20: สำรวจป่า [2]

เมื่อได้เห็ดมากพอเท่าที่ต้องการ ทั้งสองเดินไปเรื่อย ๆ มุ่งหน้าไปยังต้นข้าวโพดที่หวังอี้หลินได้บอกไว้ เดินได้ประมาณสองเค่อ (30 นาที) ก็ถึงที่หมายกลุ่มข้าวโพดที่เรียงรายเกิดจากธรรมชาติสามสิบกว่าต้น ฝักใหญ่กำลังโตน่าทาน หยุนชิงเดินไปปอกเปลือกดูก็เห็นเม็ดข้าวโพดที่เรียงรายเป็นแถวสวยงาม เม็ดเหลืองอร่ามเห็นแล้วน่ากินเป็นอย่างมาก

ข้าวโพดที่เก็บได้เต็มตะกร้าใหญ่ โดยมีหวังอี้หลินเป็นคนแบกข้าวโพดทั้งหมด เมื่อได้ข้าวโพดแล้วสองสามีภรรยาชวนกันกลับเพราะเดี๋ยวจะค่ำซะก่อน กว่าจะออกมาถึงชายป่าตะกร้าสะพายหลังของหยุนชิงได้เต็มไปด้วย เห็ด ผักโขมแดง หัวเผือก หน่อไม้หวาน หอมป่า กระเทียมป่า และยังมีลูกพลับ องุ่นป่า ก่อนที่ทั้งสองจะเดินออกมาจากชายป่า ได้เดินสวนทางกับกลุ่มของเผยชุนคู่อริเก่าของหยุนชิง

ข้างกายเผยชุนมีหญิงสาวนางหนึ่งเมื่อมองให้ดีแล้ว นางกับมองแต่สามีของหยุนชิงพร้อมกับสายตาที่หวานหยาดเยิ้มแถมมีท่าทีเขินอาย

“คารวะพี่อี้หลินเจ้าค่ะ” เผยอวี้ทักทายชายในดวงใจเสียงอ่อนเสียงหวาน

หวังอี้หลินไม่ได้พูดอะไร ได้แต่พยักหน้ารับคำของอีกฝ่ายเท่านั้น แต่เดิมเขาก็ไม่เคยคิดอะไรกับสตรีนางนี้อยู่แล้ว หากแต่เป็นอีกฝ่ายคิดไปเอง มีหลายครั้งที่เอาไปพูดให้ผู้อื่นเข้าใจผิด แต่เขาก็ไม่ได้ใส่ใจจะให้ตามแก้ข่าวไปตลอดคงไม่ได้ ตัวเขารู้ดีที่สุด สายตาของหวังอี้หลินตอนนี้มองแต่ร่างบางของภรรยาตรงหน้าเท่านั้น เขาไม่รู้ว่าในใจนางคิดอะไรอยู่ตอนนี้ เมื่อก่อนหากเห็นเผยอวี้ นางจะเพียงก้มหน้ายืนนิ่งไม่ทำสิ่งใดไม่แม้แต่จะคิดสู้อีกฝ่ายด้วยซ้ำ

“อุ๊ย หยุนชิงเจ้าก็มาด้วยรึ ข้าเจอกับพี่อี้หลินออกจะบ่อยไม่เห็นเจ้าสักครา” เผยอวี้ทำเป็นแกล้งมองไม่เห็นหยุนชิงเอ่ยทักหญิงสาว พร้อมกับหันหน้าไปทางกลุ่มนางและเผยชุนป้องปากหัวเราะกันคิกคัก

“ข้าจะไปไหนมาไหนก็เป็นเรื่องของข้า คงจะไม่รบกวนคนนอกต้องรับรู้หรอกกระมัง” หยุนชิงปรายตามองเผยอวี้เล็กน้อยอย่างรำคาญใจ

“ข้าได้ข่าวว่าเจ้าป่วยหนักนี่ ถ้าอย่างไรหากเจ้าดูแลพี่อี้หลินไม่ไหวข้าจะเป็นผู้ดูแลแทนให้เจ้าเอง เจ้าจะได้ไม่เหนื่อย” เผยอวี้หันมามองที่หวังอี้หลินถึงแม้นางจะพูดกับหยุนชิง แต่ใจจริงนางตั้งใจพูดกับหวังอี้หลินหากว่าเขาไม่ขัดจะมีนางเพิ่มอีกสักคน เอาไว้ให้นางได้เข้าไปเป็นส่วนหนึ่งในครอบครัวนี้ก่อนเถิด นางจะทำให้เขาลุ่มหลงแล้วค่อยเขี่ยนังขี้โรคตรงหน้าทิ้งตอนไหนก็ยังได้

“สตรีสมัยนี้ก็อย่างไร ช่างใจกล้าหน้าด้านขอสามีคนอื่นไม่อายฟ้าอายดิน เจ้าไม่เกิดเป็นขอทานเลยล่ะ ชอบขอส่วนบุญดีนัก เอาไว้ว่าง ๆ ข้าจะทำบุญส่งไปให้แล้วกันเผื่อว่าความอยากจะน้อยลง” รู้จักหยุนชิงสาวยุค 2021 น้อยไปซะแล้วด่ามาด่ากลับไม่โกง

“เจ้า เจ้า กล้าด่าข้ารึ พี่อี้หลินท่านต้องจัดการนางให้ข้านะเจ้าคะ” เผยอวี้ได้ยินคำด่าทอของหยุนชิง ทำเอาพูดไม่ออกนางช่างด่าได้เจ็บแสบนัก นางจึงหันกลับไปเรียกร้องความสนใจ จากหวังอี้หลินและแสร้งบีบน้ำตาเพื่อดูน่าสงสารเหมือนกับว่านางถูกผู้อื่นรังแก

หวังอี้หลินที่ยืนฟังอยู่ด้านหลังตอนแรกเขาก็ดูจะอึ้งไป เพราะไม่เคยเห็นภรรยาจะโต้เถียงใคร นางเป็นเช่นนี้ก็ดีแล้วแต่เมื่อได้ฟังคำด่าของภรรยาพูดออกไปเขาถึงกลับกลั้นขำไม่อยู่

“ท่านพี่กลับบ้าน”

พูดจบหยุนชิงดึงมือสามีให้เดินตามตนกลับบ้านทันที โดยไม่สนใจเสียงร้องกรี๊ด ๆ ของเผยอวี้แต่อย่างใด ก่อนจะพูดกับสามีว่า

“คืนนี้ท่านนอนนอกห้องนะเจ้าคะ อารมณ์เสีย”

ได้อย่างไรเขายังได้ทำอะไรเลยนะ ข้าไม่ยอม