20 จุมพิตระหว่างชายหญิงลึกซึ้งถึงเพียงนี้ (4)

มู่ชิงซานโผเข้าไปหานางผู้นั้น สัมผัสได้ถึงไอเย็นซึ่งส่งมาถึงเรือนกายเขา ตัวนางเย็นราวกับเลือดหยุดไหลเวียน เขาคำรามออกมาทีหนึ่ง ความคิดต่างๆ หมุนวนไปมา ชายหนุ่มพยายามปลุกนางให้ตื่น แต่ร่างกายหญิงสาวไม่ตอบสนอง

เขาเขย่าร่างนางแรงๆ ก่อนเอาหูแนบฟังการเคลื่อนไหวของหัวใจ และรับรู้ว่ามันเต้นช้ากว่าปกติ ยามนี้เขาไม่รู้จะแก้ไขสถานการณ์ตรงหน้าอย่างไรบางคราเหมือนคิดออก แต่จู่ๆ ความคิดที่มีพลันหายไป ทั้งหมดเป็นเพราะเขาถูกยาพิษจากคนร้ายที่ลอบวางยานั่นเอง

“มารดา...” เขาว่าและเรียกนางให้ฟื้น ยามนั้นน้ำตาฟ่านรั่วเจี๋ยเอ่อล้นคลอเบ้า ริมฝีปากอิ่มสวยเป็นสีม่วงคล้ำ นางขยับปากช้าๆ ตั้งใจเอ่ยบางอย่าง แต่ด้วยมีผ้าปิดใบหน้าครึ่งล่างเอาไว้เขาจึงได้ยินไม่ถนัด พอเขาเอื้อมมือหมายดึงมันออก ดวงตาคู่สวยค่อยๆ ลืมขึ้นแสดงอาการต่อต้าน

“มะ...ไม่ บัดซบ...จะ...เจ้าเป็ดเหลือขอ ห้ามกระทำเช่นนั้น” ฟ่านรั่วเจี๋ยปฏิเสธ แต่มู่ชิงซานคำรามขู่ ท่าทางเขาดูเหมือนหมาป่าตัวโตดุร้าย

“ถะ...ถอยไป” นางเอ่ยห้ามเสียงขาดเป็นห้วงๆ

แต่ทว่ามือใหญ่ไม่สนใจ เขากระชากมันสุดแรง ผ้าผืนดังกล่าวพลันหลุดออกจากใบหน้าฟ่านรั่วเจี๋ย

อึดใจต่อมา สิ่งที่ทำให้ม