บทที่ 10

แล้วคฑาจะรออะไร เงินหนึ่งล้านบาทสำหรับเขามันแค่เศษฝุ่น ชายหนุ่มโอนเข้าบัญชีธนาคารให้กับเธอในทันที เพราะนั่นมันหมายถึงการผูกมัดเธอเพื่อที่จะเก็บไว้ใช้งาน

พอได้เงินรรรรรรก็ขอไปทำธุระให้เสร็จก่อน แล้วค่อยจะกลับมาหาเขา ซึ่งคฑาก็ยอม ในที่สุดผู้หญิงทุกคนไม่เว้นแม้แต่คนที่หยิ่งผยองแบบเธอก็ยังต้องการเงินของเขาอยู่ดี

โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง..

นี่แหละเหตุผลที่เธอต้องใช้เงินถึงหนึ่งล้านบาท เพราะพี่สาวของเธอถูกส่งมารักษาตัวที่โรงพยาบาลเอกชน และค่าใช้จ่ายก็สูงลิบลิ่ว

ที่รรรรรรเลือกโรงพยาบาลแห่งนี้ เพราะเธอเหลือพี่สาวแค่คนเดียว ถึงแม้ว่าตอนนี้เด็กจะถูกผ่าคลอดออกมา แต่ก็ต้องได้อยู่ห้องอบสำหรับเด็กทารกแรกเกิด เพราะได้รับความกระทบกระเทือนตอนที่แม่ประสบอุบัติเหตุ

"พี่สาวของฉันปลอดภัยแล้วใช่ไหมคะคุณหมอ" หญิงสาวถามขึ้นเมื่อเห็นคุณหมอออกมาจากห้องผ่าตัด

"ใช่แล้วครับ แต่ต้องรอให้เธอฟื้นตัวให้ได้ก่อน คงใช้เวลาอีกสักระยะ"

"ฝากคุณหมอดูแลพี่สาวและก็หลานของฉันด้วยนะคะ" ตอนนี้ยิ่งกว่ายกภูเขาออกจากอกเมื่อรู้ว่าพี่สาวปลอดภัยแล้ว แต่ด่านต่อไปที่เธอจะเจอมันคงหนักหนาเอาการ เพราะเธอเห็นฤทธิ์เดชของแม่และพี่สาวของเขาแล้ว

วันต่อมา.. ที่บริษัท

"ลาคลอด?" คฑามองดูเอกสารที่ เลขาคนใหม่เพิ่งจะยื่นมาให้ เพราะมันเป็นเอกสารการคลอดบุตรของพี่สาวเธอเอง

"ใช่แล้วค่ะ พี่รินคลอดก่อนกำหนด" หญิงสาวถือโอกาสลาคลอดให้พี่สาวไปในตัว อุบัติเหตุที่เกิดกับพี่สาวไม่ได้เกี่ยวกับงาน ถึงแม้เธอจะบอกเขาไป ก็คงได้รับแต่ความสงสาร และเห็นใจ รรรรรรก็เลยไม่บอกดีกว่า เพราะถึงยังไงมันก็ผ่านไปแล้ว

"ส่วนเรื่องงาน ดิฉันจะเริ่มรับผิดชอบส่วนของพี่รินทั้งหมดค่ะ"

"แล้ว?" เรื่องลาคลอดผ่านไป เรื่องงานเลขาก็ผ่านไป แต่ยังเหลือข้อตกลงระหว่างเธอกับเขา ซึ่งเธอก็รับค่าจ้างไปแล้วด้วย

"เรื่องนั้นคุณไม่ต้องเป็นห่วง ฉันจะทำงานให้คุณสุดความสามารถ"

"ดี" งานที่เขาอยากให้เธอทำก็มีแค่ กีดกันผู้หญิงทุกคนที่แม่จัดหามาให้ เพราะเขาไม่อยากจะปวดหัวกับเรื่องพวกนี้ แต่ถ้ามีนอกเหนือจากนั้นเขาก็จะแจ้งเธออีกที ซึ่งเธอก็ตอบตกลง

"คนรวยนี่ก็แปลก" หญิงสาวเอ่ยพูดขึ้นในขณะที่เดินกลับมาที่โต๊ะทำงานของตัวเอง วันนี้เธอต้องได้จัดการงานทั้งหมดคนเดียว โชคดีที่เธอเรียนมาทางด้านนี้ แต่งานบางอย่างก็ไม่ค่อยเข้าใจ

พอเลิกงานรรรรรรต้องรีบไปที่โรงพยาบาล เธอค้างอยู่ที่นี่เพื่อดูแลพี่สาว ที่นอนยังไม่ได้สติ ส่วนหลานสาวมีพยาบาลดูแลอีกที เพราะยังไม่ออกจากตู้อบ

"เมื่อไรพี่จะตื่น พี่มาดูหนูรักสิ ..พี่สงสัยใช่ไหมล่ะว่าใครชื่อรัก ก็ลูกสาวของพี่ไง เขาเป็นความรักของเราทั้งสอง" รรรรรรตั้งชื่อให้หลานสาวว่ารักนรินทร์ เพราะชื่อนี้คล้ายกับชื่อของแม่และน้าด้วย

ผ้าชุบน้ำเย็นๆ ถูกลูบไล้ตามเนื้อตัวของรรินธร ..เธอเช็ดตัวและคุยกับพี่ เพื่อให้พี่สาวฟื้นตัวได้เร็ว แต่ก็ผ่านมาสามวันแล้วรรินธรยังไม่ได้สติเลย

หมอบอกไม่ต้องเป็นห่วงมากถ้าพี่สาวของเธอพร้อมที่จะตื่น เดี๋ยวก็ตื่นเอง เพราะทั้งชีพจรและความดันเป็นปกติหมดแล้ว

ครืนนน ครืนนนนน

ในค่ำคืนเดียวกันนั้นก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น รรรรรรที่กำลังจะหลับก็ได้ลุกขึ้นมารับโทรศัพท์สายนั้นก่อน

"นอนหรือยัง"

"ยังค่ะ"

"คืนนี้มีงานเลี้ยงที่โรงแรม เดี๋ยวจะให้คนไปรับ" ที่เขาโทรมาบอกดึกขนาดนี้ เพราะทีแรกคิดว่าจะไม่ไป แต่แม่ก็โทรมาตามอยู่นั่นแหละ

"โรงแรมไหนคะเดี๋ยวฉันไปเองได้"

"แต่เธอต้องได้แต่งตัว"

"ที่ไหนนัดมาได้เลยค่ะ" ถ้าเธอให้คนของเขามารับที่โรงพยาบาล ก็ต้องมีคำถามอีกนั่นแหละว่าทำไมถึงได้มาอยู่ที่นี่

พอรู้สถานที่แน่ชัดแล้ว เธอก็ไม่รีรอรีบออกมาจากโรงพยาบาลแล้วเรียกแท็กซี่

ซอยใกล้โรงแรมของกัลยา

หญิงสาวร่างระหงที่อยู่ในชุดราตรีสีสดใสได้ก้าวลงจากรถที่มีคนขับรถเป็นผู้ช่วยคนสนิทของเขา แล้วเดินไปขึ้นรถอีกคัน ซึ่งรถคันนี้ คฑาเป็นคนขับเอง

ความสวยของเธอไม่สามารถที่จะดึงดูดสายตาของเขาได้ ..พอเข้ามาในโรงแรม ทั้งสองก็ควงกันเดินเหมือนคู่รักที่รักกันแทบจะกลืนกิน

"ดู..ดูมันทำ" คนที่พูดก็คือกัลยาพี่สาว และก็พูดกับสามีของตัวเอง

"น้องก็บอกแล้วว่านั่นเป็น..."

"หุบปากเดี๋ยวนี้นะ!" สามียังไม่ทันได้พูดจบประโยคเลยด้วยซ้ำ ก็ถูกภรรยาตะคอก

สันติก็เลยเดินไปคุยกับแขกของโรงแรมที่มาร่วมงาน

วันนี้ที่จัดงานขึ้น อัญชัญอยากจะแนะนำลูกสะใภ้ให้คนในแวดวงสังคมได้รู้จัก แต่ไม่คิดว่าลูกชายจะตลบหลังด้วยการควงผู้หญิงไม่มีหัวนอนปลายเท้ามาด้วยแบบนี้

"คุณ.." ถึงแม้จะเก่งแค่ไหน แต่เจอสายตาทุกคู่ที่เพ่งเล็งมา มันก็สร้างความประหม่าให้กับเธอ

"ไม่ต้องพูดอะไรแล้วเดินตามฉันมา" ชายหนุ่มโน้มใบหน้าลงไปกระซิบพูดใกล้หูของคนตัวเล็กด้วยใบหน้าที่อมยิ้ม แต่เธอก็รู้แหละว่านั่นมันคือการแสดงละครของเขา

"ว่าไงครับคุณแม่"

"ลูกทำอะไร!" อัญชัญคิดว่าลูกชายจะไว้หน้าของนางบ้าง

"ไม่คิดว่าคุณแม่จะจัดงานใหญ่ขนาดนี้"

"ให้มันออกจากงานไปเดี๋ยวนี้เลยนะ" สายตาของนางมองจิกมาที่คู่ควงลูกชาย

"สวัสดีค่ะคุณแม่" หญิงสาวพนมมือไหว้แบบนอบน้อม และส่งยิ้มหวานให้กับแม่สามี

"เอากองไว้ตรงนั้นแหละ แล้วก็ไสหัวไปสะ" นางแค่พูดออกมาเบาๆ

"แรงส์" รรรรรรก็อุทานออกมาเบาๆ เช่นกัน

"คฑาพี่ว่ามานั่งตรงนี้ดีกว่า" กัลยาเดินมาแยกทั้งสองออกจากกัน แล้วลากแขนน้องชายให้มานั่งที่เก้าอี้

รรรรรรกำลังจะเดินตามไป แต่ถูกแม่ของเขายืนขวางหน้าไว้ก่อน ส่วนผู้หญิงที่แม่จัดหาให้ นางได้กระซิบบอกอะไรสักอย่าง แล้วเธอคนนั้นก็รีบเดินตามเข้าไปนั่งข้างๆ

"ฉันมีเรื่องอยากจะคุยกับเธอ"

"เรื่องอะไรคะ"

"ตามมา" ว่าแล้วอัญชัญก็เดินนำหน้าไปที่ประตู เพราะคิดว่าเธอจะตามมา แต่พอหันกลับมาอีกที ตอนนี้รรรรรรกำลังเดินตรงไปโต๊ะที่มีลูกชายของนางนั่งอยู่