บทที่ 15 ผู้ชายคนนี้ของฉัน (1)

บทที่ 15

ผู้ชายคนนี้ของฉัน

         วันนี้มะนาวไม่มีเรียนเธอเลยต้องมาทำงานกับคินน์ที่ร้านอาหาร โดยคราแรกเธอบอกชายหนุ่มว่าขออยู่บ้าน แต่เขากลับบอกว่าให้เธอมานอนเล่นที่ห้องทำงานของเขาแทน ซึ่งมะนาวก็แอบเซ็งนิดหน่อยเพราะไม่รู้จะต้องทำอะไรดี

         มือเล็กยกขึ้นกดรีโมทเพื่อเลื่อนหารายการหรือละครดู แต่ทุกอย่างดูน่าเบื่อไปหมด หญิงสาวเลยคิดว่าจะเดินออกไปข้างนอกเสียหน่อย ไม่รู้ว่ามีใครให้เธอช่วยอะไรไหม ตอนนี้ทุกคนในร้านรับรู้หมดแล้วว่าเธอเป็นอะไรกับคินน์ ซึ่งคราแรกเธอก็แอบเขิน เพราะกลัวว่าทุกคนจะคิดว่าเธอมาจับเขา ก็คินน์ทั้งหล่อและรวยขนาดนี้ทุกคนคงคิดเป็นเรื่องธรรมดา

         “ไปไหนมะนาว...”

         “พี่คินน์ไปไหนคะคุณลิน” มะนาวถามผู้จัดการร้าน แต่ตอนนี้กำลังทำหน้ากระอักกระอ่วนใจจนมะนาวเลิกคิ้วแล้วมองอย่างไม่เข้าใจ “มีอะไรหรือเปล่าคะ”

         “คือคุณคินน์กำลังคุยกับเพื่อนให้ห้องอาหารค่ะ” ผู้จัดการลินบอกแล้วหลบสายตาของมะนาว ซึ่งเธอก็อดแปลกใจไม่ได้ และหญิงสาวก็เดินไปยังห้องอาหารวีไอพีอย่างสงสัยว่าทำไมผู้จัดการถึงทำท่าทางแปลก

         มะนาวเดินมายังห้องอาหารแต่หญิงสาวไม่ได้โผงผางเปิดเข้าไป แต่เธอแง้มประตูก็พบกับร่างสูงของคินน์กำลังนั่งอยู่ข้างๆ สาวสวยคนหนึ่ง ซึ่งเธอไม่รู้ว่าหล่อนเธอใคร แต่ไม่ใช่คนรักเก่าของคินน์

         “คินน์คะ ไหมได้ข่าวว่าคุณล้มงานแต่งงานเหรอคะ ทำไมทำอย่างนั้นเหรอ”

         “เหตุผลส่วนตัวครับ”

         “แต่ไหมได้ข่าวว่าผู้หญิงคนนั้นไปแต่งงานกับนักธุรกิจดังนะคะ ชื่ออะไรนะ เคย์เดนหรือเปล่า รายนั้นรวยมากเลยนะคะ”

         “ครับ”

         “ถ้าตอนนี้คินน์ยังไม่มีใคร ไหมเองก็ยังไม่มีใคร เราสองคนมาลองคุยกันดูไหมคะ ไหมว่าไหมสามารถทำให้คุณลืมรักเก่าได้นะคะ” ว่าจบมือบางของไหมยกขึ้นจับที่มือหนาของคินน์ ซึ่งชายหนุ่มไม่ได้สะบัดออก ทำเอามะนาวที่แอบมองอยู่ถึงกับใจเต้นแรงด้วยความหึงหวง เพราะเขาดูไม่ปฏิเสธแถมยังปล่อยให้ผู้หญิงคนนั้นออเซาะกอดอยู่นั่น

         “พี่คินน์...”

มะนาวกัดฟันกรอดด้วยความโมโห ซึ่งเธอก็ไม่สามารถอดทนอะไรได้อีกต่อไป เธอจัดการผลักประตูเข้าไปในห้องอาหารอย่างแรงอย่างไม่ชอบใจ

         “คงไม่ได้หรอกค่ะ พอดีพี่คินน์เขามีแฟนแล้ว” มะนาวบอกอย่างประกาศตัว ในเมื่อชายหนุ่มพูดไม่อะไร เธอจะเป็นคนพูดเอง

         “หมายความว่ายังไงคะคินน์” แม่สาวที่ชื่อไหมหน้าซีดเผือดเพราะกำลังตกใจว่ามีเด็กสาวคนหนึ่งมาประกาศตัวว่าเป็นแฟนของคินน์ แถมการแต่งตัวและท่าทางเหมือนวัยรุ่นที่อายุยังไม่โตเต็มวัยด้วยซ้ำ จนเธอไม่อยากเชื่อว่าคนอย่างคินน์จะไปคว้าผู้หญิงแบบนี้เป็นแฟน

         “ไม่ต้องถามพี่คินน์หรอกค่ะ มะนาวเป็นแฟนพี่คินน์ บอกไว้ตรงนี้เลย” มะนาวบอกอย่างหึงหวง จนคินน์หันมามองแล้วอดอมยิ้มกับท่าทีของเธอไม่ได้ และที่เขาไม่ได้ปฏิเสธไหมเนื่องจากรู้ดีว่าคนอย่างไหมถ้าอะไรที่ว่ายากก็อยากจะลองเพื่อท้าทายตัวเอง

         “ไม่จริง ไม่จริงใช่ไหมคะคินน์”

         “จริงครับ” คินน์ตอบกลับทันที และเขาก็เห็นแววตาไม่พอใจของไหมด้วย แต่จะให้ทำอย่างไรได้ ถ้าเขาต้องเลือกใครสักคนเขาคงเลือกมะนาวเท่านั้น

         “นี่สินะที่คุณทำไม่สนใจไหม เพราะคุณไปคว้านังเด็กกะโปโลนี้”

         “กะโปโลตรงไหนไม่ทราบคะ เดี๋ยวนี้พี่ชายเขาก็ชอบกินเด็กๆ เท่านั้นแหละค่ะ เพราะมันอร่อยกว่า เอ๊าะกว่า แถมยังสดมากกว่าเดิม ไม่เหมือนป้าหรอก” มะนาวบอกอย่างโกรธจัดที่โดนว่าเป็นเด็กกะโปโล ทั้งๆ ที่แค่มองก็รู้ว่าเธอเนี่ยหุ่นดีและหน้าตาดีกว่าเป็นไหน

         “กรี๊ด! เรียกฉันว่าป้าเลยเหรอ”

         “ค่ะ...แก่แล้วช่วยทำตัวให้สมวัยหน่อยนะคะ พี่คินน์เขาไม่เอาป้าหรอกค่ะ ไม่รู้ว่ายังมีลูกได้อยู่ไหม แต่หนูเนี่ย สามารถมีลูกให้พี่คินน์ได้หลายคนเลยค่ะ” หญิงสาวหลุดพูดออกมา จนคินน์ได้แต่ยิ้มและส่ายหน้ากับความแสบของมะนาว ใครกันจะมาสู้มะนาวของเขาได้ แซ่บทั้งตัวตนจริง และเรื่องบนเตียง

         “กรี๊ด!!”

         ไหมเดินกระแทกเท้าออกจากห้องอาหารไป ซึ่งมะนาวก็ปรายตามองอย่างสะใจที่สามารถทำให้ผู้หญิงขี้เหยียดคนนี้ออกไปจากคินน์ได้

         “หึงเหรอครับ” มือหนาของคินน์เอือมมาโอบเอวบางของมะนาวเอาไว้จากทางด้านหลัง

         “เปล่า”

         “อ้าว...”

         “แค่ไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับผัวมะนาวแค่นั้น”

         “เขาไม่เรียกว่าหึงเหรอแบบนี้” คางบึกบึนของคินน์วางที่ไหล่บอบบางของมะนาว

         “ถ้าคุณคินน์ไม่เลิกยุ่งกับผู้หญิงคนนั้น คืนนี้ไม่ต้องมาเอามะนาวนะคะ นอนนอกห้องไปเลย” มะนาวบอกอย่างกรุ่นโกรธเนื่องจากเธอไม่เห็นท่าทีที่ต่อต้านของชายหนุ่มเลย ทำเหมือนเขาจะเล่นด้วย ทั้งๆ ที่เขาบอกว่ามีเธอเป็นแฟนแล้ว

         “อ้าว...แล้วฉันจะนอนกอดใครล่ะ” คินน์หน้าเจื่อนเมื่อโดนคนตัวเล็กเล่นงานกลับแบบนี้

         “ตุ๊กตายางก็ได้ค่ะ มะนาวซื้อให้แล้วอยู่ที่บ้าน คุณคินน์ลองไปใช้ดูนะคะ” ที่ซื้อตุ๊กตายางให้ชายหนุ่มเพราะหลังๆ คินน์เซ็กซ์จัดมาก บางวันเธอไปเรียนแทบไม่ไหวเพราะโดนเขาเล่นงานตลอดทั้งคืนแทบหมดแรง

         “มันเหมือนห...จริงที่ไหนล่ะ” คินน์บอกอย่างโอดครวญ สิ่งใดจะไปเหมือนของจริงได้ ที่ทั้งแน่นและตอดรัดลำกายแกร่งของเขาทุกครั้งที่ขยับเข้าออก

         “ก็ไม่เหมือนหรอกค่ะ เพราะของจริงแน่นกว่าเยอะ”

         “อืม...แน่นๆ แบบนี้สิชอบ จะไปเอาตุ๊กตายางทำไม ในเมื่อเอาเมียมันกว่าเยอะ” ว่าจบร่างเล็กของมะนาวก็ลอยหวือเมื่อคินน์จัดการวางร่างของเธอกับโต๊ะอาหาร จนเธอหวาดเสียวไปหมดแล้ว

         “ไม่เอา...คุณคินน์อย่าทำอะไรบ้าๆ นะ”

         “ทำไมต้องหน้าซีดด้วยล่ะ แล้วอีกอย่างบอกให้เรียกพี่ไม่ใช่เหรอ จะเรียกคุณอะไรอีก” คินน์ไม่ชอบใจที่มะนาวกลับไปใช้สรรพนามแบบเดิม

         “ก็คุณแก่กว่ามะนาว ไม่เรียกลุงก็ดีเท่าไหร่แล้ว” คำตอบของมะนาวทำเอาคินน์ถึงกับมันเขี้ยวหญิงสาวเหลือเกิน เรียกว่าลุงมันเกินไปแล้วนะ ถึงเขาจะอายุมากกว่าเธอเป็นรอบแต่เขาก็ไม่ได้แก่ขนาดนั้นนะ เขายังหล่อรวยแถมเปย์ให้เธอได้ไม่อั้นด้วย