บทที่ 4 เจอกันอีกครั้ง (2) จบตอน

          “ไม่ได้สิคะ มะนาวรับงานมาแล้ว อีกอย่างร้านของคุณคินน์กำลังต้องการคนไม่ใช่เหรอคะ ไม่ให้มะนาวทำงานแล้วมะนาวจะเอาเงินจากไหนใช้ล่ะคะ”

          “แล้วเมื่อคืนนั้นได้เงินไปแล้วไม่พอเหรอ” คินน์ขมวดคิ้วอย่างสงสัยว่ามะนาวเอาเงินไปใช้อะไรหมดตั้งสามแสนเลยนะ แต่เขากลับไม่ได้รู้สึกเสียดายเลยที่โอนมันให้กับเธอ

          “มะนาวมีเรื่องจำเป็นต้องใช้เงินค่ะ”

          “งั้นเอาจากฉันได้นะ ไม่ต้องไปทำงานให้เหนื่อยหรอก”

          “ไม่เอา...อย่ามาทำเหมือนมะนาวขายตัวนะคะคุณคินน์”

          “ไม่ดีเหรอ ขายให้ฉันคนเดียว เธอไม่ต้องเหนื่อยด้วยนะ” คินน์บอกอย่างแกล้งๆ แต่มะนาวคิดว่าชายหนุ่มดูถูกเธอจริงๆ

          “มะนาวไม่อยากคุยกับคุณคินน์ ไม่ขายอะไรทั้งนั้นค่ะ ครั้งเดียวพอแล้ว ถอยออกไปค่ะ มะนาวจะไปทำงาน”

          “หรือฉันไม่เด็ดถึงใจเธอเหรอ เธอเลยปฏิเสธฉัน” คินน์ถามเสียงอ่อนพร้อมมองใบหน้าหวานด้วยสายตาเศร้าสร้อย เขายอมรับว่าคืนนั้นเขาอาจจะเงอะงะไปบ้าง แต่นั่นมันครั้งแรกนะ จะให้เป็นเลยได้ยังไงกัน

          “อะไรนะคะ”

          “ก็ฉันไม่เคย เธอจะให้ฉันเป็นงานเลยได้ยังไง เรื่องแบบนี้มันต้องฝึกทำบ่อยๆ สิ แต่ฉันรับรองนะว่าต่อไปฉันจะทำให้ถึงใจเธอแน่นอน” คำพูดที่ดูเหมือนไม่มีอะไรของคินน์ แต่มันกลับทำให้มะนาวถึงกับหน้าแดงซ่าน

          “คุณพูดอะไร บ้าหรือเปล่า” ใบหน้าหวานแดงซ่านด้วยเมื่อเขาพูดจบ

          “ฝึกกันได้นะมะนาวเรื่องแบบนี้ สัญญาว่ามันจะดีกว่านี้”

          “คุณ!! ใครเขาพูดเรื่องแบบนี้กัน” มะนาวแทบจะหุบยิ้มของตัวเองไม่ลงเมื่อชายหนุ่มพูดเรื่องอย่างว่า ทำเอาเธอไม่รู้จะไปต่อยังไง

          “ทำไม...เรื่องนี้ห้ามพูดเหรอ”

          “ก็เมื่อวันนั้นคุณดูไม่ชอบเรื่องนี้ ทำไมวันนี้”

          “วันนี้ชอบไม่ได้เหรอ ติดใจไม่ได้เหรอมะนาว” ว่าจบใบหน้าคมคายของคินน์ก็โน้มลงมาจนจมูกโด่งเป็นสันของเขาแตะที่แก้มเนียนใสของมะนาว “ใส่ชุดนักศึกษาแบบนี้ก็ดีนะ”

          “ทำไมคะ”

          “น่าเอาดี...”

          มะนาวถึงกับวูบวาบจนแก้มทั้งสองข้างเห่อร้อนไปหมด ใครจะไปคิดว่าผู้ชายที่เนิร์ดๆ อย่างคินน์จะพูดคำนี้ออกมา แถมเขาพูดออกมาอย่างไม่อายด้วย

          “คุณ!”

          มะนาวเรียกชายหนุ่มอย่างตกใจ แต่ตอนนี้มันไม่ทันแล้วเมื่อปากหยักของคินน์โฉบลงมาจูบที่ปากอวบอิ่มของมะนาว จากนั้นมือหนาของเขาก็มาป้วนเปี้ยนอยู่ที่หน้าอวบของเธอ

          “อื้อ...”

          เรียวลิ้นหนาค่อยๆ แทรกเข้าไปในโพรงปากของมะนาว เขาดูจับจังหวะเก่งมากขึ้นกว่าเมื่อคืนนั้นเสียอีก

          “มะนาว”

          จ๊วบ!!

          ยอมรับเลยว่าตลอดสองวันที่ผ่านเขานึกถึงแต่เรือนร่างเปล่าเปลือยของมะนาวจนไม่เป็นอันกินอันนอน ไม่อยากจะเชื่อว่าคนอย่างเขาที่ไม่เคยหมกมุ่นเรื่องนี้จะติดใจเธอได้ขนาดนี้ และเมื่อเจอหญิงสาวแล้วเขาจะปล่อยเธอไปก็ฝันไปเถอะ

          “มะ...ไม่เอา”

          “เอาได้ไหม อยากลองอีก” คำพูดชวนเสียวของชายหนุ่มทำเอามะนาวกรีดร้องในใจ เขากลายเป็นฮอตเนิร์ดไปตั้งแต่เมื่อไหร่

          “คุณคินน์ ไม่ทำแบบนี้” มะนาวร้องห้ามเสียงดังยามที่มือหนาพยายามปลดกระดุมเสื้อของเธอด้วยมือเดียว

          “ทำ...ขอทำแป๊บเดียวก็ได้” คินน์บอกอย่างใจร้อนจนกระทั่งกระดุมสองเม็ดของมะนาวหลุดออกจากกัน

          “มะ...ไม่ค่ะ”

          คินน์ยังไม่ทันได้ทำอะไรต่อเสียงโทรศัพท์ที่เหมือนเสียงสวรรค์ทำให้เขาต้องหยุดชะงักการกระทำของตัวเอง ซึ่งมะนาวรับรู้ว่าเขากำลังหงุดหงิดใจที่ต้องหยุดทุกอย่างไว้ก่อน

          “ครับแม่...รู้แล้วครับ ไม่ต้องห่วงหรอก” คินน์คุยไม่กี่คำก็จัดการวางสายจากแม่แล้วมองมะนาวด้วยตาละห้อย

          คินน์ยังไม่พูดอะไร เขาก็จัดการติดกระดุมกลับตามเดิมให้มะนาว พร้อมมองเธอด้วยสายตาที่กำลังเสียดาย แต่เมื่อครู่แม่บอกให้เขาไปต้อนรับลูกค้าวีไอพี เขาเลยต้องหยุดการกระทำของตัวเองเอาไว้ ทั้งๆ ที่อยากจะจัดการยัยตัวเล็กตรงหน้าใจจะขาด

          “มะนาวไม่ต้องไปทำงานก็ได้นะ รอฉันที่ห้องนี้”

          “ไม่ค่ะ มะนาวรับงานมาแล้วนะคะ จะให้มะนาวปฏิเสธได้ยังไง”

          “งานมันเหนื่อยวันนี้ลูกค้าจะเข้าเยอะ”

          “แล้วลูกน้องของคุณคินน์พอเหรอ เดี๋ยวมะนาวไปเปลี่ยนชุดจะเข้าไปช่วยงานค่ะ” มะนาวยังคงยืนกรานที่จะทำงานนี้ เพราะเธอไม่อยากได้ชื่อว่ารักสบาย เห็นผู้ชายบอกจะเลี้ยงเข้าหน่อยก็ไม่อยากทำงาน

          “มะนาว...” คินน์ทำหน้าเหนื่อยหน่ายใจเมื่อหญิงสาวยังคงยืนยันที่จะทำงาน ทั้งๆ ที่เธอสามารถนั่งสวยๆ รอเขาในห้องทำงานนี้ก็ได้

          “คุณคินน์ไปทำงานของคุณคินน์เถอะค่ะ มะนาวก็จะไปทำงานของมะนาวเหมือนกัน” ว่าจบหญิงสาวก็พาตัวเองลงจากโต๊ะทำงานพร้อมกับจัดแจงเสื้อผ้าของตัวเองให้เรียบร้อยที่สุด แม้ชุดนักศึกษาที่ใส่มันจะสั้นและรัดรูปมาแค่ไหนก็ตาม

          “มะนาว...แล้วชุดเนี่ยทำไมต้องใส่รัดๆ สั้นๆ แบบนี้ไม่อายบ้างเหรอ”

          “ก็มันสวย...มะนาวชอบค่ะ”

          “ฉันอยากดูของฉันคนเดียว ไม่ได้อยากให้คนอื่นดูนะ” คำพูดของคินน์ยิ่งทำให้มะนาวใจเต้นแรง เพราะคำว่าของฉัน มันหมายความว่ายังไง เขาจะให้เธอเป็นของเขาอย่างนั้นเหรอ

          “เอ่อ...”

          “ไปทำงานเถอะ แต่เลิกงานแล้วเธอต้องมารอฉันที่ห้องนี้นะ ถ้าหนีหายไปอีกรอบนี้ ฉันตามตัวเธอเจอแน่นอน” คินน์ไม่ได้พูดเล่นๆ เพราะเขาสามารถตามตัวมะนาวได้แล้ว เพราะที่ร้านมีประวัติและที่อยู่ของหญิงสาวแน่นอน มันไม่ยากถ้าเขาจะพาตัวเธอกลับมา

          “คุณคินน์ จะมายุ่งอะไรกับมะนาวอีกคะเนี่ย”

          “ทำไมจะยุ่งไม่ได้ ก็เธอเป็นมะ...เอ่อ...ช่างเถอะ เลิกงานแล้วเจอกันที่ห้องนี้ ถ้าหนีกลับก่อนเจอดีแน่”

          “หึ่ย...คนบ้าอำนาจ มะนาวไม่คุยกับคุณแล้ว มะนาวไปทำงานดีกว่า ผู้จัดการของคุณต้องด่ามะนาวแล้วแน่ๆ เลยหายไปนาน เพราะคุณมัวแต่...เอ่อ...”

          “แต่จูบเหรอ” คินน์ยกยิ้มเมื่อเห็นท่าทีหยุดชะงักของหญิงสาว เขาชอบเสียจริงที่มะนาวแก้มแดงแบบนี้ เธอพยายามทำตัวกร้านโลก พยายามทำตัวแรง แต่ความจริงมันไม่ใช่เลย เขาสัมผัสมาแล้วว่าเธอเองแค่พยายามทำ ทั้งๆ ที่ความจริงทำไม่เป็นเลย

          “มะนาวไปดีกว่าค่ะ”

          “ห้องเปลี่ยนชุดเดินตรงไปเลี้ยงซ้ายนะ”

          “ค่ะ”

          คินน์มองบั้นท้ายอวบอิ่มยามที่คนตัวเล็กเดินทำเอาเขาถึงกับกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ทำไมนะแค่เห็นร่างกายของมะนาวมันทำให้เขารุ่มร้อนได้ขนาดนี้

          “ยัยตัวแสบ...ชอบมายั่วให้อยากแล้วจากไป”

            คินน์ส่ายหน้าแล้วยิ้มออกมา ชีวิตของเขาจากที่มันเรียบง่าย แต่พอเจอกับมะนาวทุกอย่างมันก็เปลี่ยนไป มุมมองความคิดของเขาก็เปลี่ยนไปเช่นเดียวกัน