ไม่ได้จีบ

อคิน...

หลังจากส่งผ้าแพรเสร็จผมก็มาที่คอนโดไอ้เก้าเพื่อนสนิทของผมซึ่งตอนนี้ห้องมันกลายเป็นผับขนาดย่อมๆไปแล้วเพราะพวกมันจัดงานวันเกิดของผมที่นี่ อันที่จริงพวกก็อยากไปดื่มกันที่ผับนะแต่อายุพวกผมยังไม่ถึงกันก็เลยจัดที่คอนโดแทนซึ่งก็จัดกันแบบนี้มาตลอดทุกปีไม่ว่าวันเกิดใคร ซึ่งในห้องตอนนี้มีพวกเพื่อนๆของผมที่สนิทกันมาตั้งแต่มอต้นซึ่งแต่ละคนตอนนี้น่าจะเมากันบ้างแล้วเพราะเล่นดื่มกันตั้งแต่สอบเสร็จ

"มึงทำไมมาเอาป่านนี้วะมึงเป็นเจ้าของวันเกิดนะเว้ยไอ้คิน" พอผมเดินเข้ามาไอ้เจ๋งเพื่อนสนิทอีกคนของผมก็เอ่ยทักเสียงยานคาง

"กูไปส่งผ้าแพรมา" ผมตอบก่อนจะโยนกระเป๋าหนังสือไว้ที่โซฟาก่อนจะหย่อนตัวนั่ง

"ผ้าแพร?? ยัยแม่ชีประจำห้องอ่ะนะ " ไอ้เจ๋งถามพร้อมทำท่าขมวดคิ้ว

"เออ" ผมตอบไปสั้นๆก่อนจะเทเหล้าใส่แก้ว

"กูก็ว่าจะถามมึงอยู่พอดี มึงคิดจะจีบยัยผ้าแพรหรอวะ" ไอ้เก้าครับที่ถาม

"ทำไมมึงคิดว่ากูจะจีบยัยนั่น" ไอ้เก้าเดินถือแก้วเหล้ามานั่งข้างๆ 

"ก็เมื่อตอนพักเที่ยงมีคนพูดเรื่องที่มึงพายัยนั่นออกไปข้างนอกแล้วก็กลับมาพร้อมกันไหนมึงจะหิ้วกรงแมวเข้าห้องมาอีก กูกะจะถามมึงตั้งแต่อยู่ที่โรงเรียนแต่ก็ไม่ทันได้ถามเพราะต้องรีบเข้าห้องสอบ พอออกจากห้องสอบมึงก็หายหัว" 

"นั่นดิแล้วยัยมินนี่เมียคนล่าสุดของมึงก็มาโวยวายถามกูเรื่องนี้กูก็บอกกูไม่รู้เพราะตอนมึงออกไปกูก็มัวแต่อ่านหนังสือในห้องสมุด"

"กูไม่เคยมีเมียมึงพูดดีๆไอ้เจ๋ง"

"เออ ๆ แม่งเอามากี่คนก็บอกไม่ใช่เมียกูเชื่อมึงเลยไอ้ห่า" 

"สรุปมึงจีบยัยแม่ชีนั่นจริงๆเหรอวะยัยนั่นห่างไกลกับคำว่าสเปกมึงแบบสุดๆเลยนะเว้ย"

"มึงคิดว่าคนอย่างกูจะจีบผู้หญิงหน้าตาแบบนั้นเหรอวะ"

"ก็ถ้าไม่จีบมึงจะไปรับไปส่งยัยนั่นทำไมวะ"

"กูมีเหตุผลของกูก็แล้วกันพวกมึงไม่ต้องรู้หรอก"

"อะไรของมึงวะ พูดเหมือนมีความลับนะมึงอ่ะ"

"ไว้ถึงเวลากูจะบอกพวกมึงเอง เอาเป็นว่าถ้าช่วงนี้พวกมึงเห็นกูไปไหนมาไหนกับยัยนั่นพวกมึงก็ไม่ต้องสงสัยอะไรมาก"

พวกมันเอาแต่จ้องหน้าผมอย่างสงสัยจนผมเริ่มรำคาญสายตาพวกมัน

"ถ้ามึงไม่จริงจังมึงก็อย่าไปยุ่งกับยัยนั่นเลยแค่นึกถึงหน้ายัยนั่นกูก็อดสงสารไม่ได้ว่ะ" เป็นไอ้เก้าที่พูดขึ้นมา

"นั่นดิวะกูเห็นด้วยกับไอ้เก้านะเว้ย"

"มึงคิดว่าคนอย่างกูจะเอาผู้หญิงหน้าตาเห่ยๆแบบนั้นมาทำเมียเหรอวะ ให้หลับตาเอากูยังเอาไม่ลงเลย"

"แล้วมึงไปทำเหมือนจีบเค้าเพื่ออะไรวะ"

"กูบอกว่าถ้าถึงเวลากูจะบอกเอง"

หลังจากดื่มไปสักพักเสียงมือถือของผมก็ดังขึ้นพอดูหน้าจอผมก็รีบกดรับทันที

"ว่าไงลิน"

"ฉลองวันเกิดกับเพื่อนอยู่เหรอ"

"อืมใช่ว่าแต่ลินโทรมาเรื่องเจ้าปุกปุยใช่ไหม"

"ใช่น่ะสิ จะเอาไปก็ไม่บอกกันก่อนว่าแต่คินเอาไปไว้ไหนเหรอ"

"ไว้ที่คอนโด"

"ห๊ะคอนโด คอนโดใคร"

"คอนโดฉันน่ะสิจะคอนโดใคร"

"ก็นึกว่าเอาไปให้สาวเห็นน้องพนักงานบอกว่าวันนี้คินมากับผู้หญิงด้วยลินก็เลยไเปิดกล้องวงจรปิดร้านดู เธอน่ารักดีนะแฟนคินเหรอ"

"แฟนเฟินอะไรไม่ใช่หรอกฉันไม่เคยคิดที่จะมีแฟนเธอก็รู้นะลิน ฉันบอกแล้วไงว่าฉันจะอยู่ดูแลเธอจนกว่าเธอจะเจอผู้ชายดีๆที่เค้าจะดูแลเธอได้น่ะลิน"

"ถ้าลินหาไม่ได้ล่ะ"

"ฉันก็จะอยู่ดูแลเธอจนแก่เฒ่าไปเลยไง"

"ขอให้จริงเถอะน่า"

"ฉันเคยพูดโกหกเธอหรือไง"

"เคยสิทำไมจะไม่เคย"

"เคยตอนไหนวะ"

"ก็ตอนนั้นไงตอนที่คินว่าว่าพีทมาเยี่ยมลินตอนที่ลินยังนอนไม่ได้สติทั้งที่จริงแล้วพีทเค้าไม่เคยมาเยี่ยมลินเลย...ฮึก ฮึก"

"ลินไม่เอาน่าฉันบอกว่าให้เธอเลิกคิดถึงไอ้เหี้ยนั่นไงเธอจะคิดถึงมันทำไม"

"ก็ลินรักพีทนี่นาลินจะเลิกคิดถึงเค้าได้ยังไง ฮึก ฮึก" ผมรู้สึกโกรธและเคียดแค้นที่ได้ยินเสียงร้องไห้ของพี่สาวผม 

"ลินอยากกินอะไรเดี๋ยวฉันจะซื้อไปฝาก เอาเค้กไอศครีมมั้ยที่ลินชอบอ่ะ" ผมเปลี่ยนเรื่องพูดแล้วเอาของโปรดมาล่อเพื่อให้พี่สาวผมเลิกเศร้า

"ฮึก ฮึก อื้อออก็ได้ เอามาหลายๆชิ้นเลยนะ ฮึก ฮึก"

"เคร เคร รอก่อนนะ เดี๋ยวจะรีบซื้อไปให้ แล้วก็เลิกร้องไห้ได้แล้วถ้ากลับไปแล้วเห็นยังร้องไห้อยู่ฉันจะเอาเค้กทิ้งถังขยะ"

"อื้มม เลิกร้องแล้วก็ได้ ฮึก ฮึก ลินจะรอนะ รีบๆกลับมา"

"ครับผม"

"พี่ลินโทรมาเหรอวะ" ไอ้เจ๋งถามหลังจากที่ผมวางสายจากอลินพี่สาวของผม

"อือ"

"พี่สาวมึงโอเคบ้างหรือยังวะ"

"ก็ดีขึ้นกว่าแต่ก่อน ยังไงวันนี้กูขอกลับก่อนนะ พวกมึงก็ดื่มกันไปละกันหมดเท่าไหร่ก็บอกกูเดี๋ยวกูโอนให้" ผมบอกพวกมันสองตัวก่อนจะหยิบหระเป๋าหนังสือออกจากห้อง