้องไห้ออกมา ไม่รู้จะขอร้องคนตรงหน้ายังไงเเล้วอ่าา~ พี่เพลิงใจร้ายกับเธอมาก ขออะไรก็ให้ไม่ได้สักอย่าง เขาคงจะเกลียดเธอมากจริง ๆ นั่นเเหละ

"กลับไปได้เเล้ว ฉันจะทำงานต่อ" เพลิงเบือนหน้าหนีไม่อยากเห็นคนตัวเล็กมีน้ำตา เขาไม่รู้ทำไมเหมือนกัน คงเป็นเพราะเธอคืออดีตน้องสาวที่เขารักเเละทะนุถนอมเหมือนตุ๊กตา ใครมาทำน้องสาวของเขาไม่ได้เลย มันผู้นั้นจะโดนเขาสั่งสอนทันที

ด้านลูกกวาด...

'ใจเเข็งฉิบหายเลย ไม่ได้การเเล้ว ยัยลูกกวาดต้องทำอะไรสักอย่าง ใช่สิ มารยาหญิง ลองดูสักหน่อยดีกว่าเผื่อว่าจะได้ผล'

"ถ้างั้นลูกกวาดกลับก็ได้ค่ะ" ลูกกวาดยัยนักเเสดงดีเด่นทำเป็นเศร้าสร้อยเดินคอตกเหมือนคนหมดอาลัยตายอยากเพียงเพราะจะใช้มารยาหญิงหลอกล่อคู่หมั้นให้ติดกับ

"อื้ออ~ ทะ ทำไมเวียนหัวจัง?" พอเท้าบางเดินได้ไม่กี่ก้าวก็เสเเสร้งเเกล้งทำเป็นว่าตัวเองเเขนขาอ่อนเเรงเดินเซไปเซมาได้มืออาชีพมากเหมือนคนจะเป็นลมจริง ๆ

ฟุบ!

"ลูกกวาด!?" เพลิงพุ่งมารับร่างอรชรอย่างไวเมื่อเห็นร่างของเธอกำลังจะร่วงล้นพื้น บอกตามตรงหัวใจเเกร่งของเขากระตุกวูบ

"ยัยลูกกบน่ารำคาญ ตื่นสิ โถเว้ย!!!" เพลิงเขย่าร่างของลูกกวาดอย่างไม่เเรงหนักเพื่อเรียกสติของเธอ ทว่ายัยนักเเสดงมืออาชีพก็เป็นลมจอมปลอมไปเเล้วอยู่ในอ้อมเเขนเเกร่งของคู่หมั้นที่เธอรัก...