บทที่ 15 ผู้ชายคนนี้ของฉัน (2) จบตอน

“ก็คุณแก่กว่ามะนาว ไม่เรียกลุงก็ดีเท่าไหร่แล้ว” คำตอบของมะนาวทำเอาคินน์ถึงกับมันเขี้ยวหญิงสาวเหลือเกิน เรียกว่าลุงมันเกินไปแล้วนะ ถึงเขาจะอายุมากกว่าเธอเป็นรอบแต่เขาก็ไม่ได้แก่ขนาดนั้นนะ เขายังหล่อรวยแถมเปย์ให้เธอได้ไม่อั้นด้วย

          “ไม่ใช่คนที่บอกว่าแก่หรือไง ทำให้เธอลุกไม่ขึ้น แถมยังครวญครางทั้งคืน” คินน์จ้องลึกไปที่ใบหน้าหวานของมะนาว แต่เขาไม่ได้โกรธหรอก แต่เอ็นดูเธอมากกว่า เวลาที่มะนาวหึงเขาชอบมาก เธอดูน่ารักจนอยากจะจัดหนักให้หญิงสาวที่ร้านอาหารนี้ไปเลย

          “ถ้าอยากให้เรียก ก็ซื้อกระเป๋าแบรนด์เนมให้ใบหนึ่ง” มะนาวบอกอย่างท้าทายทั้งๆ ที่ความจริงเธอแค่แกล้งเขาเฉยๆ ไม่ได้อยากได้จริงๆ ด้วยซ้ำ

          “งั้นให้สามใบเลย พร้อมรองเท้าด้วย อยากได้เท่าไหร่ผัวคนนี้จัดให้เมียได้ตลอดอยู่แล้ว” ชายหนุ่มไม่ได้พูดเล่น เขาพร้อมรูดบัตรให้มะนาวแบบไม่จำกัดวงเงินด้วยซ้ำ มีเมียเด็กมันต้องเปย์ ไม่งั้นเดี๋ยวโดนหนุ่มๆ แย่งไปเขาก็แย่สิ ตอนนี้เขาก็แก่แล้ว ไม่อยากจะเริ่มต้นใหม่กับใครบ่อยๆ หรอกนะ

          “ทำเป็นพูดดี ให้จริงเหรอ” มะนาวอมยิ้มเมื่อเห็นท่าทีของคินน์

          “อืม...บอกมาเลยครับคนสวย วันนี้ป๋าคินน์พร้อมเปย์ แต่ต้องให้เอาไม่จำกัดน้ำด้วยนะ” คำพูดของคินน์ทำเอามะนาวถึงกับขนลุกซู่ขึ้นมาทันที เพราะคำว่าไม่จำกัดน้ำเนี่ย มันคงทั้งคืนนั่นแหละ

          “คนหื่นกาม”

          “ก็มะนาวปลุกด้านนี้ของพี่มาเอง งั้นช่วยรับผิดชอบด้วยความครับ” ชายร่างใหญ่โน้มลงมาหอมแก้มนุ่มๆ ของมะนาวจนเธอแก้มเห่อร้อนขึ้นมาทันที

          “อะไร...พี่คินน์หื่นกามเอง”

          “ก็ตอนแรกพี่ชวนมาคุยด้วยเฉยๆ แต่มะนาวขึ้นให้จนพี่แข็ง แล้วแบบนี้พี่ผิดอะไร” คินน์บอกด้วยน้ำเสียงอ้อนๆ จนใจสาวเหลวไปหมดแล้ว ใครจะว่ายังไงก็ช่าง แต่สำหรับเธอคินน์เป็นผู้ชายที่น่ารักและดีมากที่สุดเลย

          “แข็งทำไมล่ะ”

          “ก็มันเงี่ย...ไม่ให้แข็งได้ยังไง จะพาไปซื้อกระเป๋ารองเท้าก่อน เสร็จแล้วมะนาวต้องให้เอาแรงๆ ด้วย ส่วนตุ๊กตายางพี่ไม่ใช้หรอก เพราะของจริงมันทั้งแน่นทั้งตอดดีเลยล่ะ วันนี้จะเลียให้ด้วย ง้อมะนาวที่พี่ให้ผู้หญิงคนอื่นจับมือ”

          “โอ๊ย...มะนาวไม่ได้เรียกร้องซะหน่อย”

          “ไม่ได้หรอกครับ จะเลียให้ก็เลีย เลียให้ล้มจนไม่มีแรงอีกเลย”

          “คนทะลึ่ง พี่คินน์ไปทำงานเลยค่ะ มะนาวจะไปนั่งรอที่ห้องทำงานพี่คินน์แล้ว” ร่างเล็กของมะนาวก็ถูกมือหนาของคินนือุ้มลงจากโต๊ะ โดยที่เขาก็จับมือบอบบางของหญิงสาวเอาไว้ พร้อมกับพาเดินไปที่ห้องทำงานทันที

          “รอพี่นะครับ...รีบทำงานแล้วจะพาเมียไปซื้อของ”

          “ไม่เอาก็ได้”

          “เอาครับ จะให้เอาหมดเลยทั้งของ ทั้งพี่”

          นับวันคินน์เริ่มทะลึ่งมากขึ้น จนเธอคิดว่าตัวเองต้องเริ่มบริหารเวลาบ้าง บางทีโดนเขาจัดหนักก่อนไปเรียนจนแทบเรียนไม่รู้เรื่องเลย

          ช่วงเวลาเย็น

คุณหญิงอนงค์ชะโงกหน้าไปข้างในร้าน แล้วขมวดคิ้วอย่างสงสัยว่าคินน์ลูกชายของนางจับมือถือแขนกับเด็กที่ไหนกัน ทำไมนางถึงไม่เคยรู้เรื่องเลย

          “คุณลิน...มาหาฉันหน่อย”

          “ค่ะคุณหญิงอนงค์” ผู้จัดการลินเดินเขามาหาแม่ของคินน์ที่นานๆ จะมาร้านครั้งเพื่อมาดูความเรียบร้อย

          “ตาคินน์เดินจับมือกับใคร”

          “น้องมะนาวค่ะ แฟนของคุณคินน์” ลินตอบตามความจริง เพราะคินน์เองก็ไม่ได้ปกปิดใครสักคนเดียว แสดงว่าเขาไม่ได้คิดจะหลบซ่อนอยู่

          “ตาคินน์มีแฟน”

          “ค่ะ”

          “ทำไมตาคินน์ถึงไม่เคยเล่าให้ฉันฟังเลย มันน่านักลูกชายคนนี้ ทำไมทำอะไรไม่เคยเล่าให้แม่ฟังเลย ต้องปล่อยให้มารู้ความจริงกับคนอื่นแบบนี้” คุณหญิงอนงค์กัดฟันกรอดอย่างไม่ชอบใจที่ลูกชายคนเดียวทำอะไรข้ามหน้าข้ามตาของนางเหลือเกิน

          “ฉันจะไปจัดการตาคินน์ ร้ายมากนะที่ไม่ยอมเล่าเรื่องนี้ให้ฉันฟัง”

          “ค่ะ”

          คุณอนงค์ไม่ได้ตรงไปหาคินน์ก่อน แต่นางกลับเดินเข้าไปในห้องทำงานของลูกชาย เพื่อไปดูหน้าของผู้หญิงที่ลูกชายของนางกำลังคบหา

          ผลัวะ

          ประตูห้องทำงานของคินน์ถูกเปิดออก ทำให้มะนาวที่กำลังนั่งดูสูตรอาหารอยู่ถึงกับเงยหน้าขึ้นมองด้วยความตกใจเมื่อเห็นร่างอวบของใครบางคนที่มีอายุเดินเข้ามาในห้องนี้

          “เธอเป็นแฟนของลูกชายฉันอย่างนั้นเหรอ” คุณหญิงอนงค์บอกเสียงเข้มเพื่อจะลองเชิงดูว่าเด็กคนนี้เป็นยังไง ถ้าไม่ไหวเธอจะให้ลูกชายของนางเลิกทันที

          “คะ...ค่ะ...สวัสดีค่ะ หนูชื่อมะนาวนะคะ” มะนาวยกมือขึ้นไหว้สวยๆ กับผู้อายุโสกว่า จากนั้นเธอก็ก้มหน้างุดๆ ไม่กล้าสบตาท่านเท่าไหร่

          “คิดยังไงถึงมาคบกับลูกชายของฉัน” คำถามของคุณหญิงอนงค์ทำเอามะนาวเงยหน้าขึ้นมอง เพราะเธอไม่เข้าใจว่าเธอมันไม่ดีขนาดที่คบกับคนอย่างคินน์ไม่ได้เลยเหรอ

          “คือหนูชอบพี่คินน์ค่ะ เราสองคนชอบกัน” เธอตอบตามความจริง และไม่กล้าพูดคำว่ารักเต็มปากด้วย

          “อย่างนั้นเหรอ คิดไปเองหรือเปล่าว่าคินน์ชอบเธอ เขาอาจจะแค่เหงาแล้วหาใครสักคนมาช่วยเยียวยาก็ได้” คุณหญิงอนงค์บอกลองเชิงรอบที่สองเพราะจะรู้นิสัยของผู้หญิงคนนี้จริงๆ ว่าจริงใจจริงจังกับลูกชายของนางมากแค่ไหน