Share

บทที่ 12

Author: เกาะลอยน้ำ
เรื่องนี้ไม่ใช่ว่าซิงจือเหยียนเป็นฝ่ายเชื้อเชิญเธอ แต่เป็นเพราะชาติที่แล้ว เธอเองที่เป็นคนดึงดันขอตามมา โดยให้เหตุผลว่าบ้านของตระกูลซิงอยู่ไกลจากโรงเรียน

เซิ่นหรูซวงไม่มีทางที่จะทำผิดซ้ำสองอย่างแน่นอน

เธอปฏิเสธอย่างเด็ดขาด "ไม่เป็นไรค่ะ ฉันจะกลับไปที่บ้านตระกูลซิง"

ในแววตาของผู้ช่วยส่วนตัวฉายแววตกใจเล็กน้อย เขาหันไปมองชายที่นั่งอยู่เบาะหลังของรถโรลส์รอยซ์อย่างลังเล "ท่านประธานซิงครับ"

เซิ่นหรูซวงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

ซิงจือเหยียนมารับเธอด้วยตัวเองอย่างนั้นหรือ?

ในชั่วพริบตา ซิงจือเหยียนก็เปิดประตูรถออกมา ชุดสูทที่ตัดเย็บมาอย่างสมบูรณ์แบบ ส่งให้เขาโดดเด่นเหนือใครในฝูงชน

"เซิ่นหรูซวง จะให้ฉันลากเธอมา หรือจะมาเอง?"

ยังคงแข็งกร้าวและควบคุมทุกอย่างเหมือนเดิม

แม้ว่าเซิ่นหรูซวงจะต่อต้าน แต่เธอก็ต้องยอมทำตามเขาอย่างเลี่ยงไม่ได้

เธอรู้ดีว่าซิงจือเหยียนเป็นคนที่มีอำนาจเหนือกว่าเสมอ เขาไม่เคยให้เธอมีสิทธิ์ปฏิเสธอะไรทั้งนั้น

เมื่อขึ้นไปนั่งเบาะหลัง เธอก็กอดกระเป๋าเป้ของเธอไว้แน่น เพื่อป้องกันไม่ให้เรื่องเมื่อเช้าเกิดขึ้นอีก

รถโรลส์รอยซ์แล่นออกไปบนถนน ในตอนแรกเธอกับซิงจือเหยียนไม่ได้พ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • มรสุมรัก CEO ซาตาน   บทที่ 100

    มีเพียงแค่เฉิงชุนฮวาคนนี้เท่านั้น ที่เซิ่นหรูซวงไม่เคยเห็นหน้าในทีมของเจียงเสี่ยวชุนมาก่อนเธอไม่ได้คิดอะไรมาก จึงถามออกไปอย่างสบาย ๆ "มาทำงานพาร์ทไทม์เหรอ? ได้วันละเท่าไหร่?"เฉิงชุนฮวายิ้มอย่างพอใจ "บ้านซิงกับแขกที่มาในงานใจดีมากเลย ทิปที่ได้รวม ๆ แล้วเกินพันไปแล้ว"เซิ่นหรูซวงเบิกตากว้างทันที "เท่าไหร่นะ? ห้าพัน?!"เฉิงชุนฮวายกนิ้วขึ้นหนึ่งนิ้วแล้วส่ายไปมา จากนั้นก็ยกเพิ่มอีกสองนิ้ว"ไม่ใช่แค่พันนะ หนึ่งหมื่นห้าพัน"เซิ่นหรูซวงรู้สึกว่า ขนมหวานในมือเธอจืดชืดไปทันทีเธอถึงกับอยากเดินไปหา ซิงจือเหยียนตอนนี้เลย เพื่อขอสมัครเป็นพนักงานเสิร์ฟเฉิงชุนฮวาหันซ้ายหันขวา แล้วพูดเสียงเบาอย่างเร่งรีบ "ไม่พูดแล้ว ฉันต้องไปทำงานต่อ"เซิ่นหรูซวงพยักหน้าอย่างเสียดาย เมื่อเธอก้มหน้าลง เสียงฝีเท้าที่คุ้นเคยก็ค่อย ๆ เดินเข้ามาใกล้เธอคุ้นเคยกับเสียงฝีเท้านั้นดี ไม่ต้องเงยหน้าก็รู้ว่าเป็นใครซิงจือเหยียนเอื้อมมือมาคว้าข้อมือเธอ ดึงเธอลุกขึ้นจากพื้น"มานั่งคิดอะไรอยู่ตรงนี้?"เซิ่นหรูซวงเคี้ยวขนมอีกคำ หัวเราะเบา ๆ อย่างเย้ยหยัน "มาทำอะไรที่นี่? วันนี้เป็นวันหมั้นของนายกับเธอ ไม่ไปอยู่กับคู่

  • มรสุมรัก CEO ซาตาน   บทที่ 99

    คุณปู่ซิงที่เงียบมาตลอด เดินตรงเข้ามา สายตาขุ่นมัวของเขาจ้องมองเธออย่างหนักแน่น น้ำเสียงแหบพร่าด้วยวัยชรา แต่กลับแฝงไว้ด้วยอำนาจกดดัน"เธอต้องอยู่ต่อ ฉันยังไม่ได้อนุญาตให้เธอไป"เซิ่นหรูซวงยิ้มเย็น ๆ ไม่ยอมก้มหัว "ทำไมคะ บ้านซิงกลายเป็นเรือโจรไปแล้วเหรอ ขึ้นได้แต่ลงไม่ได้?"ซิงฟานโหรวเอ่ยอย่างไม่พอใจ "คุณปู่ จะให้เธออยู่ไปทำไมคะ? เธอก็ไม่ใช่คนของบ้านเราเสียหน่อย"คุณปู่ซิงไม่ตอบอะไร เพียงแค่จ้องมองเซิ่นหรูซวงด้วยสายตาหนักแน่นอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะหมุนตัวเดินจากไปทันใดนั้น หัวหน้าคนรับใช้ที่ตามหลังมาก็เดินเข้ามา ใบหน้าเรียบเฉย ไร้ความรู้สึก น้ำเสียงเป็นทางการและไม่เปิดช่องให้ปฏิเสธ"ขอเชิญคุณหนูเซิ่นกลับไปพักที่ห้องก่อนครับ"เซิ่นหรูซวงมองบรรดาคนรับใช้ที่เริ่มล้อมเข้ามา สีหน้าของเธอค่อย ๆ เย็นชาขณะหมุนตัวเดินจากไป บรรดาคุณหญิงคุณนายก็ยังไม่วายเอ่ยชมเว่ยอวิ่นลู่"ถ้าเซิ่นหรูซวงมีคุณธรรมสักหนึ่งในร้อยของคุณหนูเว่ย ก็คงไม่ต้องตกต่ำถึงเพียงนี้ ใคร ๆ ก็รู้ว่าคนบ้านซิงใจดี คนที่ถูกคุณปู่ซิงไล่ออกไป ไม่มีทางเป็นคนดีแน่"เซิ่นหรูซวงคิดอย่างเย็นชาใช่ เธอไม่ใช่คนดีเธออยู่ในห้องนั้นส

  • มรสุมรัก CEO ซาตาน   บทที่ 98

    เธอยกมือขึ้น วางปลายนิ้วทั้งสองข้างลงบนแป้นเปียโน เสียงเปียโนที่ไพเราะกังวานพลันดังกระจายไปทั่วห้องโถงบทเพลง “ความปรารถนา” คือผลงานสุดท้ายของเคอซานเหม่ยก่อนจากโลกนี้ไป เป็นบทเพลงที่เปี่ยมด้วยความหวัง หวังจะโบยบินข้ามภูผา หวังจะหลุดพ้นจากพันธนาการ หวังจะได้สัมผัสอิสระและความงดงามของชีวิตแม้เคอซานเหม่ยจะเกิดมาในโชคชะตาที่ไม่อำนวย แต่เธอก็ไม่เคยยอมแพ้ เธอไม่พึ่งพาความรัก ไม่พึ่งพาผู้ชาย เธอพึ่งพาเพียงตัวเองบทเพลงนี้ ไม่ใช่การโหยหาความรัก แต่เป็นการโหยหาชีวิตที่เธอควรจะได้เว่ยอวิ่นลู่ที่ลอกเลียนบทเพลงนี้ กลับตีความออกมาเพียงผิวเผิน บทเพลง "รักนิรันดร์" ที่เธอเล่น เป็นเพียงการสรรเสริญความรักอย่างตื้นเขิน ไม่เคยเข้าใจแก่นแท้ของ "ความปรารถนา" ที่เคอซานเหม่ยต้องการจะสื่อเพราะฉะนั้น เว่ยอวิ่นลู่ไม่มีทางเล่นบทเพลงนี้ได้อย่างแท้จริง"ความปรารถนา" ไม่ใช่บทเพลงอ่อนหวาน แต่เป็นบทเพลงที่เต็มไปด้วยความกร้าวแกร่งและความโกรธเกรี้ยวเซิ่นหรูซวงสูดลมหายใจลึก ปลายนิ้วของเธอเคลื่อนไหวอย่างมั่นคงบนแป้นเปียโนบทเพลงที่คล้ายกับ "รักนิรันดร์" แต่กลับแตกต่างอย่างสิ้นเชิง กำลังถือกำเนิดขึ้นภายใต้ปลาย

  • มรสุมรัก CEO ซาตาน   บทที่ 97

    แววตาของซิงจือเหยียนฉายประกายอารมณ์บางอย่างที่ยากจะคาดเดา ดวงตาสีดำลึกล้ำเอ่ยเสียงต่ำ "ทำไมไม่เปลี่ยนชุด?"แขกในคฤหาสน์ซิ่งล้วนเป็นผู้มีอำนาจและฐานะสูงส่ง ทุกคนเติบโตมาพร้อมช้อนทอง สำหรับเซิ่นหรูซวง ลูกสาวคนขับรถที่ถูกซิงตระกูลรับมาเลี้ยง พวกเขาไม่เคยให้ค่าการรับเลี้ยง ก็ยังเป็นแค่การรับเลี้ยง ไม่ว่าจะได้รับความเอ็นดูแค่ไหน เธอก็ไม่ใช่ลูกแท้ ๆ ของบ้านนี้ยิ่งไปกว่านั้น เรื่องที่เธอถูกคุณปู่ซิ่งขับออกจากบ้านก็เป็นที่รู้กันทั่ว ทุกคนจึงยิ่งดูแคลนเธอมากขึ้นบางคนถึงกับกล้าเอ่ยต่อหน้าเธอ เดินเข้าไปใกล้เว่ยอวิ่นลู่ กระซิบเสียงเบาแต่ดังพอให้ทุกคนได้ยิน"คุณหนูเว่ย ต้องระวังเซิ่นหรูซวงนะคะ เธอไม่ยอมเปลี่ยนชุดราตรีก็เพราะอยากโดดเด่น ตั้งใจเรียกร้องความสนใจแน่ ๆ""จริงค่ะ คนที่กล้ากล่าวหาคุณหนูเว่ยเรื่องลอกผลงาน ก็แสดงว่าในใจมีเจตนาไม่ดีอยู่แล้ว ต้องระวังให้มาก"เมื่อเห็นท่าทีของซิงจือเหยียนที่มีต่อเว่ยอวิ่นลู่ ทุกคนก็รีบประจบเอาใจเธอทันทีเว่ยอวิ่นลู่ยิ้มอย่างสง่างาม ในดวงตาแฝงความลึกซึ้ง แต่ใบหน้ายังคงอ่อนโยนไร้ที่ติ"ไม่มีทางค่ะ เซิ่นหรูซวงไม่ใช่คนแบบนั้น ฉันเชื่อเธอ เธอแค่หลงทางไป

  • มรสุมรัก CEO ซาตาน   บทที่ 96

    เธอค่อย ๆ ดึงม่านปิดอย่างเงียบ ๆ หลังจากนิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่ง เซิ่นหรูซวงก็ตัดสินใจ เธอจะออกจากงานเลี้ยงก่อนที่มันจะเริ่มเธอเลือกจังหวะที่ไม่มีใครอยู่ แอบลงบันไดอย่างเงียบเชียบ ซ่อนตัวอยู่ในมุมหนึ่งของห้องโถงแต่ไม่ทันไร แขกที่ควรจะอยู่ในสวนกลับทยอยเข้ามาในบ้านเซิ่นหรูซวงไม่เข้าใจสถานการณ์ จึงแอบชะโงกหัวออกไปดูเธอเห็นกับตา ว่าเว่ยอวิ่นลู่นั่งลงบนเก้าอี้หน้าเปียโนในมุมห้องโถง ท่ามกลางเสียงชื่นชมของผู้คนเธอเปิดฝาเปียโนขึ้นอย่างสง่างาม พูดเสียงเบา "ในเมื่อทุกคนอยากฟัง งั้นฉันจะเล่นเพลง ‘รักนิรันดร์’ ให้ค่ะ"พูดจบ เธอก็เงยหน้าขึ้น สบตากับซิงจือเหยียน ใบหน้าแดงระเรื่อ สายตาเต็มไปด้วยความรักและความเขินอาย"เพลงนี้ ฉันเคยเล่นให้เขาฟังค่ะ"เซิ่นหรูซวงเห็นชัด ซิงจือเหยียนยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย ในดวงตาเย็นชานั้นปรากฏแววอ่อนโยนจาง ๆสายตาของผู้คนเริ่มจับจ้องไปที่ทั้งสอง เต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็นและความรู้สึกคลุมเครือหญิงสาวหลายคนที่เคยมีใจให้ซิงจือเหยียน ต่างก็หน้าหม่นลง ดูเหมือนพวกเธอหมดหวังแล้วแต่เซิ่นหรูซวง พอได้ยินคำพูดของเว่ยอวิ่นลู่ ดวงตาเธอเบิกกว้าง มือทั้งสองกำแน่นจนสั่น

  • มรสุมรัก CEO ซาตาน   บทที่ 95

    เฉวียนชูม่านหัวเราะเบา ๆ แววตาเต็มไปด้วยความดูแคลน แต่ใบหน้ายังคงยิ้มอย่างสง่างาม"ก็เพราะเป็นคนที่มาจากบ้านเล็กบ้านน้อยนั่นแหละ แค่เงินยี่สิบห้าล้านก็ร้อนรนจนแทบควบคุมตัวเองไม่ได้" เธอหันไปยิ้มให้เว่ยอวิ่นลู่ ถอนหายใจเบา ๆ "ให้เธอย้ายออกจากบ้านซิง ถือเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องที่สุดแล้ว"พูดจบ เธอก็เชิดหน้าขึ้นอย่างหยิ่งผยอง หัวเราะเบา ๆ "ถ้าเธอมีความเข้าใจและเอาใจใส่ได้สักหนึ่งในสิบของลู่ลู่ ก็คงไม่ต้องไปอยู่ในห้องเช่าราคาถูก ๆ แบบนั้นหรอก"ซิงเหอเฟิงที่ใบหน้าเรียบเฉยมาตลอด เงยหน้าขึ้นมองเธอด้วยสายตาเย็นชา ขมวดคิ้วเล็กน้อย"บ้านซิงไม่มีทางเบี้ยวเงินแค่นี้หรอก อย่าทำตัวต่ำต้อยต่อหน้าคนมากมายเลย มันน่าอาย"เซิ่นหรูซวงพยักหน้าเบา ๆ ราวกับเห็นด้วยกับคำพูดเหล่านั้น แต่ทันใดนั้น เธอก็ยิ้มออกมา"ถ้ามันเป็นเงินเล็กน้อยสำหรับพวกคุณ ก็โอนมาเลยสิคะ ไม่กี่วินาทีก็เข้าบัญชีแล้ว ถ้าโอนมา ฉันก็จะไม่ทำให้พวกคุณเสียหน้าอีก"ใบหน้าของซิงหงปั๋วหม่นลงทันทีเสียงสนทนาของพวกเขาดังไม่ใช่น้อย ยิ่งเมื่อซิงจือเหยียนเป็นที่จับตามอง ผู้คนรอบข้างก็เริ่มหันมาสนใจซิงจือเหยียนพูดเสียงเรียบ "ฉันจะให้ผู้ช่วย

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status